Hoe bestaat het……. (4)

Inmiddels is het 22 jaar geleden dat ik de Thaise T leerde kennen. Daarvan hebben we 10 jaar samengewoond en met haar heb ik een zoon van 20 jaar die nu 9 jaar bij mij woont. Met een gerust geweten kan ik vaststellen dat bij haar (nog steeds) niets is wat het lijkt. Lees het verhaal van Lung Ruud.

Vorige keer vertelde ik al dat ik voor de tweede keer in de massagesalon bij T was. Het massage gebeuren liep af volgens het patroon dat ik nog kende van de vorige keer. Ik werd gerekt, gestrekt, beklopt, gekneed, ge– en verdraaid, verbogen en gemasseerd. 

Het liep inmiddels al aardig richting het einde van het uur en T vroeg me om om te draaien. Plotseling begon ze aan mijn oor te knabbelen en aan me te snuffelen. Later las en hoorde ik dat Thai vinden dat Farang een beetje anders ruiken vanwege de melkproducten die gebruiken. Wilde ze dat toen constateren? Ik moest er een beetje om lachen. 

Plotsklaps begon ze te huilen, jeetje had ik iets verkeerds gezegd of gedaan, was het mijn gelach geweest? Nee, no, no, ze huilde omdat ze blij was mij weer te zien en omdat ze haar zoon zo miste en ook haar vader en moeder, zussen en de rest. Ja dat snap ik, maar je bent hier toch zelf gekomen? Ja dat was zo zei T, but have no choice to earn money. You know in Thailand no work, no income. Can not take care for family and son. I eldest daughter, have to, no choice. But you do not understand.

Eerlijk gezegd voelde ik iets van boosheid in me opborrelen. Natuurlijk had ik terloops weleens wat gelezen over het respect dat Thai hebben voor hun ouders en de verplichting om de familie te ondersteunen. Ik was er alleen nog nooit direct mee in aanraking gekomen zoals dat nu gebeurde door het verhaal van T. 

Zou dan in dat land niemand bedenken of kunnen meevoelen wat dat deed met degene die in het buitenland zit en daar moeizaam geld verdiende dat vervolgens door de familie kon worden uitgegeven? Ik vond het onrechtvaardig en wist niet of ik haar nou hielp door voor betaalde massage te gaan of juist niet.

Het gaf een gevoel van onrecht en daar kon ik gewoon niet goed mee omgaan. Aan de andere kant wilde ik niet betrokken zijn, maar was het tegen wil en dank- al geworden. Intussen snikte T onbedaarlijk, maar beheerst door en was de massage gestopt. Jeetje, heb ik weer, daar kwam ik niet voor. 

Tussen het snikken door gleed de handdoek van haar af…… Om meerdere redenen en ook vanwege de eerdere -door en aan mijzelf opgeroepen- dilemma’s leek het me verstandig om nu het hoofd erbij te houden. Ik vond haar te kwetsbaar en wilde ook geen SOA oplopen. Ik kende haar nauwelijks en vond het eigenlijk allemaal al best erg close worden. Maar wat tranen wegkussen kon geen kwaad, tenslotte moest ze getroost worden. 

T zei me dat anders nooit met een costumer te kussen en dat ze zich eigenlijk geen houding meer wist te geven. Ze zei wel 5 keer sorry en my shame for myself. Tja, ik vond het daardoor ook wel wat gênant en zei ook sorry tegen haar. Oh no problem, my mistake, zo T. 

Voor die act had ze, bedacht ik heel wat later, zomaar een acteer oeuvre prijs kunnen krijgen, zo geloofwaardig kwam het op me over. 

Ze droogde haar tranen, snoot haar neus en vroeg met kleine stem “you want to stay some longer time”, een teken dat het uur waarvoor ik betaald had, er op zat. Ik deed alsof ik moest nadenken, mompelde wat over work to do, maar was al om en bleef nog een half uur langer. Ik gaf haar het geld voor dat halve uur en ze liep -in de handdoek gewikkeld- naar beneden om meer na-am voor me te halen en te zeggen dat ik nog bleef en het geld af te geven. 

T kwam weer boven en ging verder met de hoofdmassage. Intussen zuchtte ze zwaar en herhaalde dat ze haar zoon al zo lang niet had gezien en hem zo er mistte en hoopte dat ze hem heel snel zou kunnen bezoeken, zucht…. Haar vader was ook nog ziek, zucht……. 

Eerlijk gezegd begon ik een beetje spijt te krijgen van m’n bezoek aan een Thaise massage salon. Het verliep totaal anders als dat ik me had voorgesteld. Ik wist me ook niet zo goed meer een houding te geven en lag er erg ongemakkelijk bij. 

Wat een gedoe, ik kwam om me te ontspannen en wat te relaxen en hield aan dit bezoek zeker niet hetzelfde gevoel over als aan het eerste, vervelend. Het halve bijgeboekte uur was ook bijna om en T vroeg me om te gaan douchen en ging zelf weer in een andere ruimte onder de douche. 

Onder de douche besloot ik haar wat extra’s te geven en zo iets van mijn “schuldgevoel” af te kopen. T kwam terug van de douche terwijl ik me aan het aankleden was. Ze leek nog steeds ontdaan en snifte wat. Ik vond het vooral zielig, zielig dat T-de zoon, die bij opa en oma woonde al zolang niet gezien had en gaf haar 25 gulden extra voor haar zoon of een bijdrage aan een vliegticket. Ze was er heel blij mee en ik promoveerde tot sweet man. Dat voelde goed. 

Ik wist het niet meer. Aan de ene kant dacht ik wegwezen, trouble is waiting aan de andere kant leek me geen goed plan haar zo achter te laten. Hoe en waarom? Ik had medelijden met haar. Alleen in een land waarvan je de taal niet of nauwelijks kent. Waar je moest werken in een Thais restaurant en in een Thaise massagesalon. 

Ik, die geleerd had dat ieder probleem een uitdaging is en vond basaal dat ze het beste terug kon gaan naar dorp, kind en familie in Thailand. Naïef, maar dat zou nog blijken. Intussen was ik aan het bedenken hoe ik dat aan ging pakken terwijl ik het jack van m’n trainingspak dichtritste, toen er zacht op de deur geklopt werd en een vrouwenstem haar naam een paar keer zacht riep. Ze reageerde direct en zei wat nerveus “you have to go, time is almost over”. Boss angry with me, or do you want to stay more time. 

Ik dacht onmiddellijk sarcastisch bij mezelf, ja Mama-San zal wel weer naar het casino moeten en daarom aandringen of ik langer wilde blijven, rotwijf….. Want ook deze keer had ik op de verdieping waar de andere massagekamertjes waren niets gehoord. 

No, I have work to do, but do you have paper and a pencil? Why you want, vroeg T, I want to wright my phone-number down. Ze pakte een stukje papier uit haar toilettasje en een pen en schreef mijn naam en gsm nummer op. En zei, je kunt me bellen als je wilt praten. Oh, dat was moeilijk, want ik wist toch dat ze veel moest werken, ook in het restaurant en dat ze heel weinig tijd over had. Daarbij had ze een vol hoofd, zo liet ze weten. You better come back to here. Ik besloot m’n rug recht te houden en zei “I don’t think so, I don’t feel comfortable with the situation, you know?”. Oh sorry, sorry, I tell you to much problems, sorry, I understand.

Ik had me in ieder geval voorgenomen om niet meer naar de massagesalon te gaan en dacht eigenlijk wat schijnheilig, daar hoor ik niets meer van.