De vraag is natuurlijk waarom het conflict rond de Preah Vihear en het aansluitende stuk grond van 4,6 vierkante km zo hardnekkig is en zo hoog oploopt.
Ik denk dat het veel te maken heeft met (ultra)nationalistische gevoelens, waar beide landen last van hebben, en in dit geval niet alleen bij de (politieke) elite maar ook bij het gewone volk hoewel niemand een oorlog wil, op een paar kleine groepen na dan. Het gaat in wezen om gekwetste nationalistische gevoelens waarbij het gedoe met die kaarten, hoe interessant ook, slechts een manier is die gevoelens op beschaafde wijze te uiten.
Cambodja is eeuwenlang bezet geweest door de Siamezen, die vele veldtochten naar Cambodja uitvoerden, koningen gijzelden en schatting eisten. Het Franse protectoraat over Cambodja (1863) werd als een soort bevrijding gevoeld. Cambodja beschouwt zijn grote buurman, Thailand, als een bullebak, vandaar dat het geen centimeter wil toegeven.
Thailand heeft nooit echt genoegen genomen met het feit dat stukken Laos en Cambodja door de Fransen werden ingepikt (en later de drie noordelijke provincies van Maleisië door de Britten). Ze hebben er zich bij neergelegd maar ervaren het nog steeds als onrecht. Dat onrecht wordt de arme Thaise kinderen op school en in de media voortdurend ingeprent. Alle schoolboekjes laten de volle omvang van Siam zien, zo vanaf ongeveer 1800 met kaarten waarop Siam bijna heel Zuid-Oost Azië beslaat.
Noodgedwongen moesten ze grote gebieden afstaan aan de twee koloniale mogendheden, Frankrijk en Engeland. Dat is de reden dat Thailand zijn voet nu dwars zet: ook nog eens die 4,6 vierkante km afstaan? Dat nooit! Ik denk dat het Hof geen uitspraak gaat doen over dat lapje grond, en dan hangt het er maar vanaf of beide landen hun hoofd koel kunnen houden.
(Bovenstaande tekst werd eerder als reactie op de blog geplaatst.)
Tino Kuis is medewerker van Thailandblog.
Ter toelichting:
In 2011 stapte Cambodja naar het Internationale Hof van Justitie in Den Haag met het verzoek het vonnis uit 1962, waarbij de tempel aan Cambodja werd toegewezen, te ‘herinterpreteren’. Cambodja wil het Hof een uitspraak ontlokken over het gebied van 4,6 vierkante kilometer bij de tempel dat door beide landen wordt betwist. Deze week geven beide landen een mondelinge toelichting in Den Haag op het verzoekschrift. Naar verwachting doet het Hof in oktober uitspraak.
Een mooie analyse, Tino. Aan de ene kant leeft er bij Thaien een soort superioriteitsgevoel. Zij voelen zich het middelpunt van de regio en dat zijn ze ook.
Aan de andere kant is hen door buitenlandse mogendheden groot onrecht aangedaan. Dat wringt, ook al is dat meer dan 100 jaar geleden.
Ik vraag me af wanneer hier de geesten rijp zullen zijn voor de volgende fase. Erkenning van de huidige situatie.
Nu ze toch in Nederland zijn, zouden de vertegenwoordigers van Cambodja en Thailand ook even naar Baarle Nassau en Baarle Hertog kunnen afreizen om te zien hoe Nederland en België een vergelijkbare grenskwestie hebben opgelost.
Hoezo Jacques ? Die thai die hebben in het verleden zelf gewapenderhand dit land te vuur en te zwaard ingenomen, dus………waar klagen hun nu over? Groetjes. Paul.
Je correctie is terecht Paulus. Ik had m’n Thaise bril op toen ik het schreef. Als nuchtere Hollander had ik moeten schrijven:
Aan de andere kant is hen, voor hun gevoel, door buitenlandse mogendheden veel onrecht aangedaan.
Hierboven staat de kaart van het Koninkrijk Siam (Rattanakosin, vanaf 1782)). Er zijn ook kaarten waarop het Koninkrijk Ayutthaya (ongeveer 1350-1750) in zijn volle glorie staat afgebeeld, groter nog dan ‘Siam’, het omvat ook delen van wat nu Myanmar is. Veel Thaise geschiedenisboeken (en zeker alle schoolboekjes) en sommige westerse werken slikken dit voor zoete koek. Het is nationalistische mystificatie. Helaas geloven vrijwel alle Thais daarin. Het is een onderdeel van ’thainess’, de trotse Thaise identiteit.
