ٿائي ٻولي

Goldquest / Shutterstock.com

هڪ اڳئين ڪهاڻي ۾ مون 25 سال اڳ ٿائيلينڊ ڏانهن منهنجي پهرين اڏام بابت لکيو هو. تبصرا پڙهي، اهو ڄاڻڻ سٺو لڳو ته ظاهري طور تي مان اڪيلو نه آهيان جيڪو يادگيري جذبات کي جنم ڏئي ٿو. رسيد تي ربن جي اهميت گهٽ آهي، پر جيڪڏهن مون کي ترنم ۽ يقيناً ضروري احترام سان نه ملي ها ته مون کي ڏاڍي مايوسي ٿيندي. ڏسنداسين. پر پهرين پروازن کان پوء هاڻي ڪجهه مڪمل طور تي مختلف آهي.

ان وقت منهنجو هڪ ساٿي هو، جنهن ملائيشيا ۾ ملٽي نيشنل ڪمپنيءَ لاءِ ڪم ڪيو هو، جنهن لاءِ مون هالينڊ ۾ به ڪم ڪيو هو. ريٽائرمينٽ کان پوءِ هو ٿائيلينڊ ۾ اچي آباد ٿيو ۽ منهنجو ساڻس اتي اچڻ جو واعدو هن ملڪ جي ڪيترن ئي سفرن جي شروعات هئي. بدقسمتي سان، منهنجي زال ڪوه لانتا جي ٻيٽ تي ٻئي سفر دوران سخت دل جي گرفتاري جي ڪري مري ويو. ٿائلينڊ جا منھنجو دورو گھڻو ڪري ويو ۽ مان پنھنجي اڳوڻي ساٿي سان گڏ چيانگ ڊاؤ ۾ ھميشه مھمان کان وڌيڪ خوش آمديد ھوس.

گڏو گڏ اسان ڪار ذريعي سڄي ملڪ ۾ ڪيترائي سفر ڪيا آهن.

ٿائي سکيو

قدرتي طور، مون ٿائي جو لفظ نه ڳالهايو جيستائين منهنجي ميزبان جو ڪتو ڪنڊ جي چوڌاري نه آيو. چڱو ڀلو جانور مون کي ڏاڍو وڻندو هو ۽ ان جو سبب واضح آهي. مون باقاعده رامبو کي ڪجهه سوادج ڏنو ۽ پوء حقيقي ڪتي دوستي ترقي ڪئي. جانور ان وقت تائين منهنجو ساٿ نه ڇڏيو، جڏهن ان جي مالڪ وڏي آواز ۽ هٿ جي وسيع اشاري سان ”رامبو پائي“ جي لفظن سان رڙ ڪئي. ان دوران مون کان هڪ کان وڌيڪ ڀيرا پڇيو ويو هو: ”پائي ٽي نائي؟ ۽ ان وقت کان وٺي - رامبو جي مهرباني - مون انهن ٽن لفظن جي معنيٰ سکي ورتي. منهنجي ميزبان جي زال ٿائي هئي ۽ آمريڪا ۾ پڙهيل هئي، تنهنڪري اسان جي گفتگو ۾ ڪو مسئلو نه هو. هن جو پڇڻ ته ڇا مان چاهيان ٿو ته ڇا هوءَ مون کي ٿائي ٻولي سيکاريندي، اها شروعات هئي. يقينن جوزف اهو چاهيو هو ۽ اهو سڀ ڪجهه سکڻ جي انگن ۽ انگن سان بلڪل سادو شروع ٿيو. غور سان ٻڌو ۽ سڀڪنھن شيء کي صوتياتي طور تي لکو. ڪافي جلدي مون ننگ، گيت سام، روئي، پان وغيره ۾ مهارت حاصل ڪري ورتي هئي. هوءَ هڪ سٺي استاد هئي ۽ مون کي خاص انداز ۾ لفظ سيکاريندي هئي.

پاڻي

اهو سڀني لفظن سان شروع ٿيو جنهن ۾ پاڻي شامل آهي.

نالو پلاؤ، هانگ جو نالو، فون ٽوڪ، نالو ٽوڪ، اب نالو وغيره. ڄڻ ته اها ڪالهه هئي، مون کي هڪ غلطي ياد آهي جيڪا مون شروع ۾ ڪئي هئي. هڪ ريسٽورنٽ ۾ مون پنهنجي حاصل ڪيل ڄاڻ کي عملي جامو پهرائڻ جي ڪوشش ڪئي ۽ هڪ ويٽريس کان پڇيو ته ٽوائلٽ ڪٿي آهي. مون ’هانگنام‘ بدران ’ابنام‘ يا شاور جو لفظ استعمال ڪيو آهي.

منهنجي غلطي عورت جي منهن مان فوري طور تي ظاهر ٿي وئي.

