Je maakt van alles mee in Thailand (122)
Een belangrijk aspect voor een prettig verblijf in Thailand is de woonomgeving. De een houdt er van in een drukke binnenstad te wonen, de ander in een rustige moo baan en weer een ander verblijft het liefst ergens op het Thaise platteland. Walter en zijn vrouw kozen voor een huis in een doodlopend straatje in een kleine stad in de buurt van Bangkok. Moet dus wel een rustige woonomgeving zijn! Nou ja, rustig? Lees hieronder wat bloglezer Walter daarover te vertellen heeft…
Is het daar een beetje rustig, waar je woont?
Men vraagt mij wel eens: “Walter, is het daar toch een beetje rustig, waar je woont?” Mijn antwoord: “ Welja, ik woon in een doodlopende straat, dus dat scheelt.” Zoals overal komen ook hier de straatventers langs. Tussen 6.15 u en 6.30 u zijn de eersten al van de partij. Noodles, groenten, fruit, vlees en vis. Dan heb je nog de ice koffie, ene met plastieken kopjes en schoteltjes, ene met bezems allerlei en natuurlijk ook nog de Icecream Nestlé…
Allemaal hebben ze hun eigen muziekje, omroep, belletje of toeter. Dagelijks passeren ze hier. Ook zondags. En zoals ik reeds zei, wij wonen in een doodlopende straat. Dus? Inderdaad. Ze komen nogmaals voorbij. Zo missen we ze zeker niet als we een aankoop willen doen. Nu achter ons huis loopt ook een straat en wanneer de venters de wijk uitrijden, nemen ze dikwijls deze straat, zodat we nogmaals (voor de derde!!!) keer mogen aanhoren wat ze te bieden hebben.
Deze taferelen herinneren mij aan m’n kindertijd in Kapellen. Toen kwam de melkboer, de scharesliep en natuurlijk ‘Soep Van Boon’ langs en o ja, af en toe de pastoor. Wat die kwam doen, was mij toen niet even duidelijk. Maar dat was het dan.
Verder zijn er nog de honden. Mijn overbuur had eerst 2 waakhonden. Zij blaffen naar alles wat beweegt en/of voorbijkomt. Sinds kort hebben deze puppy’s en nu zijn ze met 6! Alle dagen een gratis huilconcert.
Achter ons huis woont een landbouwer. Ook hij heeft 2 waakhonden. Deze dieren leven in een hondenhok. Hun leefgebied wordt bepaald door de lengte van hun ketting. Ook hier hetzelfde scenario, zij blaffen naar alles en iedereen die voorbijkomt. Als de ene begint, start de andere ook.
Ergens te begrijpen ook, die heeft schrik om z’n job te verliezen en op straat te worden gesmeten als ‘m niet blaft. Verder heb je ook nog de loslopende honden en katten. Zij scheppen er een hemels genoegen in hun vastgeketende vrienden te komen groeten of uitlachen. De gevolgen raadt u al…?
De meeste huizen hier zijn bewoond. Jammer genoeg staan er ook enkele leeg en in verval. Tientallen duiven hebben zich hier gevestigd. Het is dan ook een roekoekoe concert de ganse dag. Het ergste is dat ze alles nog eens met een dikke laag s****t bevuilen.
Op een 50-tal meter van onze woonst is er een grasplein. Dat wordt voor alle doeleinden gebruikt. Zo ook voor feesten. Met de nodige decibels weet iedereen in de wijk dat er op het plein wat te beleven valt. Maar dat is maar zelden en valt wel mee. Er hangen ook luidsprekers waaruit regelmatig boodschappen van de gemeente te horen zijn. Uiteraard op de meest onverwachte momenten.
Op maandag én donderdag passeert hier de vuilkar…tussen 5u en 5.30u. Met 3-4 man zijn ze dan. Ook zij zorgen voor de nodige decibels en…stank.
