Een nieuwe directeur

Door Chris de Boer
Geplaatst in Chris de Boer, Onderwijs
Tags:
5 augustus 2014

Niet zo lang geleden schreef ik op dit blog een verhaal over het leven van een docent op een universiteit.

Uit de reacties bleek mij dat maar weinige Nederlanders, ook de niet-werkende expats in Thailand, een beeld hebben over hoe hier toegaat op de werkvloer. En dan doel ik op een werkvloer waar de bedrijfscultuur voornamelijk Thai is en waar de meerderheid van de personeelsleden Thai zijn.

Mijn mede-blogger Cor Verhoef heeft wel enkele verhalen geschreven over wat er op de middelbare school gebeurt waar hij lesgeeft. Ik denk dat de lezers met name door zijn schrijfstijl de indruk hebben gekregen dat het allemaal verzonnen of op zijn minst (zwaar) overdreven is.

Dat is niet het geval. Het gaat hier heel anders dan in Nederland; over België kan ik niet oordelen. Hoe anders, zal ik proberen te beschrijven aan de hand van de procedure om op het instituut waar ik werk een nieuwe directeur te benoemen.

Procedure

Op een rijksuniversiteit wordt de directeur (of decaan) van een faculteit voor drie jaar benoemd met de mogelijkheid om één keer herbenoemd te worden: een op zich niet verkeerde vorm van job rotatie. Twee jaar geleden was het op mijn instituut zover. De directeur was al een keer herbenoemd en na zes jaar moest zij (ja, een zij) een andere baan zoeken. De procedure voor de keuze van een nieuwe directeur gaat als volgt:

  1. Er wordt een benoemingscommissie ingesteld door de president van de universiteit. Wie daarin zitten is voor de medewerkers van het instituut onbekend. Zeer waarschijnlijk maakt de vertrekkende directeur daar deel van uit;
  2. De medewerkers van het instituut wordt gevraagd een profiel op te stellen voor de nieuwe directeur. Dit profiel wordt vervolgens gestuurd aan de benoemingscommissie;
  3. Geschikte kandidaten van binnen en buiten de universiteit kunnen zich melden bij de commissie. Personeelsleden kunnen kandidaten aandragen;
  4. De benoemingscommissie selecteert twee kandidaten uit het aantal gegadigden;
  5. Deze twee kandidaten presenteren hun visie en plannen voor het instituut in een openbare vergadering van het voltallige personeel. Die krijgen ook de gelegenheid om vragen te stellen;
  6. Elk personeelslid kan – na afloop – schriftelijk zijn voorkeur uiten voor de ene of de andere kandidaat;
  7. De benoemingscommissie spreekt haar voorkeur uit, de president benoemt.

Praktijk

In de vergadering van het voltallige personeel (met uitzondering van de vertrekkende directeur) werd een profielschets opgesteld. Ik weet de gewenste kwalificaties niet allemaal meer uit het hoofd maar de belangrijkste waren: internationale werkervaring, een goed netwerk in de toeristische sector (in elk geval in Thailand), in staat om leiding te geven aan een team medewerkers met verschillende nationaliteiten en gedreven om het instituut uit te bouwen met met name meer buitenlandse studenten.

Ik kon me in de vergadering niet helemaal aan de indruk onttrekken dat dit profiel zo werd opgesteld om te voorkomen dat de toenmalige adjunct-directeur de nieuwe directeur zou worden. Zij (ja, ook een zij) is een aardige mevrouw met een academische achtergrond in farmacie (zoals ook de vertrekkende directeur; zij kennen elkaar van vroeger) en vooral gefocust op het voldoen aan de (bureacratische) eisen van de universiteit en het ministerie van Onderwijs.

Het profiel werd ter hand gesteld van de benoemingscommissie en daarna begon het wachten. Het gonste van de geruchten dat de adjunct-directeur de gedoodverfde nieuwe directeur was. De Thai docenten schenen zich al bij haar benoeming te hebben neergelegd. Tegen ‘hogere’ machten vecht je liever niet als je je baan wilt houden of later ook carrière wilt maken. Ik heb twee personen die ik capabel achtte gepolst om te solliciteren, maar ik weet niet of ze dat echt gedaan hebben.

Op een goede dag ontving ik via de mailbox een uitnodiging voor de presentatie van de twee mogelijke kandidaten voor de directeursfunctie. Een kandidaat was een lichtgewicht: een oud-medewerker van het instituut en de andere kandidaat was……………de huidige adjunct.

Geruchten over corruptie; ‘allemaal leugens’

Een niet onbelangrijk detail was dat in de hele periode onderhandelingen plaatsvonden om het praktijkgedeelte van de opleiding (hotellerie) te scheiden van het academische gedeelte. De intentie om dit te doen is nooit met het personeel besproken, laat staan overlegd.