کاڌو ۽ پيئڻ

کاڌو ۽ پيئڻ پڻ هڪ ثواب وارو موضوع هو جنهن بابت امپورن مون کي ڪيترائي ٿائي لفظ سيکاريا. نه ئي ان موضوع تي هڪ ٻيو واقعو جلدي وساري ويندس. چيانگ ڊاءِ جي مشهور غارن جي ويجھو هلندي، مان ڪيترن ئي ماڻهن سان ڳالهه ٻولهه ۾ آيس، جيڪي اتي ڪم ڪري رهيا هئا.

ڳالهه ٻولهه شروع ٿي ته ڇا مون تام (غار) ڏٺو آهي ۽ پوءِ جلد ئي کاڌي پيتي جو موضوع سامهون آيو. هڪ جاءِ تي مون لفظ ”ريپيٽين“ جو ذڪر ڪيو ته مان کاڌي جي معنيٰ سکي چڪو هوس. مرد هڪدم کلڻ لڳا ۽ ’چن چئو‘ بابت ڳالهائڻ شروع ڪيو، جيڪو لفظ اڃا منهنجي لغت جو حصو نه هو. مون جيڪو لفظ استعمال ڪيو آهي، ’ريپيٽان‘، جيئن مون بعد ۾ سکيو، ’چِن چَو‘ کان گهڻو وڏو ۽ باوقار آواز آهي.

دعوت

۽ پوءِ اهو وقت جڏهن مون کي، منهنجي ميزبان ۽ ميزبان کي وڏي شاديءَ جي دعوت ڏني وئي هئي. منهنجي ٻوليءَ جي صلاحيتن ۾ ڪجهه بهتري آئي هئي ۽ تمام سادا جملا منهنجي وات مان جلدي نڪرندا هئا.

هڪ موقعي تي ڪنوار جي پيءُ پڇيو ته ڇا مان مزو پيو ڪريان؟ منهنجو جواب هو: ”سوينڪ ميڪ ميڪ“ يا هتي ڪيترائي ڪتا آهن. منهنجي استاد جلدي مون کي درست ڪيو ۽ 'سانوڪ' جلدي ان کي تبديل ڪيو.

هالينڊ ۾ گهر واپس، مون پنهنجي ٻولي جي ڄاڻ کي بهتر ڪرڻ لاء هڪ ڪتاب خريد ڪيو. پر ايماندار ٿيڻ لاء، ان مان ٿورو آيو ۽ اهو ضرور ڪتاب جي غلطي نه هئي. هالينڊ ۾ رهندڙ، مقدس ضرور غائب آهي. تنهن هوندي به مون کي تمام گهڻو مزو آيو آهي ۽ ڪيترائي ڀيرا ٿائي ٻوليءَ جي محدود ڄاڻ مان فائدو ورتو آهي، جيڪا مون ڪيترائي سال اڳ حاصل ڪئي هئي. مثال طور، مان آساني سان انهن ماڻهن کي پري رکي سگهان ٿو جن کي تمام گهڻو يا گهٽ (ir) معزز تجويزون ڏنيون آهن. کين فوري طور ٻڌايو ويو ته مان سياح نه پر بئنڪاڪ جو اصل رهاڪو آهيان. ۽ قيمت جي ڳالهين جي باري ۾ نه وساريو. آخرڪار، اهي انگ هئا جيڪي منهنجي استاد پهريون ڀيرو مون کي سيکاريا.

ٿائلينڊ ۾ رهڻ دوران LJM وان گيسٽل جي لکيل ڊچ-ٿائي ڊڪشنري هميشه منهنجي سامان جو حصو هئي. هڪ نئون سکيل جملو عملي طور تي انهن عورتن سان آزمائي سگهجي ٿو جيڪي منهنجي ميزبان جي گهر ۽ باغ ۾ ڪم ڪن ٿيون. جيڪڏهن مون ان جو صحيح تلفظ ڪيو ته مون کي تعريفون مليون، پر اڪثر عورتون مون ڏانهن نهاريندي ڏسنديون هيون. پوءِ وان مورجسٽل متعارف ڪرايو ويو، جنهن کان پوءِ عورتن مان هڪ زبردست کلڻ لڳو، جنهن جي پٺيان صحيح تلفظ ڪيو ويو.

منهنجي خيال ۾، ٿائي ڳالهائڻ سکڻ لاء انتهائي ذهين هجڻ گهرجي، نه لکڻ جو ذڪر ڪرڻ، اهڙي ٻولي.

۽ پوءِ اسان گوڙ ڪريون ٿا ته ٿائي وارن کي انگريزي ٻوليءَ تي ڪافي ڪمانڊ ناهي. اچو ته اسان جي هم وطنن جي اڪثريت شايد ئي پنهنجي ٻولي لکي نه سگهي.