Je maakt van alles mee in Thailand (21)
Ogenschijnlijk “gewone” gebeurtenissen, die bezoekers aan Thailand hebben meegemaakt, kunnen voor een glimlach zorgen als je er over leest. Wat Dine Riedé-Hoogerdijk jin Cha-Am overkwam is niet spectaculair en niet spannend, maar blijft voor haar een leuke herinnering.
Als u ook iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons in Thailand hebt meegemaakt, schrijf het op schrijf het op en stuur uw verhaal, lang of kort, met eventueel een door uzelf gemaakte foto naar de redactie via het aanmeldformulier. U doet er veel Thailandliefhebbers een plezier mee.
Dit is het verhaal van Dine Riedé-Hoogerdijk
Lekke band in Cha-Am
Afgelopen winter reden wij ’s avonds om 23.00 van Hua Hin op de motorbike terug naar Cha-Am. En laten we nou onderweg een lekke band krijgen! Daar sta je dan en vraagt je af wat te doen. Voordat we iets hadden besloten, stopte er een jonge vrouw op een motorbike en vroeg of ze kon helpen.
Toen ze ons verhaal gehoord had, belde ze een vriend die even later met nóg een vriend aankwam, de één met een motorbike, de ander met een motorbike met zijspan. Daar werd onze motorbike met vereende krachten op vastgezet. De jonge vrouw ging achterop bij haar vriend, wij kregen haar motorbike. Onze motorbike werd afgezet bij de verhuurder in Cha-Am, wij werden vervolgens naar ons hotel gebracht.
Wat waren we enorm blij met deze hulp! Maar hoe kan je zoiets nou een beetje goedmaken? Dat vroegen we dus maar ronduit en kregen als antwoord dat de benzinetank nu bijna leeg was, dus geld om te tanken zou welkom zijn, en verder wilden ze niets!
We komen vanaf 2000 in Thailand, maakten al meer staaltjes van zorgzaamheid mee, maar dit sloeg toch alles!
Het zelfde meegemaakt kom zonder benzine te staan ik dacht dat red je wel tot het volgende tankstation maar niet dus.
Er stopte een meisje met de scooter en vroeg wat er was ik zei mai mee Gasoline, ik gaf haar 100 baht voor benzine te halen ik dacht die zie je niet terug , en jawel daar kwam ze met een fles benzine , ze wou me het wisselgeld terug geven maar ik stond erop dat ze alles hield 30 baht kost een fles benzine en tip 70 baht en heb er nog eens extra 40 baht gegeven.
Ik blij kon mijn weg vervolgen en het meisje blij met de tipgeld.
Het zelfde meegemaakt zonder benzine, en wat denk je? Ik kreeg de motorfiets en zij gingen lopen..
Hetzelfde maakte ik nabij Cha-Am mee, toen ik een tuincentrum had bezocht. De auto startte niet meer. De accu was blijkbaar aan het eind van zijn levensduur.2 mensen op een brommer stopten en de een ging een kennis halen. Die kennis slaagde er in om de auto te starten en adviseerde mij zonder te stoppen door te rijden naar de eerste de beste garage. Ze wilden eerst helemaal geen geld hebben, maar ik zei , dat ze iets moesten aannemen als benzinegeld voor het ophalen van de hulp. Ik gaf ze ieder 100 Bath en ze waren er blij mee. In de garage bleek inderdaad, dat de accu op was..
Herkenbaar en mooi verhaal, maar ook veel geluk gehad, s’avonds om 23.00 uur kun je ook mensen met andere gedachten treffen, het geluk was met u die avond, het zal wel niet de motor op bovenstaande foto betreffen, dat is namelijk een voorwiel van een oude Suzuki RC80, pakweg uit rond 1985, niet alleen een lekke voorband, maar ook nog een gebroken voorremkabel! daar komt nog bij, geen ventieldopje, een stofje en weg is je lucht.
Over de RC80, …..heb er hier drie staan in mijn hobbygarage, een volledig gerestaureerd Bj 85, voor mij is Thailand het walhalla voor wat (oude) motors betreft hoofdzakelijk 2takt, goed om op je oude dag heerlijk bezig zijn, en het houdt je ook nog eens fit.
