Een coup: ja; een coup: nee
Ik woon nu 8 jaar in Thailand, in Bangkok. In die acht jaar heb ik (onder andere) het volgende meegemaakt:
- Twee militaire coups met gewapende militairen op straat, waarin geen schot werd gelost en niemand bewust of onbewust werd doodgeschoten;
- Twee militaire coups die – behoudens ongemakken in televisie kijken, op tijd naar bed gaan, een paar dagen niet uitgaan en een paar vrije dagen (omdat de universiteit gesloten was) – nauwelijks invloed hadden op mijn dagelijkse leven. Ben zelfs op vrijdag 23 mei j.l. (de dag dat het leger de sluiting van alle scholen en universiteiten had verordoneerd) naar een conferentie geweest in het universiteitsgebouw die gewoon doorging, overigens tegen mijn verwachting in;
- Twee militaire coups waarin op de sociale media het aantal selfies met goedlachse militairen tot recordhoogten stegen evenals de omzet in rode rozen;
- Twee militaire coups die door de meerderheid van de gewone Thai werden verwelkomd omdat de machtige (en rijke) politici van het land (van welke kleur dan ook) er jarenlang een zootje van gemaakt hadden (zie de opiniepeilingen);
- Tientallen demonstraties waarin Thai groepen onderling elkaar met woorden intimeerden en voor rot scholden (viswijven-taal is daarbij vergeleken poëzie), elkaar bevochten (met vuisten, met messen, met andere steekwapens), elkaar beschoten (met gewone vuurwapens, met M79’s);
- Tientallen demonstraties waarin doden en gewonden vielen (schuldigen en onschuldigen), bezittingen van mensen werden beschadigd, auto’s, bussen en gebouwen in brand gestoken, vliegvelden bezet, belangrijke kruispunten en verkeersaders tijdelijk of permanent werden bezet;
- Tientallen demonstraties waarvan de meeste leiders (die de illegale activiteiten organiseerden of daartoe aanzetten) vrij rondlopen in Thailand en zich nog nooit voor de rechter hebben moeten verantwoorden, noch van rood, noch van geel, noch van enige andere politieke kleur;
- Tientallen demonstraties die wel degelijk een invloed hadden op mijn persoonlijk leven. Ik moest voor mijn werk dagelijks langs of via ‘gevaarlijke’ wegen. De kans dat ik op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zou zijn was niet nul. Eén keer was ik in een minibusje het oude vliegveld gepasseerd waar 30 minuten later een M-79 werd afgeschoten.
En dan nu de coup van 22 mei 2014.
Ben ik een voorstander van deze coup? Antwoord: ja en nee
Ja:
Naar mijn mening is er langzamerhand in dit land een situatie ontstaan die onhoudbaar is en eigenlijk in alle opzichten schadelijk is voor het land en voor alle Thai. Die situatie is in de afgelopen decennia zo gegroeid. Er zijn twee politieke kampen ontstaan die elkaar te vuur en te zwaard bestrijden. Die kampen (en de tegenstellingen) worden in stand gehouden door leiders en politici die daar (ieder hun eigen) belang bij hebben.
Er is nauwelijks zicht op een oplossing. Men wil niet onderling praten (terwijl beiden er een kapitalistische wereldvisie op na houden) en ook de rechter over conflictueuze zaken laten beslissen werkt niet. Als de uitspraak gunstig is voor partij A is de rechter capabel en heeft juist geoordeeld. Is de uitspraak niet gunstig voor partij A, dan is de rechter partijdig en heeft een politiek vonnis geveld.
Kortom: de rechter doet het nooit goed. Dit heeft niet alleen geleid tot een verharding van standpunten, vele geruchten en (al dan niet valse) aantijgingen maar ook tot wetteloosheid, een lage dunk van de Thai bevolking over politici en rechters, een groter gevoel van onrechtvaardigheid en zelfs de roep om separatisme.
Nee:
Op de moeilijke weg naar een eigen definitie en werkbare concrete uitwerking van democratische principes in een constitutionele monarchie moet men leren met andersdenkenden te praten, te overleggen en compromissen te sluiten. Het leger is er om de veiligheid te garanderen tegen aanvallen van binnen uit en van externe vijanden, niet om het land te regeren zonder mandaat van het volk.
Een van de belangrijkste beperkingen tijdens staatsgrepen is de beperking van de vrijheid van meningsuiting (van lichte tot zware vormen van censuur, van tijdelijke tot permanente beperkingen), met name waar het kritiek op het optreden van het leger betreft.
Ook onder normale politieke omstandigheden, een democratisch gekozen regering, zijn er in Thailand echter beperkingen aan de vrijheid van meningsuiting. De wet op de majesteitsschennis is wel de bekendste. Naar mijn mening is censuur een ziekte die met goede therapie en geneesmiddelen is op te lossen.
Desastreuzer vind ik de in Thailand veel voorkomende vorm van zelfcensuur. Dat is een voortwoekerend kwaadaardig gezwel waartegen sterkere middelen moeten worden ingezet: snijden/opereren, chemotherapie/bestraling en/of complete, creatieve verandering van leefstijl (ascese, Moerman dieet). Laat ik één voorbeeld geven zodat het hopelijk duidelijker wordt.
Een collega-docent van een andere universiteit ontmoet op de feestelijke ceremonie ter overhandiging van het master-diploma een student waarvan hij zeker weet dat hij voor zijn vak gezakt is en dat hij dat examen (nog) niet heeft overgedaan bij hem. De student krijgt toch zijn diploma op die dag.
De volgende dag op kantoor vraagt hij aan zijn leidinggevende hoe dit mogelijk is. De zaak wordt in behandeling genomen, verzekert zijn meerdere. Drie maanden later, wanneer zijn jaarcontract normalerwijze zou worden verlengd (hij werkte al 6 jaar op een jaarlijks te vernieuwen contract), krijgt hij te horen dat de universiteit geen gebruik meer wenst te maken van zijn diensten.
Denkt u dat andere docenten nog vragen stellen aan hun meerdere wanneer dit soort zaken gebeurt?
Lost de coup iets op? Antwoord: ja en nee
Ja:
Je hoeft de tv maar aan te zetten, de kranten op te slaan of te kijken op de sociale media en met Thai te praten om er snel achter te komen dat de coup een aantal zaken (zeker in Bangkok) heeft opgelost.
Verwachte en onverwachte verkeersopstoppingen, extra reistijden, gevoelens van onveiligheid maar ook de bijverdiensten voor Thai die van allerlei soorten producten verkochten aan de demonstranten; van eten en drinken tot polo’s, vlaggen en fluitjes.
De vriendin van mijn collega heeft zich het hoofd gebroken wat zij nu precies zou kunnen verkopen aan de verzamelde red shirts in Aksa Road: wc-papier, koele ijsdoekjes? Voor de reguliere stalletjeshouders was het alleen maar het verplaatsen van hun kraampje: van de bekende plek op de lokale markt naar een locatie van een demonstratie (met hopelijk meer omzet).
Tijdens de red shirts demonstraties was het bij mij in de buurt moeilijk een taxi te vinden naar het door mij gewenste adres omdat iedereen je naar Aksa Road wilde brengen (zonder meter natuurlijk). Dat is allemaal over.
