Je maakt van alles mee in Thailand (59)

Lepra? Dat was toch een ziekte, dat voorkwam in Afrika. We hebben daar vroeger nog zilverpapier voor gespaard om met de opbrengst die arme mensen daar te kunnen helpen. Volgens Wikipedia is lepra is een besmettelijke huid- en zenuwziekte die wordt veroorzaakt door een bacterie. Het komt tegenwoordig nog maar relatief weinig voor in de wereld, maar het overkwam bloglezer Jan Si Thep en zijn echtgenote hier in Thailand.

Lees zijn verhaal over deze nare gebeurtenis, die echter ook de vastberadenheid en de wilskracht van het gezin aantonen om te overwinnen. Alle respect! Je zult het maar meemaken!

Lepra? Nee toch….?

Een recente ervaring waar ik niet eerder van had gehoord dat het in Thailand voorkomt. Veel Thaise mensen hebben huidproblemen, zo ook mijn vrouw. Het begon zo’n 2 jaar geleden. Een zoektocht begon. Eerst maar een zalfje proberen van de apotheek, dan weer een ander op aanraden van iemand, naar de dokter in het ziekenhuis, niet tevreden en naar een kliniek. Na 1,5 jaar eindelijk een gespecialiseerde kliniek in Lopburi gevonden.

Hier werd bloed afgenomen en een huid biopsie om te bepalen welke soort huidprobleem ze had. Na een week terug voor de uitslag. Dit was wel een hele verrassende namelijk: Leprosy (lepra). Maar gelukkig wisten we nu wel wat het is. Leprosy behandeling valt onder het toezicht van de overheid.

Dus terug naar het plaatselijke ziekenhuis met de uitslag. We hadden de verwachting om doorverwezen te worden naar een specialist in een ander ziekenhuis. Maar hier hadden ze ook een dokter voor chronische ziekten wat lepra is. Hier weer eerst bloedonderzoek en biopsie. Aan de hand van de zichtbare plekken werd in een boekje opgezocht welke behandeling en medicijnen nodig waren. Ok, gestart met de medicijnen eind december.

Na ongeveer 3 weken klaagde mijn vrouw dat ze zich niet lekker en koortsig voelde. Ik zei, dan moeten we terug naar de dokter. Ze wilde wachten want de controle was toch over 5 dagen. Op vrijdag naar het ziekenhuis. Inmiddels waren de klachten niet minder geworden, eerder erger. Het bleek, dat ze hoge koorts had en werd direct opgenomen. In verband met mogelijk besmettingsgevaar kreeg ze een aparte kamer.

In Thailand is het gebruikelijk dat er iemand 24/7 bij de patiënt blijft voor de verzorging. Hiervoor was ik de aangewezen persoon aangezien iedereen in de familie druk was. Het was gelukkig een aparte kamer met eigen toilet en douche en bank/bed. Onze dochter ondergebracht bij schoonzus.

Nu is dit een klein streekziekenhuis met beperkte middelen en basisdokters. Er werd weer bloedonderzoek gedaan en daar werd de eerste behandeling op afgestemd. Echter de koorts zakte niet en elke dag werd wat nieuws geprobeerd na een 1 minuut bezoek van de dokter. Ik had zelf op internet gekeken of het bijwerkingen konden zijn en geprobeerd dit duidelijk te maken. Dit lukte niet. Uiteindelijk na 5 dagen geen resultaat heeft mijn vrouw zichzelf ontslagen uit het ziekenhuis. Inmiddels hadden we via via wel een speciaal ziekenhuis in Bangkok gevonden.

Op vrijdagnacht met de auto naar Bangkok gegaan zodat we vroeg aan de beurt zouden zijn. We waren in ieder geval aan het goede adres. De hele morgen onderzoeken gedaan, testen en opgenomen. Vooraf had ik nog aan mijn vrouw gevraagd of ik kleren moest meenemen. Ze zei: Nee, niet nodig. Dit is een groot ziekenhuis waar niemand bij hoeft te blijven. Ik heb er ruim 2 weken overnacht.

Om het kort te houden. Het was een spannende tijd. Mijn vrouw is een maand in het ziekenhuis geweest. Eerste weken zeer slecht. Onderzoeken in een ander ziekenhuis (Rama) in verband met slechte bloedwaarden duidend op leukemie. Na onderzoek was vastgesteld dat ze extreme bijwerkingen had van de medicijnen. Deze zijn hierna aangepast en vanaf dat moment ging het beter.

Nu moeten we elke maand terug voor controle gedurende 2 jaar. Bij de laatste controle was onze dochter ook mee. De dokter controleerde haar ook meteen even op rare plekjes. En toen was ik ook aan de beurt. Ze vond een plekje wat er verdacht uit zag. Zat op een plek beetje uit het zicht en ik voelde er ook niets van. Meteen ook maar in de mallemolen van onderzoeken. Bloedprikken, biopsie (stukjes huid snijden uit plekje en oorlel).

Klein zijstapje: de laborant vroeg of het snijden pijn deed. Ik zei: Nee, valt reuze mee. Hij: Thaise mensen zijn soms zo kleinzerig en huilen bijna allemaal.

Ik denk klaar en we horen de uitslag later wel. Misverstandje, de dokter wilde direct het plekje wegsnijden. Oeps, 2 hechtingen.

Een week later terug voor de uitslag. Ik maakte me niet veel zorgen was, het was maar 1 plekje. Surprise, heb ik toch ook lepra. Die dag meerdere onderzoeken gedaan. Potjes vullen, bloedafname, testen van de zenuwen, controle op andere plekken (nog een plekje verborgen achter de elleboog).

Omdat het maar 2 plekjes betreft zou een korte behandeling van een half jaar met maar 1 pil volstaan. De behandeling valt onder staatstoezicht en Thailand wil lepra uitroeien en is daarom voor mij ook gratis.

Wie had dat verwacht, lepra te krijgen in Thailand. Hoe is een raadsel omdat het een lange incubatietijd kan hebben. Het komt waarschijnlijk vaker voor dan je denkt, vele willen niet naar de dokter. Maandag gaan we weer voor controle en gaat ook een kennis uit het dorp mee voor controle.

PS:

• klachten kunnen zijn: donkere plekken die harder of verdoofd aanvoelen, jeuk, vergrote oorlellen, bloedneus, heet gevoel. De meeste dokters zijn niet bedacht op lepra omdat ze het niet dagelijks zien en behandelen klachten apart.
•  ziekenhuizen Rajprachasamasai Institute in Bangkok – Phra Padeang disctrict en Ramathibodi Hospital in het centrum van Bangkok.