Bangkok Post: Il-Qorti fl-Aja tagħti ċans lill-paċi
‘Preah Vihear is een fantastische historische tempel, geen politiek object. Het is tijd voor beide landen om samen te werken aan het behoud, de bescherming en verdediging van de tempel.’ In haar hoofdredactioneel commentaar schrijft Post ta 'Bangkok vandaag dat de uitspraak van het Internationaal Hof van Justitie (ICJ) te Den Haag de vrede een kans geeft.
De krant wijst erop dat Thailand juridisch en moreel verplicht is de uitspraak te respecteren, omdat het toegestemd heeft de zaak in handen van het ICJ te leggen. De regering dient protesten niet te dulden. Cambodja is niet verantwoordelijk voor de beslissing van het Hof, evenmin is Thailand dat, het verscheen gewoon voor het Hof.
De beslissing van het Hof is, enigszins verbazingwekkend, een mogelijkheid om verder te komen: met de tempel en met de relaties met onze buren aan de oostgrens. ‘Win-win’ [zoals de krant gisteren schreef] mag een beetje sterk lijken nadat het Hof grondgebied aan Cambodja heeft overgedragen. Maar elke andere omschrijving maakt de zaak alleen maar erger.
De eerste taak is om de ultra-nationalisten te neutraliseren. Het ICJ is een niet-politiek lichaam. De media, in het bijzonder, dienen degenen die de zaak politiseren, te ontmaskeren. Het is nu aan beide landen om een vreedzame weg in te slaan.
Meer nieuws over Preah Vihear later vandaag in Nieuws uit Thailand.
(Sors: posta ta' bangkok, 13 ta’ Novembru, 2013)
Preah Vihear in vogelvlucht
- De Preah Vihear is een tempel, die tussen de 8ste en 11de eeuw is gebouwd.
- In 1962 heeft het Hof de tempel ‘and its vicinity’ aan Cambodja toegewezen.
- In 2008 heeft Unesco de tempel de werelderfgoedstatus toegekend.
- Twee jaar geleden is Cambodja naar het Hof gestapt met de vraag het vonnis uit 1962 te preciseren. Cambodja wilde weten hoe groot die ‘vicinity’ is. Dat heeft het Hof nu gedaan.
- Het Hof heeft de zogeheten ‘promondory’ (kaap, ’t meer een berg), waarop de tempel staat, aan Cambodja toegewezen. Over de precieze grens moeten Thailand en Cambodja het eens zien te worden.
- De ‘promondory’ strekt zich niet uit tot het gehele gebied van 4,6 vierkante kilometer dat door beide landen wordt betwist.
- Het Hof heeft geen uitspraak gedaan over de grens tussen beide landen.
Komunikazzjoni sottomessa
Qed tfittex rigal sabiħ għal Sinterklaas jew il-Milied? Ixtri L-Aħjar tat-Tajlandja Blog. Ktejjeb ta' 118-il paġna bi stejjer affaxxinanti u kolonni stimulanti minn tmintax-il blogger, kwizz pikkanti, pariri utli għat-turisti u ritratti. Ordna issa.
Ik weet het niet hoor, vind de uitspraak niet echt geweldig. Ze hadden denk ik de puntjes meer op de i moeten zetten en alles duidelijk beschrijven wat nou precies mijn en dijn wordt.
Nu er toch nog onduidelijkeheden blijven voorzie ik toch weer gesteggel in de toekomst. Een gemiste kans om klip en klaar nu alles in een keer te regelen.
@ Hans K Het Hof heeft, evenals in 1962, ervan afgezien iets over de grens tussen beide landen te zeggen. Dat is een zaak van beide landen, daarin mengt het Hof zich niet. De grens van de ‘promontory’ waarop de tempel staat, is door het Hof met een geografische aanduiding aangegeven. Over de precieze grens zullen beide landen het eens moeten worden. Ik kom er in Nieuws uit Thailand nog op terug.
Veelbetekend is in dit verband dat er na de uitspraak van het Hof in Den Haag geen onvertogen woord is gevallen wederzijds en dat er ook geen opstootjes waren, laat staan een schotenwisseling. Ondanks de voorbereidingen aan beide kanten op mogelijke onlusten heeft men achter de schermen met elkaar afgesproken in pais en vree verder te leven, de grenzen in onderling overleg vast te stellen en de nationalisten aan beide kanten de mond te snoeren. Zowel d eregering Hun Sen als de regering Yongluck zijn niet gebaat bij en conflicthaard over een – mijns inziens – meer symbolisch akkefietje.
Ik begrijp de positieve stemming in beide landen wel. Dreigend gezichtverlies is ze immers bespaard gebleven. En gezichtverlies is het ergste wat een mens kan overkomen, nietwaar. Wat ik niet begrijp is dat het Hof meer dan een half jaar (bijna een jaar?) nodig heeft om tot deze uitspraak te komen. Zo ingewikkeld waren de feiten toch niet, of vergis ik me daarin? Is dat bewust om de gemoederen tot bedaren te laten komen? Of is die juridische molen nou echt zo inefficient en onnodig geldverslindend?
Ik vind het ook niet zo raar dat een rechtbank (het Internationaal Hof van Justitie) dat gezeten is in het VREDESPALEIS graag wil dat de vrede word bewaard na deze uitspraak,dit is denk ik ook de hele gedachte achter het oprichten van dit gerechtshof.
En hopelijk geven beide landen de vrede een kans en lossen ze dit samen zonder bloedvergieten op.