De rijstboeren worden betaald en de regering heeft ook beslissingen genomen over de belastingen voor volgend jaar. De BTW blijft hetzelfde.
Nee:
De tegenstellingen zitten diep en zijn – volgens mij – niet zozeer rationeel maar emotioneel. Gevechten, doden en gewonden dragen alleen maar bij aan de emoties. (Ik had als docent in Nederland een keer een Israëliër en een Palestijn in mijn klas die zich na een paar weken niet konden voorstellen dat hun landgenoten elkaar uitmoorden: zij waren immers goede vrienden.)
De laatste regeringen, hoewel van politieke kleur verschillend, hebben het land niet echt anders bestuurd. Zowel de PT als de Democraten hebben een kapitalistische visie en zouden – wat VISIE betreft – gemakkelijk in een coalitie-kabinet kunnen zitten.
Ik las vandaag dat de regering in een aantal regio’s verzoeningsprocessen op gang heeft gezet. Verzoening is een proces waarbij de waarheid moet worden gesproken / onderzocht, mensen zich verantwoordelijk voelen voor wat gebeurd is, hun fouten inzien en toegeven en beloven van hun fouten te leren.
Zie het verzoeningsproces tussen zwarten en blanken in Zuid-Afrika dat zeker 5 jaar geduurd heeft. Als ik dit opschrijf besef ik dat Thailand waarschijnlijk nog een lange weg te gaan heeft, hoewel Abhisit enige weken geleden een kleine kniebuiging heeft gemaakt. Ere wie ere toekomt.
Was de coup te voorkomen geweest? Antwoord: ja en nee
Ja:
De strijdende partijen in het recente conflict hebben lang de tijd gekregen om tot bezinning te komen. Het leger heeft zich lange tijd opgesteld zoals een leger in een democratie zou behoren te doen: luisteren naar de democratisch gekozen regering, niet de taken overnemen van de politie maar helpen als de hulpvraag komt.
Met een toenemende verharding van de strijd, de toename van het geweld ook tegen onschuldige burgers, gekoppeld aan de onmacht of onwil van de betreffende autoriteiten om de schuldigen van moorden en schietpartijen te vinden en te berechten werd de grens langzaam overschreden; de emmer raakte langzaam vol. Tot de maat vol was.
Nee:
Met het introduceren van steeds nieuwe eisen heeft Suthep zeker bijgedragen aan de (onnodige) culminatie van het conflict. Van overleg was geen sprake, er moest gewoon gedaan worden wat hij wilde. En wat hij wilde, werd steeds vreemder en ondemocratischer. Zijn methoden ook.
In dit hele proces groeiden leiders uit tot personen tegen wie geen kritiek mogelijk was (voor de eigen achterban) en tot de grootste vijanden (voor de achterban van de andere partij). Het politieke werd persoonlijk en andersom.
Wellicht een van de redenen waarom politici niet bereid waren om hun verantwoordelijkheid te nemen, hun schuld te bekennen, hun excuses aan te bieden en/of zelfs af te treden voordat de rechterlijke macht hen daartoe dwong (natuurlijk alleen op politieke gronden want de politicus bleef naar eigen zeggen onschuldig).
Praten over hervormingen werd onmogelijk zonder het te hebben over het reilen en feilen van individuele politici nu en in het verleden. Het woord Thaksinisme werd uitgevonden maar nooit gedefinieerd. En daarom kon het nooit van toepassing zijn op de Democraten en op Suthep.
Komt er een volgende coup? Antwoord: ja en nee
Ja:
Als de situatie in het land weer wat normaler wordt (en wat zijn daarvoor de criteria?) zal Thailand opnieuw naar de stembus moeten om de volgende stap te zetten in het fragiele democratiseringsproces. Er moet wat veranderen. Dat is zo klaar als een klontje.
Einstein zei al eens: als je hetzelfde doet als tevoren, moet je geen andere resultaten verwachten. Maar wat en in elk tempo? Als iedereen zo halsstarrig blijft als nu (en zwart-wit blijft denken als het om rood en geel gaat), als men in de politiek het principe blijft hanteren van ‘the winner takes it all’, als men niet bereid is tot politieke compromissen, als men niet beseft dat regeringspartijen en oppositiepartijen elkaar nodig hebben, als men het eigenbelang blijft prevaleren boven het algemeen belang, als de persoonsverheerlijking aan beide kanten doorgaat ……tja, dan zie ik in de toekomst een nieuwe coup gloren.
Nee:
Als men naast emotie ook zijn verstand gaat gebruiken, als de politieke hoofdrolspelers van de laatste 10 jaar zelfstandig een stapje terug doen voor nieuwe leiders (dat zouden ze nu al aan kunnen geven en schriftelijk verklaren), als er meer politieke kleuren komen dan rood en geel……………tja, dan zal er in de toekomst nog wel eens een coalitie sneuvelen maar dat hoort bij het gewone democratische proces. Democratie is immers meer dan één keer in de vier jaar een mandaat vragen van de kiezer. Het is ook naar eer en geweten handelen volgens dat meerderheidsmandaat, met inachtname van minderheidsbelangen.
Chris de Boer
Chris de Boer is sinds 2008 werkzaam als lector marketing en management aan de Silpakorn universiteit.
Ingezonden mededeling
Stichting Thailandblog Charity steunt dit jaar een nieuw goed doel door een E-boek te maken en te verkopen met bijdragen van bloglezers. Doe mee en beschrijf, fotografeer of film uw favoriete plekje in Thailand. Lees hier alles over ons nieuwe project.
Mooi geschreven stuk en het roept tevens de vraag op coup ja of nee, als ik voor mij zelf spreek dan zeg ik in dit geval (Thailand) coup? JA ! dit omdat er geen uitweg meer was zoals u ook al beschreef, en omdat de inzet van het leger is, het beschermen van de monarchie en democratie, en tevens zorgt dat de rust weer terug keert in Thailand en verder bloedvergieten op deze manier hopelijk wordt voorkomen.
Vergeet de inzet van het leger ten dienste van de democratie, dat hebben we gezien toen de protesten van de gelen de 2 vliegvelden lamlegden en nu nog eens toen er verkiezingen moesten worden gehouden in feb van dit jaar.
Uw opmerking is niet relevant. Omdat op het moment dat de luchhavens bezet waren, Thailand een burgerregering had, en de ordehandhaving in handen van de Royal Thai Police was. Er was toen ook geen dreiging van burgeroorlog omdat de red shirts toen nog niet bestonden
En toen er op 2 februari verkiezingen werden uit geschreven had de men een volwaadige burgerregering die de ordehandhaving in eigen handen had met de CAPO
Als de politie het niet aankan en het verzoek van de toemalige (rode) regering genegeerd werd door het leger dan is het insubordinatie van het leger daar die niet aan haar eigen hoogste baas de minister van defensie luistert. Het staat trouwens ook niet in hun taak beschreven om de democratie te beschermen. Wel de monarchie , het volk etc. En dat is ook gebeurd met de situatie rond de 2 feb verkiezingen. Zodra er een regering is die niet welgevallig is in de ogen van de gevestigde elite dan is het leger alleen in actie te brengen om een staatsgreep uit te voeren. Let wel de coup is op zich juist daar beide bekvechtende partijen van het strijdtoneel weggehaald zijn om erger te voorkomen. Maar het vervolg van de coup wordt steeds duidelijker dat het slechts een herbevestiging van macht van de elite is die willen hoe dan ook haar privileges behouden en wat kan het hun schelen wat er met de minderbedeelden gebeurt.