De koningen van Ayutthaya en Rattanok bestuurden rechtstreeks slechts een gebied met een doorsnee van zeg 3-400 km. Daaromheen lag een gebied met steden als Phitsanulok en Nakhon Si Thammarat die een zekere zelfstandigheid genoten en vaak bestuurd werden door gouverneurs afkomstig uit het Hof. Daaromheen weer lag een groot gebied (zeg het huidige Laos, Isaan, Cambodja (waar ook Vietnam vaak veldtochten ondernam) en het Noorden (Lanna) waar die koningen vrijwel niets te vertellen hadden maar waar af en toe veldtochten naar toe werden gestuurd om schatting te eisen en krijgsgevangenen mee terug te nemen.(Thailand telt vele dorpen waar deze mensen nog huizen: Laotianen, Vietnamezen, Khmers, Tai Dam, Mon en zo meer). Lanna was van 1550 tot 1750 in handen van de Birmezen. Te claimen dat al dat gebied wat je op kaarten als hierboven ziet tot ‘Ayutthaya’ of ‘Siam’ behoorde is een anachronisme: een projectie van onze huidige obsessie met kaarten naar het verleden. Er waren tot 1850 (1900?) gewoon geen grenzen zoals wij die nu kennen, ‘grenzen’ waren vloeiend.
Een mooi boek wat daarover gaat is: Thongchai Winichakul, Siam Mapped, a history of the geo-body of a nation, Silkworm Books, 1995, bij Asia Booksverkrijgbaar.
Kleine aanvulling. Als die grenzen van ‘Siam’ niet zo vast stonden als de Thaise geschiedschijving beweert dan is het evenzo waar dan hun ongenoegen over het onrecht dat ‘Thailand’ is aangedaan door de koloniale machten Frankrijk en Engeland niet helemaal gebaseerd is op de feitelijke situatie, hoe je ook over het kolonialisme mag oordelen.
Wat in het geval van Cambodja ook meespeelt, is de toevloed van Vietnamezen in het land. De schattingen lopen sterk uiteen, maar velen hebben het over miljoenen Vietnamese boeren die hun eigen overbevolkte land verruilen of hebben verruild voor Cambodja. De zittende regering in Cambodja onder leiding van Hun Sen onderhoudt sterke vriendschapsbanden met Vietnam (zeer tegen de zin van veel Cambodjanen – velen zien Hun Sen als een stroman van Vietnam) en legt deze instroom van Vietnamezen geen strobreed in de weg. Hun Sen heeft dit grote ongenoegen handig gekanaliseerd richting Preah Vihear en de Thai. En verder: terwijl de Thai nog dromen van Siam, zo dromen de Cambodjanen van het grote Khmer-rijk – in die periode gebruikten de Khmer-krijgers het huidige Bangkok als drenkplaats voor hun paarden. Tot op de dag van vandaag scheppen Cambodjanen er een bijzonder genoegen in om naar Bangkok te verwijzen als drenkplaats voor paarden.
Het draait om geld, en als Thais geld ruiken zijn ze niet meer te houden,vroeger nooit wat gehoord over die tempel,tot hij op de Werelderfgoedlijst kwam toen begon Thailand te bleren en te roepen dat de tempel van hun was,voorheen hadden ze geen interesse.Dat Cambodja hem maar toegewezen krijgt.
@ Jack Uw verhaal komt niet overeen met de feiten. Op 15 juni 1962 oordeelde het Internationale Hof van Justitie dat de tempel op Cambodjaans grondgebied staat. De uitspraak leidde tot demonstraties in Thailand die twee weken duurden en zich verspreidden over 15 provincies. De tempel werd in 2008 op de Werelderfgoedlijst geplaatst.
Dan valt dat feitelijk ook wel mee want Thailand telt naar mijn informatie 76 provincies dus zo begaan is de bevolking niet met dat lapje grond van 4,6 km² en die tempelruïne.
@ Sir Charles Toen 76 provincies, nu 77 provincies. Volgens Voranai Vanijjaka, columnist van Bangkok Post, wordt de tempelzaak door onder andere het militante Thai Patriots Network misbruikt om mensen tegen de regering te mobiliseren. Maar dat is een splintergroep binnen de geelhemdbeweging.
Ik betwijfel of de Preah Vihear-zaak erg leeft in de rest van het land, alhoewel de Haagse zittingen wel live op de tv zijn uitgezonden met Thaise vertaling. Bangkok Post heeft er veel aandacht aan besteed, maar dat is toch voornamelijk een elitekrant.
Of de Thaise kranten er veel over geschreven hebben, weet ik niet.
Ondanks de schoolboeken en het koloniale verleden die zondermeer een rol spelen in het akkefietje is het overgrote deel van de bevolking naar mijn bescheiden mening -want kan het weliswaar niet met concrete cijfers onderbouwen- niet of nauwelijks geïnteresseerd in het conflict om dat 4,6 km² lapje grond en die ruïnerende tempel.
