Het sprookje van een barmeisje (deel 2)

Door Ingezonden Bericht
Geplaatst in Maatschappij
Tags: , , , ,
5 april 2022

(Diego Fiore / Shutterstock.com)

Het vervolg van gisteren: Het sprookje van een barmeisje

De rit van het busstation naar het dorp van Nit duurt ruim een uur. De familie zit opgevouwen in de pick-up truck. Wanneer de verharde wegen veranderen in stoffige zandpaden en de honden en kippen over de weg lopen, zijn ze er bijna.

De pick-up stopt. De farang stapt uit en loopt naar het huis, hij schrikt nogal. Hij ziet een krot met wat golfplaten. Het huis van de familie van Nit. Zijn ogen zoeken verdwaasd naar meubelen in het ‘huis’. Hij ziet alleen een kastje met een oude verkleurde TV er op. Iets verderop een soort buffetkast. Voor de rest niets. Helemaal niets. Een blauw, maar kapot zeil bedekt de vloer. Wat een armoede! De farang weet nauwelijks zijn verbazing te verbergen.

Nieuwe bromfiets

De farang wordt om geld gevraagd voor eten en drinken. Een farang in het dorp, dat moet gevierd worden. Nog onder indruk van wat hij gezien heeft, haalt hij snel wat briefjes van duizend baht uit zijn zak. Nit lacht, zoveel is niet nodig. Nit geeft vijfhonderd baht aan haar zus, die een splinternieuwe bromfiets start.

De farang snapt daar niets van. “Wat moeten ze met een nieuwe bromfiets?” denkt de farang. “De kinderen hebben amper kleren en lopen op blote voeten.” Nit heeft het geld bij elkaar gespaard in de afgelopen jaren en een groot deel geleend tegen een hoge rente. Ze wilde haar vader en de familie graag een brommer cadeau doen. De bromfiets kostte een klein vermogen, zeker voor Isaanse begrippen, maar pa kan nu met de brommer naar de rijstvelden en is niet meer afhankelijk van anderen.

De farang ziet achter het huis twee hokken. ‘What’s that?” vraagt hij aan Nit. “Go look”, zegt Nit. De farang ontdekt het hurktoilet (een gat in de grond) en een soort wasgelegenheid. Hij vraagt Nit geschrokken of ze in een hotel kunnen overnachten? Nit kijkt teleurgesteld, ze wil graag bij haar familie blijven slapen. Het dichtstbijzijnde hotel is drie kwartier rijden hiervandaan. Maar de farang houdt voet bij stuk, hij ziet het niet zitten om hier naar het toilet te gaan en op de grond te slapen.

Onderweg naar het hotel rijden ze door het Isaanse landschap. Tussen de krotten staat af en toe een prachtig huis. “Farang house”, zegt Nit. Ze kijkt de farang hoopvol aan. Voor Nit is dat haar ultieme droom. Een mooi huis waar de hele familie kan wonen. Met een badkamer en een westers toilet zoals in een hotel. Ze wil dat haar dochtertje meer kansen krijgt dan zij. Niet al op haar veertiende van school af om te moeten werken in de stad. Ze wil ook dat Pon leert zwemmen. Nit kan het zelf niet, nooit geleerd.

Aandacht en seks

De dagen in Isaan verlopen volgens een vast patroon. Overal waar ze heen gaan, gaat de hele familie mee. Veel privacy hebben ze niet. De farang is blij wanneer hij ’s avonds kan douchen in het hotel en in een normaal bed kan slapen. Nit zorgt ervoor dat de farang niets te kort komt, ze overlaadt hem met aandacht en seks. Ze hoopt dat de farang verliefd op haar wordt. De farang vindt die aandacht wel prettig en kan er maar niet genoeg van krijgen. Er wordt heel wat af geknuffeld. Nit wil graag weten of hij voor haar wil zorgen, maar ze vindt het nog te vroeg om dit aan de farang te vragen.

Nit vertelt over het barleven in Pattaya. Ze laat de farang weten dat ze iedere avond drinkt. Vaak te veel. Alcohol helpt om haar verlegenheid te overwinnen. De vaste klanten van haar bar weten dat. Ze proberen Nit met enige regelmaat dronken te voeren. Ze weten dat Nit een ‘ladydrink’ niet kan weigeren. Nit maakt zich zorgen over haar drankgebruik. “Not good for my body”, zegt Nit zachtjes. De farang knikt.

