Wan di, wan mai di (deel 11)

Door Chris de Boer
Geplaatst in Leven in Thailand
Tags: ,
25 augustus 2016

Dit is Thailand. Elke dag zijn er op de televisie in het ochtendnieuws rapportages van moorden. En niet alleen in Bangkok maar overal in Thailand: Pattaya, Chumpon of Udon Thani.

Een man vermoordt zijn vrouw omdat hij denkt dat ze een minnaar heeft. Een vrouw vermoordt haar man om dezelfde reden. Een jongeman vermoordt zijn vader, moeder en broer (een politieman bij mij uit de buurt) om zich alleen de erfenis te kunnen toe-eigenen.

Een man vermoordt jonge meisjes na zich aan hen vergrepen te hebben. Een dokter vermoordt zijn Birmese personeelsleden omdat ze teveel van hem weten. Een bejaarde vrouw betaalt huurmoordenaars om haar schoonzoon te vermoorden die haar dochter voortdurend verdriet doet.

Meestal is het een ver-van-mijn-bed show. Overigens niet in het geval van de politieagent die samen met zijn vader en moeder vermoord werd een aantal weken geleden. Ik kende de man omdat hij een van de plaatselijke agenten is en wel eens langskomt als er ‘gedoe’ is in de soi.

Maar nu praten we over andere koek. Er worden moorden gepleegd in mijn soi. En niet één, maar wel zeven. Er is zeer waarschijnlijk sprake van een seriemoordenaar. Het gaat om moorden op pasgeboren en onschuldige wezens. De moorden zijn op twee verschillende dagen gepleegd. De eerste vier moorden vonden plaats in maart van dit jaar en de overige drie in april.

Welke Thaise sperwer ziet dagelijks een witte buitenlander?

De exacte locatie is het vogelhuisje aan de buitenkant van mijn condo. Om de veiligheid van het liefdeskoppel sperwer en hun kroost te waarborgen had ik het huisje zo dicht bij mijn voordeur gehangen als maar enigszins aanvaardbaar is voor alle partijen. Ik moest er terdege rekening mee houden dat pa en ma sperwer bang voor mij zouden zijn. Niet vreemd want zeg nou zelf: welke Thaise sperwer ziet dagelijks een witte buitenlander, soms zelfs in korte broek en een sigaartje rokend?

Ik had het al zien, of beter horen, aankomen medio maart. Het mannetje sperwer had zijn oog laten vallen op een aantrekkelijk vrouwelijk exemplaar van de soort en startte met aubades in mijn soi. Om beurten inspecteerden ze het lege vogelhuisje en kwamen tot de conclusie om hierin een nestje te bouwen. Maar eerst moest de liefde worden bedreven.

Geheel tegen de Thaise fatsoensregels in, gebeurde dat in het openbaar en op klaarlichte dag. Ik heb het zelf één keer met eigen ogen mogen aanschouwen. Ik weet echter niet of dit voldoende was voor de bevruchting maar het bouwen begon snel na dit voorval.

Vier eitjes in het nest

Na een weekje controleerde mijn vrouw het huisje en jawel hoor: vier eitjes in het nest. Ik verwachtte vervolgens dat de aanstaande moeder overdag op de eitjes zou gaan zitten maar de buitentemperatuur was blijkbaar hoog genoeg om het werk aan de zon over te laten. ‘s Nachts zat mama op de eitjes en papa snelde op en neer om haar favoriete voedsel te vinden: niet som-tam pala want dat had ik zeker de volgende ochtend geroken.

Na een dag of tien was het zover: de geboorte van een vierling. Een aantal dagen waren pa en ma druk in de weer om voedsel aan te slepen voor de kids en het nest te ontdoen van sperwer-babypoep.

Maar op een morgen deed ik ‘s ochtends de deur open en hoorde ik………niks. Ik controleerde het nest: leeg.  Pa en ma vlogen beduusd rond, zoekend naar hun kroost. Maar geen spoor van hen te bekennen. Ook op de grond niet dus ze waren niet uit het nest gevallen.

De politie stelt een grondig onderzoek in

Hetzelfde gebeurde ongeveer een maand later. Nu met drie eitjes. Er was één verschil: rond de datum van de lafhartige moorden zag ik een grote zwarte vogel. Hij leek een beetje op een Nederlandse roek. De Thai in de soi bevestigden mij dat deze vogel nesten leeg rooft.

Na de tweede seriemoord heb ik meteen de politie gewaarschuwd. Die stelt nu een grondig onderzoek in, op Thaise wijze. Dat betekent in concreto dat men op zoek is naar een ‘bird in black’. Ik wacht af maar ik denk dat ik de resultaten van het onderzoek nooit te horen krijg.

3 reacties op “Wan di, wan mai di (deel 11)”

  1. Freek zegt op

    Erg leuk verhaal! Elke aflevering van Wan di, wan mai di is trouwens leuk.

  2. Lung addie zegt op

    Naar zopas vernomen is het onderzoek naar de dader ver gevorderd. De naam van de seriemoordenaar zou zelfs gekend zijn. De hoofdverdachte zou ” IE KAA ” noemen. Steeds in het zwart getooid zijn en op zijn roof- en moordtochten kreten slaken als ” Kraa Kraa” …. Na zijn strooptochten verdwijnt hij in het niets …. zou nog enkel opgepakt moeten kunnen worden en dit zou een kwestie van tijd zijn.
    Dus goed werk van de door Chris ingeschakelde politie.

  3. Daniël M zegt op

    Prachtig verwoord verhaal!


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website