De scheidend directeur zou een private onderneming oprichten waarin de praktijk zou worden ondergebracht (de universiteit moest daarvoor natuurlijk betalen: voor de instructie van de studenten maar kreeg ook geld terug voor de overname van een bijna gloednieuwe keuken, demo-keuken en –bar en de inventaris van het restaurant) en zij zou via een zetel in de Raad van Advies nog kunnen toekijken hoe het op het instituut loopt en de nieuwe directeur met raad en daad kunnen bijstaan. En zo geschiedde.

Voordat de nieuwe directeur was benoemd was het contract tussen de universiteit en de private onderneming getekend. De (financiële) details daarvan zijn mij onbekend. De scheidend directeur bleef tot op zekere (grote?) hoogte verbonden met het instituut. Nog sterker. De scheidend directeur werd enkele maanden later benoemd tot assistent van de president op het gebied van internationale samenwerking. Ze hield tot voor kort zelfs haar oude kantoor in ons gebouw aan.

Op de laatste team-tweedaagse onder haar bewind, nam de scheidend directeur de buitenlandse docenten apart. Ze vertelde dat we waarschijnlijk binnen afzienbare tijd verhalen, geruchten zouden horen over corruptie en malversaties op ons instituut waarbij zij betrokken was. We moesten ons daar niks van aantrekken want het waren allemaal leugens.

Afloop

Het zal na het voorgaande geen verbazing wekken dat de adjunct-directeur (die in geen enkel opzicht voldeed aan de profielschets) tot directeur werd benoemd. Omdat er met haar benoeming tot directeur een vacature ontstond in het managementteam moest er ook een nieuwe adjunct worden gezocht.

Tot mijn niet geringe verbazing (de studentenaantallen zijn al jaren hetzelfde omdat we niet meer dan 120 eerstejaars-studenten accepteren) kwam er niet één adjunct maar hebben we nu drie adjunct-directeuren, allemaal afkomstig van de faculteit farmacie en allemaal goede kennissen van de nieuwe directeur.

Geen van hen met internationale werkervaring, een netwerk in de toeristische sector of de gedrevenheid om meer buitenlandse studenten te werven, maar vooral bezig met het nodige papierwerk (in het kader van de kwaliteitsbewaking en voortgangsrapportages) en de discussie over het correct dragen van uniformen (en hoe dat af te dwingen) en het gedrag van studenten.

Weinig dynamiek

Inhoudelijke discussies over de verschillende onderdelen van het bachelor-programma vinden zelden of nooit plaats. Dat heeft voor- en nadelen. Het nadeel is dat er weinig dynamiek zit in hetgeen onderwezen wordt. Het is bij veel docenten elk jaar hetzelfde. Er is geen enkele interne of externe drive om beter te presteren met het oog op de toekomst van de studenten.

De link met het bedrijfsleven (als toekomstige werkgever) is volstrekt zoek. Het voordeel is dat je als docent niks in de weg wordt gelegd om van je eigen cursussen te maken wat je er zelf van wilt maken. Er is dus een grote vrijheid. Het is aan de individuele docent om die vrijheid te gebruiken voor aanpassingen, verbeteringen en veranderingen.

Chris de Boer

Chris de Boer is sinds 2008 werkzaam als lector marketing en management aan de Silpakorn universiteit.


Ingezonden mededeling

‘Exotisch, bizar en raadselachtig Thailand’: zo heet het boek dat stg Thailandblog Charity dit jaar maakt. 44 bloggers schreven speciaal voor het boek een verhaal over het land van Glimlach. De opbrengst gaat naar een tehuis voor weeskinderen en kinderen uit probleemgezinnen in Lom Sak (Phetchabun). Het boek verschijnt in september.


8 reacties op “Een nieuwe directeur”

  1. Joseph Jongen zegt op

    Beste Chris, hoewel in Nederland wonend ken ik diverse mensen -mannen en vrouwen- die op een Thaise universiteit zijn afgestudeerd. De meesten zijn inmiddels tussen de dertig en veertig jaar en hebben in Thailand een baan waar ik niet bepaald bij sta te juichen. Het bevreemd me steeds dat zelfs deze ‘hoog opgeleide’ jonge mensen bar weinig weten omtrent alles wat zich buiten hun gezichtsveld (Thailand) afspeelt. Zou van jou als deskundige wel eens willen weten op welke niveau ik een Thaise universitaire opleiding met een Nederlandse opleiding mag vergelijken. Eerlijk gezegd heb ik daaromtrent geen al te hoge dunk en halen ze het Nederlandse HEAO niveau niet of nauwelijks, maar ik kan me vergissen. Hoor het graag. Met dank en groet, Joseph

