Te praten valt er altijd
Natuurlijk moet er een keer gepraat worden tussen de ‘vechtende’ partijen (de regering en de demonstranten) om de problemen van Thailand op te lossen. Daarbij doemen dan meteen drie belangrijke vragen op: waarover gaan ze praten, wie doen dat en kunnen ze het alleen af?
1 Waarover moeten de partijen praten?
Er is naar mijn mening een lijst van onderwerpen die de partijen met elkaar zouden KUNNEN bespreken: de verkiezingen, een nieuwe regering, hervormingen op allerlei terreinen, wijzigingen in de grondwet, de betalingen aan de boeren, herstel van het vertrouwen van buitenlandse en binnenlandse investeerders, verzoening tussen rood, geel, kleurloos en gemaskerd, herstel van het vertrouwen van de bevolking in de politiek en de aanpak van corruptie om maar een paar belangrijke zaken te noemen.
Is het zinnig om al deze zaken nu te bespreken? Ik denk het niet. Het kan nog maanden duren voordat de partijen op al deze punten overeenstemming hebben bereikt. En: deze zaken horen in een parlement en in een openbare discussie thuis en niet in achterkamertjes op Viphavadi Rangsit Road. Ik schat (op basis van wat ik zie en hoor in mijn directe woon- en werkomgeving) dat meer Thai dan een jaar geleden geïnteresseerd zijn in een openbare discussie.
Het beste is die zaken eerst aan de orde te stellen die op de korte termijn om een oplossing vragen. Pragmatisme dus. Moeilijkere onderwerpen kunnen worden doorgeschoven in de tijd. Voor mij is één ding zeker: luisteren naar elkaar is belangrijker dan praten. (‘Listen or your tongue will make you deaf’, zeggen de Engelsen)
2 Wie praten er namens de beide partijen?
Volgens de theorie van effectief onderhandelen bestaat een onderhandelingsteam altijd uit meerdere personen die allemaal een bepaalde rol vervullen. Zo is er altijd een ‘good guy’, een ‘bad guy’, een leider (die uiteindelijk ja of nee zegt tegen het onderhandelingsresultaat) en een persoon die de sfeer altijd goed houdt (koffie en gebak haalt, grapjes maakt).
Probleem in de onderhandelingen in Thailand kon wel eens zijn dat er hier veel meer ‘bad guys’ en ‘bad women’ zijn ten opzichte van het aantal oprechte, betrouwbare onderhandelaars. Lees voor koffie en gebak, een smoothie en kanom.
Er is dus voldoende ruimte om nieuwe potentiële leiders in het onderhandelingsspel in te zetten. Als alleen Yingluck aan tafel zit (geflankeerd door familieleden Somchai en Sorapong en ingefluisterd via Skype door broerlief) met Suthep (geflankeerd door Abhisit en de monnik) hebben beide partijen niet begrepen dat de ernst van de problemen van Thailand het belang van de oude elites verre, maar dan ook verre te boven gaat.
Het hele onderhandelingsproces zal (wellicht moet) nieuwe leiders opleveren. Ik zet mijn geld (begin Thai te worden dus ik houd wel van een gokje) op de populaire demissionaire minister van transport (zie hem overal nu met Yingluck) en op mevouw Singha die haar familienaam veranderd heeft omdat de bieromzet in het Noorden en Noordoosten omlaag gaat (waarvan ik tussen haakjes geen jota geloof).
3 Is er een derde partij nodig die de besprekingen faciliteert, op gang houdt (met enige dwang of sancties op de achtergrond)?
De laatste weken was al in het nieuws dat de demissionaire minister van Buitenlandse Zaken de secretaris van de Verenigde Naties had gevraagd om te bemiddelen. Persoonlijk vond ik dat een domme zet. Ik ontken niet dat het lopende conflict gevolgen heeft voor buitenlandse belangen en voor belangen met het buitenland maar het geruzie is vooral een interne kwestie.
Buitenlandse hulp wordt door de Thai doorgaans niet zo op prijs gesteld omdat zij menen alles zelf af te kunnen handelen (hetgeen helaas niet het geval is; voorbeelden te over) dus daarom begreep ik het al helemaal niet. Wellicht verwachtte de regering steun uit het democratische buitenland omdat zij democratisch gekozen is.
Je hoeft maar naar de recente ontwikkelingen in Oekraine te kijken om te zien dat het democratische buitenland ook de kant kan kiezen van de demonstranten tegen een democratisch gekozen president.
Wat ik me wel kan voorstellen dat een beperkt aantal ‘oude rotten’ in het politieke vak in Thailand de onderhandelingen bijwonen en de voortgang ondersteunen. Een aantal namen zijn vorige week al genoemd in een onderzoek onder de bevolking wie een goede overgangspremier zou kunnen zijn. (bij voorbeeld oud-premier Anand). Beide partijen zouden er goed aan doen naar deze meningspeiling van het volk te luisteren. Dat is – denk ik – effectiever dan veel praten.