De redshirts is de militante groep van de afgelopen regeringen muv. die van de voorlaatste regering van de Democraten. Net zoals de gelen die van de Democraten zijn. En beide protestgroepen zijn niet vies van het dragen van wapens daar de escalatie al jaren aan de gang is.
Ja, ik ben het met deze coup eens. En volgens mijn bescheiden mening is Thailand (net zoals vele andere aziatische landen) niet geschikt voor een democratie. Daarvoor zijn de kiezers te weinig opgeleid en hebben ze te weinig interesse in politiek. Ze kunnen te gemakkelijk overtuigd worden en de stemming kan van links naar rechts gaan.
Naar mijn mening is Thailand een land dat geregeerd moet worden door mensen die een goede opleiding hadden, die als groep, als regering, op de hoogte is van de dingen die gedaan moeten worden en die dit daadwerkelijk ook doet.
Iemand kiezen, omdat hij mooie praatjes maakt en veel belooft, vind ik een slechte manier. Je kiest zo gemakkelijk de verkeerde persoon.
Beter zou zijn een soort van examen af te laten leggen of je geschikt bent om in een regering te werken en ook een proefperiode moet doorstaan om voor langere tijd mede te kunnen regeren. Bovendien moet er dan ook de mogelijkheid zijn ontslagen te worden, wanneer je niet voldoet aan de criteria die er zijn om in een regering te kunnen werken.
Iedere andere baan krijg je (normalerwijze) door te solliciteren en niet door een verkiezing. Zou dit hier ook mogelijk zijn? Ik ben voor de afschaffing van de democratie overal op de wereld, en zou veel liever dit systeem zien.
In ieder geval ben ik achteraf gezien blij met de coup!
Wat jij oppert noemen ze een begin van communisme (op de hoogte zijn van de dingen die gedaan moeten worden,en dit daad werkelijk doet,wie bepaald wat er gedaan moet worden??)Kijk naar verkiezingen in nl mensen veranderen constant hun mening en keuzes.In europa zegt de politiek ook a en doet b ,als ze in nl het samen niet eens kunnen worden, in oprichten van regering doen ze waar ze zin in hebben!!Ook lekker democratische,denk dat wij als westerlingen gewoon onze mening voor ons moeten houden!En Thailand als zeer jonge democratie lekker zijn gang laten gaan, en dat zij er in de toekomst net zo een puinhoop van maken ,als in ons geweldig democratische Europa,Amerika(waar je net als in Thailand gewoon je mond moet houden ,en je mening kan uitspreken! maar waar er ook niet naar je wordt geluisterd)
Moderator: na een punt of en komma hoort een spatie. Dat zou de leesbaarheid van uw reactie sterk verbeteren. Wilt u dat voortaan doen?
Bert, ik heb nou in de verste verte niet aan communisme gedacht. Tenminste dat wat mij geleerd werd op school.
Een regering kan niet zo maar doen waar ze zin in heeft. Een opstelling van een regering moet zo zijn, zodat dit soort dingen niet kunnen ontstaan. Vraag mij niet hoe, ik ben geen politicus. Maar kijk eens wat democratie met zich meebrengt….
Kijk eens naar de zogenaamde democratie waarin de VS meent te leven. Waar een paar superrijken het voor het zeggen hebben en ieder stemresultaat met geld kunnen beïnvloeden. Kijk eens naar de presidenten die daardoor op het toneel verschenen.
Dat een land of samenleving verandert klopt, maar de grondbehoeftes van mensen niet. En beloftes moeten waargemaakt worden. Zoals in Thailand met de rijstboeren. Er hebben mensen zich in wanhoop en verontrusting zelf in brand gestoken….
De militaire regering geeft nu de boeren waar ze al lang recht op hadden.
Stemrecht en in de politiek betrokken zijn heeft naar mijn inziens niets met opleiding te maken. Zou dat hier dan ook moeten gelden? Mensen zonder diploma geen stemrecht?
Ja, op scholen in Thailand zal men meer aandacht aan maatschappijleer en uitkomen voor je eigen mening en accepteren dat iemand een andere mening heeft moeten geven.
Dat zou ook een taak zijn van een nieuwe regering.
Ik zou van Chris de Boer wel willen weten hoe dat op de universiteit gaat. Zijn daar discussiegroepen en komt politiek bewust zijn aan de orde in de lessen?
Maatschappijleer? …. tjongejongejonge welke maatschappij? Ik heb vroeger nooit iets geleerd over Thailand en de Thai leren niets over Europa. Houden zo! Ik hoop trouwens dat dit geen chatten is …. maar een stelling.
Naar mijn weten kunnen in Thailand alleen universitair afgestudeerden verkozen worden.
Of dat vanaf bachelor nivo is mij niet bekend, wat overigens geen universitair maar een HBO nivo is.
Het masters of PhD degree is universitair nivo.
Wellicht kan Chris de Boer hierin duidelijkheid verschaffen of de redactie van Thailandblog.
Het is in zoverre een baan waarbij de bevolking de werkgever is.
Dus de bevolking krijgt waar het voor gekozen heeft al dan niet verwatert door coalitievorming.
Verder mis ik de inspraak van de werknemers in het verhaal en start je blijkbaar al uit een totalitaire staat.
Zo’n lemmingenstaat wens ik niemand.
De Grondwet van 1997 schreef voor dat je minstens een Bachelor’s degree (prinjaa trie in het Thais) moest hebben om als volksvertegenwoordiger gekozen te kunnen worden. Die voorwaarde werd algemeen gekritiseerd. In de Grondwet van 2007 (die nu door de militairen is verscheurd) stond dat je minstens 5 jaar onderwijs (zeg maar minstens lagere school) moet hebben genoten en wel in de provincie waar je als kandidaat staat ingeschreven.
De grondwet van 2007 is wel opgesteld door de toenmalige legerleiding en bekrachtigd door een referendum.
De huidige akties van het leger zijn niet in tegenspraak met die grondwet, die trouwens ook niet buiten werking is gesteld.
Kortom volgens de grondwet van 2007 is wat het leger nu doet volledig legitiem.
De Grondwet is wel degelijk buiten werking gesteld, behalve de hoofdstukken die over het koninklijk huis gaan. De militairen hebben alle wetgevende en uitvoerende macht en een deel van de rechterlijke macht (krijgsraad!) aan zich getrokken. Er staat (stond) nergens in de Grondwet van 2007 dat zoiets legitiem is. Dat is ook de reden dat de coupplegers in 2006 zichzelf een amnestie toebedeelden in de Grondwet van 2007, de laatste paragraaf. Dat betekent dat de coupplegers van 2006 zich realiseerden dat wat ze toen deden niet legitiem was. En het is nu ook niet legitiem.