  2. pim zegt op

    Mijn vriendin en haar dochter hebben de universiteit doorlopen .
    Ik heb de indruk dat in NL. 6 klassen lagere school in Nl. beter voor hun was geweest .
    Ze leren thuis bij mij meer dan op een Thaise universiteit .
    Op dit moment heb ik hen de opzet van een Nederlandse viszaak geleerd ,ze doen het voortreffelijk ,dat is hun toekomst en voor de hele familie .
    Jammer van het geld wat ik heb betaald voor hun studie .
    Hou de arme dom ,daar kunnen de rijken met hun studie buiten Thailand meer geld mee pakken .
    Mijn dotjes zijn trots om in hun dorp gewaardeerd te worden om te tonen dat zij de universiteit te hebben gehaald als enige daar .
    Eigenlijk stelt het niets voor .
    In ieder geval moeten ze geen rijst meer te plukken dank zij de haring en andere producten zoals het roken van makreel

  3. Sir Charles zegt op

    Heb totaal geen weet hoe het er aan toe gaat op de werkvloer van het Thaise onderwijs doch had niet bepaald de indruk dat de bevindingen van Cor Verhoef door hem verzonnen of op zijn minst (zwaar) overdreven waren vanwege zijn schrijfstijl. 🙁

    Vind zijn bijdragen zeer interessant immers daarnaast ook nog eens spitsig gelardeerd met een dosis humor…

  4. Bacchus zegt op

    Ik ken een Nederlandse professor die een aantal maanden per jaar doceert aan de Khon Kaen University. Deze man geeft hoog op over de professionaliteit van collega’s en het niveau van zijn Thaise studenten. Hij vindt zijn Thaise studenten leergieriger dan zijn vroegere Nederlandse studenten. Kan dus ook aan de universiteit liggen.

  5. henry zegt op

    Ik denk dat het buiten Mahidol, Chulalomgkorn, Kasetsart, Thammasat en enkele andere topuniversiteiten er een zeer groot niveauverrschil is met bijvoorbeeld de plaatselijke Rajabat universiteiten en de talrijke priveuniversiteiten

  6. chris zegt op

    beste Joseph, Pim en Bacchus,
    Tussen de universiteiten in Thailand zijn grote kwaliteitsverschillen. Waar deze precies op terug te voeren zijn zou een grondige analyse vragen van de resulataten van de studenten en de verschillende kwaliteitsonderzoeken zowel nationaal als internationaal. Mijn indrukken zijn:
    – de Thai faculteiten die een samenwerking hebben met buitenlandse universiteiten zijn beter omdat zij ook aan de eisen van de buitenlandse universiteit moeten voldoen. Studenten krijgen aan het eind twee dilploma’s;
    – de zogenoemde Rajabaht universiteiten zijn eigenlijk niet meer dan middelbare scholen;
    – de private universiteiten zijn over het algemeen beter dan de overheids-universiteiten; ook duurder, hebben meer buitenlandse docenten en buitenlands management en een moderner onderwijssysteem.

    In de top 500 beste unversiteiten van de wereld staat 1 Thai universiteit (King Mongkut Technology college; vooral vanwege een hoge score op het gebeid van linken met het bedrijfsleven; ik dacht op plek 357) en 10 Nederlandse universiteiten waarvan de Technische Universiteit Delft op plaats 51.

    • Bacchus zegt op

      Beste Chris, Dat er aan het onderwijs in Thailand het nodige schort was mij, mede dankzij jou en Cor, al duidelijk. Daarnaast heb ik in mijn familie genoeg voorbeelden rondlopen als we praten over onderwjzers die weinig tot niets onderwijzen . Dat het onderwijs in Thailand nog een lange weg te gaan heeft, alvorens tot de mondiale middenmoot te behoren, mag duidelijk zijn. Gelukkig zijn er uitzonderingen die hoop doen geven. Invloeden van buitenaf zijn van groot belang, dus blijf tegen de bekende heilige huisjes aanschoppen!

  7. samee zegt op

    Weet niet precies hoe het Thaise onderwijs in elkaar steekt, maar dat er binnen een land grote kwaliteitsverschillen zijn, is heel normaal.
    Kijk bijv. naar Amerika waar een Yale en Harvard heel hoog aangeschreven zijn. De prestige zit hem dan ook niet zo zeer in dat je afgestudeerd bent, maar waar je afgestudeerd bent.
    De score op je high school examen bepaalt dan tot welke universiteit je toegelaten mag worden. Prestigieuze universiteiten laten alleen mensen met een hele hoge score toe, andere universiteiten zijn wat minder kieskeurig.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website