Uiteraard zal een Thai gerust wel hopen op een gunstig verloop voor Thailand maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Besef terdege dat het niet representatief is doch in mijn sociale omgeving van Thaise familie en kennissen in Thailand alswel in Nederland haalt men achteloos de schouders er voor op na het ter sprake brengen van het onderwerp oftewel ‘mai pen rai’ een uitdrukking waar iedere Thailandganger wel mee bekend is…
Dat die demonstraties toentertijd dan ook maar 2 weken duurden zegt ook al genoeg.
Het waren wat nationalisten die het vuurtje aanwakkerden en het nu wederom proberen ook omdat de tempel op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO is komen te staan wat een niet onbelangrijk detail in het conflict is geworden waardoor beide partijen geen of weinig water bij de wijn willen doen.
Denk alleen al maar aan het aantrekkend toerisme maar ook vanwege de financiële steun van diezelfde UNESCO aan onderhoud ter conservering van de tempel en de omgeving.
Daarnaast weten we ook allemaal dat ‘demonstranten’ in Thailand -het klinkt denigrerend maar dat is absoluut niet de bedoeling- makkelijk op de been te krijgen zijn voor 200 baht, een zak rijst en een fles bakolie dat hebben we toen gezien met de rood- en geelhemdbetogingen. Het is een publiek geheim dat er veel ‘demonstranten’ waren die de ene keer in een geel doch de andere keer net zo makkelijk in een rood shirt liepen.
Laten we er positief van uitgaan dat de machthebbers reëel genoeg van zin zijn om voor die tempel en die schamele 4,6 km² een gewapend conflict met alle gevolgen vandien zullen weten te vermijden.
Ach verder zolang men niet aan de familie komt en uiteraard niet aan het koningshuis van de Thai zal het mijn inziens niet zo’n vaart lopen.
Nu ik een tijdje in Cambodia /Siem Reap ben zie ik het grote verschil tussen de Khmer en de Thai. Thailand voelt zich superieur in de regio en ziet Cambodia als het arme broertje. Khmer is een soort scheldwoord in Thailand. De werkelijkheid dient onder ogen te worden gezien . Khmer zijn veel vriendelijker dan de Thai .!Ze zien wel te gauw op tegen hun buren -zie ook verslag op dit Thailandblog over de relatiie met Vietnam .
De thai wil in deze tempel kwestie niet nog eens gezichtverlies lijden .,vandaar deze voor buitenstanders vreemde strijd ,de uiteindelijkwel beslecht zal worden door
Cambodia.
Vind dat je toch wel een duidelijk onderscheid moet maken tussen de Politiek van,en de bevolkingsgroepen van de betreffende landen,want de Cambo,s en de Laotianen zijn niet verschillend met de Thai uit de Isaan,en dat is toch wel een groot en belangrijk deel van,en voor Thailand.En voor wie de uitspraak in deze ( gunstig ) zal zijn ??
Mijn hoop is dat er nooit een echte winnaar of verliezer zal zijn.
Als er maar niet weer onrust ontstaat in de regio om een klein stukje land. De verdedeging van de thaise ambasadeur sloeg nergers op . De fout is gemaakt bij het bezoek van de franse colonist aan Bangkok . Daar zijn de grenzen geaccepteerd.
Nu ook Hue Sen harde taal aanslaat tegen de oppositie dat er Kmer rouge toestanden ontstaat als hij niet wordt gekozen dan worden de druiven gaar ! Hij pleit wel voor rust in de regio -gezien de goede relatie tussen Yin Luck en hem en hun landen.
Tussen de Khmer in Cambodia en Surin ,Burirum en Siseket bestaat niet veel veschil . Ze praten allen Khmer ,voor het overige gedeelte van de Isaan geldt – Kmher zijn minder volk ! Onbegrijpelijk dat wel als je beide volkeren goed kent.
Tino ik waardeer je kennis van de geschiedenis en achtergronden in Zuid-Oost Azie zeer. Ik mis echter de blik naar voren. Geruzie over grenzen en opvattingen uit het verleden hebben weinig zin meer in deze tijd. In 2015 komt een “Groot Asean” gebied tot stand en ik verwacht grote, inclusief militaire akties, indien de betreffende overheden, wie dat ook mogen zijn, hun bevolking nu niet gaan informeren en nationalisme weten te beteugelen. De enige hoop die men kan koesteren, is dat het motto ” It is the economy, stupid” vrij naar Bill Clinton, zal zegevieren.
Theo, ik zou geen hoge verwachtingen koesteren m.b.t. een evt. invloed vanuit ASEAN op geschillen zoals dit. ASEAN is al vele malen onmachtig gebleken bij het oplossen van problemen: als het er op aan komt kiezen de lidstaten zonder aarzelen voor het nationale belang – of wat ze daarvoor aanzien. De invoering van de ASEAN Economic Community – uitgesteld tot de laatste dag van 2015 – zal aan die houding niets veranderen, en daarmee blijft het ‘los zand’…………..