Leven in Thailand: Wan di, wan mai di (deel 1)
Ik woon in een condominiumgebouw in soi 33. In Bangkok. Elke dag valt er wel iets voor. Soms goed, soms slecht maar voor mij vaak verrassend.
Het condominiumgebouw wordt gerund door een oudere vrouw. Ik noem haar grandmother, omdat ze dat zowel naar status als naar leeftijd is. Grandmother heeft twee dochters (Doa en Mong) waarvan Mong op papier de eigenaresse is van het gebouw.
Dat wist ik niet totdat ik bij het Ministerie van Werkgelegenheid het adres in mijn werkvergunningboekje wilde laten veranderen. Toen had ik een kopie van de eigenaresse van het gebouw nodig. Doa is gescheiden (maar daarover in een volgende aflevering meer) en Mong is getrouwd met een politieambtenaar en heeft een dochter.
Grandmother en grandfather leven als kat en hond
Grandmother is getrouwd met grandfather. Dat zal u niet verbazen. Het stel leeft als kat en hond en dan bedoel ik NIET zoals kat en hond hier in Thailand leven in menige tempel. Ze hebben altijd woorden en ook ruzie, over van alles en nog wat. Over de kleine dingen maar ook over de grote dingen des levens.
Dat heeft er toe geleid dat grandfather in de afgelopen jaren zijn ‘heil’ menigmaal zocht bij een andere vrouw. Meestal voor een kortere periode maar nu heeft hij een vrouw gevonden waarmee hij al geruime tijd optrekt. Grandmother weet dat en vindt dat maar niks. Grandfather heeft zijn eigen inkomsten (een pensioen), zijn eigen pick-up en doet – voor zover grandmother dat toestaat – waar hij zelf zin in heeft.
Als hij niet komt opdagen in de condo belt grandmother hem tot vervelens toe op. En als dat niet werkt, belt Dao of Mong hem op. Hij houdt niet meer van grandmother maar wel van zijn dochters en kleindochter. Dus: ik zie grandfather niet elke dag maar wel regelmatig. En als grandmother in de buurt is is er altijd ruzie.
Grandmother is Penny wise, pound foolish
Grandmother is, zoals de Engelsen dat zo mooi kunnen zeggen, “penny wise, pound foolish”. Ze is op een maniakale manier vrekkig. Tenminste: als het gaat om het condogebouw en de service aan de bewoners. Ik heb zelf pakweg negen maanden moeten wachten op een nieuwe deur voor de badkamer en heb nu het meest goedkope exemplaar gekregen dat ze kon vinden.
De wasserette en het restaurant zijn inmiddels gesloten omdat grandmother geen concessies doet – wat geld betreft – aan nieuwe exploitanten van beide voorzieningen: minstens hetzelfde huurbedrag en het zelfde voorschot als de oude exploitanten.
Dat de bewoners klagen dat de voorzieningen gesloten zijn (en dat sommige huurders zijn verhuisd naar een nieuwer gebouw 200 meter verderop in de soi) schijnt haar in zoverre weinig te interesseren dat ze wel klaagt over de grotere leegstand, maar dat niet betrekt op haar eigen gedrag. Grandfather legt soms wel de vinger op de zere plek en dan is het weer ruzie natuurlijk. Het lijkt “the circle of life” in mijn soi.
Chris de Boer
“Wan di, wan mai di’ betekent Goede tijden, slechte tijden.”
Dit is niet helemaal correct.
Het betekent “een goede dag, een slechte dag”.
Wan betekent dag. Weelaa betekent tijd. 😀
Waarschijnlijk Thias geleerd uit een boekje … Wan dee, wan maai dee betekent wel degelijk goede en slechte tijden en wordt zowat overal in het Thais gebruikt. Spreekwoorden worden nooit letterlijk vertaald. Ik denk dat de Thais hun wenkbrauwen zullen fronsen als je zegt: weelaa dee, weelaa maai dee. En het is dan fonetisch niet eens juist want tijd is niet “weelaa” maar wel “wellaa” met een korte e en een stijgende toon op de a.
Net zoals in het frans bv : groen lachen in het Nederlands is rire “jaune” ( geel ) in het frans. Spreekwoorden zijn eigen aan een taal. Zeg maar eens in het Frans: il rit vert ….
wan die: wan mâi die betekent ‘goede tijden, slechte tijden’, dat is juist.
Maar เวลา ‘weelaa’ ‘tijd’ is echt met een lange –ee-, lange –aa- en twee vlakke middentonen.
เวลานอน weelaa no:hn ‘bedtijd’
เวลาเท่าไร weelaa thâorai ‘Hoe laat is het?’
Ik hoor juist ‘wie laa’, met het laatste deel iets langer – en hoger uitgesproken dan het eerste……….
Google translate heeft een andere mening over de uitspraak van tijd.
Geen stijgende toon bij de a en de uitspraak van de e is wel korter dan die van de a, maar dat heeft er waarschijnlijk meer mee te maken, dat die a aan het einde van het woord staat.
De lettergrepen binnen een woord, worden waarschijnlijk automatisch wat korter uitgesproken dan de laatste.
Luister naar de uitspraak als je het woord time en het woord april in het Thais laat vertalen en uitspreken.
in het woord เวลา = tijd zijn ook geen aanwijzingen voor die stijgende toon, of een korte e.
Dan zou het woord een uitzondering moeten zijn op de normale regels voor de uitspraak.
Ik heb er nog een boek Thai voor beginners bij gevonden en daar is de uitspraak geschreven als wee-laa.
Dus twee keer lang en zonder stijgende toon.
ผ่านร้อนผ่านหนาว… phan ron phan nao….door warm door koud of goede tijden slechte tijden
Weer fijn om jouw verhalen en belevenissen te lezen groetjes Christina