Isan က အမည်မသိ ထိုင်း၊

နှစ်စဉ် ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသည်များ လာရောက်ကြသည်။ ထုိင္းႏုိင္ငံအပြုံးများပြည်။ သို့သော် အဆိုပါဧည့်သည်အများစုသည် ပတ္တရား၊ ဖူးခက် သို့မဟုတ် Koh Samui ကဲ့သို့သော ပင်လယ်ကမ်းခြေအပန်းဖြေစခန်းများအတွက်သာ လာရောက်ကြသည်။

အချို့က River Kwai သို့မဟုတ် Chiang Mai ကဲ့သို့သော နာမည်ကြီးနေရာများသို့ ခရီးထွက်ရန် ကြိုတင်စာရင်းပေးမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ အရှေ့မြောက်ဘက်ခြမ်းဖြစ်သော Isaan သို့ လာရောက်လည်ပတ်သည့် ခရီးသွားများ အလွန်နည်းပါးသည်။ အဲဒါက ထိုင်းအရှေ့မြောက်ပိုင်းရဲ့ နာမည်ပါ။

ယခင်က ယိုးဒယားဘုရင်များနှင့် ကမ္ဘောဒီးယားနှင့် လာအို အုပ်စိုးရှင်များကြား စစ်ရေးပဋိပက္ခများစွာ ဖြစ်ပွားခဲ့သည့် နေရာဖြစ်ပြီး ယင်းဒေသသည် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လက်ပြောင်းခဲ့သည်။ အိမ်နီးနားချင်း နိုင်ငံများမှ တိုင်းရင်းသား လူမျိုးစုများ တည်ရှိနေခြင်းကို လာအို သို့မဟုတ် ကမ္ဘောဒီးယားဘာသာစကားကို အဓိကထား ပြောဆိုနေကြသည့် အိရှန်းဒေသတွင် ဆက်လက်တည်ရှိနေသေးသည်။

စပါးခင်းများ

Isan သည် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ အမျိုးသားနယ်မြေ၏ ၁/၃ ခန့်ကို သိမ်းပိုက်ထားပြီး ထိုင်းနိုင်ငံ၏ လူဦးရေ၏ ၁/၃ ခန့်သည် ဤဒေသတွင် နေထိုင်ကြသည်။ ပထမတစ်ချက်တွင်၊ Isan သည် ဥရောပခရီးသွားများ ယေဘုယျအားဖြင့် စိတ်ဝင်စားသည့် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ အခြားဒေသများနှင့် တူညီမှုမရှိပါ။ စွန်ပလွံပင်မရှိ၊ ပင်လယ်မရှိ၊ ကမ်းခြေမရှိ၊ အပူပိုင်းမိုးသစ်တောများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းထားသော တောင်တန်းများမရှိပါ။ ရာသီပေါ် မူတည်၍ အဆုံးမရှိသော စိမ်းလန်းသော စပါးခင်းများ သို့မဟုတ် အညိုရောင် မြေကြီးကိုသာ မြင်ရပြီး ပြင်းထန်စွာ လောင်ကျွမ်းနေသော နေ၏ အုတ်ဖုတ်ပုံသဏ္ဍာန်။ နိုင်ငံ၏ ဤအပိုင်းသည် ကမ်းခြေများကို ခံစားလိုသော ခရီးသွားများကို ဆွဲဆောင်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။

သို့သော် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ ပုံရိပ်အစစ်အမှန်ကို စိတ်ဝင်စားသူတိုင်း ခရီးသွားစင်တာများအပြင်၊ Isaan သို့ သွားရောက်လည်ပတ်ရန် အထူးအကြံပြုလိုပါသည်။ လာအိုလူမျိုးအများစုမှာ ထိုင်းလူမျိုးများဖြစ်ကြသော်လည်း ၎င်းတို့အချင်းချင်း လာအိုဘာသာစကားဖြင့် ပြောဆိုကြသော်လည်း ထိုင်းဘာသာစကားနှင့် တူညီသောအရာများစွာရှိသည်။ ထိုင်းနိုင်ငံသည် လာအိုနိုင်ငံထက် လာအိုမျိုးနွယ်များထက် လေးဆနီးပါးရှိသည်။

