Wan di, wan mai di (deel 23)

Door Chris de Boer
Geplaatst in Leven in Thailand
Tags:
25 september 2016

Het condominiumgebouw waar Chris in woont, wordt gerund door een oudere vrouw. Hij noemt haar grandmother, omdat ze dat zowel naar status als naar leeftijd is. Grandmother heeft twee dochters (Daow en Mong) van wie Mong op papier de eigenaresse is van het gebouw.


Lamm’s leven gaat met ups en downs. Hij heeft een lieve vrouw en een erg sociaal denkende zoon maar hij heeft ook al een aantal tegenslagen in het leven gekend. En sommige ‘problemen’ heeft hij nog steeds. 

Lamm is een oud collega van mijn vrouw. Hij werkte als chauffeur van een van de draglines die het bouwbedrijf waar mijn vrouw de scepter zwaait rijk is. Overigens, in het Thaise bouwjargon noemt men een dragline (is daar geen Nederlands woord voor?) een ‘make-hole’ en dat is ook precies wat een dragline doet.

Stoelgang

Enkele jaren geleden kreeg Lamm, die toen ongeveer 65 kilo woog, aambeien. En niet van die kleine maar hele grote en ook uitwendige. Hij moest op het werk vaak verstek laten gaan omdat hij – ondanks speciale kussentjes en beklede wc-brillen – niet meer op zijn chauffeursplaats in de dragline kon zitten. Hij begon ook minder te eten, bang als hij was voor de pijn bij de stoelgang. Ik heb me ook wel eens laten vertellen dat rijst stopt dus rijst eten is niet zo best voor een goede stoelgang. (Weet Phrayut dit?)

Ik schat dat Lamm nu nog ongeveer 50 kilo weegt. Eerst probeerde hij de Thaise huis-, tuin- en keukenmiddeltjes tegen de aambeien maar niets hielp. De dokter in het ziekenhuis wilde ze wel operatief verwijderen maar kon niet garanderen dat ze niet zouden terugkomen. Daarop besloot Lamm zich niet te laten opereren.

Nu heeft mijn moeder ook al decennia lang (sinds de geboorte van mijn jongste broer) last van aambeien dus belde ik haar op met de vraag of zij wat zalf op kon sturen. Ik had Lamm via mijn vrouw zo goed mogelijk omschreven (en op de computer laten zien) hoe men in Nederland aambeien thuis behandelt.

Mijn moeder vertelde dat er natuurlijk Sperti te koop was in de drogisterij maar dat zij een middel heeft dat alleen op doktersrecept te krijgen is. Ze vertelde me de naam maar wat ik ook zocht op het internet, dat middel was in Thailand niet te koop in de gewone drogisterij. Dus dan maar een viertal tubes Sperti in een pakketje naar Bangkok verstuurd.

Ander werk

Er moest echter meer gebeuren. Mijn vrouw had zijn salaris verminderd voor de dagen dat hij niet werkte maar Lamm bleef steeds vaker en langer weg van het werk. Lamm begreep dat maar al te goed. Naast zijn werk als dragline-chauffeur maakte hij in de avonduren en in het weekend tassen. Of beter gezegd: een leverancier leverde hem alle onderdelen voor de tassen (de stof, de ritsen) en hij naaide ze in elkaar.

Dat was echter onregelmatig werk. En als er werk was, was dat veel en het moest in een beperkte tijd af zijn. Lamm krijgt 50 satang per tas. De tassen werden en worden geexporteerd naar China, en daar omgerekend verkocht voor 300 tot 400 baht.

Tot nu toe spaarde hij het geld van de tassen en leefde van zijn salaris maar langzaam moest hij zijn spaarcentjes aanspreken omdat zijn maandsalaris niet meer voldoende was. Gelukkig kwam hij zelf met een oplossing. Hij zou ontslag nemen en verhuizen naar de geboortegrond van zijn vrouw in Lopburi.

Van zijn spaarcentjes kon hij een nieuw huis bouwen, de pick-up overnemen van het bouwbedrijf en misschien wat grond bijkopen zodat hij – naast het gebruik van de percelen van zijn schoonmoeder – wat kon gaan boeren.

En misschien was er dan nog wat geld over voor tweedehands landbouwmachines. De pick-up had hij nodig om de spullen van de tassen op te halen in Bangkok en de tassen als zij klaar waren weer bij de opdrachtgever af te leveren.

Hij komt dus met enige regelmaat naar Bangkok en brengt dan altijd wat voedsel van de boerderij mee: kippen, eieren, bananen of ander fruit. In de loop der jaren hebben wij hem en zijn gezin voorzien van mijn oude computer en printer, mijn oude fiets, een tuinmeubeltjes en een kleine lening. Wij zijn hem laatst een keer gaan opzoeken in Lopburi.

