L-aħħar kapitlu

Het is begin maart als ik koers zet richting Chiang Mai. Zoals altijd staat er bij het passeren van de provinciale grens een groot bord waarop de hoogtepunten van die regio prijken en in dit geval de tekst: ‘Welcome to Chiang Mai’. Ik knijp nog eens hard in mijn stuur en besef dat het laatste hoofdstuk van een bewogen fietsavontuur is aangebroken.

Ik ben uitgenodigd een reünie op de Pun Pun Organic Farm bij te wonen, ongeveer 60 kilometer ten noorden van Chiang Mai. De etappe naar de relatief afgelegen locatie voert door gifgroene rijstvelden, omgeven door prachtige bergpartijen. Een mooi decor voor het slothoofdstuk, zo bedenk ik.

Op de reünie kom ik er snel achter dat de Pun Pun Farm een bijzondere groep mensen aantrekt. Pun Pun Organic Farm is dan ook veel meer dan alleen een biologische boerderij. Het is een waar inspiratiecentrum.

Het hoofddoel van de gemeenschap die rond de boerderij leeft, is om dat zoveel mogelijk zelfvoorzienend te doen. Dit omvat niet alleen het cultiveren van kruiden, groenten, fruit en scharrelvee voor eigen gebruik maar bijvoorbeeld ook het bouwen van huizen uit klei, ook wel Earth Homes imsejħa.

Dit alles dient voornamelijk een educatief doel: vrijwilligers die deelnemen aan georganiseerde workshops op het terrein krijgen inzicht in de technieken van organic seed saving en het vervaardigen van duurzame earth houses zodat ze deze technieken elders kunnen toepassen.

Zelfvoorzienend leven is een way of life

Ik ontmoet Kritsada die al ruim 8 jaar bij de farm woont. We hebben een uitgebreid gesprek in een van de earth homes op het terrein. Het zelfvoorzienend leven is een heuse mod ta 'ħajja en Kritsada is heel duidelijk als het gaat om de hamvraag die hieraan ten grondslag ligt: ‘Wat heb je echt nodig in het leven?’ Een vraag die nog lang na ons gesprek in mijn hoofd blijft rondspoken.

Terug in Chiang Mai ga ik op bezoek bij Ron Gerrits. Hij is al jaren betrokken bij de opvang en reïntegratie van drugsverslaafden en heeft onlangs de Creating Balance Foundation opgericht met als missie het op duurzame wijze verbeteren van het toekomstperspectief van kinderen uit Noordelijke hilltribes. Dat hij daarbij heel veel uitdagingen tegenkomt, blijkt wel uit het interessante gesprek dat ik hier met hem over had.

En natuurlijk hebben Ron en ik samen een stuk op de tandem gefietst waarna hij me uitnodigde voor een sportieve uitdaging. Een van de activiteiten uit het afkickprogramma is het bestijgen van Doi Suthep, de ruim 1,5 kilometer hoge berg die pal langs het centrum van Chiang Mai afsteekt. Ron nodigt ook mij uit om deze klim te maken en zo fietsen we samen op zaterdagochtend de 13 kilometer lange klim naar de tempel op de berg. (Zie openingsfoto)

Symbolisch staat het beklimmen van die berg staat voor het einde van mijn fietsreis, in werkelijkheid kreeg het laatste hoofdstuk in Noord Thailand nog een leuk staartje. Op het fietsevenement Bike Fest heb ik afgelopen jaar veel nieuwe contacten opgedaan in de Thaise Fietswereld, waaronder de oprichters van de website Bikefinder. Zij hebben mijn fietsreis actief gevolgd en kwamen met een zeer attente uitnodiging.

Persreis langs de hoogtepunten van Nan

Ik kon deelnemen aan een persreis waarbij we langs de hoogtepunten van de provinciestad Nan zouden fietsen. De reis werd georganiseerd door Nok Air, een luchtvaartmaatschappij waar je fiets kosteloos met je mee reist, zelfs een tandem. Ik ben op deze unieke uitnodiging ingegaan en heb van de persreis een kort filmpje gemaakt.

[youtube]http://youtu.be/RDgV-k_6XpM[/youtube]

Na een aangename vlucht naar Bangkok reizen de tandem en ik per trein verder naar Lopburi voor een bezoek aan het aidshospice. Zeven jaar geleden bezocht ik dit hospitaal en de aangrenzende Wat Prabat Namphu tempel en wat ik daar zag heeft me toen diep geraakt. De rondleiding die wij er destijds kregen, was nogal confronterend en riep vooral een gevoel van machteloosheid op.

Met mijn fietsreis ontstond de gelegenheid iets voor het aidshospice terug te doen. Samen met frequent vrijwilliger Huub Beckers heb ik bekeken aan welke vernieuwingen we het ingezamelde sponsorgeld konden besteden. De koelkast bleek telkens dicht te vriezen, het beddengoed was behoorlijk doorgesleten en er was grote behoefte aan een zogenaamde air-matras voor decubitus patienten.

Dankzij de bijdragen van mijn sponsoren konden we alle 35 bedden van twee sets nieuwe lakens en slopen voorzien en konden de koelkast en het air-matras worden aangeschaft. Door de donaties maar zeker ook door de betere voorbereiding verliet ik het hospice na mijn tweede bezoek met een gevoel van tevredenheid. Huub heeft de ervaringen van mijn bezoeken op zijn blog gedeeld.

Terug in Bangkok

Terug in Bangkok rest nog de laatste missie in mijn project: het doneren van de tandem aan het Skills & Development Center for Persjani in Nonthaburi. Na wat laatste reparaties en nieuw tape om het stuur, fiets ik nu écht voor de allerlaatste keer op de tandem door Thailand. In slechts 1,5 uur passeren de dagenvullende ervaringen die ik samen met de tandem heb beleefd langs mijn gedachten.

Bij het Blinds Center wacht Mick me op, hij was de begeleider tijdens mijn eerste vrijwilligerswerk in Thailand waarmee ik goed bevriend ben geraakt. De donatie van de tandem wordt hartelijk ontvangen door John Tamayo, mede oprichter van het blindeninstituut. Na het invullen van een donatieverklaring plaatsen we de tandem samen in een groot rek aan de wand tussen de andere fietsen.

Daar staat hij dan, als een trofee. De eerste prijs uit een wereldreis. We hebben samen heel wat meegemaakt: bergen getrotseerd. voorbijgangers laten lachen en vele inspirerende verhalen van bijrijders gedeeld. In het volgende hoofdstuk vormt de tandem het nieuwe zintuig voor blinde mensen. En ik, ik vertrouw blind op een nieuw reisavontuur.

Bekijk de verhalen van mijn reis terug op 1bike2stories.com jew permezz facebook.com/1bike2stories. Donaties voor vernieuwingen in het aidshospice blijven welkom, bekijk hier meer informatie.

Thomas Elshout

Komunikazzjoni sottomessa
Qed tfittex rigal sabiħ għal għeluq snin jew sempliċement għaliex? Ixtri L-Aħjar tat-Tajlandja Blog. Ktejjeb ta' 118-il paġna bi stejjer affaxxinanti u kolonni stimulanti minn tmintax-il blogger, kwizz pikkanti, pariri utli għat-turisti u ritratti. Ordna issa.