ဤနေရာတွင်နေထိုင်သူများသည် ယေဘူယျအားဖြင့် အရပ်အနည်းငယ်သာရှိပြီး သေးငယ်သောနှာတံများရှိသည်၊ ယင်းသည် ငယ်ရွယ်သောမိန်းကလေးများ၏ ချိုမြသောမျက်နှာပေါ်တွင် အလွန်ချစ်စရာကောင်းသည်။ နိုင်ငံ၏ အရှေ့ဘက်ခြမ်း၊ Buriram နှင့် Surin ဝန်းကျင်သည် ကမ္ဘောဒီးယားပိုင် နယ်မြေဖြစ်ပြီး နေထိုင်သူများသည် ခမာတိုင်းရင်းသားများ ဖြစ်ကြသည်။ ၎င်းတို့တွင် အတန်ငယ် တောင့်တင်းသော နှာတံ ဖြောင့်စင်းပြီး ယေဘုယျအားဖြင့် လာအို-ထိုင်းထက် အနည်းငယ် နက်မှောင်သော အသားအရေရှိသည်။ ဤနေရာတွင် နေထိုင်သူများသည် ထိုင်းဘာသာစကားနှင့် လာအိုဘာသာစကားတို့နှင့် လုံးဝကွဲပြားသည့် ကမ္ဘောဒီးယားဘာသာစကားကို ပြောဆိုကြသည်။

ဆင်းရဲသား

အရှေ့တိုင်းရှိ လူဦးရေသည် ဘာသာစကား ကွဲပြားရုံသာမက၊ ၎င်းတို့အားလုံးသည် ထိုင်းဘာသာစကားကိုလည်း ပြောဆိုကြသည်၊ ၎င်းတို့၏ ဓလေ့ထုံးတမ်းနှင့် ဓလေ့ထုံးစံများလည်း ရှိသည်။ လူများသည် စိုက်ပျိုးရေးကို အဓိကလုပ်ကိုင်ကြသော်လည်း ဤဒေသတွင် မိုးရွာသွန်းမှုမှာ ထိုင်းနိုင်ငံ၏ ကျန်ဒေသများထက် သိသိသာသာနည်းသောကြောင့် ၎င်းတို့၏ ၀င်ငွေမှာ အလွန်နည်းပါသည်။ ထို့ကြောင့် ယိုးဒယား၏ ဆင်းရဲသားအိမ်ဟု မကြာခဏ ခေါ်ဝေါ်ကြသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် ဘန်ကောက်၊ ပတ္တယားနှင့် ဖူးခက်တို့တွင် ဘားများတွင် အလုပ်ဖြင့် အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုကြသော မိန်းကလေးအများစုသည် အိန္ဒိယမှ ဆင်းသက်လာကြသည်။ သူတို့ရရှိသောငွေဖြင့်၊ သူတို့မိသားစုသည် အနည်းဆုံး လူနေမှုအဆင့်အတန်းတစ်ခုရရှိစေရန် ကူညီပံ့ပိုးပေးနိုင်ရန် ၎င်းတို့၏မိသားစုများကို အိမ်ပြန်နိုင်ကြသည်။

ထို့ကြောင့် စိုက်ပျိုးရေးသည် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ ဤဒေသတွင် တစ်ခုတည်းသော ၀င်ငွေရင်းမြစ်နီးပါးဖြစ်သော်လည်း မြေဆီလွှာသည် သတ္တုဓာတ်များ ညံ့ဖျင်းသောကြောင့် စိုက်ပျိုးရေးအတွက် အရည်အသွေးနိမ့်ပါသည်။ သဲမြေများသည် ရေကို စုပ်ယူရန် ခက်ခဲပြီး စပါးစိုက်ပျိုးခြင်းသည် ပုံမှန်မဟုတ်သော မိုးရွာသွန်းမှုအပေါ် မူတည်ပါသည်။ စပါးခင်းများသည် ရေကိုတတ်နိုင်သမျှကြာရှည်စွာ ထိန်းသိမ်းထားနိုင်ရန် မြေသားနံရံဖြင့် ဝန်းရံထားသော ပိုနက်သောမြေကွက်ပေါ်တွင် မကြာခဏဆိုသလို သေးငယ်သည်။ ထိုင်းနိုင်ငံ၏ ဆန်စပါးဌာနနှင့် မတူဘဲ ထိုင်းနိုင်ငံ အလယ်ပိုင်းရှိ မြစ်ကြီးများ၏ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသသည် တစ်နှစ်လျှင် ဆန်စပါး နှစ်မျိုးထွက်လေ့ရှိပြီး အိန္ဒိယတွင် တစ်နှစ်လျှင် ဆန်တစ်မျိုးတည်းသာ ရရှိသည်။