En zoals ik reeds zei, wij wonen in een doodlopende straat…Maar voor de rest? Voor de rest is het hier rustig…
Nu kan ik mij de reacties hier al voorstellen: ‘Ga toch verhuizen !!!” of “Koop oordopjes!!” Nee, beste Thailandbloggers, dat doe ik niet. Mijn vrouwtje heeft hier haar droomhuisje gevonden en gekocht. Haar ouders en broer wonen hier enkele huizen vandaan. Kortom ze is gelukkig hier.
En ik? Ik hou van haar en samen houden wij van onze luidruchtige, doodlopende straat…in Sai Noi, Nonthaburi.
Is die laatste zin na En ik? niet het belangrijkste?
Ik wens jullie veel geluk en liefde in jullie luidruchtige, doodlopende straat.
Je zegt!!! En zoals ik reeds zei, wij wonen in een doodlopende straat…Maar voor de rest? Voor de rest is het hier rustig…
Todat je eens flink gebeten wordt door een van die loslopende honden , want dan is de bok vet zeggen ze bij ons .
Heb het meegemaakt gebeten door zo,n loslopende hond moest wel 4 X naar ziekenhuis terug voor injecties in mijn beide armen.
Maar veel geluk toe gewenst In Sai Noi Nonthaburi !!!
Afgezien dat jezelf gebeten wordt of een familielid hebben wij ook gemerkt dat je eigen hond ook schade kan aanrichten of beticht wordt van het aanrichten van schade.
Onze lieve hond heeft tijdens een gevecht met 2 andere honden van de buurman in alle tumult ook het 8 jarig kind van de buurman gebeten die in alle bezorgheid de honden uit elkaar wilde halen.
Gevolgen meerdere beten in de benen en armen van weillicht alle 3 de honden en niet alleen van onze hond of zelfs niet van onze hond.
Wie zal het zeggen.
De buren wilden aangifte doen bij de politie, waarbij wij het voorstel gedaan hebben om de ziekenhuis kosten te betalen en een ruime vergoeding voor opgelopen verwondingen te geven.
Natuurlijk hebben we het jongetje ook opgezocht in het ziekenhuis, waar deze opgenomen was.
Leuke en eerlijke beschrijving van hoe het er aan toegaat in het echte thailand. Sterkte en succes !
voor de loslopende honden zijn heel handige apparaatjes in omloop in de vorm van een dikkere zaklamp, slechts 10 cm lang, de honden (en katten) verdwijnen na even schijnen verbaast met een noodgang !!
voor mij is het heel handig op het strand tegen de zwerfhonden, werkt met een frequentie die wij niet kennen waarnemen.
Een dazer
Er zijn inderdaad apparaatjes te koop die een hoog frequent geluid uitzenden die wellicht een met goede bedoelingen Thaise hond op het strand ,op zoek naar eten en vriendelijke toeristen afschrikt .
Alleen de thaise soi dogs die hun huis en straat beschermen trekken er zich niet veel van aan.
Sommige van deze geharde honden zijn voor niets en niemand op de loop.
ik heb alles al geprobeerd.
Van stokken tem lekkere hapjes toewerpen.
ik heb gezien dat thaise monniken in ons dorpje met vuurwerk gooien om ze te verdrijven.
Ben ook al 2 keer gebeten en in ziekenhuis injecties moeten halen.
Met apen zou ik zelfs het apparaat helemaal niet gebruiken.
Die kunnen heel snel aggressief worden en werken in groeps verband.
Ook daar heb ik kennis meegemaakt.
Leuk bericht Walter,
Altijd leuk om te horen hoe het een “landgenoot” vergaat in den vreemde.
Het echte leven is toch waar het allemaal om draait.
Tevens vind ik het persoonlijk heel leuk dat je de straatnaam erbij vermeld, duid alleen maar nog meer op de hartelijkheid van de mens.
Als ik in de buurt zou zijn kwam ik zeker even aanwippen en onder het genot van een lekker “bakkie” lekker slap ouwehoeren in het Nederlands.
Groetjes en heel veel geluk vanuit Krommenie,
Gerard.
Sommige hebben er een prima leven, wat niet te ontkennen valt en sommige moeten zich behoorlijk aanpassen en komen voor onverwachte voorvallen te staan.
