Wan di, wan mai di (deel 9)

Ik heb nu al acht afleveringen geschreven waarin verschillende bewoners van mijn condogebouw een rol spelen. Ik heb echter verzuimd om een beeld te schetsen van de soi zelf. Dat zal ik deze week goedmaken.

U ziet hier een foto van mijn soi, genomen vanaf de voordeur van mijn condo. Ik woon dan wel in een condogebouw maar heb een eigen ingang aan de zijkant. Om mijn condo binnen te komen moet ik een achttal treden omhoog.

Naast het pand is ook een soort steegje. Dat is wel handig om twee redenen: ten eerste kan ik dan een eigen ‘tuintje’ maken waarin ik buiten kan zitten. En ten tweede houd ik altijd droge voeten want de soi loopt bij tropische regenbuien regelmatig onder water (zo’n 15 centimter) en het steegje is altijd droog.

Hardwerkende familie

Op de hoek van de soi woont een familie, bestaande uit man, vrouw, de zus van de vrouw en twee zoontjes, Nong Nat en Nong Bock. Aardige mensen, hardwerkend en goed zorgend voor iedereen. Toen de moeder van de vrouwen vorig jaar door de dokter was opgegeven omdat ze leukemia had, heeft zij haar laatste weken doorgebracht bij haar dochters, en is hier in de soi gestorven.

Tai, de moeder, kookt tijdens de lunchpauze altijd voor een paar dames die in een fabriekje om de hoek werken. Op zaterdag en zondag heeft ze een mobiel eetstalletje op de markt bij de tempel. Haar vader is een van de belangrijke monniken in de tempel. Ingetreden toen hij van zijn vrouw scheidde.

De tafel met twee bankjes voor het huis is het klassieke ontmoetingspunt van de mannen in de soi, met name in de avonduren: de buurtpub. Er zitten altijd minstens drie mannen te praten en natuurlijk hoort alcohol erbij. Elke dag. De dozen bier staan buiten en zij kunnen zichzelf bedienen als Tai en haar man naar bed gaan. ‘s Morgens staan de lege flessen dan in rotten van vier op de tafel.

Khun Kai: Retoriek en harde muziek

In het tweede huis woont Kuhn Kai. Kai is wel een aparte man van rond de 35 jaar. Alleenstaand maar met een academische opleiding. Hij heeft naast een zenuwtrek in zijn gezicht – denk ik – nog nooit een baantje gehad. Hij hoeft ook niet te werken want zijn vader en moeder hebben hem bij hun overlijden veel geld nagelaten. Het gaat om miljoenen.

Om er zeker van te zijn dat hij het niet allemaal opmaakt aan de verkeerde dingen (hij is een van de vaste bezoekers van de buurtpub, drinkt elke dag bier en soms ruikt hij ook naar yaba) heeft hij een gepensioneerde advocaat in de soi (een vriend van de familie) gevraagd om zijn geld te beheren.

Van deze man krijgt hij elke dag 500 baht om te besteden en dat is genoeg voor Kai. Voor de rest geeft Kai zichtbaar niks uit. Hij kocht alleen een nieuwe racefiets.

Een kleine rekensom leert dat hij per jaar  zo’n slordige 180.000 baht uitgeeft. Hij schijnt ongeveer 10 miljoen te hebben dus het werkloze leven dat hij nu leidt kan hij nog zo’n 50 jaar volhouden want geen enkele vrouw is in hem geïnteresseerd.

Kai houdt van retoriek en van harde muziek. Als je ‘s morgens wakker wordt van de herhalingen van de speeches van Nattawut, Jatuporn of Suthep komt dat oorverdovende geluid altijd uit zijn huis.

Blijkbaar kan hem de inhoudelijke boodschap niet schelen. Als de speech maar bombastisch klinkt, dan is het goed. Ik heb hem al met een rood shirt gezien maar ook met een fluitje om zijn nek. Dat bombastische geldt ook voor de muziek die hij soms aan heeft staan. De hele soi kan dan meegenieten met Sek Loso of Bodyslam.

Advocaat met ‘gekke’ vriendin

De gepensioneerde advocaat woont met zijn ‘gekke’ vriendin aan het eind van de soi. De soi loopt als het ware dood op de ingang van zijn huis. De vriendin – 35 jaar oud zegt men (ik heb haar maar één keer gezien in drie jaar) – komt nooit buiten.  Nou ja, pakweg drie maanden geleden werd ze al schreeuwend en tierend uit het huis van haar vriend gesleept en door vier mensen in een taxi geduwd. Na een paar dagen in een (psychiatrisch?) ziekenhuis te zijn onderzocht kwam ze weer thuis.

De advocaat, haar vriend,  schijnt er warmpjes bij te zitten en zij heeft het (waan)idee dat hij andere vriendinnen heeft en dat hij zijn geld niet aan haar zal nalaten. De advocaat sleept hele dagen met eten, voor haar en voor de drie honden die in het huis wonen. Zijn vriendin smijt het meeste eten door de kamer en de keuken, dan vraagt ze om ander eten en kan hij weer naar de markt.

U zult wel denken dat ik in een gekke soi leef maar in de andere huizen in de soi wonen gelukkig ‘normale’ Thai. En ik beschouw mezelf ook als normaal, maar dan farang.

Chris de Boer

Het condominiumgebouw waar Chris in woont, wordt gerund door een oudere vrouw. Hij noemt haar grandmother, omdat ze dat zowel naar status als naar leeftijd is. Grandmother heeft twee dochters (Doaw en Mong) waarvan Mong op papier de eigenaresse is van het gebouw.