Hoezo een voorwiel van een Suzuki , kan het ook van een Honda Dream zijn.
De voorwiel naaf en bevestiging aan de schokdemper van de voorvork lijken mij meer Honda.
En een stofje of zandkorrel geeft alleen een probleem bij het weder opspanning brengen van de lucht in de band, daar als de vulleiding of slang van de pomp verwijderd wordt kan de zandkorrel of stofje tussen de klep en zitting komen van je ventiel en dan kan er pas lucht ontsnappen.
Jan Beute.
Beste Jan, er staat Suzuki op de naaf, vergroot de foto maar eens uit, wat dat ventiel dopje betreft heb/geef ik je ook geen gelijk, toen ik nog in Duitsland woonde vlak over de grens van Nederland, reed ik geregeld mee met Oldtimer demo races, o.a. met een Norton, daar waren regels aan verbonden o.a. ook de ventieldopjes, waren die niet gemonteerd mocht je niet starten klingt gek maar dat waren de regels, en begrijpelijk.
Ik heb driemaal met een lege tank in mijn motorsai stilgestaan. Alle drie keren bleef er iemand vragen of ze konden helpen.
Daar zat al die drie keren helaas geen geheugentrainer bij vrees ik :-)))
Een jaar of twee geleden reed ik met onze motor met zijspan. Ik had mijn schoudertas waarin mijn geld, telefoon en paspoort zat in de zijkar gesmeten en er verder niet meer aan gedacht. Ik reed van ons naar Soi 112 voorbij Sampanan Floating Market in Hua Hin. Daar viel me op dat ik mijn tas verloren had.
Meteen weer omgedraaid en de hele rit terug overal kijkend en zoekend. Maar ik vond niets.
Op een plaats liep ik tussen het gras te zoeken. Twee vrouwen die met de auto onderweg waren stopten en vroegen wat er aan de hand was.
En terwijl we daar met zijn drieën stonden kwam een oudere man op zijn motor en stopte. Via die vrouwen die Engels praatten kon hij mij uitleggen dat hij de tas gevonden had en deze bij zich thuis had. Hij had al aan de elektriciteitsrekening kunnen zien waar ik woonde en was al aan ons huis geweest.
Toen nam hij me mee naar zijn huis en mocht ik de tas in ontvangst nemen. Ik wilde hem 1000 Baht geven, maar hij weigerde. Bracht me naar mijn motor met zijkar en gaf me zelfs nog een halve liter benzine, omdat ik ook nu zonder benzine zat. Hij wilde niets van mij hebben.
Vorige week sprak zijn vrouw mijn vrouw aan en vertelde over dat voorval van twee jaar geleden. Ik had ze niet meer herkend, maar zij mij wel…
Die laatste alinea, die herken ik, en is o zo spijtig, heb het eens meegemaakt dat ik met m’n fiets in de berm terecht kwam waarbij iemand in de buurt mij hielp en thuis bracht, maar ook ik herken die mensen later niet meer. Pijnlijk…..
Verleden jaar, mid-April was ik in Chiang Rai. Men had me laten weten, ga je de stad in vanuit je hotel, lig je wel een eindje uit het centrum en heb je ’s avonds vervoer nodig. Nou ja, ik neem dan wel een taxi, was mijn antwoord dat monkelend, glimlachend werd beantwoord…de Farang zal het weten…
Eeh doh, terug naar hotel wachtend aan het bekende ronde punt aan de “toren” en nergens geen taxi, noch stilstaand, noch bewegend…
Oei, hoe lossen we dit op ????
De oplossing was zwaaiend naar het voorbijsnoevend verkeer, sommigen keken verrast, anderen dachten, tja, komt dronken uit de bars dus…En dan plots stopt een jongeman met zijn scooter, ik leg uit dat ik naar mijn hotel wil, toon het visitekaartje van het hotel en…klaar was kees.
Aankomend in mijn hotel, wil ik hem (ruim) betalen voor zijn rit (500 Baht) en zijn benzine, maar hij weigert dit in ontvangst te nemen.
Dit vond ik ontroerend….