Wan Di Wan Mai Di: Noi (deel 1)

Door Chris de Boer
Geplaatst in Leven in Thailand
Tags: , , ,
9 juni 2017

Chris beschrijft met enige regelmaat zijn belevenissen in zijn Soi in Bangkok, soms goed, soms minder goed. Dit alles onder de titel Wan Di Wan Mai Di (WDWMD), oftewel Goede Tijden, Slechte Tijden (de favoriete serie van zijn moeder in Eindhoven). 


Noi

Ik ben er 100% zeker van dat mijn buurvrouw Noi als zij in Nederland zou wonen onder behandeling en/of toezicht zou zijn van verschillende overheidsinstanties. De huisarts en de schuldsanering zijn er twee van. Nu ben ik zelf prettig gestoord dus ik kan wel wat hebben. En ook in het verleden heb ik het nodige meegemaakt met buren.

In een van de plaatsen waar ik in Nederland gewoond heb (zal de naam niet noemen) woonde ik naast een familie (Nederlandse man, Duitse vrouw, een zoon en een dochter) die er op het eerste (en zelfs op het tweede) gezicht normaal uitzagen. Maar schijn bedriegt.

In de zomervakantie toog zij met zoon en dochter altijd naar Zwitserland waar zij pakweg 5 tot 6 weken in een soort religieuze commune, zeg maar sekte, verbleef. Ik kan nog me een jaar herinneren dat zij eerder ging dan de start van de zomervakantie en dat haar kinderen die nog op de basisschool zaten alleen met de trein naar Zwitserland moesten reizen. Zij vertelde nooit wat er daar gebeurde maar de kinderen kwamen met vreemde verhalen terug: sexueel getinte inwijdingsrituelen, bijna geen mannen maar veel vrouwen, martelen van dieren. Ik zal u de details besparen. Vader bleef thuis en vermaakte zich in de tussentijd met een andere, jongere vrouw die zijn collega was. Samen bezochten ze met enige regelmaat SM-clubs. Dat weet ik omdat de buurman mij een keer vroeg of ik niet een keertje mee wilde. Nou, nee. Zo prettig gestoord was ik nu ook niet.

De buren scheidden en de kinderen die op de middelbare school zaten bleven (op hun wens, denk ik) bij vader wonen. Om een lang verhaal kort te maken: na verloop van tijd kreeg ik de indruk dat de vader zijn dochter sexueel misbruikte. Uiteindelijk heb ik de vertrouwensarts in mijn regio gebeld die al meer telefoontjes over mijn buren had gehad. Maar: het gezin was al twee keer van huisarts veranderd (en de huidige kon het verhaal niet bevestigen) en de vader werkte in een hoge functie bij justitie. Kortom: het kon wel even duren voordat echt een effectieve actie werd ondernomen. De kinderen waren de dupe.

In mijn soi in Bangkok lost de buurt het geval Noi zelf op. Dat moet ook wel als er geen professionele hulpverlening voorhanden is. Haar grootste probleem is gokverslaving en daaraan gekoppeld bij veel mensen geld lenen en een chronisch, eigenlijk dagelijks gebrek aan geld. Gekoppeld aan een mentaliteit van liever lui dan moe is dat een rampzalige mix. Met een aantal mensen in het gebouw heeft zij de afspraak dagelijks een deel van de lening terug te betalen maar vaak kan ze haar belofte niet nakomen. Mijn vrouw en ik lenen haar al heel lang geen geld meer. Natuurlijk zijn wij dan de ‘gebeten honden’ en laat zij niet na echt honderden LINE berichtjes te sturen naar andere bewoners hoe slecht wij wel niet zijn.

Toen mijn vrouw pakweg drie weken geleden een aantal van deze berichtjes op het mobieltje van een andere bewoner onder ogen kreeg, was de soi, die al niet groot is, te klein. Mijn vrouw verhief haar stem in de soi en maakte Noi, die voor de deur van haar condo buiten zat, duidelijk dat zij daar niet van gediend is, dat ze een ‘strawberry’ is (dat schijnt een scheldwoord te zijn voor niet goed snik; vreemd voor ons Nederlanders) en dat – als ze iets op te merken heeft over haar of mij – ze dat rechtstreeks kan doen. Zij heeft het mobiele nummer van mijn vrouw.