Beste Sjaak, jouw keuze is in feite een regering van technocraten. Een zakenkabinet. Zou voor een korte periode een oplossing kunnen zijn. Vooralsnog verkies ik voor Thailand een regering van nationale eenheid: een brede coalitie van politieke partijen, maar met vertegenwoordigers uit meerdere geledingen van de samenleving. Dat kunnen topmensen zijn uit de academische -, culturele – en zakenwereld. Uit zowel de agrarische – , als de gezondheidszorgsector. Daarna weer zoals het hoort: verkiezingen, en de vorming van zowel parlement als regering. Politieke partijen dienen over een te verifiëren partijprogramma te beschikken. Regerings- en parlementsleden dienen gescreend en al van van onbesproken statuur te zijn.
Beste Soi,
Ik denk ook dat een land beter zakelijk geregeerd wordt. Zeker in een land waar niemand zich met politiek wil of kan bemoeien. Wat enigermaten werkt in Nederland, wil niet zeggen dat dit ook in Thailand werkt. Je zou als je langer in Thailand woont of lang in Azië al weten dat ons systeem hier niet werkt.
Voor mij is het hetzelfde: moslimstaten menen dat andere landen ook hun religie moeten overnemen en dat de hunne de enig juiste is, communisten in de zestiger jaren meenden ook het alleenrecht te hebben op hun politieke overtuiging. En nu zijn “wij” democraten van mening dat alleen onze overtuiging de juiste is. Mijn mening? Er is geen juiste en alle zijn juist. Misschien hangt het een beetje van de staat van ontwikkeling in een land af en ook de geschiedenis daarvan, de machtsverhoudingen in een land om een bepaalde ontwikkeling doorlopen te kunnen, zodat uiteindelijk een staatsvorm gaat ontstaan die op dat ogenblik de juiste is.
De staatsgreep was hier nodig om uit een impasse te komen en als ik de reacties zie van de mensen om me heen, blijken er maar heel weinig mensen daar problemen mee te hebben.
U uit uw verbazing over het niet willen praten terwijl beide partijen een kapitalistische wereldvisie hebben.
Het antwoord daarop lijkt me eenvoudig.
Het gevecht tussen de twee kampen gaat om het geld.
Neem het voorbeeld van Thaksin die voor de verkoop van zijn telefoonmaatschappij de wet aanpast, zodat hij geen belasting hoeft te betalen.
Toen ik vele jaren gelden voor het eerst in Thailand kwam, had het land geen staatsschuld.
Nu gaat die schuld, als ik het goed heb richting 60%.
Waar is al dat geld gebleven?
Hoe is het verdwenen?
Ik denk dat we beiden het antwoord wel weten.
Ik wil voor de aardigheid toch ook een andere vraag stellen.
Gewoon voor de aardigheid.
Is democratie per definitie de ideale vorm van regeren?
Moet ieder land daar naar streven?
Het wordt door iedereen gepropageerd en is een dogma geworden.
Maar als als je de democratie in het westen bekijkt, moet je dan concluderen dat de democratie werkt?
Trekken in europa regeringen zicht wat van de wensen van de kiezer aan nadat die naar het stemhokje zijn geweest?
En Amerika waar twee politieke partijen -waarvoor de bevolking nooit heeft gestemd wie daar leiding aan mag geven- die elkaar doodvechten om de macht en liever het land naar de knoppen helpen, dan een compromis sluiten?
We zouden er eigenlijk eens over moeten denken of democratie wel de meest ideale staatsvorm is.
(De economie wordt er in ieder geval niet beter van.)
Dan wel wat er aan moet veranderen om de democratie te verbeteren.
Democratie in z’n zuiverste vorm is niet werkbaar, dat hebben we pas nog gezien het is nl niet the winner takes it all. Twee hoofdkenmerken van democratie zijn vrijheid van meningsuiting en de sterken beschermen de zwakken. De meerderheid beslist en houdt rekening met de minderheid vandaar de vaak oeverloze uitzonderingen op allerlei wetten, maar zelfs hierin wordt gesjoemeld en worden onderdelen van de sterken bevoordeeld. Een “mooi” voorbeeld is Monsanto die genetisch gemanipuleerde gewassen over de wereld uitstort en in een amerikaanse wet immuniteit heeft gekregen, ze zijn nl niet aansprakelijk te stellen voor de evt. gevolgen voor de volksgezondheid en het is nog erger maar gaat hier te ver om dit op te noemen.
Kortom democratie is werkbaar als er maar aan de onderliggende voorwaarden wordt voldaan.
Wat je ziet is dat wanneer er crisis is deze voorwaarden met voeten worden getreden.
Geachte heer De Boer,
Uw artikel pretendeert materiaal te verschaffen om een juiste waardering te geven voor deze coup, coups in het algemeen en de stand van de democratie in Thailand.
Centraal staat in uw verhaal emotie versus verstand, een bekende tegenstelling.
Wat hieraan moet worden toegevoegd is: belang. Het is al vaak, maar nog niet vaak genoeg gezegd…
Zowel emoties als rede vertolken, op eigen en op verschillende wijze, ook belangen; dit geldt voor allen die zich tonen als schreeuwers en denkers.
Wie buiten het verhaal houdt dat de ene kant strijdt voor een betere toekomst, en dat de andere vecht voor het behoud van voorrechten, dat de ene een opkomende en de andere een dalende maatschappelijke positie vertegenwoordigt, dat de ene op brede internationale sympathie kan rekenen en de andere zich in een nationaal isolement manoeuvreert – die verschaft misschien veel informatie maar helaas weinig politiek inzicht.
Als u in uw uiteenzetting dit element zou meenemen, zou u ook zelf verder komen dan een vrijblijvend en neutraal klinkend ‘ja en nee’.
Zoals we maar al te duidelijk kunnen zien, houdt neutraliteit in de concrete situatie wel degelijk een keuze in.
Niet voor niets is de term bij veel coupisten populair.
Wat mij bijzonder stoort is dat alle betrokkenen bezweren dat ze van alles doen in het landsbelang. Zowel voor leger als geel en rood geldt: wat een onzin! Het gaat niet over een politiek ideaal, maar alleen om eigen belang.
Was de coup onvermijdelijk? De politieke gebeurtenissen vanaf herfst 2013, en eerder, konden uiteindelijk tot niets anders leiden dan tot deze staat van beleg door het leger. Uiteindelijk is deze machtsovername als oplossing van politieke geschillen er ook een uit de Thaise traditie. Kan vreemd klinken, maar sedert 1932 kende Thailand er al een stuk of 18.
Zal de coup iets wezenlijks veranderen aan de Thaise samenleving? Dat is afwachten. Het ligt er maar aan hoe hardleers de diverse geledingen zich opstellen.
Thailand is van oudsher een feodaal gestructureerde maatschappij. Bij de bezittende klasse, de elite of amart, lijkt mij geen bereidheid aanwezig haar privileges af te staan. In die kringen gaat het om heel veel geld, zeer veel. En niet alleen om geld: ook om macht, aanzien, status, adoratie. Een zeer gesloten groep die vooralsnog niet zal toestaan dat afstand gedaan gaat worden van de door de eeuwen heen ontstane conventies. Zeker niet ten gunste of ten behoeve van de gewone bevolking.