En nu

Inmiddels is het nieuwe huis klaar en naast Lamm, zijn vrouw en zoon woont schoonmoeder bij hen in. Zij woonde in een relatief groot maar enigszins vervallen en houten huis. In de grote huiskamer staan langs de muur drie zware naaimachines voor het geval er tassen gestikt moeten worden. Ook de schoonzus van Lamm helpt mee als er tassenwerk is.

De Sperti doet zijn werk maar Lamm is nog niet helemaal van de aambeien af. Ook al omdat hij de Sperti met mate gebruikt omdat hij er zuinig mee wil zijn. Een vriend van hem heeft hem ook een Laotiaanse knol (een beetje lijkend op een kleine knolselderie) gegeven waarvan hij een soort thee moet trekken. Dat schijnt ook te helpen.

Een scheut van deze knol groeit nu in een pot naast mijn voordeur. Mijn vrouw wilde dat graag hoewel wij geen van beiden problemen hebben met de stoelgang. Ma pen rai.

Lamm’s zoon helpt na zijn schooltijden op de boerderij, niet alleen met werken maar hij heeft ook al zijn spaarcentjes aan zijn vader gegeven voor de investeringen in de landbouwmachines. Hij zit op de middelbare school en heeft een oud mobieltje.

Tot overmaat van ramp werd Lamm een paar weken geleden in zijn voet gebeten door een reuzenduizendpoot. Deze had zich verstopt in een van zijn laarzen waarmee hij op het land werkt in het suikerriet. Lamm was vergeten zijn laarzen op de kop te zetten.

Ik heb het niet op deze beesten die heel gemeen kunnen bijten. De beten doen vervolgens ontzettend zeer, heb ik mij laten vertellen. Thai hebben er een heilig ontzag voor. Ik heb op het internet gezien dat deze duizendpoten zelfs hele muizen kunnen verslinden. De eerste weken wilde Lamm er niks aan doen maar het bleef zo zeer doen dat hij uiteindelijk weer in het ziekenhuis terecht kwam. Domme pech.

Chris de Boer

3 reacties op “Wan di, wan mai di (deel 23)”

  1. Johan zegt op

    Thai zijn nogal (hmm) zeg maar ontzettend bijgelovig. Een medicijn uit het westen aannemen is al moeilijk voor hun. De eerste vakantie voor mij in Thailand had ik al vrij snel de race in de broek. We waren op Koh samui,en hadden gelukkig een aantal thai in ons groepje. Dus toen ik weer krampen kreeg ,we stonden te schuilen voor de regen voor een apotheek (zijn er zat in thailand) ,zag een thai dat ik weer moeilijk had. Dus wij binnen ,pillen gekocht ,genomen met wat water en 30 minuten later was ik verlost! ik dacht ,zal wel een paardemiddel zijn,maar blijk dat je het gewoon hier bij de kruidvat kan kopen,zelfde dosering.( loperamide 2mg) tip voor iedereen ,die er last van kan hebben.
    Maar die duizendpoten ,en andere beesten zijn gevaarlijk. Zelf dus ook meegemaakt ,maar geen beet gehad. Zaten we s”avonds onder het afdak naar de naderende onweer te kijken,licht uit ,zodat we niet geheel werden leeggezogen van de muggen. Juist een felle wind en bui op komen zetten en ik heb mijn trui aangedaan( in Thailand ja) . Dan viel er iets op mijn mauw ,ik min of meer bewust van de beestjes,deed mijn trui handig ,zonder veel beweging uit ,en na onderzoek zat er een ferme duizendpoot op mijn mauw. Later opgezocht ,en de felle kleuren duiden op een van de giftigste soorten. De beet is dodelijk als je allergies bent (net zoals sommige allergies voor wespen of bijen). Wel is de beet schijnbaar erg pijnlijk,je kan weken in het ziekenhuis liggen.

  2. john zegt op

    loperamide tegen diarrhee is gewoon algemeen bekend en ook overal in de wereld gewoon te koop.
    Ook in het qua medicijnenvertrekking moeilijke nederland.
    Is voor iedereen die ervoor geleerd heeft en misschien ook voor de meesten die zich erin hebben verdiept gewoon eerste keuze en heel effectief. Loperamide is de algemene naam. Imodium is de merknaam in vele landen.

  3. Gé Goedhart zegt op

    Ook ik ben een keer gebeten door een duizendpoot en ik kan je vertellen dat het verrekte pijnlijk is, ben meteen begonnen met uitzuigen ven de beet en heb er verder gelukkig geen schade van ondervonden.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website