Wat is er mis met een roze bril? (lezersinzending)
Geregeld wordt er in commentaren op dit blog gesproken over de roze bril en dan met de ondertoon de problemen niet te willen inzien maar wat is daar mis mee? Het is volgens onderstaande al een oude uitdrukking en ik heb zo maar het onderbuikgevoel dat een Calvanistische gedachtengang de basis is.
Betekenis & definitie:
(1889) (cliché) alles rooskleurig opnemen; optimistisch zijn. De uitdrukking werd bedacht door de Nederlandse schrijver Louis Couperus. Eerder sprak men ook over een ‘gekleurde bril’. Bij de Nederlandse dichter Jacob Westerbaen lezen we in 1645 zelfs over ‘geverwde brillen’. Het tegenovergestelde is: ‘alles door een donkere bril bekijken’.
Voor een asielzoeker kan NL het paradijs zijn terwijl het voor een toeslagen affaire slachtoffer of iemand in geestelijke nood een dramaland kan zijn. In TH is het wat dat betreft natuurlijk niet anders of misschien juist wel want er zijn geen toeslagen en voor geestelijke nood wordt er anders tegen aan gekeken. Maar is het juist om de NL roze bril te projecteren op TH? Mensen zijn mensen maar gedragingen kunnen totaal anders zijn en is het juist niet zo dat de Thaise bevolking op 2% na juist wel door een roze bril kijkt om het leven dragelijk te maken? Een roze bril is positief zijn en waarom kunnen sommige dat zo slecht accepteren? Shit happens maar erin blijven hangen heeft nooit zoveel nut en is een verlies van kostbare tijd die het leven een mens geeft.
Ga als Nederlander 3 keer op vakantie en je krijgt na de eerste keer te horen “Ga je nou alweer?” terwijl een Thai zal zeggen dat je goed bezig bent dat je dat voor elkaar krijgt en je daarna veel plezier wenst.
Geef mij maar de roze bril en bij tegenslag kan deze altijd verruild worden voor een donkere bril die ik niet wens op te zetten.
Doemdenkers zouden er goed aan doen om kennis te nemen van een boek over een roze bril.
https://www.bol.com/nl/nl/f/
Het leven is mooi als je het ook kan accepteren zoals het is.
Ingezonden door Johnny BG
Wel, Johnny BG, om dan maar te beginnen met jouw woorden hier: ‘Inzien dat een samenleving verliezers anders behandelt mag omstreden zijn maar als het zo is dan moet het ook gewoon benoemd kunnen worden.’
Dus wat is er mis als mensen wél de vinger op de zere plek leggen?
Ik vind dat juist die pluriformiteit dit blog zo waardevol maakt.
Beste Erik,
Dat is goed ingeschat en daar is ook niets mis mee.
Vorige week is een hulp van mijn schoonouders doodgeslagen door een vriend. De moeder van het slachtoffer wil niet dat de dader gevonden of veroordeeld wordt en dan een tijd in de gevangenis moet zitten omdat haar zoon de zgn. nietsnut was. Ook dat gebeurt en helaas ken ik nog 2 voorbeelden dat vrienden elkaar doden maar dat er een soort van nette schikking komt.
De vraag kan dus zijn wie de verliezers zijn of is het zoals de moeder vindt een kwestie van het lot en de omstandigheden met een boedistisch sausje erover?
In die roze bril zou een leesgedeelte moeten zitten, zodat men op Thailandblog kan leen, dat niet alles rozengeur en maneschijn is, waar men ook woont.
Er is niks mis met een roze bril, Johnny. Als huisarts had ik die ook altijd op. Als iemand klaagde over pijn in zijn knieën zei ik: ‘Maar uw hart is toch nog helemaal gezond! U kunt wel 100 jaar worden! ‘En dan ging de patiënt gerustgesteld en tevreden huiswaarts.
