Een buitenlandse docent in Thailand….

Door Chris de Boer
Geplaatst in Opinie
Tags: , , ,
27 oktober 2017

Een tijdje geleden schreef een blogreageerder: ‘Als buitenlandse docent in Thailand kan iemand zich weinig tot niets in Thailand permitteren.’ Als docent op een universiteit in Bangkok voel ik me aangesproken omdat de opmerking pertinent onjuist is.

De suggestie wordt gewekt dat je je niets kunt permitteren, OMDAT je buitenlander bent en hier werkt, in dit geval als docent. Ik vermoed dat de schrijver impliciet bedoelt dat dat voor elke buitenlander geldt die in Thailand in wat voor organisatie dan ook werkt. En ook dat is pertinent onjuist.

Laat ik mij beperken tot de academische omgeving in Thailand omdat ik daar het meeste van weet; zowel eigen ervaringen als ervaringen van andere buitenlandse (niet noodzakelijk Nederlandse of Belgische) collega’s. De fout in de redenering is dat je hiërarchische positie in een Thai organisatie (een docent met boven hem/haar een associate dean voor academische onderwerpen en daarboven een dean) in hoge mate bepaalt wat je wel of niet kunt doen, zeggen of schrijven.

In Thailand heb je openbare en private universiteiten. Daarnaast heb je binnen de universiteiten wel of niet een zogeheten International College. Dit is de faculteit waar alle onderwijs wordt gegeven in het Engels, waar niet alleen Thai studeren maar ook buitenlandse studenten. De universiteiten waar ALLE onderwijsactiviteiten in het Engels worden gegeven zijn op de vingers van 1 hand te tellen en hebben ook geen international college (nodig).

Het is van belang te kijken naar de bedrijfscultuur van deze ‘international colleges’. De meeste worden geleid door een management-team dat uitsluitend uit Thai bestaat (bij openbare universiteiten kan dat niet anders omdat buitenlanders geen management functies mogen vervullen; bij wet geregeld). Deze Thai spreken natuurlijk Engels en een deel heeft onderwijservaring opgedaan in het buitenland. (bv. een PhD in Amerika).

Afhankelijk van de opvattingen van het zittende management team en de positie van het International College in de hele universiteit (is het een grote faculteit of niet; met internationaal aanzien ja of nee) is de bedrijfscultuur overwegend Thai of meer internationaal. Dit laatste geldt zeker wanneer de dean een buitenlander is hetgeen in sommige private universiteiten het geval is.

Ik durf de stelling wel aan dat naarmate de interne bedrijfscultuur meer internationaal is, de buitenlandse docent zich meer kan permitteren in zijn doen en laten, natuurlijk binnen de Thai regelgeving op het gebied van onderwijs.

Met een meer internationale bedrijfscultuur bedoel ik dan elementen als een open communicatie met staf en studenten, een benadering van studenten als zijnde jong-volwassenen (en niet al kinderen); reguliere overlegstructuren en verslaglegging daarvan; gelijke behandeling van personen (staf, studenten).

In een relatief klein ‘international college’ in een openbare universiteit waar ik werk is de bedrijfscultuur nog sterk Thai. Dit zou dus moeten betekenen dat buitenlandse docenten zich weinig tot niets kunnen permitteren. Soms lijkt dat ook zo maar schijnt bedriegt.

In een bedrijfscultuur die meer Thai gekleurd is, is niet zozeer van belang wat je doet (elke buitenlandse en Thai docent doet in principe hetzelfde werk) maar met wie je omgaat, met wie je getrouwd bent, wie je vrienden zijn of kort gezegd: in welk (Thai) netwerk functioneer je? Hoe belangrijker dit netwerk, hoe meer je je op je werk dingen kunt permitteren. Omdat dit wellicht allemaal wat academisch klinkt zal ik het proberen te verduidelijken met een voorbeeld.

Ik heb drie buitenlandse collega’s: ajarn (de aanspreektitel voor docenten op een universiteit) Jean-Michel en ajarn Ferdinand zijn Frans en ajarn Andrew is Engels. Jean-Michel is al 30 jaar getrouwd met een Thaise vrouw die dean is op een universiteit buiten Bangkok. Ferdinand is 15 jaar getrouwd met een Thai vrouw die tot voor kort hoofd was van het Departement van Europese Zaken op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Ze is nu benoemd tot ambassadeur voor Thailand in een West-Europees land en ze gaan dus verhuizen. Andrew is getrouwd met een Thaise vrouw uit de Isaan die hier in Bangkok twee kleine winkeltjes runt.

