Gezondheidsrisico’s voor Thai in 2020: Depressie, stress door nepnieuws en fijnstof
De Thaise bevolking loopt volgend jaar meer gezondheidsrisico’s, waarbij depressie, stress vanwege nepnieuws en schadelijk fijnstof de belangrijkste risicofactoren zijn.
Dat staat in een rapport van de Thai Health Promotion Foundation (ThaiHealth) dat gisteren is gepubliceerd. In het rapport worden tien risicofactoren genoemd.
Volgens cijfers van het Thaise Department of Mental Health proberen gemiddeld zes personen per uur zichzelf te doden. Elk jaar plegen 300 jongeren zelfmoord. De belangrijkste oorzaken daarvoor zijn familieproblemen, gevolgd door stress op het werk en online pesten.
ThaiHealth manager Supreeda laat weten dat veel ouderen in Thailand lijden aan ziektes als diabetes en hartkwalen door een ongezonde levensstijl en verkeerde eetgewoonten. Deze groep is ook nog eens extra kwetsbaar voor nepberichten en kwakzalverij. Een voorbeeld hiervan is een recent bericht over kanker dat online veel gedeeld is, daarin valt te lezen dat het kruid angkap nu (barleira prionitis) de ziekte kanker kan genezen, wat natuurlijk onzin is.
De bevolking wordt ook gewaarschuwd voor de toename van ultrafijnstof PM2,5, omdat dit ernstige ademhalingsstoornissen en andere ernstige ziekten kan veroorzaken.
De WHO meldde dat in 2016 wereldwijd 7 miljoen mensen stierven door luchtvervuiling en dat 91% van hen in Zuidoost-Azië en de westelijke Stille Oceaan woont, zei Supreeda.
Bron: Bangkok Post
Waarschuwen voor fijnstof heeft weinig zin, als de overheid daar niets tegen doet.
De mensen die het produceren zullen hun gedrag niet veranderen en de bevolking kan zich er niet tegen beschermen.
In het artikel vind ik aanleiding om een gedachte naar voren te brengen, die overigens alleen betrekking heeft op het onderdeel smog ten gevolge van het afbranden van akkers en bossen. Ik woon ten noorden van Chiang Mai, waar de smog elk jaar meer en vroeger komt.
Het probleem van de smog in het noorden van Thailand plus grote delen van Myanmar en Laos, kan volgens mij niet worden opgelost door een zgn. strenge aanpak alleen. Dat zou in het strak geregelde en perfect geordende Nederland zelfs al een hele kluif zijn.
Het noorden van Thailand met de vele bossen en bergen en lage bewoningsdichtheid is veel onoverzichtelijker en lastig toegankelijk. Bovendien, wij zijn allemaal heel druk bezig met de smog-perikelen via alle krantenberichten, van de televisie en het onderlinge geklaag.
Degenen die de branden veroorzaken lezen en horen dit allemaal niet, lijkt mij. Het beleid waarbij elk jaar vaag en hoopvol wordt geroepen dat de regering er wat aan gaat doen, heeft alle afgelopen jaren geen enkel resultaat opgeleverd. Het wordt alleen maar erger.
Ik geloof meer in een campagne die steunt op het (min of meer) natuurlijke gezag van drie samenwerkende partners; partijen die er toe doen in Thailand, te weten de longartsen, invloedrijke monniken en de regering, ieder vanuit hun eigen “bereik”.
Realiseert u zich dat er duizenden, zo niet tienduizenden patiënten jaarlijks bij longartsen komen, zeker ook de mensen uit de bergen, die onze nieuwsmedia niet zien en horen en zich misschien minder bewust zijn van dit probleem.
Stel nu dat alle longartsen in het noorden een simpele maar aansprekende brochure zouden samenstellen waarin –in duidelijke gevallen- de relatie tussen hun stookgedrag en de gevolgen voor hun longen helder! wordt uitgetekend.
Deze brochures liggen niet –zoals in de wachtkamer van uw huisarts- in standaards, maar worden bewust en actief uitgereikt aan alle patiënten van de longarts en worden stevig onder de aandacht gebracht of uitgelegd. En ook wordt bevorderd dat de brochures zo veel worden meegenomen naar de patiënten hun eigen omgeving en zo gerichter terecht komen bij vooral de boerenmensen en bergbewoners.
Ervan uitgaande dat de monnikenwereld het probleem ook kent en zal ervaren. Als ik zie hoeveel invloed sommige top-monniken hebben op veel Thais en vooral de bergvolken, moet er toch een modus gevonden kunnen worden om hen -vanuit hun positie en macht- deelgenoot te maken van het probleem en dus ook van de oplossing.
De rol van initiator voor dit beleid zou alleen bij de overheid kunnen liggen, liefs over niet al te veel ministeries en diensten verspreid, want dan weten we allemaal wat er gebeurt. En pas als laatste component van dit 3 partijenbeleid zou de overheid repressieve maatregelen kunnen nemen. Dan is een stevige aanpak, waarbij voorbeelden worden gesteld, ook verantwoord, aanvaardbaar en nuttig.
Uiteraard valt er erg veel af te dingen op dit idee van deze multi huppeldepup benadering, maar probeer het eens langs deze lijnen te zien….
De overheid doet niets aan fijnstof.
Regel is nog steeds alles in de brand steken en dat is nu al te merken.
Na de rijstvelden worden momenteel iedere avond rietsuiker velden aangestoken.
En dat gaat door tot de eerste regen komt in april
Er zijn wel regels (verboden akkers af te branden etc.) maar handhaving schort het aan. Sommige zijn maar wat blij met een overheid die wegkijkt en niet handhaaft. Nu zijn alleen regeltjes en handhaving de oplossing niet, bewustzijn onder het volk waar fijnstof vandaan komt en de gevolgen is ook een deel van de oplossing. Stoppen met water sproeien uit tankwagens en nagenoeg nutteloze mondkapjes promoten zou ook wat schelen. Uiteraard moeten ook de boeren en de dorpen geholpen worden als het aankomt hoe om te gaan met restanten op de akker en huisafval etc.