Je maakt van alles mee in Thailand (117)

(JEERAPAN JANKAEW / Shutterstock.com)

De eerste vliegreis naar een land, ver weg, is altijd bijzonder. Toch een heel andere ervaring dan vliegen naar Spanje of Italië, nietwaar? Bloglezer Jan Dekkers dook in zijn herinnering en vertelt over zijn ervaringen van die eerste vliegreis naar het land van de glimlach.

Dit is het verhaal van Jan Dekkers

De eerste reis naar Thailand was wel heel bijzonder

Mijn eerste keer naar Thailand zal in 1999 geweest zijn. Vloog natuurlijk met Eva Air. In Bangkok aangekomen op het oude vliegveld Don Muang en daar begon het al.

Een hele rij voor de paspoortcontrole, alle loketten hadden een grote groep mensen voor zich staan, behalve één aan de zijkant. Dus ik dacht bij mijzelf, dan maar daar aansluiten. De beambte was uiterst beleefd en vriendelijk. Toen hij mijn paspoort bestudeerde vroeg hij of dit soms de eerste keer was, dat ik in Bangkok was. Dat moest ik met ja beamen. Op de vraag hoe hij dat zo wist wees hij naar boven. En……toen was het voor mij ook duidelijk. ” Diplomatic staff only”. Maar ondanks dat ik een gewone toerist was heeft hij me toch geholpen.

Na de bagage afgehaald te hebben op zoek gegaan naar het treinstation. Niet dat ik van plan was de trein te nemen. Maar ik had via via gehoord dat er een klein reisbureau op het station zat, dat vliegtickets voor de helft van de prijs verkocht. En dat kwam mooi uit. Voor een habbekrats een ticket naar Chiang Mai met Thai Airways. Alleen een aantal uren wachten.

In het vliegtuig had ik in mijn ogen niet gelijk de beste plaats. Ik zat op de staart, Althans figuurlijk. De een na laatste rij.

Na aankomst in Chiang Mai maar rustig gewacht tot de meesten het vliegtuig verlaten hadden (het zal u wel bekend zijn). Het vliegtuig heeft de wielen nog niet op de grond gezet of men wil eruit). Net toen ik aanstalten maakte om op te stappen kwamen er twee militairen naar me toe. Eerst netjes saluerend en toen de vraag aan mij, of ik wat haast wilde maken om het vliegtuig te verlaten. Reden: Het vliegtuig moest bij de gate weg, want de gate was nodig voor een ander vliegtuig. Samen met de militairen en de nodige spoed naar de uitgang. Ik merkte al wel dat er best veel militairen in de slurf aanwezig waren en ook in het luchthavengebouw.

Nadat ik mijn bagage gehaald had en na een prepaid simcard gekocht te hebben, contact gezocht met de persoon die me op zou komen halen. Nou, die wist me te vertellen dat ik geduld moest hebben De wegen naar het vliegveld waren afgesloten en de politie vertelde, dat het nog minstens een uur kon duren

Even daarna ineens veel politieagenten en militairen actief. De militairen begonnen een erehaag te vormen en de politie was druk met het publiek op ruime afstand te houden. En ja hoor, toen werd me duidelijk waarom ik zo snel het vliegtuig uit moest. De president van Maleisië kwam op bezoek en zijn vliegtuig stond aan dezelfde slurf als waar ik uitgestapt was. En…na ruim anderhalf uur stond mijn vervoer voor de “deur”. Maar nu zonder politie-escorte. Ik was per slot van rekening maar een anonieme toerist uit Nederland.

Deel 2, de terugreis

Aan alles komt een eind. Zo ook mijn verblijf in Chiang Mai. Ik dacht weer op dezelfde manier aan een goedkoop ticket te komen. Maar dat lukte voor geen meter. Tot ik iemand toevallig tegen het lijf liep die me wel kon helpen. Ik moest maar naar dat en dat reisbureau gaan en haar naam noemen. Dus zogezegd zo gedaan. Gelijk maar, want kon ik niet aan een ticket komen, dan moest ik die nacht nog met de bus naar Don Muang.

Tijdens een alleraardigst gesprek werd me verteld hoe alles in zijn werk zou gaan. Ik    kreeg een ticket op naam van een Italiaan, die aangegeven had van de vlucht geen gebruik te maken. Officieel zou ik gewoon een ticket moeten boeken, maar de dame van het reisbureau had een goedkopere oplossing. Ik zou de vlucht Chiang Mai gewoon op naam van die Italiaan vliegen en BKK – AMS op mijn eigen naam.

Op mijn vraag of dat geen problemen opleverde vertelde de vrouw, dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken. Zodra ik op het vliegveld in Chiang Mai aan kwam moest ik gelijk naar de infobalie van Thai Airways gaan en naar de “heet die en die” vragen. Hij zou me verder helpen.

Zogezegd, zo gedaan. Betreffende mijnheer heeft me netjes op het vliegtuig gezet en mijn bagage gelijk maar als service naar Amsterdam doorgelabeld. Verder kreeg ik een vipcard voor de lounge in Bangkok en werd ik door hem begeleid naar de lounge in Chiang Mai. Daar zou hij me weer oppikken vlak voordat het vliegtuig vertrok. Al met al maar een erg gekke situatie, waarin ik verzeild geraakt was. Ik snapte niet dat dat zomaar kon. Maar iemand van Thai Airways hielp me uit de droom. Ik moest wel een belangrijk persoon zijn. Het kwam niet zo vaak voor dat een gast persoonlijk begeleid werd door de station manager van Thai Airways.

Later werd me ook duidelijk waarom dit alles kon. De stationmanager was de partner van de beheerster van het reisbureau en zij had dat dus met hem geregeld. Dus zonder problemen als een Italiaan van Chiang Mai naar Don Muang gevlogen. Daar, terwijl ik transit was mijn vlucht BKK – AMS bevestigd. Dit was trouwens ook al door Thai Airways vanuit Chiang Mai gedaan met de mededeling dat mijn bagage al doorgelabeld was.

Bij aankomst in Amsterdam kwam ik erachter dat mijn koffer gewoon onder de naam van mijn Italiaanse vriend, die ik overigens niet kende, naar Amsterdam verzonden was

Hoe dat kon? Ik ging en ga er altijd van uit, dat als er bagage aan boord is waarvan de bijbehorende passagier niet in het vliegtuig zit, de bagage uit het vliegtuig gehaald wordt. Maar wellicht was dat toen nog niet zo streng.

Al met al een hele ervaring. En dat voor mijn eerste vlucht naar Thailand!