En het leger: lekker in de kazerne, een sigaretje en een schietoefening, wat voetballen en af en toe de stormbaan….
Chris de Boer
Ingezonden mededeling
Op zoek naar een leuk cadeau voor een verjaardag of zomaar? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.
Kunstig hoe u raadgevingen voor het onderhandelingsproces geeft zonder hoegenaamd op de inhoud van de tegenstellingen in te gaan. Had de Franse Revolutie misschien zo ook voorkomen kunnen worden?
Er moet helemaal niet worden gepraat.die suthep heeft alles gedaan wat wettelijk verboden is. Die man en zijn mede actieleiders moeten gelijk worden opgepakt en worden opgesloten.
@mitch Heeft Thawil Pliensri zijn functie al terug als secretaris-generaal die hem was afgepakt door Yingluck, zijn de rijstboeren al betaald? oja en die verdwenen miljarden zijn ze al terecht? en uh hoe zit het nu ook al weer met het watermanagement is er al wat geregeld ?
Tuurlijk gewoon opsluiten die tegenhangers van Yingluck, zodat alles weer word zoals het vroeger was paas en vree ! (gaap)
Thailand heeft wel twee grote (of 3) regio’s Isaan – BKK en verder naar het noorden en phuket. Om die bank directeurs op een lijn te krijgen met die boeren van de Isaan ? ‘k Weet het niet , misschien beter deel regeringen. Maar het ziet er niet goed uit en dit, terwijl de andere landen als Laos, cambodia en Myanmar toch HUPS zijn naar China
Moderator: svp deze discussie niet op het blog voeren.
Moderator: svp niet teveel generaliseren en chatten.
Ik zet ook in op de demissionaire minister van transport Chatchart Sithipan, een populaire, sympathieke intelligente en welbespraakte man. Hij zou best eens de komende premier kunnen worden.
Ik kan een heel eind met je meegaan in wat je schreef. Maar de grootste hobbel blijft natuurlijk dit: wie gaat straks beslissen? Het is onwaarschijnlijk dat er voor alles een concensus tot stand komt. Wie gaat de knopen doorhakken? Dat zal op een democratische manier moeten gebeuren opdat iedereen er achter kan staan. Ik geloof niet dat een ‘neutrale’ figuur, buiten verkiezingen en parlement om, aaanvaardbaar zal zijn voor de meerderheid van de bevolking. Anand is ook een oud-politicus met flink wat politieke bagage. Hoe zie je dat?
En Paul heeft gelijk, heel veel zal afhangen van de gebeurtenissen in Hua Hin. Je voelt de onzekerheid en de gespannenheid in de Thaise samenleving. De huidige conflicten hangen daarmee samen, en zijn nog maar een voorproefje, een oefening, voor wat komen gaat.
Jammer dat het beroep van profeet niet meer bestaat!
Praten is inderdaad beter dan vechten en dus het voor de hand liggend alternatief. Zover ik weet heeft Yingluck dat alternatief ook enkele malen tevergeefs aangeboden. Zolang de regering nog niet is afgetreden is het maken van scenario’s even zinvol als de afgelopen vier maanden het doen van voorspellingen.
De schrijver had zich tevens niet moeten wagen aan een vergelijking met de Oekraine, want die raakt kant noch wal. Het gekozen staatshoofd daar heeft de wijk genomen en is afgezet door het parlement, om maar een detailtje te noemen. Lezers die meer over de Oekrainse situatie willen weten kunnen terecht bij Wikipedia.
Door Chris een erg goed en bondig stukje geschreven over de politieke situatie in Thailand.
Het is altijd een verademing als blog lezers meedenken aan politieke mogelijkheden om uit deze impasse te komen in plaats van hun gevoelens af te reageren op de vele politieke tegenstellingen die er zijn.
ik zou Chris en Tino willen voordragen voor bemiddelingen op het hoogste niveau zodat Dick op zeer kort termijn de witte rook van de nieuwe Thaise politieke samenstelling kan beschrijven.
Het verbaast me dat er in Thailand nog geen derde partij is opgestaan ,waar eigenlijk nu alle ruimte voor is ontstaan. Een partij die leiderschap voort weet te brengen zonder corruptie en luistert naar de wil van het volk , die al maanden de straten van Bangkok bevolken.
Het moet volgens mij een partij zijn zonder Thaksin- leden en waar ook voor Suthep (hij heeft zijn werk gedaan) geen plaats meer is.
Het zou een partij moeten worden van het redelijk alternatief….kan D66 geen afvaardiging sturen ?
bedankt voor dit goede artikel.
Danny