Tgħix bħala Farang Uniku fil-Ġungla: Għal darb'oħra min-Nofsinhar għal Isaan - L-Eżodu l-Kbir

Ġara mill-ġdid. Lung addie reġa’ seta’ jipprepara għal vjaġġ lejn Isaan. B'mod aktar speċifiku għall-provinċja ta' Buriram, Chanwat Lahan Sai. Dan huwa vjaġġ ta’ madwar 850km mill-belt twelidu ta’ Chumphon, fin-Nofsinhar tat-Tajlandja.

Bij een vertrek rond 7 uur in de ochtend kom ik daar meestal in de late namiddag, voor het donker wordt, aan. Ook zo dacht Lung addie het deze keer te kunnen fiksen, doch het draaide totaal anders uit. Rekening houdend met de komende grote uittocht van Bangkok naar Isaan, plande hij het vertrek voor deze exodus, reeds op donderdag 28/12 want vrijdag en zaterdag zou het, naar de voorspellingen, gewoon ellendig worden op de wegen van Bangkok naar Isaan.

Van Chumphon tot Bangkok, alsook in Bangkok zelf, leek niets erop dat het een super lange dag zou worden. Weinig verkeer en heel vlotjes door Bangkok. Maar toen kwam het: eenmaal op de higway 1, richting Saraburi, begon het verkeer deftig aan te zwellen, en het bleef maar verder aanzwellen, tot het verzadigingspunt bereikt werd en we reeds meer stil stonden dan konden rijden. Vanaf Higway 2, richting Nakhon Ratchasima (Korat) werd het pas echt ellendig. De weg was niet alleen verzadigd maar zelfs oververzadigd. Kilometers stapvoets verkeer en, als het dan iets beter werd, was het nog beperkt tot 20/25km/u. Dit ondanks het feit dat de snelweg, Korat richting Bangkok op verschillende plaatsen, door de verkeerspolitie, opengesteld werd richting Korat. Zodanig waren er op vele plaatsen 5 rijvakken en zelfs 6, daar de Thais zelf van 3 rijvakken er 4 maken door de pechstrook als rijvak te gebruiken, te beschikking stonden richting Korat.

Op de parkings van de grote pompstations was het zoeken naar een parkeerplaatsje voor een “pisstop” , een koffietje of wat andere innerlijke versterking. Het was er gewoon aanschuiven en de 7/11 of andere winkels deden gouden zaken. Een Thai moet kunnen eten als hij op pad gaat. Terug invoegen op de highway was ook een probleem want de wagens reden werkelijk bumper aan bumper en het was een gaatje forceren om weer in te kunnen invoegen. Het ging zo langzaam dat op een bepaald moment, in een tijdsspanne van 4uur ik nauwelijks 100km afgelegd had…. Kon even goed per fiets in zo een tijd.

Gelukkig, weinig of geen vrachtvervoer op de weg. Alleen opmerkelijk veel zware motoren waarvan sommigen zich profileerden als echte kamikazepiloten. Voor geen geld wil Lung addie, nochtans een fervent en ervaren biker, als duopassagier bij zo iemand achterop de motor, dat is echt Russische roulette spelen. Ze gedragen zich als volleerde skiërs op een wereldkampioenschap slalom. Niets voor Lung addie.

Eenmaal de Higway 2 verlaten, richting Buriram, op de Highway 24, was de ellende voorbij. Opnieuw normaal verkeer, in tussentijd wel al 6 uur vertraging opgelopen tegenover andere keren ik die richting uitging. Geen probleem echter daar Lung addie toch niet gebonden is aan een aankomsttijd, het enige waar hij naar uitkeek was: een lekker koud biertje en dan rusten, zelfs morgen gans de dag: geen slag uitvangen, tenzij een artikeltje voor het blog schrijven, maar dat werkt relaxerend.

Het uiteindelijke doel van de uitstap is veelvoudig: een intrede in de tempel van de zoon van onze Mae Ban, een huwelijksfeest van de dochter van haar zus en, last but not least: het verder afwerken van de elektrische installatie in haar in aanbouw zijnde huisje.

Tot slot: indien je in deze periode werkelijk niet in Isaan hoeft te zijn kies dan zeker een andere periode want ik denk dat meer dan de helft van de bewoners van Bangkok in die periode naar Isaan toe gaat.