Het punt is , denk ik, dat de gemiddelde nederlander of vlaming een ander leven gewend is , andere omstandigheden en niet bedacht is op de valkuilen.
De ruimte, het vrijstaande huis, de tuin, het ongedwongen leven, de vele dieren , zijn positieve dingen die mij ook aanspreken..
Natuurlijk zijn er ook de niet zo positieve dingetjes.
Soms dagen lang geen water, soms geen electriciteit, steeds aan de verblijfs voorwaarden moeten voldoen, het gevaarlijke verkeer, de afwezigheid van engel sprekend ziekenhuis personeel, gebrek aan kenissen die nederlands spreken, verveling, en enkele zeer hete maanden.
Verder zijn Thaise mensen familie mensen en in veel gevallen komen er andere familie leden bij je inwonen.
Vaak de ouders en de kinderen van de vrouw.
Van de ouders geen problemen te verwachten.
Naast de schattige Thaise jonge kinderen heb ik ook gemerkt dat er ook kinderen zijn die weigeren om naar school te gaan, oudere jeugd die verdovende middelen gebruiken en die stelen en we hebben een van moord beschuldigde veroordeelde in de kennissen kring. Die zit al 3 jaar vast in detentie.
Die ging op rooftocht in Bangkok.
Al bij al: zowel positieve als negatieve ervaringen.
Vandaar ook mijn advies: blijf flexibel zodat je ten alle tijden nog keuzes hebt om te verhuizen of terug naar nederland te keren.
Toch eenvoudig.
Je vat het eigenlijk goed samen in je eerste zin.
En dat is eigenlijk van toepassing op elk land waar iemand naar emigreert…
Er zijn een pak mensen gelukkig in Thailand en die durven amper reageren omdat ze door de zwarte brildragers onmiddellijk het verwijt krijgen dat ze een roze bril dragen als ze ook maar iets positief durven posten.
Nochtans zijn het net die zwarte brildragers die meestal hier zijn gekomen met de grootste roze bril….
En diegene die nu hier gelukkig leven zijn hier meestal toen al met een kleurloze en realistische bril aangekomen.
Denken jullie nu echt omdat iemand het waagt om te zeggen dat hij hier gelukkig is, die persoon daarom ook niet de positieve en negatieve zaken kan onderscheiden?
Wel…. Vul dat maar eens zelf in zwarte bril dragers…
Het is niet omdat ik op je reactie reageer dat het persoonlijk naar jou gericht is hoor Khun Moo.
Maar het stoort me wel dat die zwarte brildragers die menen te denken dat als iemand wat positief zeg ze ook meteen als een roze brildrager moeten worden geklasseren
Ik ken veel gelukkige mensen in Thailand ,al dan niet met partner, en tijdens gesprekken hebben we het dan ook wel over dingen waarvan we vinden dat die negatieve zijn.
Waarom niet?
Natuurlijk kennen die zwarte brildragers meestal ook die gelukkige mensen niet, want meestal vermijden die ook demensen plaatsen waar zwarte brildragers samentroepen. 😉
Ronny,
Het zou best zo zijn dat de zwarte brildragers samenklonteren en zich niet mengen met de gelukkige.
Dat zie je in elk land.
Ook in nederland en in belgie.
Feit blijft dat beide groepen wel bestaan en wellicht weinig onderling contact hebben.
Het zou wenselijk zijn dat de zwarte brildragers zich vooraf beter zouden voorbereiden op een langdurig verblijf in Thailand en daardoor meer van Thailand zouden kunnen genieten.
Ik heb de afgelopen 42 jaar zowel de gelukkige, die er niet aan denken ooit naar het koude europa terug te gaan, alsmede de diep in de put zittende farangs ontmoet.
De laatste jaren voornamelijk tussen de Zweedse vermogende pensionades verbleven.
In die groep alleen maar positieve ervaringen.
In Isaan heb ik minder positieve pensionades ontmoet.
ik denk dat het grote verschil is de financiele draagkracht van de persoon in kwestie.
