Sommige mensen geven er de voorkeur aan om het natuurlijke afweersysteem zo veel mogelijk z’n gang te laten gaan. Daar behoor ik ook toe. Dus toen ik last kreeg van een blaasontsteking greep ik niet onmiddellijk naar de antibiotica maar beperkte ik mij ertoe om het genezingsproces wat te ondersteunen met een dagelijkse megadosis aan vitamine C. En inderdaad lukte het om de infectie redelijk onder controle te houden.
Op een gegeven moment ben ik toch maar naar het ziekenhuis gegaan waarbij een urinemonster door mij afgegeven werd en ik alvast een kuurtje voor een week van een mild antibioticum kreeg. Na die week moest ik maar weer langs komen. Een week later – de kuur had weinig geholpen – kreeg ik nu gericht een antibioticum voorgeschreven omdat de behandelende arts nu wist welke bacteriën hij moest bestrijden. Ik hoefde niet meer terug te komen zei hij vol vertrouwen.
Helaas, helaas, na die week waren de klachten wel minder geworden maar dus niet verdwenen. Ik kocht dus maar een kuurtje van een week erbij. Helaas, de klachten werden nu zelfs erger. Toch maar terug naar de arts. Hij schreef nu een nieuwe kuur voor, dit keer voor maar liefst twee weken. Helaas, het werd alleen maar erger. En in mijn wanhoop accepteerde ik een aanbod van een neef om iets sterkers te nemen.
Zo gezegd, zo gedaan. Helaas, ook na drie dagen geen enkele verbetering. Eerder slechter. Er waren nu al vier weken verlopen met antibiotica die eigenlijk hadden moeten werken. Het lag niet aan een te lage dosis, want dat had ik natuurlijk op internet wel gecontroleerd. Aan de antibiotica kon het eigenlijk ook niet liggen. En een te lage dosis door overgewicht was ook al uitgesloten. Wat kon er aan de hand zijn? Er was eigenlijk maar één mogelijkheid en dat was dat ik het antibioticum voortijdig kwijtraakte. Maar hoe? Mijn maag-darmstelsel werkte nog naar behoren. Dat kon het ook niet zijn.
De oplossing bleek gelukkig kinderlijk eenvoudig: ik zweette het antibioticum uit. Ik verlies in deze tijd van het jaar ruim twee liter per dag aan zweet omdat ik geen gebruik maak van een airco. En twee liter is best wel veel. Diezelfde dag nog besloot ik mij op te sluiten in een kamer met airco en een halve dag later merkte ik al verbetering. Na drie dagen kuren in die aircoruimte ben ik gelukkig klachtenvrij. Een hele opluchting. Voor de zekerheid doe ik er nog maar twee dagen bij.
Eigenlijk is het helemaal niet zo vreemd dat je medicijnverlies kan krijgen door zweten. Bij veel antibiotica wordt gewaarschuwd om niet de zon in te gaan. Dat betekent dus dat het antibioticum in of op de huid terecht komt. Waarschijnlijk door zweten.
Dus als je aan een antibioticakuur in met name een tropisch land als Thailand gaat beginnen, voorkom voor de zekerheid dat je (overmatig) gaat transpireren. Dat geldt in ieder geval voor antibiotica voor een blaasontsteking, omdat die antibiotica wateroplosbaar moet zijn zodat het in de urine (en in het zweet) terecht kan komen. Voor vetoplosbare antibiotica is die voorzorgsmaatregel waarschijnlijk niet nodig. Die wordt meestal pas afgevoerd nadat het is afgebroken tot wateroplosbare bestanddelen.
Wil je weten hoeveel je per dag uitzweet dan kan je de volgende vuistregel hanteren: De hoeveelheid drank per dag min de hoeveelheid die je uit plast. Normaal zal dat laatste één tot anderhalve liter zijn als je naar behoefte drinkt. Zware bierdrinkers zullen wel boven die anderhalve liter uitkomen.
Er zit natuurlijk ook nog water in je eten en verder wordt voedsel voor een groot deel afgebroken tot koolzuur en water, maar die waterhoeveelheden kan je zo’n beetje wegstrepen tegen wat je verliest met uitademen, wat in je ontlasting zit en wat je door je huid uitademt (dat is dus geen zweet maar waterdamp).
