Tesperjenza kollox fit-Tajlandja (88)

Dewmien tat-titjira tiegħek, min ma esperjenzax dan? Iddejjaq, imma xejn li tista’ tagħmel dwarha. Jekk inti raġonevolment ikkurat tajjeb bil-vawċers tal-konsum, il-miżerja tħoss inqas, konverżazzjoni sabiħa ma 'passiġġier sieħeb għandha wkoll effett pożittiv. Il-qarrej tal-blog Jan Dekkers jikteb dwarha, iżda ġiet f'moħħna memorja żejda dwar il-flirtazzjoni tiegħu ma' mara sabiħa mill-istaff tal-art.

Din hija l-istorja ta John Dekkers

De flirt

Ja .. je maakt van alles mee.  Zo vloog ik, denk ik, in 2001 zijn terug naar Nederland. Ik stond in Bangkok om in te checken bij EVA Air. De economy rij was erg lang en ik had niet zo veel zin om lang in de rij te gaan staan. Ik was namelijk al vanaf half drie in de middag onderweg. Eerst met een taxi naar het vliegveld van Ubon. Daarna een binnenlandse vlucht naar Bangkok, waar ik om 21.00 uur aan kwam en dan wachten op vertrek van de EVA Air vlucht, rond 2.30 uur in de nacht.

Maar ik was in ieder geval nog wakker genoeg, want ik zag dat er bij de first class niemand stond om in te checken. Toen dat gebeurd was, sprak een Nederlandse man me aan. Dat jij dat zo makkelijk doet terwijl je gewoon economy vliegt. Als iedereen dat zou doen…. mijn antwoord was dat niet iedereen dat doet en dat als dat wel zo zou zijn je teruggestuurd zou worden naar de economy rij. Al met al zijn we samen door de douane gegaan en bij elkaar gebleven. Na het inchecken ook gezamenlijk naar het vliegtuig gegaan.

En …. aan het eind van de slurf stond een bloedmooie meid, die verantwoordelijk was voor het gebeuren in de slurf. Na een beetje flirten met haar zei ik tegen haar.” Why you don’t come with me?” “I cannot do, sir!” was haar antwoord. Ik op mijn beurt weer: “But you like to go with me?” Daarop weer hetzelfde antwoord: “Cannot do, sir” “Okay”, zei ik, “when you don’t go with me, I come back to you”.

Dat had ik natuurlijk niet moeten zeggen, want na een kwartier stonden we weer aan de slurf en zij ook weer.  “You see. What I promise, I will do. En zij lachen. De hele conversatie was natuurlijk maar spel. Ik wist, dat zij niet mee ging naar Amsterdam en zij wist dat natuurlijk ook. Maar dat we weer terug aan de gate stonden, was natuurlijk niet om haar op te halen. De reden dat de piloot de start had afgebroken was omdat hij op zijn scherm de melding kreeg, dat er een bagageluik open stond.

Na een uurtje mochten we opnieuw het vliegtuig in en mijn vriendin stond weer in de slurf.  Het spel begon weer opnieuw. Als ze niet met me in het vliegtuig stapte, dan kwam ik weer terug. Dit keer heb ik er nog bij verteld dat ik niet zonder haar uit Bangkok zou vertrekken.  Duidelijk voor haar en voor mij was, dat het maar een spelletje was.

Maar….. Na een kwartiertje stonden we weer aan de gate en jullie raden het al. Ook zij was er weer. Ze barstte in lachen uit toen ik uit het vliegtuig kwam “You mean what you say? ” Maar weer was niet de reden om terug te gaan naar de gate om haar op te halen maar hetzelfde euvel als de eerste keer.

Toen we weer uit het vliegtuig waren wachtte de volgende verrassing. We kregen consumptiebonnen en maaltijdbonnen en ook nog een klein tegoed om vrij te besteden. De reden was, dat we moesten wachten op een nieuwe crew, die ingevlogen moest worden vanuit Taipei. De huidige ploeg zou te veel uren maken als ze alsnog naar Amsterdam zouden vliegen.

De tijd, die we nu extra op de luchthaven mochten doorbrengen heb ik met mijn nieuwe Nederlandse kennis doorgebracht. We hadden veel praat aan elkaar. Af en toe wat drinken, een hapje eten en de tijd vloog om

Toen we uiteindelijk voor de derde keer het vliegtuig in mochten, ik zoeken naar mijn vriendin. Maar ze was in geen velden of wegen te bekennen. Ongetwijfeld zat haar dienst erop.

Dit ontlokte mij de opmerking.” Nou ja, dan gaan we maar” en zo geschiedde. We zijn niet meer terug aan de gate geweest, maar doorgevlogen naar Amsterdam, waar we met 12 uur vertraging aankwamen.