Vermoedelijk zal ook iemand die in een grote stad wil wonen , het op het Thaise platteland niet erg naar zijn zin hebben en omgekeerd.
Mee eens.
De financiele toestand van iemand is heel belangrijk.
Men zegt wel eens dat geld niet gelukkige maakt, maar dat wordt dan meestal ook door vermogende gezegd.
En het kan dan zijn dat ze gelijk hebben, maar het moet toch verdomd gemakkelijk zijn denk ik dan…
Bij die vermogende zal je ook zelden die zwarte brildragers vinden. Gewoon omdat ze kunnen leven waar en zoals ze willen en niet hoeven te rekenen.
Kijk maar eens naar een Moo Baan waar een groot deel van die Skandinaven wonen. Netjes onderhouden straten en tuinen, geen overvolle vuilbakken of zwerfvuil te vinden, geen straathonden, geen geluidsoverlast, nutsvoorzieningen die het zelden laten afweten, etc… dat alleen al maakt het leven een stuk gelukkiger voor vele.
Je zal de zwarte brildragers eerder vinden in de groep die de financiele verwachtingen en het daaruitvolgende leven dat ze voor zichzelf hadden gepland niet zagen uitkomen.
Voor zichzelf misschien ook geen realistische verwachtingen gesteld bij de planning, voor zover die planning er al was.
Misschien wonen ze daardoor inderdaad nu niet waar ze zouden willen wonen en leven ze niet het leven zoals ze het zouden willen leven. In een dorpje kan het leven leuk zijn als je er een weekje op bezoek gaat, maar er dag in/dag uit van je leven moeten doorbrengen is niet voor iedereen weggelegd. Amper communicatie met andere mensen, zich gaan vervelen, elec die uitvalt, geen water, etc… Daar nog wat paranoide gedrag aan gekoppeld waardoor ze constant bezig zijn met te bedenken hoe ze hun geld moeten veilig stellen, want hun Thaise partner gaat misschien op een dag wel met alles lopen.
En het plaatje is compleet…
Ik behoor zeker niet tot de grote vermogens, eerder de midden klasse en kan me de gewone dingen veroorloven die ik graag heb zonder elke Baht te moeten omdraaien of rekenen.
Ik woon in een dorp enkele km van Kanchanaburi, waar ik zowat alles kan verkrijgen wat ik wil.
Heb aangename buren waarmee we bijna dagelijks een goed contact hebben en die zich niet opdringen.
Eigenlijk het rustige leven, samen met mijn vrouw zoals ik het ongeveer voor ogen had toen ik hier bijna 30 jaar geleden neerstreek.
Ben ik gelukkige hier? Ja er zijn zaken waar ik me (vaak) aan erger, maar ook die me blij maken.
Maar als ik alles naast elkaar leg mag ik zeggen dat ik wel gelukkig ben.
En de dag dat ik voel dat dit niet meer zo is zal ik ook mijn conclusie trekken.
Beste Ronny,
alles, van de eerste tot de laatste zin, van wat je in deze reactie schrijft, is totaal in overeenstemming met hoe ik er over denk. Mijn eigen situatie is zowat vergelijkbaar met deze van jou. En ja, in onze wekelijkse ‘zondagmail’ hebben we ook wel eens over zaken welke we liever niet dan wel zouden zien maar, die gaan dan praktisch hoofdzakelijk over het gedrag van de mekkeraars.
Mijn huis staat ook naast een doodlopende weg, eerder een zandpad van 500meter midden op het platteland, nu in de regentijd alleen met een 4×4 te bereiken, ook hier is altijd lawaai, zijn het niet de fanatieke boomomzagers dan zijn het wel de zwerfhonden in de nacht, eigenlijk zijn het niet de zwerfhonden maar meer mijn eigen (waak)honden die gaan dan hevig tekeer, ja en ze slapen doodleuk buiten onder mijn slaapkamerraam, klopt !, van de vele venters heb ik geen last ook niet van de buren die een paar honderd meter terug wonen, trouwens de muziek hoor ik hier ook, het is eerder de onnoemelijke sterke bas, die reiken makkelijk tot 20 km ver,…. beste Walter een plek zonder lawaai hier in Thailand, ik denk dat is zoeken naar een naald in een hooiberg om die te vinden, mijn mening.
