Je maakt van alles mee in Thailand (234)
In de serie verhaaltjes, die wij plaatsen over iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat lezers in Thailand hebben meegemaakt, vandaag: Thaise toverdrank.
Thaise toverdrank
Jaren geleden, op bezoek in het Isaanse geboortedorpje van mijn vrouw Oy, maakten we ’s ochtends een wandelingetje door de naastgelegen dreven. Op aanraden van mijn vrouw ook even langs bij buurvrouw Pi-Peng.
Naar even later bleek was buurvrouw samen met enkele andere, al wat oudere dames op het rommelige woonerf ‘lao khao’ aan het stoken. Tenminste, de voorbereidingen waren in volle gang. Stomende pot op het vuur, rijst die erin rondborrelde, en lege flessen die werden omgespoeld om de plaatselijke jenever in te doen na distillatie. Veel gelach en gekwetter, beslist leuk om eens te zien en mee te maken.
Ver verwijderd van het mierzoete nectar en ambrozijn-gedoe wat je als reiziger vaak ten deel valt in Thailand. Dit was het echte ongepolijste Isaan-werk. En voor een farang die daar net zijn eerste aarzelende schreden zette, een buitenkansje. Zo dacht ik.
RONDJE VAN HET HUIS
Van huis uit bierdrinker zijnde, lust ik toch ook wel een borreltje (uiteraard slechts voor medicinale doeleinden). Dus toen buurvrouw vriendelijk informeerde of de bezoekende farang soms wat van hun brouwsel wilde proeven, zei ik beslist ja. Ondanks het vroege uur en het feit dat het al flink heet en benauwd was op dat moonshine-erf.
Buurvrouw dook een naastgelegen schuurtje in en wij volgden. In het schemerige interieur ontwaarde ik tientallen aardewerk potten, afgesloten met dik plastic aan de bovenkant, waarin het kostbare ‘elixer van de Isaan’ bewaard werd.
Een pot werd ontkurkt en buurvrouw rommelde wat met een grote pollepel. En drukte me even later met een stralende lach ter begeleiding een gigantisch longdrinkglas lao khao in de hand. Werkelijk tot de rand toe gevuld. Om u een beetje een indruk te geven: een dorstige kameel had er waarschijnlijk eerst een rondje omheen gedaan, niet geheel zeker of hij zoiets wel kon behappen.
De rijstvlokken dreven er nog in rond en dit was blijkbaar de ongefilterde versie. Het had meer weg van dunne rijstepap en dezelfde consistentie. Nam voorzichtig een teugje en tot mijn verrassing: prima spul. Blaartrekkend sterk, maar verder heel goed te pruimen! Beetje zoetig zelfs, wat ik aan de vlokken toeschreef.
BLOEDHITTE EN BELEEFDHEDEN
Echter, toen ik vervolgens het bloemenvaasje terug wilde geven aan buurvrouw, gaf Oy te kennen dat dat beslist niet kon. Het zou zeer onbeleefd zijn en het kon ook niet terug bij de rest van de pot, nu ik ervan gedronken had!
Daar stond ik dan met mijn grote farang-mond, ’s ochtends om 10 uur in een bloedheet hok. Met het verwachtingsvolle blije gezicht van buurvrouw voor me en het zweet al parelend op de rug. Ook van de lao khao trouwens, want die trapte als een muilezel op dit vroege uur.
Zoekt u nog een goed recept voor zelfgemaakte plattelands-problemen, probeer dit scenario dan eens.
De rest van die ochtend in een zalige Isaan-roes doorgebracht, want heb de gifbeker tot op de bodem geledigd. En wist zowaar nog rechtop schoonma’s huisje te bereiken. Daar op de veranda neergeploft en zag de wereld vanaf toen voor een doedelzak aan, opgeleukt met Thaise accenten.
Buurvrouw was verheugd dat ik haar brouwsel lekker vond, waarop Oy als wederdienst vijf flessen van de zelfgestookte hersenverweker van haar overnam. Heb het spul daarna niet meer aangeraakt, maar hoefde daar ook niet over in te zitten. Want de mannelijke leden van de schoonfamilie wisten er wel raad mee.
En het mooiste verhaal dat ’s avonds rondging tijdens het nuttigen van deze gratis alcohol?
Had iets te maken met de gulle gever die in buurvrouw’s ketel met toverdrank was gevallen..
Ingezonden door Lieven Kattestaart
Voor als je bijna geen geld (meer) hebt, maar toch teut wilt worden, hier een tip.
Koop een klein flesje laokhao voor 50-65 baht, afhankelijk of er een groen of blauw etiket op zit. Het verschil weet ik niet, de twee versies lijken identiek.
Koop er twee blikjes tonic bij. Maak er gintonics van, het verschil met de echte gintonic proef ik niet.
Voor minder dan 100 baht ben je onder de tafel.
Reken er wel op, dat je als falang bij de kassa van 7/11 uitgelachen wordt als je naar laokhao vraagt. “Waarom niet liever meteen twee flessen?” of “Waarom niet de grote fles?”.
Laokhao heeft een matige reputatie bij zowel falang als Thai, maar het is best te doen en niet ‘slechter’ dan gin, wodka of jenever. Myanmar heeft een eigen soort laokhao. Een ‘gin’tonic kostte me daar in een restaurant omgerekend 40 eurocent. Het was best lekker.
Och Lieven, wat heb je deze ervaring weer mooi en beeldend uitgetypt.
Lieven, weer een heerlijk verhaal uit de gewone Thaise dorpjes.
Lao Khao wordt overal illegaal gestookt en gezopen en gevallen van blindheid komen helaas voor. Er is een nog gevaarlijker variant in de Isaan: Meew Dam, zwarte kat. Daar gaat je maag van verzakken als er niet een gat in wordt gebrand. Het hassebassie van de armsten leidt helaas soms tot de dood.
Lieven
Ik heb van je humoristische schrijfstijl genoten.
De ellende dit drankje met zich meebrengt is weerzinwekkend. In de Isaan vallen mensen er letterlijk dood van bij bosjes. Al vroeg in de ochtend zien we sommige gebruikers niet zelden languit op straat liggen.
Ieder mens met wat gezond verstand vraagt zich af waarom een harddrug als deze gewoon in de rekken ligt terwijl je voor een balletje wiet (nog steeds) op een hoop miserie kan rekenen.
En toch is er geen principieel verschil met andere dronkenmansdrankjes als wodka, gin, jenever, whisky en rum. Je moet het ook niet puur drinken (misschien met uitzondering van bijzondere whisky’s, al maakt niemand mij wijs dat ze dat alleen voor de smaak drinken), maar in een cocktail of longdrink is het wel te doen.
Een leuke quizvraag voor bruiloften en partijen: wat is wereldwijd het meest gedronken dronkenmansdrankje? Niet whisky, niet wodka, niet rum, maar het Braziliaanse cachaça. En wat voor al deze drankjes geldt: illegaal gestookt = levensgevaarlijk.