Wan di, wan mai di (nieuwe reeks deel 6): Rainer

Chris beschrijft met enige regelmaat zijn belevenissen in zijn Soi in Bangkok, soms goed, soms minder goed. Dit alles onder de titel Wan Di Wan Mai Di (WDWMD), oftewel Goede Tijden, Slechte Tijden (de favoriete serie van zijn moeder in Eindhoven). 

Hij is weer terug. Rainer. Zo rond eind maart kreeg ik een berichtje op mijn Facebook dat hij begin april weer naar Bangkok zou komen. Voor tenminste drie maanden. Of ik grandmother kon vragen of er een condo te huur was in het gebouw en liefst dezelfde condo als de laatste keer. Deze lag aan de schaduwzijde van het gebouw. En niet onbelangrijk, niet te ver van mijn condo zodat hij via mijn wifi gratis kon internetten.

Rainer is een Duitser en komt uit de buurt van Frankfurt, is 52 jaar oud, heeft twee mislukte huwelijken achter de rug (met een Columbiaanse en met een dame uit de Dominicaanse Republiek), is nu alleenstaand en heeft een dochter van 18 jaar die bij zijn laatste ex (de Colombiaanse, die vier kinderen heeft van 4 verschillende mannen) in Duitsland woont. Zijn moeder is vorig jaar overleden en met zijn vader (bij wie hij inwoont) kan hij absoluut niet opschieten. Hij heeft vooral gereisd naar arme landen waar de economische vooruitzichten niet rooskleurig zijn en de vrouwen dus naarstig op zoek zijn naar een buitenlandse man om de narigheid in eigen land te ontlopen. Hoewel (of omdat?) hij in al die landen vriendinnen had/heeft, en ook in Thailand waar hij al meer dan 10 jaar komt, is hij absoluut niet van plan nog een keer te trouwen.

De laatste keer dat hij in Bangkok was (zo rond Loy Kratong vorig jaar) was hij tevoren al online verloofd met een Thaise schone. Het is de zoveelste Thaise vriendin maar dit was ze echt, schreef hij mij: een baan als verkoopster bij Nissan, een eigen huis, een auto en helaas (??) geen familie meer in leven. Te mooi om waar te zijn. En dat was ze dan ook.

Al de eerste avond dat hij arriveerde stelde hij ons aan haar voor. Mijn vrouw knoopte een gesprek met haar aan maar had al gauw in de gaten dat er iets niet klopte. We zaten buiten voor het winkeltje en ze dronk de ene whiskey na de andere. Meer dan ik Rainer ooit had zien drinken en betalen voor een ander. Ik had hem – toen hij nog in Duitsland was – geschreven dat het misschien niet zo verstandig was om zoveel foto’s op Facebook te posten waar hij bezig is alcohol achterover te slaan. Geen probleem, schreef hij, mijn verloofde drinkt ook en vindt het niet storend. Ik zag nu met eigen ogen waarom.

Rainer was zichtbaar verliefd, liet de volgende fles Jack Daniels aanrukken en troonde haar aan het eind van de avond mee naar zijn condo. De weken erna zagen we ze beiden alleen tijdens het weekend want op de andere dagen moest zijn verloofde werken. Ze woonde vlakbij het oude vliegveld en dat was te ver om elke dag naar hem toe te komen. Maar waarom ga je niet bij haar wonen zo nu en dan, vroeg ik hem. Ze heeft een huis dus dan kun jij overdag op het huis passen, boodschappen doen enz. Tja, dat wilde ze niet. Waarom werd mij niet duidelijk, Rainer ook niet. En als ze dan op zaterdagmiddag naar hem kwam (op zaterdagmorgen moest ze nog werken in de showroom, zei ze) kwam ze altijd met openbaar vervoer en niet met haar auto terwijl er bij mijn condo absoluut geen parkeerprobleem is.

De twijfels namen toe toen mijn vrouw de sales manager van Nissan in Bangkok ontmoette die nog nooit van haar had gehoord. We gaven Rainer verschillende hinten maar hij leek er niet gevoelig voor. Liefde maakt blind, ook Duitsers. Het werd nog merkwaardiger toen Rainer ons vertelde dat zijn verloofde ziek was (twee dagen voor haar verjaardag) en dat ze niet wilde dat hij haar kwam helpen. Ook op haar verjaardag was hij niet welkom. Rainer meldde dat ze nu vaker kwaad op hem was omdat hij nagenoeg uitsluitend vrouwelijke Facebook-vrienden had. Je hoeft geen echte Thailand vrouwenkenner te zijn om te zien dat deze Thaise dames, meestal woonachtig in Pattaya, nou niet het prototype zijn van verlegen en onervaren Aziatische types.

Waarschijnlijk dacht ze dat hij een of meerdere van hen geld toestak. Maar de gierigheid van Rainer heeft niets met andere vrouwen te maken maar is onlosmakelijk verbonden met zijn DNA. Meer dan de helft van zijn budget gaat naar de maker van Leo bier: 5 pilsjes op een dag is – denk ik – het minimum. En de dag begint al voor de lunch. En hij drinkt eigenlijk altijd alleen en zal ook niemand een pilsje aanbieden. Vrouwen betaalt hij zeker niet, niet voor seks, niet uit liefde. Zijn verloofde bleef wellicht zolang bij hem omdat mijn vrouw haar verteld had dat zijn vader een groot huis had in Duitsland en al op leeftijd was. De erfenis kon nog wel een paar jaar op zich laten wachten maar was zeker aanzienlijk. Hij betaalde waarschijnlijk haar eten in het weekend maar gaf haar nooit een cadeautje. Dat weet ik bijna zeker omdat mijn vrouw en ik ook nog nooit wat van hem hebben gehad terwijl wij al enige jaren zaken voor hem regelen, hij gratis internet heeft via ons, spulletjes opslaat in onze koelkast, een ruim assortiment kleerhangers van ons heeft en een fan.

Over zijn verdere uitgavenpatroon in Thailand kan ik kort zijn. Ik weet het gewoonweg niet maar uitgaande van wat ik zie (sjofel gekleed, altijd een baseball mouwloos hemd, halflange shorts met legerprint, flip-flops, weinig gebruik van deodorant zodat mijn vrouw hem niet in onze condo wil hebben) gaf hij bitter weinig uit. Een overjarige Duitse hippie. Fan van Bayern Munchen. En dat zal wel altijd zo blijven. De vraag is of hij dat zelf ook zo ziet.

Met zijn verloofde liep het, zoals u al vermoedde, verkeerd af.