Vrij verkrijgbare medicijnen in Thailand, is dat niet levensgevarrlijk?

Een (Thaise) vriendin van mijn vrouw heeft onherstelbare leverbeschadiging opgelopen omdat ze te lang en te veel paracetamol heeft ingenomen. In Thailand is ze daarmee begonnen, niemand had haar ooit verteld dat je maximaal 4 gram paracetamol per dag mag innemen, en dan liefst ook niet al te lang tenzij op doktersvoorschrift.

Wanneer ik in Pattaya medicijnen koop zit in het doosje steeds een bijsluiter. Meestal in het TH en in het Engels . Nu kan je de bijsluiter van alle medicijnen vinden op het internet. Tik het medicijn in en vraag bijsluiter.

Nu zijn heel veel zware medicijnen in TH ook alleen maar verkrijgbaar via het ziekenhuis. De medicijen vrij te koop zijn meer van de alledaagse soorten.
Nu als ik in België naar de Dokter ga vraagt die omzeggens ook nooit naar allergieën wanneer hij een medicijn voorschrijft.

Mijn mening inzake geneeskunde en zorg is dat je vooral zelf ook wat moet nadenken. Als je allergisch bent aan bepaalde stoffen kan een arts ook niet zo maar direct weten.

Niemand kent je lichaam beter dan jijzelf.

Bijsluiters kun je op internet vinden.

Op Healthline.com – Engelstalig – is veel informatie over medicijnen te vinden.

Oh, en 17 tot 20 duizend doden per jaar door bekeerd medicijnengebruik? Dat is mijns inziens niet waar. Het zal rond de 1 duizend zijn. Toch te veel natuurlijk.

Tja, in Thailand is een apotheker gewoon een verkoper die zijn product aan de man wil brengen (dikwijls/soms zonder enige medische opleiding). Vandaag verkoopt hij medicijnen en misschien morgen wel noedels. Al zullen er zeker ook wel “ernstige apothekers” tussen zitten. Nog erger is het in India/Bangladesh waar dikwijls medicijnen worden verkocht die soms al 20 jaar vervallen zijn (vooral in remote area’s).

Beste Bennie,
Het klopt dat prijzen voor medicijnen tussen apotheken kunnen verschillen en ook met ziekenhuizen. Mijn ervaring met Lantus insuline: ziekenhuis 3800 Baht, apotheek 4400 Baht. Betmiga ziekenhuis 1200 Baht, apotheek 1430 Baht.
Maar er zijn veel grotere problemen:
1. De vakkundigheid van de apotheker soms laat te wensen over. Ik wilde Hydroxocobalamine (vitamine B12 tekort) en hij zei mij dat cyanocobalamine hetzelfde is en ook goed is. Dat laatste spul wordt in de westerse wereld niet/nauwelijks gebruikt en hoort in de prullenbak thuis.
2. Omdat mensen vrij medicijnen overal kunnen kopen, kan de apotheker er niet voor waken of medicijnen wel naast elkaar gebruikt kunnen worden. In NL met je vaste apotheek doet de apotheker dat wel.
3. Artsen vertellen je maar soms beperkt over bijwerkingen. Zo gaf de internist mij vorig jaar Dafiro 10/160 en dat spul is om bloeddruk te verlagen en hij onderzocht bij volgende bezoeken steeds mijn voeten, maar waarom zei hij niet. Nu zit in Dafiro het stofje amlodipine en dat staat op de lijst van medicijnen die oedeem als bijwerking hebben en inderdaad heb ik sinds kort pitting-edema en ben daarom maar overgestapt naar een ander medicijn.
Wonend in Thailand is zelfonderzoek zoals het opzoeken van medicijn gegevens en mogelijke kruiseffecten beslist noodzakelijk.
Rembrand

Voor wat het waard is.
Er zijn in Thailand weldegelijk restricties aan medicijnverkoop.
Er zijn een aantal medicijnen die verslavend kunnen zijn.
Daar is een verkoop op recept alleen de mogelijkheid.
De betreffende Pharmacy vraagt om een recept en zal dit moeten archiveren.
Meestal krijg je deze recepten via het ziekenhuis en is dus geen probleem. Mocht je echter van een dokter het recept krijgen zal op het recept het licentie(registratie) nummer van de dokter vermeld zijn.

Een voorbeeld is hier het medicijn “Ultracet” (een paracetamol met tramadol toevoeging)waar je gemakkelijk aan verslaafd kan raken.

Artsen; apothekers …. en dan heb je ook nog de zieners ! Vorige maand werd een kind uit de familie opgenomen in het ziekenhuis in Khon Kaen wegens hartproblemen. Toch een week in het ziekenhuis gelegen en de nodige medicijnen gehad … tot hier niets abnormaals (in onze westerse ogen). Eenmaal thuis vond men het belangrijk dat men naar een ziener ging, want medicijnen nemen zonder dat een ziener zijn zeg gedaan had kon nooit juist zijn (volgens hun Thaise visie)! Men reed zelfs 150 km naar een “gerespecteerde” ziener en deze kwam tot de conclusie dat de grootvader van het kind telkens te luidruchtig was als hij nog maar eens dronken was en dat er de laatste tijd vooral te veel bomen waren gekapt in de omgeving van het bos en dat hierdoor de plaatselijke geesten het spoor verloren waren en zodoende in het dorp bleven ronddwalen … Het advies van de ziener was dat men terug een juist spoor moest aanleggen in het bos waardoor het spook terug zou verdwijnen en het kind snel beter zou worden … Dus ging de hele familie aan ’t werk en werd een deftig pad aangelegd in het bos …. en ja hoor, het kind werd snel beter ….!! Uiteraard heb ik hier niets opgezegd want dat zou toch nooit in dank aanvaard worden! Zo zie je maar … op wie vertrouwd men hier het meeste … op het technisch/medisch advies van een apotheker/dokter of op het “vakkundig” advies van een ziener of een gerespecteerde monk uit het dorp?? Dus een ziener met wat zakelijke aanleg kan er best nog wat gereedschap bij verkopen, want kopen doen ze ’t toch als ze een dergelijk advies krijgen !