De gewone bevolking daarentegen zit zelf nog gevangen in haar tradities. Zij zal altijd kiezen voor een sterke man, die bij crises belooft het beter te doen dan de vorige. Beter in de zin van het verstrekken van de broodnodige financiën en/of voorzieningen om het dagelijks leven draaglijk te maken. Dat verklaart ook dat zonder slag of stoot de overgang van “rood’ naar het “groen” van het leger zo soepeltjes kon verlopen.
De “gewone” bevolking is nog veel te afhankelijk van partijen die het land beheersen hetzij via geld hetzij via macht. Er is nog veel te veel gebrek aan van alles. Als de bevolking steeds maar bezig moet zijn met het zich behelpen vanwege dat gebrek aan alles, kun je niet verwachten dat zij leert haar mentaliteit of attitude jegens maatschappelijk en politieke vraagstukken te veranderen.
Als gaandeweg de elite leert dat zij geld en macht moet gaan inzetten om land en volk te ontwikkelen, en als de bevolking leert op andere wijze haar gebrek op te lossen anders dan door af te wachten of van bovenaf hulp komt: als de coup hiertoe aanzet kan geven, ja dan is er hoop op een begin van verandering.
Is de coup te rechtvaardigen? Ja, waarom niet? Thailand is Nederland niet, en Thailand moet je niet meten naar Nederlandse maatstaven. Bezie Nederland maar gewoon in relatie tot de haar omringende buurlanden, of nog verder: bezie Nederland maar zoals zij zich verhoudt tov Europa. En omgekeerd.
Doe dit dan ook met Thailand. Kijk naar Thailand’s buurlanden. Birma, Indonesië, de Filippijnen: landen met een uiterst militair verleden, de een recenter dan de andere. Kijk naar Laos, Cambodja, Vietnam: landen niet bepaald gespeend van het westerse begrip aangaande vrijheid. Bedenk dan wel even dat nota bene al die landen een westers koloniale “onderbouwing” kennen. Kennelijk is het Westen in die landen destijds niet al te gretig geweest in het vestigen van de vrijheden, hetgeen gemakshalve ook maar vergeten wordt. De meeste van die landen zijn in chaos en wanhoop achtergelaten, met burgeroorlogen als ver- en gevolg.
Er zijn commentatoren die menen dat enkel vanuit westers perspectief naar de gebeurtenissen in Thailand gekeken kan worden. Gemakshalve vergeet men dat een WO I nodig was om de Europese feodale structuren af te breken, en een WO II om een democratische evolutie in gang te zetten. Nog meer opportunistisch menen zij dat die westers democratie een blauwdruk kan zijn voor alle windstreken. Als een coup als deze kan helpen de bevolking te vrijwaren van gebrek, dan is een grootse doelstelling bereikt. Vrij zijn van gebrek is een groter goed dan vrij zijn je mening te uiten. In West-EU hebben we vanaf 1945 stelselmatig aan gewerkt. In Oost-EU zijn die processen nog bezig. Ga niet verwachten dat een democratie zomaar even na een machtswisseling door een coup kan worden neergezet. Het artikel van Chris de Boer legt dit prima uit.
Hoe verder? Gun Thailand haar tijd die nodig is om te hervormen, om te veranderen. Ze gaan veel tijd nodig hebben, en laat Thailand zelf maar kiezen welke veranderingen zij willen. Menig gepensioneerde weet hoe het in de jaren 50 van de vorige eeuw uitzag in Nederland, en diezelfde gepensioneerde heeft vervolgens de democratiseringsbeweging van de jaren 60 stevig omarmd. Elk daaropvolgend decennium bracht meerdere veranderingen. Goed werk heeft tijd nodig, zei wijlen mijn schoonmoeder destijds al, en dat had ze weer van haar grootmoeder. Thailand kan maar beter alle tijd nemen om eveneens goed werk af te leveren. In hun tempo, op hun ritme. Hopelijk even vreedzaam en geweldloos zoals nu het geval is! Ook om dit laatste is de coup te rechtvaardigen.
Geen enkele democratie is perfect en de Thaise democratie is verre van perfect. Elke samenleving kent conflicten en verschillen in belangen tussen groepen. De democratie is het proces om de oplossing daarvan in goede banen te leiden.
We kunnen het eens zijn over de gebreken van de Thaise democratie, ik denk dat Chris dat juist heeft omschreven, al leg ik hier en daar wat andere accenten. Dat zijn de symptomen.
Waar ik met Chris van menig verschil is de diagnose, de oorzaak van deze ziekte, en de therapie, de behandeling. Chris noemt een aantal oorzaken waarom de Thaise democratie zo slecht functioneert en daar ben ik het geheel mee eens. Maar als belangrijkste oorzaak zie ik nu juist het frequente ingrijpen van het leger in het democratisch proces. Je kunt de kookkunst van je vriendin niet verbeteren door haar het koken een paar jaar te verbieden. Als het leger zich vanaf 1932 onthouden had van inmenging in het politieke proces had Thailand nu een bloeiende democratie gehad. Leve Pridi Phanomyong.
Dan de therapie. De politieke tegenstellingen zijn ‘slechts’ een afspiegeling van de maatschappelijke tegenstellingen. Kan de coup die overbruggen? Gezien de opvattingen binnen het leger en de tot heden gevoerde politiek geloof ik daar niets van. De coup zal de die tegenstellingen verhevigen, de huidige rust is een schijnbare, een afgedwongen rust, de stilte voor de storm. De coupplegers vertegenwoordigen slechts één kant van de samenleving. Heviger conflicten zijn onvermijdbaar. De coup lost niets op, integendeel.
Chris noemt terecht het verzoeningsproces in Zuid-Afrika. Maar die was alleen mogelijk toen de apartheid was afgeschaft, het democratisch proces in gang gezet en vrijheid van meningsuiting gegarandeerd.
Iedere dag zie ik op de Thaise televie, nu gereduceerd tot een spreekbuis van de coupplegers, een lijst met bevelen (kham sang) langskomen. Iedere dag een nieuwe lijst met namen van mensen die zich moeten ‘melden’. Alle openbare kritiek op het handelen van de coupplegers is strafbaar.
Hoe iemand kan denken dat in deze atmosfeer van angst en onderdrukking echte verzoening en daadwerkelijke hervorming van het democratisch proces mogelijk zijn is mij een raadsel. De oplossing voor Thailand is niet minder democratie of minder vrijheid van meningsuiting maar juist méér.
beste Tino,
Vanaf het begin zijn ALLE politieke partijen opgezet, gecontroleerd en uitgebouwd door de rijke elite. Die partijen hebben zich – totdat Thaksin zich meldde op het politieke slagveld – nooit wat gelegen laten liggen aan de belangen van andere, minder welvarende Thai.
Of: om in jouw termen te blijven: als je je vriendin alleen leert koken uit het Nederlandse kookboek (dat volgens de Belgen begint met: men lene een ei), moet je niet verwachten dat ze tom yam kung kan maken.