လယ်သမား

တောင်သူများသည် ကောက်ညှင်းအတွက် ယေဘူယျအားဖြင့် ထုတ်လုပ်သည့် အရည်အသွေးမြင့် စံပယ်စပါးကို စိုက်ပျိုးကြပြီး အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအတွက် အများဆုံးအသုံးပြုကြသည်။ လူတိုင်းအတွက် ဆန်အလုံအလောက်ထွက်ရှိသောကြောင့် ရွာတွင်မည်သူမျှ ဗိုက်ဆာနေမည်မဟုတ်ပေ။ စက်ပစ္စည်းများ၊ အပိုပစ္စည်းများ၊ လောင်စာဆီနှင့် ဓာတ်မြေသြဇာကဲ့သို့သော အခြားထုတ်ကုန်များအားလုံးသည် မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်း စိုက်ပျိုးရေးထွက်ကုန်များ၏ ဈေးနှုန်းများ မြင့်တက်ခြင်းမရှိဘဲ သိသိသာသာ မြင့်တက်လာခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် လယ်သမားများသည် ငွေရေးကြေးရေး အားကောင်းသော မြေပိုင်ရှင်များနှင့် ဘဏ်များထံ အကြွေးတင်လေ့ရှိသည်။ လယ်ယာမြေသည် တောင်သူလယ်သမားများ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းမျှသာဖြစ်ပြီး တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းမှာ “ဘုရင်နိုင်ငံ” ဖြစ်၍ လယ်သမားများကသာ အသုံးပြုပိုင်ခွင့်ရှိသည်။ လယ်ယာမြေတွင် ပိုင်ဆိုင်မှုနှင့် လုပ်ပိုင်ခွင့် နှစ်မျိုးလုံးကို ရောင်းချခြင်း သို့မဟုတ် ကတိပြုခြင်းတို့ကြောင့် လယ်သမားများသည် ၎င်းတို့၏ လယ်များကို ဘဏ် သို့မဟုတ် ငွေရေးကြေးရေး လုပ်ငန်းရှင်များထံမှ မကြာခဏ ငှားရမ်းကာ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုရန် တွန်းအားပေးလေ့ရှိသည်။

စပါးစိုက်တောင်သူများ၏ ဘဝစည်းချက်တစ်ခုလုံးကို ရာသီနှင့် ရာသီဥတုက ဆုံးဖြတ်သည်။ မိုးရာသီစတင်ပြီးနောက် ယခင်လများက နေရောင်ခဲထားသော ကျောက်မီးဖုတ်ထားသော လယ်ကွင်းများသည် ထွန်ယက်ခြင်းဖြင့် ပျော့သွားပါက တောင်သူလယ်သမားများသည် နံနက်စောစောမှ ညနှောင်းပိုင်းအထိ ဒူးထောက်ကာ ရေကျန်နေမည်ဖြစ်သည်။ ညနေခင်းတွင် စပါးစိုက်ခင်းပြင်ဆင်ရန် ထွန်ယက်ခြင်း၊ စပါးစိုက်ခြင်းမှာလည်း အလွန်ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်ကိုင်ကြပြီး အများစုမှာ အမျိုးသမီးများဖြစ်သည်။ စပါးပင်ငယ်များကို မြေဆီလွှာသို့ ၁၀ စင်တီမီတာအကွာအဝေးတွင် ကပ်ထားရန် လယ်ကွင်းများတစ်လျှောက် ရှည်လျားသောကြိုးတန်းဖြင့် ဒူးဆစ်နက်သောရေတွင် လမ်းလျှောက်ကြသည်။

