Kan het nóg lekkerder?
Het is al weer een tijdje geleden dat ik allerlei fruitsoorten die tot dan toe onbekend voor ons waren beschreef in mijn blog. Hoewel het daarbij bijna zonder uitzondering om echte heerlijkheden ging, bleef de eerste plaats in de lekkerstefruittoptien toch onbetwist gereserveerd voor de rijpe zoete mango.
Doordat die ook in Nederland verkrijgbaar is klinkt hij wat minder exotisch, maar hij is het natuurlijk wel. En de smaak van de “Nederlandse” mango’s is nog al eens teleurstellend, dit in tegenstelling tot de Thaise.
Kan het nóg lekkerder dan een mango, begonnen we ons af te vragen. Sinds gisteren is mijn antwoord: ja, dat kan! De buurman kwam gisteren met een wat onooglijk uitziende vrucht aanlopen. Bij een poging de schil eraf te halen viel het ding helemaal uit elkaar. Het binnenwerk ziet er een beetje onsmakelijk uit; het vruchtvlees is heel zacht, wit en er zit een flinke lading harde, gladde pitten in. Maar de smaak…. wauw.
De westerse namen voor de vrucht verklappen al wat voor smaak je mag verwachten. Suikerappel is de gangbare Nederlandse naam, maar hij wordt ook wel kaneelappel of zoetzak genoemd. (Schubappel is ook een bijnaam, maar die zegt alleen iets over het uiterlijk en klinkt niet zo smaakvol.) De Engelse naam is misschien nog wel treffender: custard apple. Het bijna vloeibare vruchtvlees heeft inderdaad veel weg van vla. (Voor de Bra- en Limbo’s onder de lezers: ik bedoel niet die overheerlijke van Christine de Echte Bakker uit Neer, maar het zuiveltoetje.) En er lijkt inderdaad een vleugje kaneel in te zitten. Nou, dan hoeft er voor mij niet veel meer te gebeuren om op nummer 1 te komen.
Het blijkt een น้อยหน่า (noina) te zijn en de vrucht schijnt in Nederland wel te koop te zijn, maar ongetwijfeld niet bij de Plus in Vierlingsbeek. Het is een vrucht die narijpt, net als de mango, en dat betekent dat hij voor de export onrijp geplukt wordt, in de hoop dat ie net op smaak is als hij in de westerse winkel ligt. Net als bij de mango zal dat vast niet altijd lukken.
We kregen wat later nog twee noina’s van de buren. Die heb ik vanmorgen wat voorzichtiger opengesneden om de binnenkant goed te kunnen bekijken. Daarna konden ze ook grotendeels ontpit worden en mochten we nog een keer van de น้อยหน่า, Het Hemelse Gerecht genieten.
te koop bij Ah of op de markt onder de naam cherimoya
Inderdaad onbekende vrucht. Maar Francois weet kennelijk niet dat het Limburgs gebak geen vla heet maar vlaai.
Ja hoor, dat weet François best. Daarom zegt hij dan ook dat hij het ‘zuiveltoetje’ bedoelt.
François is Hagenees, het is hem vergeven….
Hagenees en wereldburger 😉
https://li.wikipedia.org/wiki/Vla
Hier een korte video over deze vrucht, ze zijn echt heel lekker, ze groeien ook bij ons in de tuin (Nong Phak Thiam) mijn vrouw heeft ook o.a. drie van deze vruchtboompjes geplant, ze zijn nu op het moment rijp en wij genieten er heerlijk van.
“HOW TO EAT A CHERIMOYA ~ THE BEST FRUIT IN THE WORLD! ”
https://youtu.be/PBiPqPcQ1Zs
Hele lekkere vrucht.
Wij hadden het ook in Surinme geplant meer dan 60 jaren geleden. Het wordt daar kaneelappel genoemd.
Wij hadden nog een variatie die roze/roodbruin van kleur is die wij kasjoema noemen.
Beiden hebben nagenoeg dezelfde smaak.
In Brazilië wordt deze fruta de conde genoemd, daar ken ik hem vandaan. Heerlijk als ie rijp is. Ik kocht vorige week bij de makro in Pranburi eentje, maar deze was helaas niet te eten. Dan toch beter op een markt..
De smaak is inderdaad heerlijk.