En als iemand klaagt over bepaalde zaken in Thailand dan verwijs ik altijd naar het warme weer, het lekkere eten, de prachtige natuur en de mooie meiden. Trouwens, Thais zelf klagen nooit over hun eigen land, dat doen alleen buitenlanders.
Wat lees ik nu weer Tino, Thais klagen niet over hun eigen land.
Ik hoor nog wel eens andere geluiden, door Thaise inwoners.
Jan Beute.
Sarcasme, Jan. Die Thais klagen nog veel harder dan die buitenlanders. Thais hebben niet genoeg geld voor roze brillen, daar komt dat van.
Een bril waarmee je problemen niet meer kunt of wilt zien klinkt leuk, alles reuze geur en maneschijn. Utopia, geweldig! Maar het is enigszins vervelend als je daardoor ook niet meer de gaten in je dak, de rot in je fundering of de roest in je stuurkolom ziet… op een zeker moment krijg je dan zelf de deksel op je neus, of iemand om wie je geeft. Dus dat lijkt mij niet zo verstandig, zo’n bril.
Ik weet niet wat een Nederlandse roze bril is, is die anders dan een Duitse, Spaanse, Chinese of Thaise roze bril? En hebben die mensen in eenmans dan allemaal dezelfde roze bril? Ik betwijfel het. Nee, de kleur van je brilglazen zal per persoon verschillen, en ook roze is er in meer dan een enkele tint.
Dragen 98% van de Thai een roze bril? Nee, er zijn heel goed weten waar en wat voor problemen er zijn. Dus hoezo een roze bril? Is het niet andersom? De paar Thai die hun land als paradijs op aarde, middelpunt van het heelal en oh zo fantastisch zien, die een roze bril dragen en zo de minder fraaie zaken en problemen niet kunnen of willen zien?
En wie een stip aan de horizon ziet om een probleem op te lossen, iets positiefs dus…is dat dan misschien niet juist iemand met een bepaalde tint of enigszins rozebril? Of dragen ze een multi kleuren bril? Daar aan de horizon een roze stip, elders een andere kleur… lijkt me een stuk realistischer door zowel te kunnen genieten als ook problemen te kunnen zien. Dat maakt de weg naar een wereld waar er minder problemen en meer te genieten is voor jezelf en de mensen om je heen.
Moet ik een kleurenbril opzetten, doe mij dan maar een multi kleuren bril. Ik ben prima in staat zowel te genieten van het aangename als ook problemen de zien en onderkennen. Of gewoon een transparante bril, al die kleurtjes geven soms denk ik ook weleens hoofdpijn.
Ik denk dat niemand iets heeft tegen een roze brillenkijker zolang hij/zij zijn waarnemingen niet gaat verkondigen als de enige waarheid.
Ook heb ik niets tegen een roze brillenkijker die op zijn eentje van zijn nieuwe woonland geniet,maar wel als hij/zij bij een oneerlijk vergelijk met zijn thuisland,plotseling zijn andere bril gaat gebruiken.
Waarom niet gewoon bij de realiteit blijven,en geen dingen gaan verkondigen die zelfs een blinde nog kan voelen dat er niets van klopt.
Vaak heb ik het idee,dat het thuisland die misschien voorheen zo gewaarschuwd of bedenken hadden,alleen maar roze brillen verhaaltjes voor geschoteld krijgen,zodat niemand het gevoel mag krijgen dat het toch niet allemaal rozengeur en maneschijn is.
Waarom niet bij al het goede dat Thailand heeft,ook iets meer de realistische kant van jullie eens genomen keuze?
Ik heb hier op dit blog nog nooit een verhaal gelezen van iemand,die eerst dacht dat alles zo geweldig was,maar toch op hangende pootjes teruggekomen is in zijn thuisland.
Was daar alleen hun vrouw of directe omgeving de schuld van,of zijn de glazen zodanig uit de rozebril gevallen,dat alles toch plotseling anders begon te lijken?
