Wan di, wan mai di (deel 20)

Door Chris de Boer
Geplaatst in Leven in Thailand
Tags: ,
19 september 2016
Het condominiumgebouw waar Chris in woont, wordt gerund door een oudere vrouw. Hij noemt haar grandmother, omdat ze dat zowel naar status als naar leeftijd is. Grandmother heeft twee dochters (Daow en Mong) van wie Mong op papier de eigenaresse is van het gebouw.

Ik ben nu 61 jaar en ik kan me van vroeger nog herinneren dat sommige winkeliers aan huis kwamen.

Enkele van hen kwamen elke dag: in de morgen de melkboer (met ‘losse’ melk uit een grote melkbus) en in de middag de groenteman.

Anderen kwamen minder regelmatig: de visboer op vrijdag omdat wij in een rooms-katholieke buurt woonden en de mensen gewoontegetrouw vis aten op vrijdag. De scharenslijper en de schillenboer kwamen een keer per maand langs en de ijscoman alleen als het warm weer was in de zomer.

Er waren twee dingen speciaal in ons gezin. Elk jaar kwam een al wat oudere Belgische dame (ze heette Dina en kwam uit Sint Huibrechts-Lille, bij Neerpelt in de buurt) bij ons in huis om allerlei nieuwe kleren te naaien: broeken, jurken en overhemden, met name voor de kinderen. Dat was blijkbaar goedkoper dan ze te kopen in de winkel.

Het andere bijzondere was dat bij ons één keer per week de kruidenier aan huis kwam. De goede man heette Sjef van Erum en runde een Centra-kruidenierswinkel in Valkenswaard. Hij bracht elke week de droge kruidenierswaren zoals macaroni, wc-papier, boter en zelfrijzend bakmeel.

Mijn moeder had twee boekjes. Ze schreef wat ze nodig had daarin op en Sjef nam dat boekje voor de week erna mee als zij de waren had afgeleverd. Sjef bleef elke week komen ook toen wij naar Eindhoven verhuisden.

Grote stoet van kleine zelfstandigen

Ik was dus wel bekend met het fenomeen leveranciers aan de deur. Hier in Bangkok is er een grote stoet van kleine zelfstandigen die allemaal hun rijst proberen te verdienen met huis-aan-huis verkoop. Een kleine opsomming:

de man die gebarbecuede inktvis verkoopt, gefrituurde insecten (voor de bewoners uit het Noorden en Noordoosten die daarvan houden), de groenteman, de Thaise staatsloterij, ijscoventers (een vrouw die zelfgemaakt kokosijs verkoopt en een man die fabrieksijsjes verkoopt), de groenteman (die ook een klein assortiment vlees heeft) en niet te vergeten de fruitverkoper.

Incidenteel komt er dan nog nog iemand langs de deur met rieten manden, met dekens en matrasjes (als het ‘winter’ begint te worden) en een kar met bezems en vegers. De meest ludieke kar is wel die van de verkoper van stickers en kinderspeelgoed.

Chris de Boer

5 reacties op “Wan di, wan mai di (deel 20)”

  1. rob zegt op

    Het verhaal komt mij bekend voor als Hagenees, ook de bakker en de aardappelboer kwamen langs en 1 keer per maand een vrouw met zeep, ja wij waren blijkbaar vies.
    Nu in Thailand komt er niemand of bijna niemand langs, we hebben een plantage maar niet direct aan de weg dus ook geen monniken, maar wel een auto voor oud papier, plastic en ijzer en een pick-up om teak meubels te verkopen.
    Maar het is wel vreemd, ze komen allemaal maar 1 keer, zou dat aan onze 10 grote zwarte honden liggen. Gelukkig weten ze het niet maar de honden doen niets, hebben een Hollandse opvoeding gehad van begin puppy aan.

  2. l.lagemaat zegt op

    De steenkoolboer kwam bij ons ook langs om zoveel mud kolen in het hok te storten. Wij moesten als kind mee helpen om dit in een kolenkit te scheppen en in huis te brengen.

  3. Albert zegt op

    Hallo Chris,

    Ik ben een fervent lezer van het Thailandblog en wij zijn vele jaren elk jaar een maandje naar Thailand op vakantie geweest. Na een aantal jaren niet te zijn geweest hebben we afgelopen jaar weer een maandje op Patong Beach geboekt. Toevallig kom ik ook uit Valkenswaard en ben ook nog een neef van Sjef van Erum de Centra kruidenier.
    Mijn leeftijd is 73 en heb, buiten de 17 jaren die ik gevaren heb over de wereld, altijd in Valkenswaard gewoond.

    Ook Thailand veranderd in rap tempo, en niet altijd in positieve zin heb ik ervaren.

  4. Bo zegt op

    Heel erg herkenbaar van vroeger , vooral de scharen en messenslijper een paar keer per jaar .
    Ook nog de voddenman met een bakfiets !
    En dat zie je in Thailand nog veel .
    Heb zelf een aantal jaren in Bang Bua Thong Nonthaburi gezeten en daar zag je al deze mensen ook iedere dag voorbij komen , prachtig .

  5. Jos zegt op

    Bij ons kwam een doofstomme kapper langs, hij was altijd hetzelfde liedje aan het neurien.
    Ook een oud tante die maadelijks de sokken kwam stoppen.
    De schillen boer met paard en wagen.
    Wim Sonneveld heeft allemaal over gezongen.
    Mooi was die tijd toen wij nog gelukkig waren?


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website