Żbarkat fuq gżira tropikali: Dwar karma, żball fil-bank (favur tiegħi) u papoċċi nieqsa

Els van Wijlen bħalissa qed toqgħod ma' żewġha 'de Kuuk' f'Koh Phangan. Binha Robin fetaħ kafetterija fil-gżira.

Ġurnata impenjattiva. Għandi nbiddel il-flus fil-bank u se nħallas il-kont tal-elettriku għal Bubba's. L-ewwel nieħdu l-iskuter fil-bini Kohphanganse PNEM fejn il-kont irid jitħallas fi flus kontanti.

Voor ik naar binnen ga, trek ik mijn slippers uit, want zo hoort dat in Thailand. Ik betaal de rekening en ga weer naar buiten en wat denk je???? Slippers weg. Shit, het waren zulke goeie slippers.

Er staat nog wel een armzalig paar slippers, achtergelaten door de dief. Lelijk en afgetrapt.
Met een lang gezicht en de nodige weerstand trek ik ze aan. Ik kan niet op blote voeten naar de bank.

Ik baal, mijn goede slippers met diamantje zijn gestolen. Het zijn eigenlijk gewone teenslippers, en het diamantje is van plastic, maar de emotionele waarde weegt zwaar.

Ze zijn gekocht in Australië, toen ik samen met Roos de Great Ocean Road heb gereden….
Quality time!! Een mooie belevenis.

Maar ho eens even…iemand die voor me was moet de slippers hebben meegenomen. Toevallig ken ik de oudere man die voor me was.  Er was ook een blonde vrouw, die ken ik niet, maar ik ga gewoon vragen wie het was. Zij heeft vlak voor me ook een rekening betaald bij de PNEM dus haar gegevens zijn bekend.

Ja, die zal het wel gedaan hebben…wat een trut om mijn slippers te jatten. Dus ik naar binnen en even later stap ik strijdlustig met een telefoonnummer naar buiten.

Met de ouwe afgetrapte nep havaiana’s ga ik op de scooter richting de bank.

Het zit me helemaal niet lekker, wat een gezeik weer, moet ik weer van alles gaan oplossen. Als ik binnen kom bij de bank is het er ook nog eens loeidruk. Ik trek een nummertje en wat zie ik?? Die blonde trut staat aan de balie!!

Adrenaline schiet door mn lijf, in gedachten ruk ik de slippers al van haar voeten. Ik schiet naar voor en net voordat ik haar aan wil spreken, zie ik dat ze sportschoenen draagt.

Hohoho Elsje, vol op de rem en braaf op de plaats blijven.

Met nog na gierende adrenaline in het lichaam zak ik op een stoeltje en bedenk me dan dat die ouwe vent dus mijn slippers heeft gejat. Die heeft het waarschijnlijk niet eens in de gaten. Net als de Kuuk, die komt ook regelmatig met een paar andere slippers thuis, of dat nou ’s nachts gebeurt of op klaarlichte dag, of ze anders van kleur zijn of van maat. het doet er niet toe. Totaal gedachteloos worden slippers aan de voet geschoven.

Ja, het zal zeker die ouwe wel zijn.
Die zal ik straks meteen even opzoeken.

Eerst geld wisselen.

Bij het wisselen ruil ik 3000 baht om voor 100-tjes. In gedachten ben ik bij mijn vermiste slippertjes totdat ik veertig 100-tjes krijg van het bankmannetje. Zo, die maakt een foutje. Das lekker meegenomen…kan ik een paar nieuwe slippers kopen…of zal ik het netjes melden?

Allerlei gedachten schieten door mijn hoofd, ik twijfel…maar dan wint het goed fatsoen en ik zeg dat ik volgens mij 3000 gaf en geen 4000.

De biljetjes liggen al op de stapel.

Helemaal zeker ben ik er ook niet van, want ik ben door de diefstal natuurlijk verschrikkelijk van de kook.
Mijn telefoonnummer wordt genoteerd en als ze een verschilletje hebben aan het eind van de dag, bellen ze me op.

Wat ben ik toch een braaf mens, maar ook een sukkel.
Dat verschilletje hebben ze natuurlijk sowieso, geen verschil, toch verschil.
Had ik m’n mond maar gehouden.

Nu eerst langs die ouwe om mijn slippers op te halen.

Met piepende remmen stop ik stoer vlak voor zijn deur. Helaas, hij is niet thuis en voor zijn deur staan mijn slippers ook niet.
Dan moet ik morgen weer terug, het zit niet mee vandaag. Nou ja, deze man zal toch ook niet voor zijn plezier met diamantjes op zijn slippertjes rondwandelen…hoewel?

Dan maar naar huis..op de scooter….wat een baaldag.

Onderweg kom ik tot de conclusie dat ik het toch wel fijn vind dat ik de bank niet heb opgelicht voor 1000 baht. Als Karma haar werk doet, krijg ik misschien wel mijn slippertjes terug.

Je gelooft het niet, maar terwijl ik het bedenk, hoor ik achter me getuuter. Er komt een scooter naast me rijden en die wijst naar de slippers aan zijn voeten…..hééééé mijn slippers…en die voeten, hahaha die herken ik ook!!!!!
Dat is toch niet normaal….Karma bestaat…mijn slippers zijn terecht.
Mijn dag kan niet meer stuk.

We stoppen en de Kuuk zegt hijgend, ja, ja ik heb ze per ongeluk bij Bubba’s aangedaan. Toen ik het in de gaten kreeg ben ik je gaan zoeken, want ik rijd voor schut met dat diamantje. Geef mij m’n eigen slippers maar weer terug.

De volgende dag belde ze van de bank of ik nog even 1000 baht wilde komen brengen…

…nou ja, ik hoef toch geen nieuwe slippers meer te kopen.