Wat gebeurt er nu als elk van de drie buitenlandse collega’s iets doet wat je beter niet kunt doen in een Thai cultuur, bijvoorbeeld meer openlijk kritiek uiten op een management-beslissing. In het geval dat Jean-Michel daar een probleem mee krijgt, belt zijn vrouw (die formeel niets met de zaak te maken heeft; in een international bedrijfscultuur zou men zeggen: waar bemoei je je mee?) met de dean van mijn faculteit en wordt de zaak onderling besproken en geregeld.

In het geval van Ferdinand gebeurt hetzelfde met dat verschil dat de vrouw van Ferdinand er op aan dringt de zaak netjes te regelen; zijn vrouw vindt natuurlijk dat haar teerak Ferdinand gelijk heeft. Als dat niet gebeurt, dreigt zijn vrouw de president van de universiteit te bellen (en heeft mijn dean DUS een GROOT probleem). Ajarn Andrew krijgt van de dean te horen dat hij de kritische opmerkingen voortaan voor zich moet houden. Misschien wordt zijn arbeidscontract zonder verdere opgave van redenen volgend jaar niet verlengd.

Kan een buitenlandse docent zich weinig of niets permitteren omdat hij/zij buitenlander is? Nee hoor. In een meer internationale bedrijfscultuur in een Thai universitaire organisatie kan de buitenlandse docent zich steeds meer permitteren, natuurlijk met inachtneming van de Thai wetgeving. In een meer Thai bedrijfscultuur hangt dit veel meer af van het netwerk van de buitenlandse docent dan van zijn/haar positie als buitenlander op zichzelf.

Het zal niet verbazen dat in de praktijk de dean van mijn faculteit geen actie onderneemt in het geval van Jean-Michel en Ferdinand (omdat ze dan vervelende, confronterende telefoontjes kan krijgen) en wel tegen ajarn Andrew. Het leven, ook op de universiteit, moet ‘sanook’ blijven…..

Chris de Boer

Chris de Boer is sinds 2008 werkzaam als lector marketing en management aan de Silpakorn universiteit.

4 reacties op “Een buitenlandse docent in Thailand….”

  1. Dirk zegt op

    Chris zou het nou in Nederland anders zijn. Na jaren in het bedrijfsonderwijs werkzaam te zijn geweest, kwam ik ook tot de conclusie, dat een netwerk van enig niveau je meer ruimte gaf in je functioneren.
    Ik denk zowel in Thailand alsmede in westerse landen het verschil daarin niet zo groot is, wellicht de manier waarop en wat.
    Thailand is gebouwd op hiërarchie in sterkere mate dan bij ons, maar de principes zijn hetzelfde.
    Jammer genoeg gaat het niet altijd erom wat je presteert of kunt presteren, maar de kaders bepalen de grenzen en dat doet soms geweld aan wel bevinden en optimaal functioneren. Daarom is het soms schipperen en dealen binnen de gegeven mogelijkheden. Beetje geluk, waarin je terecht komt is ook een factor van belang. Sanook is daarom een sterke persoonlijke beleving van welbevinden, die zich manifesteert in een situatie waarin waardering en persoonlijke ontplooiing kunnen gedijen.

  2. Fred Janssen zegt op

    Heldere uitleg op welke wijze het reilt en zeilt op het universitaire niveau in Bangkok. De wijze waarop het in de “provincies” gaat zal niet of nauwelijks hiermee te vergelijken zijn voor wat betreft de lagere opleidingniveaus. De “macht” blijft daar beperkt tot de plaatselijke hierarchie.
    In die zin is er mijnerzijds begrip voor de blogreageerder en uw relaas laat ook zien dat ( als voorbeeld) Andrew toch wel een heel groot probleem had.
    Een dergelijke konstatering roept hier slechts weerzin op hetgeen ook in vergelijkende situaties wat mij betreft
    het geval zou zijn.

  3. henry zegt op

    Dit verhaal bevestigd nogmaals dat je sociale positie afhangt van sociale status van je partner. Dit uit zichzelfs in winkels, hotels en op straat.

  4. Danzig zegt op

    Ik werk zelf ook in het onderwijs en kan bevestigen dat de status van je partner veelzeggend is: op mijn school in het diepe zuiden wordt afgegeven op Isaan-vrouwen. Ik kan op school beter niet aan komen zetten met een partner die daar vandaan komt. Maar bedenk dat we ten alle tijde als gast beschouwd worden. Je hebt je dus in zekere mate te voegen naar de lokale cultuur.

    Als docent heb je daarnaast een publieke, representatieve functie. In een kleine, zeer conservatief-islamitische stad als Narathiwat kun je het zeker niet maken – zelfs niet in je privétijd – om dronken over straat te lopen met een Isaanse bardame in de hand. Het zal dan niet lang duren voordat een leerling of collega je ziet en dan kun je je contract wel gedag zeggen. Als je je respect bij de mensen van je school verliest, dan is je rol als docent uitgespeeld.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website