နတ်ကိုးကွယ်သည်။

စပါးစိုက်ပြီးရင် လယ်သမားတွေ လအတော်ကြာ ဘာမှလုပ်စရာမရှိတော့ဘူး။ ယောက်ျားများသည် တနေကုန်ထိုင်ကာ ထမင်းဝိုင်သောက်ကာ စကားပြောကာ ထမင်းရင့်မှည့်ရန် စောင့်ဆိုင်းနေကြသည်။ အမျိုးသမီးများသည် လှပသော ပိုးထဘီများ ယက်လုပ်ကာ အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။ ရိတ်သိမ်းချိန်ရောက်သောအခါ ပင်ပန်းသည့်အလုပ်က ပြန်စသည်။ စပါးခင်းများသည် အလွန်သေးငယ်ပြီး အဖိုးတန်မိုးရေကို ထိန်းသိမ်းရန် မြေကြီးများဖြင့် ဝိုင်းရံထားသောကြောင့် ရိတ်သိမ်းစက်များကို အသုံးမပြုနိုင်ပါ။ ထို့ကြောင့် ဆန်ကို ကိုယ်တိုင်ရိတ်သိမ်းရမည်။ ထို့နောက် ခြောက်သွေ့ရာသီ ကုန်ဆုံးပြီး စိုက်ပျိုးမှုအသစ် စတင်နိုင်သည်အထိ ငြိမ်သက်နေပြန်သည်။

ထိုင်းနိုင်ငံ၏ အခြားနေရာများကဲ့သို့ပင် အိန္ဒိယသည် ၆ ရာစုတွင် အိန္ဒိယဘုန်းကြီးများက မြန်မာနိုင်ငံသို့ ပို့ဆောင်ပေးခဲ့သော ဗုဒ္ဓဘာသာ၏ လွှမ်းမိုးမှု ကြီးမားစွာလည်း ရှိနေသည်။ သို့သော် ဗုဒ္ဓဘာသာ မပေါ်ထွန်းမီက တည်ရှိခဲ့သော ထင်ရှားသော ဘာသာရေး ဓလေ့များသည် လူတို့၏ မှတ်ဉာဏ်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး ဗုဒ္ဓ၏ အဆုံးအမများဖြင့်သာ "ခြယ်မှုန်း" ခဲ့သည်။ နတ်ကိုးကွယ်ယုံကြည်မှု သို့မဟုတ် သရဲတစ္ဆေကို ယုံကြည်ခြင်းသည် အရှေ့တိုင်းသားတို့၏ ဘဝတွင် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း မြှုပ်နှံထားဆဲဖြစ်သည်။ အထူးသဖြင့် ရွာရှိလူများ၏ ဗုဒ္ဓဘာသာတွင် နတ်ဆိုးများ များစွာပါဝင်ပါသည်။

ခမာဘုရင်များ

Isan ၏ နေရာတိုင်းတွင် ဖြစ်ရပ်ဆိုးတစ်ခု၏ သက်သေများကို သင်တွေ့လိမ့်မည်။ အရှေ့တောင်အာရှရှိ အခြားနိုင်ငံများတွင်ထက် ရှေးကျသော ယဉ်ကျေးမှုခြေရာများ၊ အပျက်အစီးများနှင့် လှပစွာ ပြန်လည်ပြုပြင်ထားသော ဘုရားကျောင်းများကို သင်တွေ့နိုင်မည်ဖြစ်သည်။ ခိုရတ်ပြည်နယ်မြို့တော်အနီးတွင် ခမာနိုင်ငံ၏ အနောက်ဘက်ခံတပ်ဖြစ်သော Prasat Phimai ၏ အပျက်အစီးများရှိသည်။ နောက်ထပ်အရေးကြီးသော ဘုရားကျောင်းအပျက်အယွင်းမှာ Buriram ပြည်နယ်ရှိ Prakonchai အနီးရှိ Phanom Rung ဖြစ်သည်။ ဤခမာဘုရားကျောင်းဝင်းသည် အမြင့် 1000 မီတာမြင့်သော မျိုးသုဉ်းလုနီးပါး မီးတောင်ထိပ်ပေါ်တွင် တည်ဆောက်ထားပြီး ထိုင်းနိုင်ငံ၏ Angkor Wat ဟု မကြာခဏ ရည်ညွှန်းလေ့ရှိသည်။ Phanom Rung ၏အရှေ့ဘက် 3 ကီလိုမီတာအကွာတွင် Prasat Muang Tam ၏ဘုရားကျောင်းဖြစ်သည်။ ဤအတော်လေးသေးငယ်သော်လည်း လုံးဝပြန်လည်မွမ်းမံထားသော ဤအဆောက်အအုံသည် အလွန်ကောင်းမွန်သောပန်းခြံအလယ်တွင် တည်ရှိပြီး ခမာဘုရင်များအစိုးရလက်ထက်တွင် တည်ဆောက်မှုနည်းပညာများကို ကောင်းမွန်စွာ ခံစားရစေပါသည်။ ဤအရာများသည် Isan တွင် စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းသော အရာများစွာ၏ နမူနာအနည်းငယ်မျှသာဖြစ်သည်။

ဤနေရာသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၅၀၀၀ မှ ၇၀၀၀ အတွင်း ကြေးခေတ်တွင် ထွန်းကားခဲ့သော သမိုင်းမတင်မီ ယဉ်ကျေးမှု၏ ဗဟိုချက်ဖြစ်သည်။ Udon Thani ပြည်နယ်တွင် တူးဖော်မှုများသည် ဤသမိုင်းမတင်မီခေတ်မှ အရိုးစုများနှင့် ကိရိယာများကို ဖော်ထုတ်ပြသခဲ့သည်။ Isan တွင် ခရီးသွားလမ်းညွှန်အားလုံးတွင် ဖော်ပြထားသည့် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ ရှေးအကျဆုံးနှင့် အကြီးဆုံး အမျိုးသားဥယျာဉ်၊ Khao Yai ကိုလည်း တွေ့ရပါမည်။ 5.000 စတုရန်းကီလိုမီတာကျော်ကျယ်ဝန်းပြီး ပန်းခြံကြီးသည် ပြည်နယ်လေးခု၏ အစိတ်အပိုင်းများကို လွှမ်းခြုံထားသည်။ ဆင်ကောင်ရေ ၂၀၀ ကျော်သည် ဤပန်းခြံအတွင်း တောရိုင်းများတွင် နေထိုင်ဆဲဖြစ်ပြီး ကျားများသည် မိုးသစ်တောများတွင်လည်း နေထိုင်ကြသည်။ ထို့အပြင် မျောက်အုပ်စုကြီးများနှင့် ငှက်မျိုးစိတ်ပေါင်း 7.000 ကျော်အပြင် သစ်ခွမျိုးစိတ် 2000 ခန့်ကိုလည်း သင်တွေ့နိုင်သည်။

Som tam

အရှေ့တိုင်းဟင်းလျာက ထိုင်းအစားအစာထက် ပိုပူတာကြောင့် အရှေ့တိုင်းဟင်းလျာအများစုရဲ့ ဖာသည်တွေက မျက်ရည်ကျစေတယ်။ အိန္ဒိယတွင် ပုံမှန်ဟင်းပွဲတစ်ခုမှာ သင်္ဘောသီးစိမ်း၊ ကြက်သွန်နီ၊ ခရမ်းချဉ်သီး၊ သံပုရာသီး၊ ငရုတ်ကောင်း၊ ဆား၊ ငရုပ်သီးတို့ ပါဝင်သည့် ဟင်းသီးဟင်းရွက် ရောစပ်ထားသော "ဆမ်တမ်" ဖြစ်သည်။ ၎င်းကိုဖြည့်စွက်ရန်အတွက် ငါးပုပ် သို့မဟုတ် ကဏန်းအသားကို ပမာဏကောင်းကောင်းထည့်ပါ။ အထူးသဖြင့် နောက်ဆုံးပါဝင်ပစ္စည်းသည် အရောအနှောတစ်ခုလုံးကို ၎င်း၏ပုံမှန်အနံ့ကိုပေးသည်။ မွှေးကြိုင်သည်ဟုလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောနိုင်သောကြောင့် ဗမာအများစုသည် ဤအရသာကို မကြိုက်ကြပေ။ ဆမ်တမ်မပါဘဲ တစ်ရက်လောက်နေလို့မရတဲ့ ဖာရန်းတစ်ယောက်က သူ့ကို စမ်းကြည့်ဖို့ ဆွဲဆောင်ရင် သူ့လက်မှာ ရေတစ်ပုလင်းရှိဖို့ သေချာစေရမယ်၊ မဟုတ်ရင် စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာပြီး မီးတောက်တွေ ထွက်လာလိမ့်မယ်။ .

