Wan di, wan mai di (deel 12)

Door Chris de Boer
Geplaatst in Leven in Thailand
Tags: ,
27 augustus 2016

Hoewel mijn vrouw boeddhist is en ik mezelf niet meer als christelijk beschouw is zondag toch wel de geijkte rustdag van de week te noemen. Dat betekent overigens niet uitslapen want ook op zondag zijn we in de regel ook om ongeveer half zeven ‘s ochtends klaarwakker.

Na op ons gemak te hebben ontbeten, doen we eigenlijk in de ochtend niet zoveel. Soms moet de was in de wasmachine, wordt de condo aangeveegd en de planten buiten water gegeven in het droge seizoen.

De lunch gebruiken we meestal op de ‘floating market’ bij ons in de buurt. Tai (u weet wel: de uitbaatster van het Thai restaurantje op de hoek van de soi) heeft ook een shopje op de markt en maakt daar (goede) pad thai. Mijn vrouw eet altijd noedels bij de naburige winkel.

Op ons gemak slenteren we dan over de rest van de markt, kopen eigenlijk nauwelijks wat en lopen naar huis terug. Tijd voor het middagdutje, op een dun matrasje in de woonkamer. De tv staat altijd aan en soms is het zo interessant ( een goede Muay Thai boxing wedstrijd bijvoorbeeld) dat mijn vrouw niet in slap valt. Ik ben altijd in 5 minuten vertrokken naar dromenland, om eerlijk te zijn.

Naar de markt bij Wat Gaew

Ik word altijd gelukkig op tijd wakker, dus zo rond vier uur. Tijd om naar een grote markt te gaan vlakbij tempel Wat Gaew. Soms gaan de werksters van grandmother mee, soms niet. Zitten ze ook eens in een taxi.

De markt is groot te noemen en naast de gewone producten voor het dagelijkse eten (vlees, vis, eieren, groenten en fruit, zoetigheid, keukengerei) is een groot deel van de markt te bestempelen als rommelmarkt. En o ja, ik zou bijna het deel vergeten waar een levendige handel is in boeddhistische amuletten en medaillons. Wij slaan dat deel overigens altijd over.

Op de rommelmarkt kijkt mijn vrouw vooral naar de tweedehandskleding; voor haarzelf maar ook voor de werksters, grandmother, kinderen in een dorp bij Udon Thani waar vrienden van ons wonen. Mijn vrouw is modebewust en kent de meeste modemerken wel van naam. De verkopers op de markt meestal niet. En zo gebeurt het herhaaldelijk dat ze uitstekende merkkleding koopt (niet de nieuwste mode, maar zeker niet de oudste) voor een habbekrats.

Laatst kocht ze nog een echt GAP-jurkje voor 20 baht. Later thuis op internet opgezocht: 2600 baht. Ik kijk niet naar de modeverkopers met uitzondering van de handel in stropdassen. Een enkele keer verkoopt men die en ook hier weet men vaak niet wat men verkoopt. Na twee jaar heb ik nagenoeg mijn hele collectie oude stropdassen uit Nederland vervangen door nieuwe exemplaren van merken die ik in Nederland niet kocht omdat ik ze te duur vond.

Drie aanwinsten van de rommelmarkt

Drie andere aanwinsten van de rommelmarkt heb ik op foto bijgevoegd. De kandelaars naast de Boeddha heb ik daar voor 80 baht (samen) op de kop getikt. Houten voet, houten kop en daartussenin zwart gietijzer. Eenvoudig design maar ik vind ze leuk.

De tweede aankoop is een opvouwbare, houten fruitmand met parelmoer inleg. Een leuke mand om de bananen in te leggen. Nieuwe exemplaren zijn nu overal in Bangkok te koop voor ongeveer 150 tot 200 baht.

Een derde aankoop waren 5 tinnen (glas)onderzetters. Mijn vrouw wist niet wat het waren en ook tin is blijkbaar niet zo bekend hier. De man die ze verkocht vroeg er 600 baht voor en – als goed Nederlander – heb ik afgedongen en ze voor 400 baht gekocht (10 euro). Ze zijn niet beschadigd, hebben een afdruk van het atomium in Brussel en zijn gemaakt door de Belgische firma ‘Etains des Poststainiers Hutois’.

Thuis aangekomen was ik eigenlijk wel benieuwd of deze firma nog bestond. En jawel hoor. Ze hebben een website en verkopen nog steeds tin, en ook nog steeds onderzetters. Een setje van 6 onderzetters in een houder is online te bestellen voor 72 euro (2800 baht). Dat was toch weer een leuke middag op talad Wat Gaew.

Chris de Boer

Het condominiumgebouw waar Chris in woont, wordt gerund door een oudere vrouw. Hij noemt haar grandmother, omdat ze dat zowel naar status als naar leeftijd is. Grandmother heeft twee dochters (Doaw en Mong) waarvan Mong op papier de eigenaresse is van het gebouw.

3 reacties op “Wan di, wan mai di (deel 12)”

  1. market zegt op

    Groetjes aan khun Yaai (granny) dan.
    Kun je ietsie preciezer zijn waar die markt is? Bedoel je die hele grote rommelmarkt van die goedwillende monnik die net niet in BKK-zelf staat, maar west van Nonthaburi? Of die al weer een jaar geleden verplaatste nabij Sanam Luang-Wat PRA kaew?
    Zelf koop ik vaak 2e hands kledij voor als ik het cool season (zowel daar als hier in NL, maar daar stukken warmer) doorbreng- zoals 3 overhemden voor 100 bt (35 of 40/stuk), ook enkele 100% cotton van GAP en verleden jaar wel 7 Docker broeken, goede kwaliteit, die meestal uit bulk bestemd voor Cambodia leken te komen-120 of 140 bt/stuk, maar vooral de vele overgrote maten deden wat hilarisch aan-bestemd voor fullfat Americano’s. A;ls het voor de Thai cool season nadert merk je dat omdat overal stands met 2e hands jekkies uit Korea/Japan opduiken, ook daar kunnen hele goeje kopies tussen zitten.

  2. Hendrik S. zegt op

    Haha zo weinig reacties, denk dat iedereen aan het uitzoeken is om een legale handel hierin op te zetten tussen TH – NL

    Mijn vraag aan u is dan ook, bent u er zeker van dat dit echt is / 2e hands en geen namaak of gestolen partijen?

    (laatste is overigens moeilijk maar misschien weten de Thaise meer)

    Mvg, Hendrik S.

  3. Hendrik S. zegt op

    Overigens vind ik de verschillen in verhalen wel leuk.

    Zeker omdat dit Bangkok betreft en ik niet van deze stad hou vanwege de drukte.

    Doch ontdooid dit gevoel een beetje bij het lezen van uw verhalen reeks

    Mvg, Hendrik S.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website