Hij ziet haar als een kwetsbaar vogeltje en voelt zich steeds meer verantwoordelijk voor haar. Hij wil haar beschermen. Toch is hij op zijn hoede. Hij kent de verhalen van Thaise dames die vooral op geld uit zijn. “Maar ze zullen toch niet allemaal zo zijn”, denkt hij. “Ik kan het mij bij haar niet voorstellen, ze is zo lief en oprecht.” De farang beseft dat Nit nog niet is afgestompt door het barleven. Maar dat zal een kwestie van tijd zijn. Dat wil hij niet. De consequentie daarvan snapt hij. Hij weet dat ze het geld nodig heeft. Het stelt hem voor een lastig dilemma.

Familie op de eerste plaats

Nit vindt de farang leuk en aardig, desondanks kent ze haar taak en verantwoordelijkheid. Haar ouders hebben haar opgevoed en ze moet daarvoor dankbaar zijn. Ze is nu zelf volwassen en moet voor haar ouders zorgen. Haar kinderen zullen later op hun beurt voor Nit zorgen, wanneer ze zelf niet meer kan werken. Zo is het en zo gaat het al jaren op het Thaise platteland.

Het betekent dat, hoe graag ze de farang ook mag, hij nooit op de eerste plaats zal komen. Op de eerste plaats staat haar vader en moeder en de zorg voor de familie. Daar komt niemand tussen. Ze moet een goede dochter zijn. Ze kent de boeddhistische regels. Dat is haar lot, haar Karma. Daar gelooft ze in en daar leeft ze voor. Ze heeft zich met volle overgave op haar taak gestort. Om voor geld te zorgen. Daar heeft ze veel voor moeten overwinnen. Ze heeft de stap gemaakt om in een bar in Pattaya met een farang mee te gaan. Iets wat ze niet wilde en durfde, maar toch gedaan heeft. Omdat het haar leven wat gemakkelijker maakte.

Als deze farang niet voor haar wil zorgen, dan zal ze haar zinnen zetten op een andere farang. Al is die minder leuk. Want ze kan zichzelf wegcijferen. Ze kan hard werken, dag in dag uit. Ze is er aan gewend haar dochtertje zelden of nooit te zien. Op de grond slapen is geen probleem voor Nit, een beetje noodlesoep als avondeten is voldoende. Nit schikt zich in haar rol. Ze wil graag een goede vrouw zijn voor de farang, mits hij voor haar en de familie zorgt. Dat zijn nu eenmaal de ongeschreven wetten in Isaan.

Jai dee

De laatste dag in Isaan staat in het teken van een bezoekje aan Tesco Lotus, een groot warenhuis. De farang laat zijn “Jai dee” spreken –  zijn goede hart – en koopt bij Tesco kleding, schoenen en speelgoed voor de kinderen. De farang is enkele duizenden bahtjes armer maar de kinderen zijn dolblij met de cadeautjes. Na de periode in Isaan gaan ze terug naar Bangkok om vandaar uit naar Koh Samui te vliegen. De farang wil een week aan het strand doorbrengen.

De hele familie gaat mee naar het busstation om de farang en Nit uit te zwaaien. Nit moet weer afscheid nemen van haar dochtertje. En voor hoe lang? De farang heeft er zichtbaar moeite mee. “Klote”, denkt hij. “Ze hoort bij haar kind te zijn. En niet in zo’n ranzige bar in Pattaya.”

De laatste week van de vakantie is fantastisch. De farang en Nit hebben een geweldige tijd samen. Nit blijkt veel humor te hebben en uitstekend gezelschap te zijn. De farang beleeft de vakantie van zijn leven. Nit acht nu de tijd rijp om haar financiële situatie met de farang te bespreken. Ze begint voorzichtig. Ze vraagt of de farang haar kamer in Pattaya wil betalen. Voor Nit een terugkerende bron van zorg. Het gaat maar om 2.500 baht ongeveer 68 euro per maand. De farang hoeft daar niet lang over na te denken en zegt toe het geld maandelijks op te sturen.

Maandelijkse bijdrage

De farang denkt na over de toekomst. Hij wil contact met Nit houden en ook weer terug naar Thailand gaan voor haar. De gedachte dat ze straks weer in de bar gaat werken, staat hem tegen. Hij vindt eigenlijk dat ze niet in een bar thuishoort en bij haar kind moet zijn. De farang denkt dat wanneer hij na een jaar terugkomt om haar in Pattaya op te zoeken, hij een andere Nit zal aantreffen. Totaal afgestompt door het barleven met tatoeages en misschien wel een alcoholverslaving. Of ze komt een andere farang tegen die voor haar wil zorgen. Hij weet dat ze daar op in zal gaan, want geld blijft de belangrijkste drijfveer.

