ໃນການລ່າປາ (Reader Submission)
Vorige week hebben mijn vrouw en ik drie dagen doorgebracht in Kanchanaburi. Het was al de derde keer dat we deze stad, die rijk is aan militaire geschiedenis, bezochten.
Deze keer legden we de ongeveer 200 kilometer van Cha Am naar Kanchanaburi af met onze 125 cc motorbike. Het parcours was vrij vlak, met rustige en goed onderhouden wegen, wat de motorrit zeer aangenaam maakte.
Bij onze aankomst, iets na het middaguur, brachten we de rest van de dag voornamelijk door met ontspannen bij het zwembad van ons hotel, dat ongeveer 100 meter van de beroemde brug af ligt. De avond sloten we af met een diner in een restaurant aan de waterkant, waarna we vroeg naar bed gingen om te genieten van een goede nachtrust.
De volgende dag was ik, zoals gewoonlijk, al vroeg wakker bij het eerste hanengekraai. Ik verliet stilletjes de kamer en wandelde in het donker naar de Railway Bridge. Op dat moment was er, afgezien van een paar honden die op de zonsopgang leken te wachten, nog niemand te zien. Of toch?
Halverwege de brug zag ik aan de overkant een zeer felle lamp schijnen. Was dit misschien de eerste trein die de brug zou oversteken? Omdat ik echter geen dieselgeluid hoorde en de lichtstraal heen en weer bewoog, moest het iets anders zijn. Na enige tijd zag ik een Thaise man met een sterke lamp naderen. Tot mijn verbazing droeg hij een jachtgeweer. Ik hoopte maar dat hij geen kwaad in de zin had. Ik stelde me al voor hoe het nieuws zou klinken: “Belg neergeschoten op de River Kwai Bridge!” Gelukkig ging de man ongestoord verder terwijl ik wantrouwig over mijn schouder keek.
Aan het einde van de brug keerde ik terug. Toen het ochtendlicht begon te schijnen en de omgeving zichtbaarder werd, zag ik de man die ik eerder was gepasseerd op een van de platforms, klaar om te schieten, maar gelukkig met de loop van het geweer naar beneden gericht. Ik vroeg me af of hij van plan was om vanaf de brug een klein dier neer te schieten. Bij nader inzien bleek het geweer echter een houten loop te hebben met daarop een constructie zoals bij een kruisboog. Op de plaats van de trekker was ook daadwerkelijk een trekker, en bovenop de kolf was een vismolen bevestigd. Toen begreep ik pas wat de man van plan was. Hij was hier om zijn maaltijd uit de rivier te schieten.
Ik stond meer dan een kwartier in zijn buurt met mijn mobiele telefoon in videomodus, wachtend tot hij zou schieten. Toen ik hem na een tijdje wees op een naar mijn mening redelijk grote vis op het tegenovergelegen platform, kwam hij kijken. Het enige wat hij echter zei was: “Te klein!” Misschien schaamde hij zich om te missen, of miste zijn wapen de precisie van een echt geweer? Wie zal het zeggen?
Ietwat teleurgesteld keerde ik terug naar mijn hotel. Onderweg nam ik een kop koffie bij de 7-Eleven en genoot ik later met mijn vrouw van een heerlijk ontbijt. We hebben al veel gezien in Thailand, maar toch zijn er altijd alledaagse dingen die ons blijven verbazen.
ສົ່ງໂດຍ Gust Feyen