Het grootste nadeel vind ik je hem niet gewoon kunt schillen in stukken snijden en het klokhuis eruit halen (of het klokhuis gewoon mee opeten) als bij een appel.
Dat gedoe met die buitenkant en die pitten…
De mango’s in Nederland komen volgens mij uit Zuid-Amerika.
Dus dat de smaak anders is, is niet zo vreemd.
En inderdaad niet zo lekker als de Thaise mango.
De Thaise mango is trouwens ook erg lekker, als die nog niet rijp is, maar net rijp gaat worden.
Dan is die nog stevig en een klein beetje zoet.
De Thai eten die dan met een mengsel van peper, suiker en zout.
Zelf geef ik de voorkeur aan naturel.
Mogelijk is dit echter een bepaald soort mango.
Volgens mij is er een aantal rassen in omloop.
De rijpe mango eet ik over het algemeen het liefst met kleefrijst en kokosmelk, omdat die wel heel erg zoet is.
Tja Ruud, als je lekker fruit eet moet je meer doen als een appel etend . Ik heb twee soorten daarvan de ene is de ouderwetse soort volgens mijn Thaise vrouw.
Dat de mango’s in Nederland uit Zuid Amerika komen kan wel kloppen, die zijn niet te vergelijken met de mango’s die ik in Peru heb geproefd die waren daar echt zalig.
Maar van de mango’s heb je echt veel soorten heel lekker afhankelijk van je smaak.
Op een boot in de amazone zag ik een vrouw die de mango op de reling van de boot klopte en na enige tijd er een sneetje in maakte en hem zo leeg zoog was weinig vruchtvlees van over.
Wij hebben ook een paar van die bomen in onzer tuin staan .
Nu is het tijd in het jaar voor deze vrucht en ook ik vind ,
dat ze bijna nog lekkerder is dan de mango .
Dit is het mooie van Thailand .
Het hele jaar is er altijd iets klaar om geoogst te worden .
En alles groeit , ten minste bij ons , alleen met water .
De smaak van de mango is afhankelijk van de soort. Wij hadden 7 verschillende soorten mango’s en elk had een andere smaak en het vruchtvlees had pers soort een andere structuur. Van vezelig (deze soort heet te-té oftewel draderige mango) tot boterzacht en van zoet/zuur tot honing zoet. In Pattaya en omstreken is meestal echter maar soort (de lange gele) te koop. Meestal laat de kwaliteit naar mijn mening te wensen over omdat ze net iets te vroeg worden geplukt. Heel wat fruit bereikt Pattaya niet hoewel het in het noord oosten en Cambodja volop te koop wordt aangeboden. Een van deze vruchten is de sterappel uit het Caraibisch gebied. Latijnse naam: Chrysophyllum cainito. Ook hiervan hadden wij enkele bomen. Echt jammer.
Voor zover ik gezien heb zijn de ‘Nederlandse’ mango’s die daar in de supermarkten in de schappen liggen afkomstig uit Zuid-Amerika, zien er ook heel anders uit dan hun Thaise tegenhangers.
Evenzeer ook de ananassen en watermeloenen, in Nederland nooit een sticker er opgeplakt gezien dat ze geïmporteerd zijn uit Thailand.
Ook is de Mango voor mij het lekkerste fruit. We hebben hier 5 Mango-bomen in de tuin en elke boom heeft zijn eigen smaak. Dan heeft onze tuinman mango’s met elkaar ge-ent en dat geeft ook weer een andere smaak en vorm. We hebben de langwerpige gele Mango en de gekruiste is oranje/geel en een boom met de smaak van een beetje naar kokos. Dan hebben we de nog wat wij noemen de Mango meer bolvormig als een ronde “komma”. is vaster van structuur en niet zo “dradig” en dan niet te vergeten de Mango-shake met karnemelk. In India genaamd “Lassie”. Heerlijk verfrissend en gezond. Hmmmm
In België vind je de cherimoya soms ook in de (grotere) Carrefour.
De smaak ervan in België is echter niet altijd even goed…
Heel jammer allemaal, want ook ik eet deze vrucht zeer graag!
DE eerste keer dat ik ze at was in Phuket. In smaak en uitvoering totaal anders dan een mango.
Kwam er toen achter dat mieren dit fruit ook lekker vonden, gewoon verwijderen of mee opeten, heb je extra vlees erbij.