Beste Chris,
Overal ter wereld zijn politieke partijen opgezet door een al dan niet rijke elite. Thailand heeft wel degelijk partijen gekend die opkwamen voor de belangen van de minder bedeelde Thais. De Communistische Partij werd in 1976 verboden, dat verbod geldt nog steeds. Thailand kende een Socialistische Partij die ten gronde ging toen de voorzitter Boonsanong Punyodyana in 1976 werd vermoord. Het is niet zo dat Thailand dit soort partijen niet wil of kan hebben maar dat dit soort partijen altijd onderdrukt zijn. Recentelijke voorbeelden te over.
Beste Tino, tot aan het einde van de vorige eeuw kun je toch niet zeggen dat Thailand democratische regeringen had. Plus dat we in huidige eeuw enkel wat probeersels hadden. Zoals je zelf ook weet en op dit blog meermalen over vertelt: de regeringen waren er altijd ná militair ingrijpen, door militairen op poten gezet en door militairen bemand. De enkele burgerregering, zo die al 100% bestond, werd meestal kort nadien weer door militair ingrijpen uit het zadel gewipt. Kortom: Thailand kent een enorme traditie van coupplegingen. Niet dat het leger dat zelf altijd initiatief nam. Wel de feitelijke machthebbers achter de schermen, zoals ook nu her en der wordt betoogd.
Ik denk dat we allemaal het wel over eens zijn hoe de diagnose luidt. Inderdaad: hoe w i j, de niet-Thai, de diagnose formuleren. Mij lijkt dat de Thai eerst maar eens gaan proberen het zelf eens te worden over wat er aan het handje is. Zullen ze toch eerst moeten erkennen dat er wat aan de hand is, en ophouden met te doen alsof ook huidige toestand gewoon weer er eentje is uit het rijtje. Ga de straat op en zie: life is going on, business als usual. In de kranten en op TV wat opiniestukken, in BKK wat protest. Heel veel Thai zijn nog niet eens toe aan een diagnose.
Jouw verzuchting dat sinds 1932 Thailand geen meter is opgeschoten, deel ik. Maar het geeft tevens aan dat de probleemstelling zoals wij die formuleren niet des Thais is! Zoals ik al zei: de elite zal af moeten van haar stokoude zwaar verroeste priveleges. Krijgt ze een harde brok aan! De bevolking zal eens meer haar best moeten doen zich te scholen, ipv altijd maar zo naar boven te kijken. Als het je als ouders zelf niet meer lukt, zeg dan tegen je kinderen dat het anders moet en dat zij anders zouden moeten willen. Maar de algehele attitude en mentaliteit zijn nog van: veel te veel afwachten, veel te afhankelijk, veel te lijd- en volgzaam, voortdurend top-down willen. Wat blijft is dan toch hen volgen die wat verbetering brengen.
Het gaat nog lang duren. eerst maar eens een heldere eigenwijze Thaise diagnose. Daarna is er ruim keuze uit therapieën. Het aanbod zal legio zijn.
Beste Soi,
Die Thaise diagnose is er echt al wel. Er is ook door Thais veel geschreven over de Thaise democratie. En wat de gewone men betreft: velen hebben gevochten voor democratie, velen zijn er voor gestorven, denk aan 1973, 1976 en 1992.
De Thaise democratie is verre van perfect. Maar er zijn toch een aantal regeringen geweest die op de goede weg waren, Pridi (1946), de periode van 1973 tot 1976, Chuan Leekpai, een Democraat en absoluut integer man, afkerig van de militairen (1992-1995 en 1997-2001), en laten we dan deze eeuw maar bestempelen als een half-democratie. Dat betekent dat ‘onze’ probleemstelling wel degelijk ook ‘des Thais’ is, niet voor alle Thais maar wel voor een groot deel.
Ik bestrijd dan ook je opmerkingen over afwachten, afhankelijkheid en lijdzaamheid. Als dat al het geval was dan is het meer door de knoet van de militairen, vergelijkbaar met de oorspronkelijke lijdzaamheid tijdens de eerste jaren van de Duitse bezetting van Nederland. Veel opstanden van Thais zijn uit de officiele geschiedenis gewist.
Een zeer gewaagde uitspraak, dat Thailand een bloeiende demokratie gehad zou hebben, als het leger zich niet ingemengd hat al die jaren. Waarschijnlijk gelezen in het tijdschrift: blik in mjijn glazen bol ?.
Dan maar geen militair en nog verdere 8 maanden rellen en doden in Bangkok= Thailand ? Militaire ingrepen zijn niet populair. Maar cowns als Suthep nog minder, want die brengen niks op de plank als alleen domme spreuken en geen oplossing. En al ist het militair nog zo onpopulair; de rijsboeren hebben eindelijk hun geld. Alleen al om die reden is de coup geslaagd
Het Thaise dagblad Matichon heeft op de derde pagina altijd een column. Gisteren stond daar de volgende afbeelding bij:
Links op de voorgrond generaal Prayuth, daar schuin achter Mao Tse Toeng. Rechts het bekende Monument voor de Democratie en aan de voet daarvan een rij zwaarbewapende soldaten. Boven dat alles een dreigende zwarte wolkenmassa.
En onder de afbeelding een citaat: “Macht komt uit de loop van een geweer”. (amnaat ma chaak paak krabok puun).
Het zou fijn zijn als de macht van de elite (rood, geel of van welke kleur dan ook) gebroken zou worden en de gewone burger een werkelijke keuze krijgt uit diverse partijen, en belangrijker nog zelf ook toegang krijgt tot deze partijen. Maar of de coup de juiste manier is? Om daadwerkelijk het systeem te veranderen is er meer nodig dan iemand die alles onder de duim probeert te houden. Er zullen in navolging van Pridi mensen (massaal) moeten opstaan om de klassieke macht te breken. Dat zie ik nog niet snel gebeuren… En nee het hoeven niet allemaal klonen van Pridi’s politieke beelden te zijn, als men maar strijd voor hervorming vanaf onderen om de machten te breken.
NB: in mijn ogen is de VS geen volwaardige democratie met twee partijen die stuivertje wisselen. In een volwaardige democratie is er een regenboog aan smaken.
Ooit schreef Thomas Moore een boek met daarin de ideale wereld / staatsfilosofie genaamd Utopia. Hoe mooi ook beschreven de titel is wat dat betreft duidelijk. De ideale staats vorm bestaat niet nog heeft ooit bestaan. Mensen zijn verschillend en de wijze waarop we daarmee omgaan leidt altijd tot strijd. Macht corrumpeert dankzij deze menselijke aard. Dus zoek naar een zo goed mogelijk compromis waarin die strijdt op geciviliseerde wijze kan plaatsvinden. De Democratie is i.m.h.o. een aardige aanzet daartoe. Als in een verziekte situatie een coup nodig is om de democratie te resetten dan moet dat maar. Ik denk dat een zwart / wit vergelijking coup ja of nee aardig is om argumenten weer te geven maar in de realiteit is het natuurlijk geen zwart / wit keuze maar een resultante van vele keuzes / ontwikkelingen die hiertoe hebben geleid. Wellicht zijn het de groei-stuipjes van een evenwichtiger wordende samenleving. Ik hoop dat Thailand zijn eigen bijzondere vorm van democratie steeds beter aanpast aan de samenleving.