Ik wil nog wel eens de draak steken met een roze bril. Altijd serieus is niet goed, maar alleen maar alles door de roze bril zien is ook geen teken van een gezond leven leiden. Ik denk dat we vooral de zaken moeten blijven bekijken zoals ze zijn. Dat er verschillend tegen aan gekeken wordt is bekend en menselijk.
Zelfs een realist zoals ik zou een roze bril op gezette tijden kunnen waarderen. Net zo goed als dat de waarheid vaak in het midden ligt of te vinden is, heeft een gekleurde bril zo zijn bekoring. De bril op de begeleidende foto ligt er aantrekkelijk bij, dat mag gezegd worden. Komt mogelijk ook omdat ik er gelijk een aantrekkelijke dame bij associeer. Zo zie je maar wat zo’n bril kan doen.
Kijken door een roze bril is leuk, maar niet altijd reeel.
Beste is om positief in het leven te staan, en ook de vervelende, slechte dingen in het leven tezien.
Wat zeker niet altijd makkelijk is maarzo doe ik het altijd. Heb heel veel tegenslagen gehad in het leven.
Maar er altijd weer boven op gekomen.
Het leven is mooi als je het ook kan accepteren zoals het is. Daarmee eindigt deze posting.Dat is de kern van de zaak. Mensen die door roze brilleglazen kijken accepteren de werkelijkheid niet zoals die is, maar zoals ze het graag zien, in mooi roze. Helaas komen mensen die vluchten voor de werkelijkheid, door deze te vervangen door hun eigen werkelijkheid, op enig moment de objectieve werkelijkheid tegen. En vaak is dat op een slecht moment.
Ik denk dat iedereen zijn eigen bril draagt. Bij de een is ie roze, bij een ander donkerder getint en sommigen hebben gewone brillenglazen.
Uiteindelijk neem je jezelf mee naar een land en zal de kijk op een land ook bepaald worden door je eigen persoonlijke ervaringen.
Ik woon nu sinds 2012 hier en wil ook voorlopig nog steeds niet weg. Maar het kan gebeuren, dat wanneer ik ruzie met mijn vrouw heb (zij is de liefste vrouw op de hele wereld), ik hier weg wil en niks meer met Thailand te maken wens te hebben.
Eerlijk is eerlijk: ik woon hier ook hoofdzakelijk vanwege mijn vrouw. Ik zou me net zo goed thuis voelen in Brazilië, Panama of Costa Rica (de twee laatsten stonden bovenaan de lijst van landen waar men als gepensioneerde graag wilt wonen)..
Ik denk dat mijn bril rozer is dan die van mijn vrouw. Zij heeft veel meer kritiek op de regering dan ik het heb, maar daarentegen heb ik weer meer te zeuren over dingen die om mij heen spelen. Gedrag van de weggebruikers bijvoorbeeld. En toch meen ik mij te herinneren dat ik me in Nederland en toen ik nog veel over de Duitse Autobahn reed ook ergerde aan het gedrag van al die andere slechter dan mij rijdende mobilisten. (en zij ook over mijn fouten natuurlijk).
Ik kan mij ergeren over de visum bestemmingen van Thailand, maar omdat ik altijd aan alle eisen kan voldoen, vind ik eerder het gezeur van diegenen vreemd die er niet mee overweg kunnen. Dan denk ik, zo moeilijk is het nou ook alweer niet (roze bril?).
Nederland behoort tot een van de mooiste en leukste landen op de wereld en toch zou ik er niet meer willen wonen. Waarom? Omdat het voor mij te volmaakt is. Het is net een machine, waar de straten perfect zijn, het gras altijd geknipt en je met vingertjes op je buren wijst wanneer hij op zondag zijn auto staat te wassen.