De farang beseft dat hij lastige keuzes moet maken. Hij heeft normaal salaris en kan daar zelf net van rond komen. Desondanks kan hij een bedrag van zeven- à achtduizend baht per maand wel missen. Het gaat wel ten koste van zijn spaarpotje voor de volgende trip naar Thailand. Nit onderhouden betekent tevens dat het langer zal duren voordat hij terug kan komen voor haar.

De farang heeft ook argwaan. De verhalen over bargirls met drie farang sponsors en een Thais vriendje spoken door zijn hoofd. Wat als ze toch stiekem in een bar gaat werken? Thai hebben nu eenmaal weinig moeite met liegen.

Hij besluit om het met haar te bespreken. Dat valt niet mee want Nit spreekt nog steeds weinig Engels. Hij stelt haar voor om haar iedere maand achtduizend baht te sturen (220 euro), maar wil dat ze uit het het barleven stapt. Nit hapt gelijk toe. Ze kiest eieren voor haar geld. De verdiensten in de bar vallen haar zwaar tegen. Er zijn momenteel te weinig farang in Pattaya en costumers in haar bar om een goede boterham te verdienen.

Ze kan als ze terug naar huis gaat, eventueel in Isaan een baantje er bij zoeken. Als ze dan drieduizend baht verdient, heeft ze bij elkaar elfduizend baht. Voor Isaanse begrippen is dat een behoorlijk smak geld. Ze wil het wel eerst met haar ouders overleggen. De farang drukt Nit op het hart dat als ze liegt, het over is. Dan gaat de geldkraam dicht. De ouders van Nit zijn akkoord en zijn blij dat Nit terugkomt naar huis.

Weg uit Pattaya

Nit heeft desondanks twijfels. Niet zozeer over het geld maar over haar vrijheid. Vanaf nu is ze afhankelijk van de farang. Die gedachte vindt ze niet prettig. Het werk in de bar is niet leuk, zeker de laatste tijd verveelde Nit zich dood. Maar ze kon wel veel zelf beslissen. Nit kent de verhalen van de andere barmeisjes dat farang onbetrouwbaar zijn en liegen. Ze beloven iedere maand geld over te maken maar stoppen daar na een tijdje mee. Dan zit ze pas echt in de problemen.

Ze heeft haar kamer opgezegd in Pattaya. Ze gaat weg uit de bar waar ze nu wel vriendinnen heeft. Als de farang zijn afspraken niet nakomt, moet ze weer afscheid nemen van haar familie en dochtertje. Dan weer terug naar Pattaya, een kamer zoeken en een bar vinden waar ze kan werken. Dan begint alles weer van voren af aan. Weer terug betekent gezichtsverlies. De dorpelingen en de andere barmeisjes zullen haar uitlachen.

Nit zucht en kiest toch maar voor de farang. Ze gokt er op dat hij eerlijk is en dat hij begrijpt dat hij zijn afspraken moet nakomen.

Morgen deel 3 (slot)

– Herplaatst artikel –

6 reacties op “Het sprookje van een barmeisje (deel 2)”

  1. Harry Romijn zegt op

    Een tijdje in Naglua en Pattaya gewoond: heel wat van deze verhalen meegemaakt, met verschillende aflopen. Eentje heeft zelfs haar leven al 30 jaar verbonden aan een “farang” in Thailand en is nu afgestudeerde jurist en lawyer.

  2. Helmoed zegt op

    Heel mooi verhaal chapeau

  3. Tino Kuis zegt op

    Ach, het is een goed verhaal en weerspiegelt in veel opzichten de werkelijkheid. Maar niet in alles. Citaat:

    ‘Nit vindt de farang leuk en aardig, desondanks kent ze haar taak en verantwoordelijkheid. Haar ouders hebben haar opgevoed en ze moet daarvoor dankbaar zijn. Ze is nu zelf volwassen en moet voor haar ouders zorgen. Haar kinderen zullen later op hun beurt voor Nit zorgen, wanneer ze zelf niet meer kan werken. Zo is het en zo gaat het al jaren op het Thaise platteland…….Op de eerste plaats staat haar vader en moeder en de zorg voor de familie. Daar komt niemand tussen. Ze moet een goede dochter zijn. Ze kent de boeddhistische regels. Dat is haar lot, haar Karma.’