Wij wonen in een moo baan, de één houd er van en de ander gruwelt er van
Ik/wij genieten er iedere dag.
Onze moo baan is vrij groot, 500+ huizen en toch vrij stil.
Allemaal werkende mensen, di eoverdag weg zijn en ’s avonds binnen genieten van de tv.
Wij hebben eigenlijk alleen contact met de buren in onze straat. Dit zijn 6 huizen, waarvan 3 bewoond. De andere 3 zijn vakantiehuizen van rijkere Chinezen die af en toe komen. Ook geen last van.
Walter, dank je wel. Leuke humor en relativerende blik op de zaken. Ik kan het me helemaal voorstellen dat je daar gelukkig bent.
Beste A.J. Edward, wij hebben die naald gevonden. We wonen in een bosachtige omgeving en de eerste buren vinden we pas op zo’n 300 meter. Als de avond valt is het hier meestal doodstil. En ook overdag is er weinig lawaai. Wel een paar keer per jaar een dorpsfeest maar dat is op 2-3 km afstand. En natuurlijk de natuur: kikkers, insecten, vogels en onze honden. Maar die honden blaffen vrijwel nooit ‘s-nachts, daar is gelukkig geen aanleiding voor.
Mooi verhaal en goed verteld. Zo herkenbaar. Ik woon ook in Nonthaburi trouwens. De enige opmerking die ik heb: het moet ‘Soep Van Boom’ zijn, niet van Boon 555
In Thailand moet je alles huren en niks willen kopen. In Thailand moet je ten allen tijde uw kar kunnen draaien. Koffer pakken en wegwezen. Geen bezittingen . Geen verplichtingen geen bindingen. In Thailand moet je zijn om uw geld te verteren en niet om geld te sparen. In Thailand moet je gaan om je te vermaken.
Fred,
Helaas ben ik die mening ook toegedaan.
Huren is erg goedkoop en geeft je mogelijkheden tot verhuizen naar een andere plek indien gewenst.
De reden dat de Farang er iets gaat kopen is vaak niet zijn beslissing maar dat van de echtgenote die er bezittingen wil hebben.
Mijn vrouw noemt mij altijd de sponser.
Voor de meer gefortuneerde die naast hun huis in nederland ook een huis in Thailand kunnen permiteren, niet krap bij kas zitten is wellicht kopen een beter oplossing.
je kunt het huis en tuin inrichten zoals je wilt en raak je toch door een of andere oorzaak je huis kwijt, jammer maar geen probleem.
nou Moo,
Jouw vrouw zal dat wel cynisch bedoelen, want wanneer je écht ‘n sponsor bent, dan schaf je ‘n huisje aan.
Bovendien kun je, de jaren die je nog resten, ervan genieten.
Inderdaad is huren goedkoop, maar de huurpenningen voor ‘n beetje huis, waarvan je het leefgenot moet vergelijken met EU, lopen ook in de papieren.
Bovendien kun je bouwen/kopen naar je smaak.
Want dán pas investeer je in de toekomst van je vrouw.
PEER,
ik heb voor de familie al 2 huizen laten bouwen en ons nieuwe huis is gekaapt door 2 familie leden die weigeren te verkassen.
Gwoon de deur opgebroken met de mededeling dat ze ook moeten wonen.
Veder ondersteun ik de gehele familie ;ooms , tantes , kinderen incl . achterklein kinderen sommige al vanaf 1984.
Mijn vrouw heeft nooit hoeven te werken in Nederland en mag haar volledige AOW overmaken naar Thailand.
Verder voor mijn vrouw een levenslange overlijdings pensioen in Nederland afgesloten.
Naar mijn mening voldoende geinvesteerd in de toekomst van mijn vrouw en ik denk dat er van cynisme weinig sprake is.