အရှေ့တိုင်းဂီတသည် ထိုင်းနှင့် အလွန်ကွာခြားသည်။ တေးဂီတအချို့ကို အကများဖြင့် ဖျော်ဖြေရာတွင် အသုံးပြုကြပြီး အချို့သောတေးဂီတများသည် အမျိုးသားတစ်ဦးနှင့် ပရောပရည်တူ ပေါ့ပေါ့ဆဆ၊ ကျိုးနွံသော အမျိုးသမီးတို့ကြား ရိုးရာတေးသီချင်းဖြစ်သည့် “မော်လမ်” ဟုခေါ်သည်။ ဤတေးသီချင်းများ၏ အောင်မြင်မှုသည် သီချင်းစာသားများ၏ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုနှင့် အဆိုတော်များ၏ ကြံဖန်ရယ်မောမှုအပေါ် မူတည်ပါသည်။ Isan မှ အထူးခြားဆုံးသော ဒေသထွက်တူရိယာတစ်ခုမှာ ဒေါင်လိုက်ကိုယ်တွင်းကလီစာများကဲ့သို့ ထူးခြားသောအသံထွက်ရှိသော ဒေါင်လိုက်လေတပ်တူရိယာ Kharen ဖြစ်သည်။ သီလရှိသူ၏လက်တွင်၊ ပုံမှန်ရိုးရာဂီတကို Kharen ဖြင့်ပြုလုပ်သည်။

BNK Maritime Photographer / Shutterstock.com

Sanuk

အရှေ့တိုင်းသားတို့၏ ဘဝသည် ကြမ်းတမ်းပြီး ရှေးရိုးဆန်သည်ဟု ဖာလန်က ထင်ကောင်းထင်နိုင်သော်လည်း ကျွန်ုပ်တို့သည် ၎င်းတို့အား ကျွန်ုပ်တို့၏ ကိုယ်ပိုင်စံနှုန်းများဖြင့် ဆုံးဖြတ်မှသာ မှန်ပါသည်။ လူတွေက ဆင်းရဲပေမယ့် သူတို့ရဲ့ ဥစ္စာကို မကျေမနပ်နဲ့ မကျေနပ်ကြဘူး။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနှင့်၊ သူတို့သည် ခက်ခဲသောဘဝတစ်ခုအဖြစ် ကျွန်ုပ်တို့နားလည်ထားသည့် Sanuk (ပျော်စရာ) များများရရန် ကြိုးစားကြသည်။ ဤသို့သော အေးချမ်းသာယာသောဘဝ၏ အေးချမ်းမှုနှင့် ဆင်းရဲသောအခြေအနေအောက်တွင် အတူတကွနေထိုင်ကြသူများအတွက် လိုအပ်သောသဟဇာတဖြစ်မှုသည် လျင်မြန်စွာဖိစီးသောကမ္ဘာတွင်နေထိုင်သော Farang ထံ ဝမ်းနည်းစွာဆုံးရှုံးသွားခဲ့သည်။

Postscript Gringo- ဇာတ်လမ်းကို မူလက Surin တွင် ၁၅ နှစ်ကျော်နေထိုင်ခဲ့သော ဂျာမန်နိုင်ငံသား “Gruffert” မှ အင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့် ရေးသားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူသည် ထိုင်းနိုင်ငံနှင့် ထိုင်းနိုင်ငံတို့တွင် ထုတ်ဝေခဲ့သည့် ထိုင်းနှင့် အရှေ့တိုင်းတွင် ဘဝအကြောင်း စာအုပ်များစွာ ရေးသားခဲ့သည်။