Vaak zweet je meer dan je denkt omdat zweet niet altijd zichtbaar is; bij wind of in de buurt van een ventilator verdampt zweet vaak zo snel dat druppelvorming voorkomen wordt.
Als ik jou verhaal zo lees, komt er bij mij direct het volgende opborrelen: Antibioticaresistentie! Zie hier: http://www.rivm.nl/Onderwerpen/A/Antibioticaresistentie
Dat is in Thailand een groot probleem omdat het daar vrij te koop is en artsen het gemakkelijk voorschrijven.
Vandaar dat je natuurlijk ook beter niet kunt sporten als je antibiotica slikt.
Wat een kulverhaal.
Ik denk dat het allemaal wel wat genuanceerder ligt dan het ingezonden verhaal. Juist bij een hoop zaken waar antibiotica is wordt voorgeschreven zweet men zich vaak een ongeluk, het is vaak onderdeel van het ziektebeeld. Dan zou het dus niet werken volgens inzender. Antibiotica beperkt zich niet alleen tot het ‘ontstoken orgaan / gebied” maar gaat uiteraard door het gehele lichaam heen, zo ook naar de huid waar bij bepaalde soorten antibiotica een chemische reactie mogelijk is met UV straling. Het heeft dus niets met zweten te maken dat het ook aan de oppervlakte van ons systeem (huid) terecht komt. Zelfs al zweet je helemaal niet dan komt het daar ook terecht.
Hallo @,
Wanneer een antibioticakuur geslikt te hebben, is het heel goed groenten cq fruit te eten wat in de lijst van
“PROBIOTiCA” staat.
Ga maar op internet en daar vindt men alle groenten en fruit etc..
Ook met veel transpireren zoals je zei, neem een groot glas water en gooi daar een zakje -STRONK- in.
Uitermate geschikt voor in de tropen en het helpt je echt weer op de been.
Het “vaatdoek-gevoel” verdwijnt.
Succes.
LOUISE
Een mooi verhaal dat logisch lijkt
Helaas is er geen enkele aanwijzing, dat we antibiotica uitzweten.
Met sommige antibiotica mag je niet in zon liggen, omdat de kans bestaat op een foto-toxische, of foto-allergische reactie, die zich in lichte gevallen uit in een rode huid. In ernstige gevallen kan het levensbedreigend zijn. Tetracyclines zijn er berucht om.
Het laboratorium heeft een kweek gemaakt en een antibiogram. Bij een antibiogram wordt gekeken, voor welke antibiotica een bacterie gevoelig is. Dat gebeurt door middel van het toevoegen van diverse antibiotica. Bacteriën die gevoelig zijn, gaan dood. In dit geval is er dus geen sprake van resistentie. Wel moet de verse urine worden afgeleverd in een steriel potje. Anders kan er “vervuiling” optreden.
Voor blaasontstekingen worden verschillende antibiotica gebruikt. Vaak zijn de eenvoudige de beste, zoals Fosfomicine (Monurol) en Septrim (Thailand: Biseptol). Ook simpele Amoxicilline helpt vaak. Hier worden vaak Norfloxacine en Ciprofloxacine voorgeschreven, maar meestal is dat niet nodig. Bovendien hebben die vaak behoorlijke bijwerkingen. Heel belangrijk bij antibiotica is de dosering. Vaak is die te laag.
Een aspirientje doet ook vaak wonderen; Ten eerste voor de pijn en ten tweede wordt de urine zuur en dat vinden de bacteriën niet leuk.
Dat de airco uitkomst heeft gebracht is goed nieuws voor schrijfster. Temperatuurdaling zal hier niet vreemd aan zijn. Rust bij infectieziekten helpt ook, hoewel dat nooit echt is onderzocht.
Gelukkig gaan de meeste blaasontstekingen vanzelf over, zeker met behulp van drie aspirientjes van 500 mg per dag.
De antibiotica wordt opgenomen in je bloed en komt dus vlak onder je huid, daardoor neemt de gevoeligheid voor UV toe en kan overgevoeligheid optreden met rode blaasjes of een grotere kans op verbranding. Heeft dus niets te maken met zweten. Van alles slikken zonder overleg met de behandelende arts vergroot de kans op resistentie, maar meestal ontstaat het pas als gevolg van veelvuldig gebruik van antibiotica zonder echte noodzaak of van het nuttigen van voedsel (vlees maar ook gekweekte vis) waar veel antibiotica in is achtergebleven. In Thailand is door overmatig gebruik van antibiotica de kans om een resistente bacterie op te doen veel groter dan in Nederland.
beste Piet, wat je schrijft klopt niet helemaal.
