Wan di, wan mai di (nieuwe reeks deel 7): Angelo

Chris beschrijft met enige regelmaat zijn belevenissen in zijn Soi in Bangkok, soms goed, soms minder goed. Dit alles onder de titel Wan Di Wan Mai Di (WDWMD), oftewel Goede Tijden, Slechte Tijden (de favoriete serie van zijn moeder in Eindhoven). 

Afgelopen zaterdag is Rainer spoorslags en zeer tegen zijn zin teruggekeerd naar Duitsland. Zijn vader had hem gebeld en gevraagd of hij terug naar huis kon komen omdat het niet goed met hem gaat. Hij begint meer en meer hulpbehoevend te worden en kan een aantal dingen niet meer zelf. Op de vraag van mijn vrouw of hij nu voor zijn vader ging zorgen keek Rainer haar wat meewarig aan. Nee, natuurlijk niet. Dat gaat mijn vrouw toch ook niet doen als ik hulpbehoevend word. Hij ging kijken hoe en waar hij zijn vader zo snel mogelijk in een “Altersheim” kon plaatsen. Daarna zou hij het ouderlijk huis willen verkopen omdat het te groot is voor hem alleen. De opbrengst moet hij dan nog wel delen met zijn zus die in Amerika woont.

Naast Rainer is er nog een andere buitenlander die mijn condo een aantal maanden per jaar aandoet. Hij komt uit een Europees land waarvan ik – moet ik eerlijk bekennen – bijna niks weet, namelijk Malta. Angelo, want dat is zijn naam, is rond de 40 en heeft naast een Maltees ook een Australisch paspoort. Dat komt goed uit want de meeste douane-ambtenaren in Thailand hebben geen flauw idee waar Malta ligt maar hebben wel van Australië gehoord. Ik wist echter niet dat Malta uit twee eilanden bestond. Angelo komt van het noordelijke eiland Gozo, uit het stadje Nadur en moet het laatste stukje naar huis dus altijd met de pont.

Toen hij nog een kind was zijn zijn naar Australië geëmigreerde vader en moeder tamelijk welvarend naar Malta teruggekeerd. Vader startte een carosserie-bedrijf waar hij Angelo en diens broer na hun middelbare school het vak leerde: lassen, uitdeuken, uitlaten plaatsen. Angelo trouwde – zoals het op het merendeels katholieke eiland de gewoonte was – op zijn 21-ste met een plaatselijke schone. Op het eiland ontmoette hij allerlei buitenlandse toeristen die hem verhalen vertelden over andere landen, gewoonten, muziek en vrouwen. Angelo werd er rusteloos van en wilde dat allemaal met eigen ogen zien en beleven. Hij scheidde van zijn vrouw en trok de wijde wereld in, eerst terug naar zijn geboorteland Australië en daarna naar landen als India, Pakistan, Sri Lanka en ook naar Thailand.

Hij leefde (en leeft) in het buitenland (2 keer 6 tot 8 weken) van zijn spaarcenten en van de verkoop van sieraden gemaakt met allerlei stenen en knopen. Als hij hier is verkoopt hij ze op Khao San Road en soms heeft hij opdrachten van 100 tot 300 stuks. Dan kan hij thuisblijven en daar ‘freubelen’. Dat is eigenlijk geen goed woord want hij maakt kwaliteit. Als het geld nagenoeg op is, is het weer tijd om naar Malta terug te keren en te werken in de zaak van zijn vader en soms ook als visser. Hij is absoluut niet vies van hard werken want hij weet waar hij het voor doet: voor de volgende vliegticket.

In Malta heeft hij verder weinig kosten. Hij leeft in een ‘hutje op de hei’ (zie foto) zonder elektriciteit en stromend water, maar wel met een ezel. Of U het geloven wilt of niet. Binnenkort krijgt hij echter zijn eigen etage: de bovenste etage in het huis van zijn broer die in juli gaat trouwen. Hij is er deels wel en deels niet blij mee. Zijn vrije leventje in de velden, zijn feesten met vrienden (en drank, eten en een joint) behoren dan tot het verleden. Op Gozo moet hij zich wat betreft vrouwen inhouden. De gemeenschap is klein, en iedereen kent elkaar. Die schade haalt hij – denk ik – tijdens zijn reizen ruimschoots in. “In elke stad een andere schat”, is wel op hem van toepassing.

Dat geeft hij overigens niet toe naar de Thaise vrouw in mijn condo waar hij altijd verblijft als hij naar Bangkok komt. Ik weet ook niet zo goed hoe ik haar moet betitelen. Vriendin heeft te veel lading terwijl zij (40 jaar, gescheiden, tiener-zoon, Moslima zonder hoofddoekje en dagelijkse gebeden en zonder de Ramadan, ZZP kleermaakster, kraampje op Khao San) Angelo wel als haar man beschouwt. Zij wil dolgraag met hem naar Malta en zich daar settelen. Angelo houdt dat categorisch tegen. Ik denk omdat hij niet vast wil zitten aan Malta (als zijn vader en moeder uit de tijd zijn voelt hij de druk om in Malta te blijven minder; zijn jongere broer kan het familiebedrijf runnen en een gezin stichten) en niet aan haar.

Hij is wel zodanig aan haar gehecht dat hij maandelijks wat geld aan haar overmaakt. Ze hebben daarentegen vaak woorden, zeker als ‘vriendinnen’ van Angelo (afkomstig uit alle uithoeken van de wereld, van Japan tot Brazilië, en net zo vrijgevochten als hij) hem in Bangkok op komen zoeken. Dan ruikt ze niet alleen de geur van joints in zijn kleren maar ook overspel; althans overspel in haar ogen. Voor Angelo maakt ze zich druk om niets. Hij heeft haar nooit trouw beloofd en in gesprekken met mijn vrouw en mij geeft hij ruiterlijk toe dat hij niet met haar wil trouwen. Hij wil vrij zijn en vrij blijven.

Een overjarige hippie uit Malta.