Hier in Thailand is het heel veel minder perfect. Maar dat maakt het ook zo menselijk en draaglijk. Ik kan me ergeren over de slechte voetpaden of de rare aanleg van fietspaden, waar ook brommers overheen rijden, auto’s op geparkeerd staan en mensen aan het joggen zijn. Hoe vaak zeg ik niet dat bij sommige dingen die hier gebeuren, in Nederland de politie er al bij geroepen wordt en die dan ook wat zou kunnen doen. Kun je hier (bijna) vergeten.
Ik bekijk Thailand met een roze bril, omdat ik blij ben dat wij als buitenlander hier in dit land met al zijn pracht en ook mankementen een aangenaam leven kunnen leiden. De bril moet iets rozer zijn, want anders denk ik dat je het moeilijk zult hebben om hier geluk te vinden. Dat zit toch veelal in jezelf.
De roze bril dragers zijn meestal vakantie gangers en hebben er dus een andere kijk op, dan diegene die er wonen, Ik was lid bij veel clubjes op Facebook die Bali (waar ik woon) verafgoden, als ik daar gewoon de waarheid schrijf, klimen er heel veel in de pen om me aan te vallen en vervolgens gaan ze schelden en besluit een beheerder me de groep uit te knikkeren, das prima. Heb nu me eigen groep en daar mag de waarheid geschreven worden, ook de positieve kanten.
Er zijn heel veel van die roze brildragers die alles goed vinden in Thailand maar de zelfde situatie in België of Nederland totaal zouden veroordelen of niet accepteren…
Persoonlijk wil ik hier zeker ook niet weg maar er zijn toch heel wat dingen die beter kunnen…echter ik klaag daar niet over want ik woon hier in Thailand en als ik die dingen echt zou willen moet ik terug naar België/Nederland en dat wil ik zeker niet.
Leuk om dit te lezen en zoals ze zeggen, you took the words right out of my mind. Inderdaad, waarom niet. En het is niet echt een kwestie van de realiteit niet willen zien, wat sommigen dan zeggen. Gewoon een kwestie van halfvol of halfleeg, toch
Geweldig artikel dit
Ik lees iets over Calvinisme maar zelfs in de bijbel wordt gewag gemaakt van dat je kan genieten van het leven, genieten van de dagen die je gegeven zijn.
Het lgt niet zozeer aan het isme denk ik maar meer aan de mens zelf.
Leuk stukje, JohnyBG.
Aanvankelijk bouw je een heel goed verhaal pro roze bril op.
Alleen ondermijn je je eigen propleidooi met je allerlaatste zin bijzonder fundamenteel door te besluiten met: het leven is mooi als je het ook kan accepteren zoals het is.
Dat is nu net het kernprobleem bij dragers van een roze bril. Zij ontkennen/verdraaien de realiteit immers stelselmatig.
Co
Beste Co,
De grootste groep buitenlanders die in Thailand wonen heeft geen Thais stemrecht dus direct nul invloed op de politiek. Maar wel allemaal de wijsneus uithangen wat goed is voor een land of laat je dat over aan de gekozen politiek in eigen land die dat via een ambassade maar moet laten horen?
Ik noem het de realiteit om in te zien dat het weinig nut heeft om je druk te maken over grotere zaken die je als buitenlander in TH minimaal kan veranderen. Ieder zijn meug.
Het leven is niet makkelijk voor een hoop mensen maar moet dat als persoonlijke last voor mijzelf gezien worden of gaan we heiliger dan de Paus zijn? Als een Thai zich er al amper druk om kan maken wie zijn wij dan? Je helpt waar kan en voor de rest zijn de omstandigheden zoals ze zijn.
Dat is dus niet ontkennen of verdraaien maar geen zin hebben om als zendeling de “echte wijsheid” te gaan verspreiden.
Hoera, Johnny BG, het dringt na al die commentaren eindelijk tot je door want je schrijft net ‘Ieder zijn meug’. Precies! De meesten onder ons zijn vrije mensen en vrije denkers, die hebben een mening en ventileren die.