Probeer altijd nieuw fruit te vinden in Thailand. Zo is ook de Cempedak (Thai name jambada) een lekkere vrucht, echter komt denk ik meer in het zuiden van Thailand voor en niet zo common. Ook temeer daar de vrucht meer uit Malaysia komt.
Ook zuurzak (soursop) is lekker, zeer sappig, beetje zoetzuur, fris. Hoewel ik dit eerste keer in de Filippijnen at, maar is er ook in Thailand, Ook wat zeldzamer omdat de Thai (volgens mijn vrouw) niet zo lekker vinden, ok over smaak valt niet te twisten. Ben geen fan qua zuur in vruchten, maar vind het lekker.
In het zuiden heb je ook nog hele hoge “palmbomen” staan Ben even naam kwijt, maar hiervan wordt de bloem gebruikt in deserts, de vruchten worden gebruikt voor direct op te eten of anders in koekjes.
Ook wordt de vrucht gefermenteerd, waarbij het een alcoholische drank oplevert welke dan weer wat bitter smaakt.
De “farang” is een vrucht welke absoluut niet tot mijn favoriete vrucht behoort, hard en smaakloos, maar ja vind de vrouw weer lekker(?). Over smaak valt niet te twisten.
Mijn tweede reactie hierop… ik kijk de laatste tijd op Google na waar de vruchten vandaan komen en nu ook weer blijkt dat deze suiker-appel of fruta de conde (graaf-fruit) niet van oorsprong Aziatisch en zeker niet Thais is, maar uit Zuid-Amerika komt: https://en.wikipedia.org/wiki/Sugar-apple
Ik heb intussen ook een andere heerlijk zoete vrucht leren kennen: ละมุด (Lamut), ook wel sapodilla genoemd. Komt ook uit Zuid- en Midden Amerika. Net als Drakenfruit, dat ook geen oorspronkelijk Thaise vrucht is.
Ik merk dat veel producten die wij als typisch Thais zien, helemaal niet van oorsprong uit Thailand komen, maar juist uit Zuidamerika.
Minder zoet (dus helemaal niet): de chili die hier in Thailand zo graag gebruikt wordt en waarvan wij ook weer denken dat hij hiervandaan komt. Nee, ook uit de Amerikaanse landen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Chilipeper
Ananas komt oorspronkelijk uit… je raad het al: Zuidamerika (Brazilië, Bolivia en Paraguay): https://nl.wikipedia.org/wiki/Ananas
Cashew: uit het noorden van Brazilië en Zuid-oost Venezuela. https://en.wikipedia.org/wiki/Cashew
Rubber komt ook oorspronkelijk uit Brazilië: https://nl.wikipedia.org/wiki/Rubber
Drakenfruit (Pitaja) uit Mexico, Midden- en Zuid-Amerika: https://nl.wikipedia.org/wiki/Pitaja#:~:text=De%20pitaja%20(ook%20wel%20bekend,%2DAmerika%20en%20Zuid%2DAmerika.
Heel veel vruchten waarvan velen van ons denken dat ze hier uit Zuidoost Azië komen hebben hun oorsprong uit Zuid-Amerika en werden een paar honderd jaar geleden hier naar Azië gebracht. Sommige producten daarvan (Rubber) zorgden voor grote economische veranderingen. Manaus in Brazilië ontstond door de winst van de rubber, maar ging ten onder, toen men zaadjes van de rubberbomen met succes in Zuidoost Azië wisten te planten en bomen te kweken.
Nog twee en dan stop ik ermee:
Mais komt oorspronkelijk uit Midden-Amerika: https://nl.wikipedia.org/wiki/Ma%C3%AFs
En onze aardappel: uit het Andes Gebergte in Zuid-Amerika: https://nl.wikipedia.org/wiki/Aardappel
De Spanjaarden waren op zoek naar El Dorado, waar ze grote hoeveelheden goud meenden te vinden, maar de ware goudmijnen waren al deze vruchten en producten van het Amazonasgebied en daaromheen.
Kan alleen maar bevestigen dat het een zeer lekkere vrucht is.
Is inderdaad wat geknoei eer je het eetbare gedeelte klaar hebt maar de moeite waard.
We hebben er ook in de tuin staan. Duur nu nog wel enkele weken eer ze oogstklaar zijn