Een ding wat ik telkens weer leer is dat de Thaise samenleving nog steeds te onvolwassen is voor een westerse vorm van democratie. Thais hebben een oude wijze nodig die de stoute onderlingen af en toe moet terugroepen, en enige tijd huisarrest moet geven. In het engels “grounded” als het kind over de streep gaat. Zo zit de samenleving nu eenmaal in mekaar.
Peter
Je hebt eigenlijk wel gelijk als je vraagt of Thailand te onvolwassen zou zijn voor een westerse vorm van democratie.
Maar dan stel ik weer de vraag of “de westerse democratie” nu echt zo goed is?
En of die soort democratie wel geschikt is in ieder land van de wereld?
En eigenlijk moet ik vragen: welke westerse vorm van democratie?
Als je die van de EU bedoelt dan laat ik mijn beurt voorbij gaan.
Eigenlijk, heel eigenlijk, is de Zwitserse vorm van democratie de enige, vind ik, waar de stem van het volk gehoord kan worden, de enige vorm van democratie waar de zelfverklaarde politieke elites niet om heen kunnen.
In andere zogenaamde democratiische landen wordt het volksmandaat door de politieke elites aangegrepen om gewoon te doen waar ze zelf zin in hebben of krijgen.
Ook en vooral tegen de zin van de bevolking EN de liezers is.
In veel landen, waaronder Nederland, is de democratie verworden tot een een keer per x jaar je stem uitbrengen, en daarna opzitten, pootjes geven en de bek houden.
Zo’n democratie zal zeker niet in Thailand werken.
Het motto van het leger dat je terug vind aan bijna elke poort van een militaire basis is
To protect the Country, Religion(s), Monarchy and the People
De S in religions is er onlangs bijgevoegd…
Wel dat is wat het leger momenteel doet. En bemerk dat in de zaken die zij beschermen Country op de eerste plaats staat. Je moet ook eens goed nadenken over de volgorde van de dingen doe beschermd moeten worden.
Het leger beschouwd zichzelf als de enige neutrale instantie die het belang van het land vooropsteld. Zij gebruiken ook het woord Protect not Serve. Dus Beschermen niet Dienen. Moet je ook eens goed over nadenken, daarom is de volgorde wat zij willen beschermen ook heel belangrijk.
Zeer mooie beschrijving. Geen speld tussen te krijgen. Is ook niet nodig, want het klopt 100%.
Coup “Ja”: Om de twee partijen te scheiden
Coup “Nee”: zonder voorlegging van de te nemen hervormingen in een referendum
Mijn verwachting is dat er geen referendum komt en dat er zeer lang een militair gecontroleerd/overheerst regering zal zijn. Lang is meer dan vijf jaar.
De oude “militaire” garde (lees de elite) is niet van plan de macht uit handen te geven. Er komt een hervorming die hun positie alleen maar versterkt
De mensen zijn aan democratie toe vooral uit de hoek van de minder bedeelden.
Zolang er niet geluisterd wordt naar de behoeften van de minder bedeelden of geen acties hierop worden genomen zal er altijd een voedingsbodem zijn voor rellen en opstand.
Alleen met brood en spelen, ook Thaksin, kom je er niet. Je houdt hiermee een tijdje het arme volk zoet, maar uiteindelijk kom je vroeg of laat toch op het punt dat men wel meer wil, want aan de andere kant van de muur leven ze wel erg luxueus.
Dank aan Chris voor de prima geleverde kapstok, de belangen tegenstelling zit er goed in verweven
beste Chris ,
Bedankt voor deze mooie uiteenzetting.
Ook ik kan er weinig aan toe voegen , omdat ik het met je eens ben.
Ik hoop dat er voor Suthep goed wordt gezorgd in deze tijd en dus ook als hij ooit voor de rechter zich moet verantwoorden . Geen straf of sancties voor deze man .
Ook ik denk dat deze coup nodig was , ook al betreur ik het ,dat het opnieuw zover had moeten komen .
Ik dank Tino voor zijn reactie en begrijp zijn zorg wel .
Ik waardeer het niveau van de deze discussie op dit blog .
een goede groet van Danny
Geachte Chris de Boer,
Inzet van het leger creeerd nu een moment van rust, op een moment dat daar in het sociale belang behoefte aan is.en waar de Thaise bevolking nu,.. sociaal gezien, alleen maar voordeel aan heeft
Uw citaat van Albert Einstein, “als je hetzelfde doet als tevoren, moet je geen andere resultaten verwachten”
Maar dezelfde Einstein verklaarde citeer ” Vrede kan niet bewaard worden door middel van strijdkracht, maar kan alleen bereikt worden door middel van ons verstand “.
Ons verstand,…….ook hierbij wil ik terugkomen op een citaat van ons aller bekende Albert Einstein ” Twee dingen zijn oneindig,…het universum,….en de menselijke domheid,…..maar van het universum weet ik het nog niet zeker ”
Hierbij wil ik ook onder Uw aandacht brengen de Arabische Lente,..vrijheid en Democratie, tot op dit moment eerder een Drama dan Democratie “vrijheid “.
Hierbij ook niet te vergeten de Democratie in Oekraine met volop wapengekletter,..en in het westen uitingen van het opvoeren ven militaire uitrustingen, terwijl er in west Europa al zoveel is dat men Rusland DRIE maal van de aardboden kan laten verdwijnen,…dat ook Rusland zich daarin niet onbetuigd hoeft te laten,.. spreekt voor zich.
Ook hierbij hoop ik dat de god van Abraham, de grondlegger van drie religies,..het Joodse,..Katholieke,..en moslim geloof ( Verdeel en Heers ) het ons bespaart blijft dat er zoiets als in het verleden gebeurd,…zodat Uw geld er niet meer is, maar men met bonnen moet betalen, en dat zal moeilijk gaan over de landsgrenzen.
Verder wil ik graag mijn definitie geven van mijn mening van Democratie,…
afgeleid van het Grieks,..500 jaar v.C. Demos ( volk ) en Kratein ( regeren )
Waarbij een door het volk gekozen parlement een wetgevende en toezichthoudende functie heeft, hetgeen is vastgelegd in een grondwet met een vrijheid van meningsuiting
De Illusie
Een proces waarin het volk vrij is te kiezen, diegene die zij willen, maar indien het niet goed gaat zij (het volk ) de gekozen leiders de schuld kunnen geven, en daarbij de kiezer ( het volk ) de illusie heeft dat het in een volgende periode beter gaat.
De realiteit is, Democratie een vorm van regeren waarin de meerderheid regeert, en de minderheid ( kapitaal ) de meerderheid verteld hoe dat te doen…en of deze meerderheid nu bestaat uit Links of Rechts,..CDA, CDU, SP, SPD, Groene, Paarse, Rode, Gele,…het zijn allemaal maar bedrijfstakken.
Democratie,….is als een vlot, het zinkt niet, maar je houd altijd natte voeten.
