Å leve som en farang i jungelen

Toen ik enkele jaren geleden het besluit nam hier, in een klein stadje in het Zuiden te komen wonen, als enkelt farang dan nog, verklaarden mijn in Thailand wonende vrienden mij voor gek. De meesten van hen wonen op Koh Samui en zijn daar met geen stokken weg te slaan. Ik zou me hier in die woestijn/jungle dood vervelen, vereenzamen en nog veel meer van dat onaangename.

Doch mijn besluit stond vast en werd nog verstevigd door de vele crematies van veel te jong gestorven farangs, welke ik in de loop der jaren moest bijwonen. Allen stierven aan dezelfde kwaal: door verveling aan de drank geraakt met als gevolg een lever die het harde werk niet meer aan kon of dronken door een ongeval om het leven gekomen.

Plots voor niets meer tijd

Ik woon hier dus heel rustig, met als enige buur een Thaise gepensioneerd professor. Ik ken die man reeds zolang ik naar Thailand kom, en dat is al een hele tijd.

Voor hij met pensioen ging, zowat gelijktijdig met mezelf, had hij grootse plannen. Hij wou en zou Thailand zien. Samen met mij per motor (we zijn beiden fervente motorcruisers) door Thailand rijden.

Voor mij ideaal, iemand om mee op te trekken die perfect Thais spreekt en niet zoals ik een soms niet voor Thais verstaanbaar gebrabbel.

Maar, zoals met vele Thaise mannen, na hun pensionering hebben ze plots voor niets meer tijd. Tijdens hun actieve loopbaan hebben ze goed verdiend, maar niet gespaard, dat is Thaise cultuur. Waarom denken aan morgen: Maybe tomorrow never comes.

Dus om hun vorige levensstandaard aan te houden, gooien ze zich in allerhande bezigheden als aanvulling op hun pensioen (een ambtenaar heeft hier wel degelijk een pensioen). Het resultaat is dat van die mooie plannen niets in huis komt. Later, dioe kon. Hier geldt het spreekwoord: Stel nooit uit tot morgen wat je vandaag kan doen, als: doe nooit vandaag wat morgen misschien door een ander zal gedaan worden. Goed/slecht??? Aan U de keuze.

Veel te beleven en te zien

Je in Thailand vervelen: Neen dat doe je niet, indien jezelf niet wil dat je dat doet. Er is natuurlijk een groot verschil tussen een farang welke aan een Thaise lady gekoppeld is en een vrijgezel. Als vrijgezel geniet je hier van enorm veel vrijheid, en daarmee bedoel ik dan wel niet: elke dag achter de meiden aanlopen.

In Thailand is er voor ons farangs enorm veel te beleven en te zien, het is tenslotte allemaal nieuw voor ons: een andere cultuur, andere mensen. De kunst hier is je in te leven in het Thaise leven, niet steeds te vergelijken met het leven in Europa. Dit is hier Thailand en Thailand behoort aan de Thaise mensen met hun eigen levenswijze en cultuur. Het is zeer interessant deze trachten te begrijpen en je er in te leven. Je mag kritisch zijn, maar hou de kritiek voor jezelf, observeer en denk er rustig over na.

 Khun lung addie

Dit is de tweede bijdrage van Eddy de Cooman aan Thailandblog. In de vorige, ‘Iedereen in het dorp kent farang Lung Addie’, stelde hij zich voor.

Innsendt kommunikasjon

Fra den nye boken til Thailand-bloggen Charity: 'Den kalde årstiden gikk over i den varme årstiden. Jan syntes det var varmt, akkurat som alle andre, Marie hadde det vanskelig med det. Maria Berg i den bisarre historien Jan og Marie fra Hua Hin. Nieuwsgierig? Bestel nu ‘Exotisch, bizar en raadselachtig Thailand’, dan vergeet je het straks niet. Ook als E-book. Klik her for bestillingsmetoden. (Foto Loe van Nimwegen)