Sinds de dag van deze aanvaring komt Noi niet meer buiten. Ze heeft zich opgesloten in haar condo. Mijn vrouw vindt het prima zo. Ze belt een bevriende brommertaxichauffeur elke ochtend om haar een ontbijtje van de 7-Eleven te komen brengen. Lunch en avondeten gebruikt(e) ze in de regel met twee verschillende mannen die niet alleen haar eten komen brengen maar ook hun sperma en hun geld. De lunch is met een (getrouwde) pick-upmonteur van de firma Isuzu, het avondeten met een (natuurlijk ook getrouwde) zelfstandige ondernemer in computers en – accessoires. Zij spelen de macho held, Noi telt het geld. Maar in plaats van haar schuldeisers daarmee direct af te betalen gebruikt zij een belangrijk deel van het geld om Staatsloten te kopen. Of ze pakt – als het donker is – een taxi die haar naar een van de illegale casino’s in de buurt vervoert in de illusie dat dit haar ultieme geluksdag is. Na vier jaar weet ik beter. Het gaat alleen maar bergafwaarts.

6 reacties op “Wan Di Wan Mai Di: Noi (deel 1)”

  1. NicoB zegt op

    Fraaie verhalen Chris, geen zorgen maken over die Line berichtjes met hoe slecht je vrouw en jij zijn, de buren zullen de handel en wandel van buurvrouw Noi wel kennen en die bevestigen alleen maar wat ze al weten, hopeloos geval met buurvrouw Noi.
    NicoB

  2. Tino Kuis zegt op

    ……….dat ze een ‘strawberry’ is (dat schijnt een scheldwoord te zijn voor niet goed snik’.

    Áh, leuk. Ik verzamel Thaise scheldwoorden en deze kende ik nog niet. Wel een mooie. Ik ben op onderzoek uitgegaan oa bij mijn buurvrouw met wie ik een ‘joking relationship’ heb.

    -str- achter elkaar uitspreken kan niet in het Thais en dat wordt dan dus ‘sàtrohbeerîe:’ (lange dalende –ie- aan het eind) vaak afgekort tot ‘sàtoh’, meest gebruikt door pubers en het betekent: ‘liegen, er om heen draaien, voor de gek houden’. Net zoiets als het Engelse ‘bullshit’.

    http://www.thai-language.com/id/134730

  3. TheoB zegt op

    In “mijn” isaan dorp wordt het uitgesproken als ‘stobbulie’ (NL schrijfwijze).

    • Tino Kuis zegt op

      -st- lukt niet voor de meeste Thais, beste Theo. Het is altijd ‘satobulie’, maar wel een keel korte ‘sa’. De eerste keer dat ik op een postkantoor kwam om postzegels te kopen zei ik ‘stamp’ maar dat werd niet begre’pen. Nu zeg ik ‘satamp’ en dat gaat goed. Raar taaltje 🙂

      En nog even over ‘bullshit’. Het meest gebruikte Thaise woord is ตอแหล toh lae: (midden-lage toon), zoveel als ”Wat een flauwekul, zeg!’

      • TheoB zegt op

        We dwalen nu wel af van Chris’ onderhoudende weergave van de soap die zich afspeelt in “zijn” condo en soi.
        Het was mij ook opgevallen dat zij moeite hebben met de juiste uitspraak van de engelse klanken -sch-(school), -sk-(skate), -sp-(sport), -st-(steel), enz.
        Het klinkt dan inderdaad als sachool, sakate, saport, sateel, enz., maar ik heb toch echt verschillende keren door verschillende mensen “stobbulie” horen zeggen.
        En inderdaad, een rare taal. Helemaal omdat de toonaanduidingen (๐, ๐่, ๐้, ๐๊, ๐๋) in mijn gehoor niet consequent wordt uitgesproken. De toon van exact hetzelfde woord klinkt voor mij in de ene zin anders dan in de andere zin. Héél verwarrend.

        En Chris … ga zo door. Ik ben elke keer benieuwd naar wat zich heeft afgespeeld in zo’n buurt.

  4. Franky R. zegt op

    Chris de Boer,

    In het Nederland van nu zou je buurvrouw op straat rondzwerven. Denk niet dat ze zou worden opgenomen, tenzij ze echt voor een ravage zou zorgen. Lees elke week wel in de krant dat er een ‘verwarde man’ is aangehouden…


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website