Bobby is de hond van de Wonderful 2 Bar. Hij is al behoorlijk op leeftijd, 20 jaar. Meestal ligt hij te slapen, of volgt hij de taferelen in Soi 13.

In de jaren dat ik hem ken is hij heel wat dikker geworden en heeft hij steeds meer moeite gekregen met opstaan, lopen, en weer gaan liggen. Hij weet zelf ook dat het allemaal niet meer zo makkelijk gaat. Als hij vanaf de straat de twee treden naar de bar moet bedwingen, gaat hij eerst stilstaan, spreekt zichzelf wat moed in en waagt dan de sprong omhoog. Steeds vaker haalt hij de eerste trede zelfs niet helemaal en moet hij met alle vier z’n poten wild spartelen om niet terug te glijden naar beneden. Uiteindelijk komt hij er wel, met pijn en moeite. Dan kijkt hij nog even om naar de twee treden alsof hij wil zeggen: ‘Kuttrapje!’

Zorgvuldig zoekt hij een geschikt plekje, want als hij zich eenmaal door z’n poten heeft laten zakken, is het weer een hele toer om overeind te komen. Als hij opzij moet, laat hij zich het liefst wegslepen. Dat gaat vrij soepel, over de gladde tegels.

Een echt baasje heeft Bobby niet. Dat heeft als voordeel dat hij naar niemand hoeft te luisteren. Hij doet geen kunstjes, voor niemand niet. Ik denk ook niet dat iemand hem ooit kunstjes geleerd heeft. Wel is hem op de één of andere manier bijgebracht wanneer hij in actie moet komen en zijn territorium moet gaan verdedigen. Natuurlijk moet hij klanten en personeel dulden, en straatverkopers ook, maar sjofel geklede zwerverstypen, die zijn ongewenst. Hoe hij het onderscheid maakt is mij een volkomen raadsel, maar hij doet het feilloos.

Als er eentje aan komt lopen richt hij zich, ondanks zijn lichamelijke ongemakken, direct op en rent al blaffend in de richting van de ongewenste persoon. Hij blijft netjes op het terrein van de bar, maar loopt tegelijkertijd samen op met het ongure type, net zolang totdat die helemaal voorbij is. Soms durft iemand niet verder te lopen en blijft stilstaan. Het personeel moet dan duidelijk maken dat doorlopen de enige oplossing is. Bobby wordt pas weer stil als de bewuste persoon minstens vijftig meter van de bar verwijderd is. Dan loopt hij hoofdschuddend terug naar waar hij lag, of zakt ergens anders in elkaar, tevreden.

Gisterenavond laat, eigenlijk vanochtend vroeg, kwam er zo’n geval aanlopen. Stoffige slippers, een rafelige ongewassen broek, een te groot overhemd, half open, en een ongeschoren kop met een pet. Plus een plastic zak aan de riem van de broek. Dat is zo ongeveer zijn doelgroep. Hij bedenkt zich dan geen moment en de aanwezige gasten verbazen zich over de felheid waarmee hij tekeer gaat.

De man raakte behoorlijk geïrriteerd door het optreden van Bobby. In plaats van door te lopen liep hij op Bobby af en gaf hem een ferme schop tegen zijn kop. Het blaffen vermengde zich met een ijselijk gejank, Bobby liep nu wél de straat op maar na nog een schop was hij uitgeschakeld en moesten de meisjes hem terug dragen.

De man meende zijn ongenoegen nu ook nog verbaal kracht bij te moeten zetten en toen was de maat vol. Een mannelijk lid van de bedrijfsleiding van de bar, atletisch type en nog in de kracht van zijn leven, ging zich ermee bemoeien. Pratend kwamen ze er niet uit, de barman ging zich bewapenen met een bezemsteel, uit belendende etablissementen stroomden geallieerde troepen toe en de man kreeg een ongenadig pak slaag, inclusief stokslagen zoals ik ze alleen op filmpjes uit de Arabische wereld heb gezien.

Het ging allemaal razendsnel en ik was te laat om er een filmpje van te maken, hoewel dat ook kwam doordat ik me even afvroeg of het wel verstandig was om dit tafereel vast te leggen. Na enige tijd was het kennelijk genoeg geweest en werd de man weer op de been geholpen. De barman bleef nog wel een kwartier met hem in gesprek, waarna de man terug strompelde in de richting waar hij vandaan was gekomen.