Bv. In Nederland wordt bij het gebruik van medicatie bij ouderen, nogal eens het advies meegegeven niet, teveel water te drinken, omdat een gedeelte gelijk wordt verwijderd door urineren en zweten.
Dit geldt dus al helemaal voor Thailand en dan vooral door het zweten.
Tevens klopt het niet dat het bloed alleen vlak onder de huid stroomt.
Terecht wordt ook opgemerkt dat we steeds meer resistent worden voor antibiotica, simpelweg door het overvloedige gebruik er van.
Lactoferrin heeft mij veel geholpen. Waarschijnlijk moeilijk te vinden in Thailand. Ik koop dit voedingssupplement in de VS.
https://www.youtube.com/watch?v=TfRHmC0W3zA
http://www.abcgezondheid.nl/nl/news/lactoferrine,_een_natuurlijk_antibioticum%3F/
Toevallig net deze week in NL beginnende klachten van een blaasontsteking. Gezien de langdurige problemen vorige keer, ben ik nu zelf maar eens gaan snuffelen op internet. tig middeltjes worden aangeraden. De gemeenschappelijke deler was echter altijd: VEEL drinken. (van sinaasappelsap, cranberrysap, brandnetelthee, etc, etc) Dus de vocht-inname maar eens verdubbeld, en verdraaid, dat hielp al aanzienlijk. Maakt niet uit wat je drinkt, als het maar veel is. Volgens de huisarts was van al het genoemde het cranberry-sap inderdaad nuttig.
Het is niet zo dat bij gebruik van antibiotica je niet in de zon mag. Enkel doxycycline en tetracycline veroorzaken een hoge gevoeligheid voor licht met zonnebrand als gevolg. Vraag aan de arts of in de apotheek welk soort peniesieliene je meekrijgt. Het heeft ook niets van doen met verlies van werking door (overmatige) transpiratie. Penicyllines hechten zich aan eiwitstructuren in menselijke en dierlijke weefselcelllen, en werken niet op waterbasis.
Bij blaasontstekingen kun je het best om Bactrimel vragen, een combinatie van trimethoprim met sulfamethoxazol. Zie: http://www.apotheek.nl/medicijnen/trimethoprim-met-sulfamethoxazol?product=bactrimel
Nou ze geven ook veel teveel antibiotica in sommige gevallen, en als je dat dan meld gaan ze ander geven en ja het wordt er dan niet beter van. er zijn ook mensen die er niet tegen kunnen, dus ook eens naar de patienten luisteren. Mijn mijn heeft in Thailand ruim 10 weken antibiotica gehad en het gevolg nu is dat we weer terug zijn in nl en niet meer lekker kunnen genieten van ons stekkie in Mearim.
Ik begrijp niet dat sommigen klakkeloos met de redenering van de inzender meegaan. In tropische klimaten zou men dus ook sneller zwanger raken omdat men de pil “uitzweet” ? Sorry hoor maar het gaat nergens over.
Hier nog een mooie ervaring. Waar ik woon is een MD of dokter die in een hospitaal werkt, hij is chirurg, en er tussendoor er een kliniek bij heeft. Hij geeft iedereen die komt een zak van dezelfde anti-biotica mee. Onverschillig wat je ook mankeert. Ik had een infectie aan mijn knie en hij bleef maar die pillen geven die niet hielpen. Nu ken ik persoonlijk de apothecaris van het Bangkok-Pattaya Hospital. ook met een eigen drugstore, en die hielp mij daar in 5 dgn vanaf met medicijnen. De zgn dokter is nu Geneesheer Directeur van het Navy Hospital hier. Hoe is het mogelijk dat zo’n kwakzalver zo’n hoge functie krijgt? Ik ben nu ingeschreven bij een Government Hospital met zeer goede Dokters en Chirurgen waar ik door Thais mee naar toegenomen ben, ook aanbevolen door de voorgenoemde Apotheker van BKK-Patts Hosp Haast iedereen spreekt daar Engels, is alleen een paar uur rijden bij mij vandaan.