De tijd dat je je gedachten níet mag laten horen is op heel veel plaatsen in de wereld voorbij op een paar regimes na; Thailand is er daar een van. Maar dat wil jij niet weten, is zo mijn indruk. Je probeert althans hardnekkig in dit blog het vrije woord de mond te snoeren… OK, dat is jóuw meug en die gun ik je uiteraard.
Velen zijn er in Thailand bezig met te overleven, ook de buitenlanders. Dat valt niet altijd even makkelijk en is niet een ieder gegeven. Door te underacten geeft u ook aan hoe u er mee bezig bent. Ieder doet het op zijn eigen wijze. Een eigen mening verkondigen is een groot recht, maar valt niet best in een land dat een gebrek aan vrijheid kent.
Beste Johnny, ik denk dat je wel een verschil moet maken tussen positief zijn en je druk maken over anderen (empathie). Even gegoogeld en dan lees ik al snel dat de meeste mensen positief zijn, het glas dus dat halfvol is. Fijn! 🙂 De Nederlander zou zelfs optimistischer zijn dan de Thai, op dit wereldkaartje hier onder zien we o.a. Nederland en België “meest optimistisch” zijn, en Thai “meer optimistisch” zijn dan gemiddeld.
Zie dit kaartje hier:
https://onlinelibrary.wiley.com/cms/asset/fac2aeda-8246-48eb-a56e-6695cae2e293/jopy12026-fig-0001-m.jpg
Bron: wetenschappelijk artikel “Optimism Is Universal: Exploring the Presence and Benefits of Optimism in a Representative Sample of the World”
Ik weet niet of er mensen zijn die menen “de echte wijsheid” in pacht te hebben, zoiets bestaat volgens mij helemaal niet. Ik denk dat je hier bepaalde aannames op anderen projecteert. Hoe dan ook, je idee over zendelingen bracht mij op een idee: moeten we zeer positieve mensen die zich ook bekommeren om hun medemens op missie sturen naar plekken waar de mensen zich meer zorgen maken? Zullen we beginnen met een vliegtuig vol Nederlandse zendelingen die in Thailand komen praten en helpen met het bereiken van een betere wereld? Of Thaise zendelingen naar de buurlanden zoals Cambodja en Myanmar sturen om daar hetzelfde te doen? Effectiever is misschien in de eigen omgeving, welke niet aan 1 enkele plaats of methode gebonden hoeft te zijn, samen te werken aan een betere wereld.
Hoe dan ook, je kunt prima zeer positief zijn zonder weg te kijken en dit prima combineren met bezorgdheid en de wil om de medemens te steunen, zowel via schrift, woord als ook daad. Ik denk juist dat zich zo inzetten voor een ander uit bezorgdheid en empathie, juist voldoening, positiviteit en gevoel van geluk geeft. Maar als een ander liever met de roze bril op ontspannen en zorgeloos in de schaduw van een boom blijft zitten, prima, als dat je gelukkig maakt is er niemand die verdere actie kan of heeft af te dwingen.
Hoi Rob,
Ik kan je goed vinden in het verhaal maar nogmaals waarom zou je als persoon empatisch moeten zijn voor iedere wereldburger?
Darwin beschreef heel goed hoe het allemaal werkt en aan het proberen tegen te gaan door medicijnen weten we nu dat het hele grote gevolgen heeft voor heel veel mensen op deze aardkloot. We wonen gewoonweg in een rare bizarre wereld waarbij de roze bril vaak opgezet wordt want kijk ff naar de hoeveelheid coke, speed, xtc, alcohol, wiet en tabak die dagelijks gebruikt wordt. Hoe fijn kan het eigen wereldje zijn in een wereld vol gekkigheid 😉
Wat mij opvalt is niet zo zeer de roze bril. Ik mag dat wel, maar het afgeven op Nederland en of België. Als het gaat over gevoel, dan kan alles. Maar gaat het over feiten dan klopt het bijna nooit. Dat stoort me wel eens.