Het duurde nog geruime tijd alvorens Bobby ontwaakte uit zijn coma en zich een paar meter verplaatste. Onder luid gejuich en applaus van de aanwezigen. Zijn waterbak werd onder de pooltafel vandaan gehaald, hij hoefde niet verder te lopen. Zijn halsband had het niet overleefd en zijn hals en kaak waren opgezwollen. Drie barbecuestokjes met vlees werden hem liefdevol gevoerd. Een pilletje, ik denk tegen infectie, want er liep ook wat bloed uit een poot, kostte wat meer moeite, maar veel weerstand bood Bobby niet.

Kort na één uur verscheen de man weer ten tonele. Zwaaiend met een vishengel en een halveliterfles bier. Er vormde zich weer een overmacht. Deze keer bleef het bij praten. Hij verdween weer, maar de kou was nog niet uit de lucht. Inmiddels hadden de autoriteiten kennelijk toch lucht gekregen van het incident. De betrokken geallieerde troepen werden discreet uitgenodigd zich aan de overkant van Second Road te verzamelen, alwaar een langdurige vergadering werd gehouden. Het slachtoffer verscheen voor de derde keer deze avond, hij had zich nu omgekleed in schone rode sportkleding, liet zich vergezellen door een vriend en had de werphengel weer bij zich. Zij namen ook deel aan de vergadering, er kwam geen eind aan. Het was kwart over drie voordat iedereen werd heengezonden.

Bobby stond op, nam de twee treden naar beneden, stak de straat over en verdween richting Soi 13/1. Dat is een beetje een vast loopje van hem, rond deze tijd. Ik vermoed dat hij daar een vriendinnetje heeft…

– Herplaatst bericht ter nagedachtenis aan Frans Amsterdam –

5 reacties op “Frans Amsterdam: Bobby de kroeghond van Wonderful 2 Bar”

  1. Frankc zegt op

    Mooi verhaal. Ik heb hier in Utrecht 13 jaar een hond gehad. Als we binnen waren, achter glas, en aan de overkant van de straat kwam een dakloze langs, dan ging ie tekeer. Feilloos. Voor mij een raadsel, best ver weg en nee, ik had dat de hond niet geleerd! Het zit er kennelijk in, ze vertrouwen dat niet…. Zal niet om de kleding gaan. Ik denk de onzekere stap?

    • Fransamsterdam zegt op

      Ik heb het nog vaak geanalyseerd, en het zijn vooral bepaalde accessoires die hem triggeren: Plastic zak in de hand, doeken/lappen die uit de broek hangen, fles in de hand, mogelijk het sloffen, en wellicht de lucht…

  2. Davis zegt op

    Misschien herkent zulk een hond onmiddellijk de concurrentie in zo’n zwerver. Of de strijd om een plekje?
    Soms ook sneu voor de zwerver, als ze niet echt slechte bedoelingen hebben.
    Er is zo’n bejaard dametje dat nergens welkom is in de buurt, maar niet anders kan dan om eten te komen schooien. Net als een straathond.
    Zij wordt dan onmiddellijk door de soihonden weggejaagd, tenzij je ze persoonlijk eten gaat aanbieden.
    Tja, de wet van de sterkste?

  3. niek zegt op

    Honden nemen gedrag van mensen over, zoals ik een paar keer heb kunnen observeren.
    Op het eiland Boracay in de Filippijnen wonen nog wat oorspronkelijke ‘aboriginals’, nl negrito’s, pikzwart en racistisch behandeld door veel Filiipino’s. Zij krijgen bijv. ook de helft maar betaald van wat Filippino’s verdienen voor hetzelfde werk.
    Maar elke keer als zo’n negrito op het zandpad passeerde sloegen de honden aan en werden agressief, maar niet bij niet-zwarte mensen.

    In Chiangmai was ik eens toevallig aanwezig bij de plechtigheden die voorafgingen aan de crematie van een belangrijke monnik. Toen de stoet met de kist met de stoffelijke resten van die monnik het tempelterrein opreed, sloegen ineens een roedel honden luid huilend aan, met hun kop opgeheven, zoals we dat ook van huilende wolven kennen.

  4. Singtoo zegt op

    Mooi, verteld, verhaal. 555555


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website