De Thai heeft op zich wel vaker uitspraken met harde confronterende conclusies die er geen doekjes omwinden.
Een ieder voor zich moet zelf beslissen of deze geld in een huis en grond in Thailand moet steken gezien de risico’s die afgewogen moeten worden tegen de voordelen.
Zoals al eerder opgemerkt, wanneer men het zich kan veroorloven geen probleem.
Wanneer er geen weg terug is, zou ik het afraden.
Al die decibellen maakt de gemiddelde Thai niets uit. Die slapen overal doorheen! Geen idee hoe ze dat doen. Een hond, een haan, een toeter, een deur, ik ben gelijk klaar wakker.
Hotels in Bangkok zijn voor mij vaak een kleine hel. Dichtslaande deuren ’s avonds laat, lawaaiige schoonmaaksters ’s ochtends vroeg, stratenmakers midden in de nacht, zucht…
Over lawaai en van alles meemaken gesproken, mijn Thaise ex is tijdens onze verblijven in Bangkok maar één keer ’s nachts wakker geworden van lawaai. Twee bommen midden in de nacht tijdens de demonstraties van eind 2008. Ik werd ook wakker van de eerste, bij de tweede viel ik van schrik bijna uit bed! Mijn ex zei dat het een bom was en een minuut later sliep ze weer! Het was een paar straten verder gebeurt. Gelukkig niemand gewond geraakt.
Ook wij wonen in een doodlopende straat in een grote moo baan. Bang Yitho in Thanyaburi, Pathum Thani. En het bevalt uistekend. Alles komt langs dus we hoeven niet echt weg om te kopen, 7-11 bezorgt alles hoe groot of hoe klein dan ook. Ook de vuilophaal komt hier 2 x per week Geen last van honden en/.of duiven, wel afentoe van het afbranden van velden. Mijn bier en water haal ik twee straten verder bij iemand die aan huis een winkeltje heeft. Lokaal steunen hé
Alles is in de buurt en als wij het niet weten weet een van de buren het wel.
Kortom heerlijk
Een goed verhaal voor alternatieve toeristen die het altijd hebben over het ECHTE Thailand. Het soort toeristen die Pattaya en of Phuket niet willen rekenen tot het ECHTE Thailand.
Ik ben eens benieuwd mochten deze hun vakantie doorbrengen in zo een stukje ECHTE Thailand of ze nog even enthousiast zouden zijn over hun zogenaamde ECHTE Thailand.
Hi fred,
De tegenstellingen in beleving tussen bijv. Phuket / Pattaya met andere niet toeristische gebieden is groot.
Volgens een volkstelling in 2010 is 21,1% van de inwoners op phuket.buitenlander .
Hier komt natuurlijk nog de toeristen stroom bij, die er niet woont maar vakantie viert.
De gerechten zijn aangepast aan de westerse, russische, chinese, koraanse voorkeuren.
Thaise mensen eten ook vaker thuis in familie verband en koken zelf.
Dit alles komt natuurlijk veel minder voor op de plekken waar weinig toeristen komen en slechts een verdwaalde westerling woont.
Bij ons in het dorp in Isaan is geen restaurantje te vinden maar gelukkig sinds enkele jaren een 7 / 11.
Er staat op bepaalde dagen ook een dametje die sate verkoopt.
Op sommige dagen zie ik wel eens een blanke voorbij fietsen, die we dan gelijk tot stoppen vragen voor een praatje.
In de omringende dorpjes wonen vaak ook 1 of 2 westerlingen.
Een supermarkt is 12 km verder op.
Hier zijn enkele westerse producten te koop, zoals aardappels, appels en brood.
Zelfs een mac donald aangepast aan de Thaise normen, dus de spicy chicken is er voor degene met een sterke maag.
Van het geheel assortiment is voor mij de keuze beperkt tot frietjes met een salade, een hamburger en een bekertje cola.
Ik kan me voorstellen, dat een westerling die al enkele jaren in Isaan woont , met zijn eenvoudige levensstijl,de toeristische gebieden zoals phuket en pattaya niet echt als thais meer beschouwt.