    Ik heb heel wat discussies meegemaakt, vooral op de sociale media, hierover. Lang niet iedereen is het daar nog mee eens. Commentaren ‘Mijn vader gokt en mijn moeder drinkt, moet ik ze dan helpen?’ Ik heb twee goedverdienende broers en die helpen nooit!’ ‘Mijn moeder belt iedere week om meer geld, ik word er gek van!’ ‘Ik kan mijn eigen gezin nauwelijks onderhouden en dan ook nog mijn ouders?’

    Ik kende in mijn tijd in Thailand heel veel oudere mensen die niet werden geholpen door hun kinderen. En het heeft allemaal niets met het boeddhisme en karma te maken. Dat maken ouders en monniken ze wijs. De last komt meestal neer op de dochter(s)..

    • Rob V. zegt op

      Inderdaad Tino, dat heb ik ook zo vernomen. Je ouders helpen hoort er bij maar daar zijn grenzen aan. Daarnaast is de ene persoon de andere niet. Sommige zullen zichzelf compleet wegcijferen voor de ouders, andere hebben lak aan de ouders en van alles daar tussen in. Ik gok dat het in de praktijk dan neerkomt op: ja ik help mijn ouders daar waar nodig, een inkomen hebben ze op hun oude dag niet tot nauwelijks dus help ik hen zoals mijn ouders voor mij als kind klaarstonden. Hoeveel hulp gepast is hangt van alles af (het kind, de ouders, andere familieleden, allerhande situaties enzovoort).

      Ik herinner mij nog dat mijn lief haar moeder sprak en toen gefrustreerd ophing, zich toen naar mij keerde en zei dat haar moeder haar om extra geld vroeg. “je helpt je moeder toch?” vroeg ik, en ze vulde aan dat moeders van haar elke maand een X bedrag kreeg, en wanneer noodzakelijk extra hulp, maar dat haar moeder dit nu niet het geval was en ze hard werkte en wij zelf het geld ook nodig hebben, en dus daarom het verzoek van haar moeder afwees. En zo legt iedereen ergens zijn prioriteiten. De ouders krijgen heus niet zomaar geld als groeide het aan een boom.

      Met Boeddha heeft het weinig tot niets te doen, het is gewoon iets wat sociaal een logisch iets is. Met een povere oudedagsvoorziening zouden wij, of het nu Nederland, Thailand of Timboektoe zou zijn, bijspringen voor familie/gezinsleden/naasten die we liefhebben. Dan ben je goed en sociaal bezig, niet meer dan normaal toch? Voelt een daad asociaal aan, dan kan een gelovig iemand daar vast aan verbinden dat er eventueel ook op dat vlak gevolgen aan zitten. Maar dat kun je ook als makkelijk excuus zien of als stok om een ander mee te slaan.

      • Bert zegt op

        Mijn schoonmoeder heeft 7 kinderen en alleen mijn vrouw maakt maandelijks geld over. 1 Broer af en toe als ie wat kan missen en de rest kan niets missen.

  4. TheoB zegt op

    Dit verhaal is eind 2016 al eens op dit forum gepubliceerd en moet al veel langer geleden geschreven zijn, aangezien het stel telefoongesprekken voert. Tegenwoordig heb je veel meer en stukken betere en goedkopere communicatiemogelijkheden middels een smartphone en een dataverbinding. Onder andere Skype, WhatsApp, Snapchat, WeChat, imo en de in TH populaire apps LINE en Messenger.

    Toen dit verhaal geschreven werd kwam je misschien nog regelmatig Thai tegen die hun ouders op de 1e plaats zetten en het hun heilige plicht vonden om voor hen te zorgen, maar, zoals Tino al schreef, die Thai kom je tegenwoordig nog maar zelden tegen.
    Een relatie waarin ons gezin (mijn partner, ik en onze minderjarige kinderen) niet op de eerste plaats komt is voor mij een dealbreaker. Ik weiger op de 2e, 3e of zelfs 10e rang als geldschieter te fungeren.

    Verder vind ik het een realistisch verhaal waarin naar voren komt dat het stel niet echt weet waaraan het begint, omdat ze uit twee totaal verschillende belevingswerelden komen. Ik durf te stellen dat veel van de lezers van dit forum, inclusief ikzelf, die voor het eerst een vaste relatie met een (al dan niet bargirl/boy) Thai aangingen niet echt wisten waaraan zij begonnen.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website