Hierbij wens ik het Thaise volk het vlot,..alleen maar natte voeten,en niet zoals de Arabische lente een zinkend schip
De vraag die hier weliswaar niet gesteld is maar tot de theoretische mogelijkheden behoort is : zou een contra coup tot de mogelijkheden behoren ? Als ik op Asian news channel de uiteenzetting hoor van een proffesor hoor over de verwachtingen over de aankondiging minimum 1 jaar mil. bewind , en dan nog enkel indien de elite het vertrouwt ….(!?) Kortom hoopt / denkt men 3/4 van Thailand zijn keuze te ontzeggen , dan denk ik dat de generaal het niet zal klaren ……
Waarom , zie bvb nog maar eens naar de voormalige DDR , 100% controle apparaat en onderdrukking , tot op zekere dag de massa geweldloos naar de muur marcheerde en deze werd geopend … waarom , zelfs de DDR leiders beseften dat je een héél volk niet kan gevangen zetten of doden…. je houdt niets over !
Onderdruk een volk en het breidt zich uit ..!
Op lange termijn zie ik niets goeds te verwachten , spijtig .
Beste David H, er komt geen contra-coup. Op dit moment worden de maatregelen van de legerleiding welkom geheten. De akseptatie ervan is groot. Dat er pas over vele maanden verkiezingen worden gehouden, is meer een issue voor buitenstaanders dan voor de Thai zelf. Verkiezingen zijn niet altijd oplossingen gebleken. YL cs hebben er een rommeltje van gemaakt. Voorgaande regeringen hebben idem geen soelaas gebracht. Meer in het bijzonder brachten ze slechts polarisatie, waarvan de gevolgen afgelopen half jaar te zien waren te BKK. Wat valt er voor de Thaise mensen aan voordelen te verwachten als nu verkiezingen zouden worden gehouden? Het lijkt erop dat ook van de kant van de redshirts een neiging is de gunst van de twijfel aan huidige situatie te schenken. Min of meer “ontmantelen” zij hun organisatie en standpunten. Het lijkt er verder ook niet dat 3/4 van de Thaise bevolking hun keuze wordt ontzegd. Ik zou toch ook willen pleiten om geen Europese geschiedenissen, zoals die van de DDR, op de Thaise omstandigheden te plakken. Voor de begripsvorming zou het wellicht slimmer zijn om de Thaise regio en haar buurlanden in het overpeinzen te betrekken.
In al onze overwegingen halen we van alles en nog wat aan, denken van alles, weten van alles en verklaren van alles.
En het fraaie is, het is allemaal waar.
En als je het een beetje anders bekijkt, onwaar?
Maar…………………..
We vergeten allemaal een heel belangrijk punt.
Wat is de etnische achtergrond van de heersende elite in Thailand?
En hoe staan die in het leven, in zaken, en in alle andere dingen?
Waar komen de Thai oorspronkelijk vandaan?
Zit daar hem soms een beetje de kneep?
Is daaruit wellicht, met enige geestelijke flexibiliteit, een mogelijke oorzaak voor de zaken in Thailand te distilleren, of oorzaken natuurlijk.
Het boek Tai-Pan van James Clavell geeft enig inzicht, en speelt grotendeels in China en Hong Kong.
Ook het boek Hawai van James Michener geeft een fraai uitzicht op beroerselen.
Het gedeelte over China is dusdanig verhelderend dat de meeste zaken een op een op Thailand van toepassing zijn.
Ik weet het, ik weet het, ho maar!
Beide boeken zijn fictie, maar zelfs fictie is bij tijd en wijlen zeer verhelderend.
En vooral: verklarend!
Hoe ik over de coup denk is voor iedereen wel duidelijk. Ik voeg daar nog dit aan toe. Ik wil niet leven onder een militaire dictatuur. Ik wil niet dat mijn 15-jarige zoon (Thai/Nederlands) opgroeit onder een militaire dictatuur. Mijn drie grote kinderen en twee kleinkinderen komen in juli drie weken naar Thailand. Ik zal het met hen bespreken. De kans is vrij groot dat ik daarna met mijn zoon naar Nederland terugkeer, enigszins afhankelijk hoe de situatie zich ontwikkelt. Mijn zoon is het daarmee eens, hij spreekt gelukkig vloeiend Nederlands.
Toen ik nog jong was, lang geleden, gingen we uit principe niet op vakantie naar het Spanje van Franco, het Portugal van Salazar of het Griekenland van de kolonels.
Tino
Ik heb begrip voor je roerselen.
Ook ik heb problemen met het leven onder een dictatuur.
Van welke soort dan ook.
Maar…….
Je zegt dat je wellicht terugkeert naar Nederland.
En daar ga je dus leven onder de dictatuur van de meest ondemocratische entiteit die in tweehonderd jaar of daaromtrent door een groep opgezet is en bovendien goedgekeurd wordt door de politieke elite en eigenlijk grotendeels door de bevolking op zijn minst met een overdaad aan wantrouwen wordt getolereerd, maar zeker niet meer dan dat.
Ben je daar dan wel gelukkig onder?
De voor mij overwegende beslissing om Nederland te verlaten is het besef dat ik niet meer onder een politieke elite wil leven die mijn belangen en de belangen van mijn land verkwanselt aan de Bilderberg groep.
De voor mij overwegende beslissing om in Thailand te blijven, ondanks de militairen, is het besef dat als er niet ingegrepen was er nu, ja NU, een civiele strijd bezig zou zijn.
Je denkt dat het niet zo’n vaart liep?
Wel, de bommen lagen o.a. in Khon Kaen al klaar, net zoals het wapenarsenaal.
En beiden waren echt niet bedoeld als verzamelaarsobject, maar als terreurmaterialen.
En ik ben toch best wel blij dat het leger daar wat aan heeft gedaan.
De politie?
Ach, dit burgerlijk gezagsorgaan is twijfelachtig.
Overigens, per definitie is de politie niet bestemd en ingericht om civiele onrust en/of opstand te beheersen, daar is echt, helaas, een leger voor nodig.
Zelfs in Nederland.
Het verschil is dat in Nederland de politiek wel grip heeft op het leger.
En in Thailand niet.
Je kunt je dan afvragen of dit aan het leger ligt of aan de politici.
Het is gewoon heel erg treurig dat in Thailand wederom het leger in moest grijpen in de puinhoop die politici er van maken.
Maar het oproepen tot een burgeroorlog, het creeren van een leger, het dreigen met aanslagen, het dreigen met afscheiding, dat gaat echt te ver.
En laat ik nu het politieke bedrijf, van beide kanten, er van verdenken alle twee te hebben aangestuurd op ingrijpen van het leger, gewoon omdat ze beiden inzagen dat een burgeroorlog slecht zou zijn voor de winsten……..
In het licht van de op Thailandblog nogal eens geüite mening dat een democratie ook niet alles is en zo’n coup niet per definitie negatief is, heb ik een oude uitspraak van Winston Churchill – gedaan in een toespraak voor het Britse Parlement in 1947 – nog maar eens herlezen. Voor mij nog steeds zéér actueel!
“Many forms of Government have been tried and will be tried in this world of sin and woe. No one pretends that democracy is perfect or all-wise. Indeed, it has been said that democracy is the worst form of government except all those other forms that have been tried from time to time.”
Vertaald:
“Vele regeringsvormen zijn uitgeprobeerd en zullen nog worden uitgeprobeerd in deze wereld van zonde en onheil. Niemand beweert dat democratie perfect is of het allerverstandigste. Sterker nog, er is wel gesteld dat democratie de slechtste regeringsvorm is, behalve alle andere vormen die van tijd tot tijd zijn uitgeprobeerd.”