Een Isaans dorpsleven (6)

Door De Inquisiteur
Geplaatst in Isaan, Leven in Thailand
Tags: , ,
22 maart 2019

Het vroeger o zo gezellige terras van liefje-lief’s shop is danig gewijzigd, aangetast door veel gebeurtenissen en ingrepen in de loop van vier jaar.

Het groene dakzeil dat gebruikt werd om het kort overstekende metalen dak uit te breiden en zodoende schaamteloos een stuk openbare grond ingepalmd, zit nu vol vlekken door het afvallende groen van de omgevende bomen. Bovendien heeft het lief de zijkanten ook afgesloten, ditmaal door witte zeilen. Tegen de zon is de reden, maar deze zeilen haalden wel de altijd aanwezige zachte bries weg die nu vervangen is door een kunstmatige, opgewekt door een <pathlom>.

De stenen bankstellen zijn ook al aangetast. Het grote stel is gedecimeerd, van de vier banken met rugleuning is er nog maar eentje over. De andere zijn gesneuveld in onhandige bewegingen van te enthousiaste klanten, mogelijk veroorzaakt door een gebrek aan coördinatie vanwege bier- of lao kao verbruik. Het ‘aardbei’-stel (het kreeg die naam vanwege de beschilderingen) heeft ook al twee zitjes verloren, die dienen nu als ondertafel voor goederen en planten. Voorheen stond er slechts een enkele blauw-lelijke koelbox voor ijs, nu staan er drie en die nemen behoorlijk wat ruimte in. Het grote raam aan de voorzijde, welk vroeger ’s avonds wat gezellig licht van de shop op het terras liet schijnen, hangt vol met verkoopbare spullen. De lelijkheid wordt vervolledigd door een metalen rekje waarin flessen met benzine te koop staan.
Als kroon op het werk komt er nu overdag nog een extra grote tafel te staan.

Het is maar hoe je het bekijkt, een farang als De Inquisiteur vindt het lelijk geworden, de Isaanse klanten storen er zich niet aan. En het lief helemaal al niet. Want die extra blauwe lelijkaards zijn er gekomen vanwege grotere verkoop, de goederen die goed zichtbaar hangen aan het raam gaan goed weg want kindgericht. Van zaken doen gesproken. En die extra tafel is de tweede maal dat ze verschijnt.

Het warme seizoen zit eraan te komen en dan gaan goedkope verfrissingen goed weg. Het lief maakt een soort ijsjes, niet zoals een westerling die kent: kleine fruitstukjes van diverse soorten gaan eerst in een piepschuimen beker, dan maalt ze zelf ijsblokken tot gruis en doet dat er bovenop, vervolgens vier mierzoete sausjes naar keuze en in alle kleuren erop en als kroon op het werk gecondenseerde zoete melk. Ze gaan weg als zoete broodjes, tien baht per stuk. Ook een soort milkshakes zijn te koop, echter, de melk wordt meestal vervangen door gemalen ijs om de prijs te drukken. Fruit bij overvloed naar keuze: mango’s, bananen, ananas, watermeloen, … . Veel gezonder indien je er geen suiker bij neemt doch niemand die dat wil – zoet moet het zijn.
En zo komt het dat wanneer het lief haar dochter niet thuis is, De Inquisiteur regelmatig moet inspringen. Die in het begin wat over en weer holde op haar vraag maar dat danig beu werd. Nu is de afspraak dat De Inquisiteur enkel op de ‘spits’-uren komt helpen, zo rond de middag en in de vroege avond. En er plezier in heeft, want dat levert leuke taferelen op.

Zijn eerste klant van de dag is Inn. Een te fors uitgebouwde dame die nog steeds wat schuw is tegenover die farang ondanks dat ze zowat driemaal daags langskomt. Tot nog niet zolang geleden presteerde ze het om domweg niets te zeggen wanneer De Inquisiteur alleen in de shop stond. Ze vlijde zich dan neer en wachtte op het lief. Nu is dat iets beter, ze durft het aan om te vragen wat ze nodig heeft. Een ijsje. De klant mag kiezen welk soort fruit en welke sausjes ze willen, dus, Inn? Door haar verlegenheid mompelt ze dat eeuwige <alaai kradaai>, die klanken herkent De Inquisiteur als ‘het is me eender’. Dus van elk van de vier soorten wat. Ach nee, moet ze niet. Ze wil vier porties van dezelfde fruitsoort. De Inquisiteur, het lief haar zuinigheid indachtig, schept het genomen fruit terug uit haar beker naar de grote potten en vervult Inn’s wens. De sausjes, nu moet De Inquisiteur zeker zijn natuurlijk, en hij wijst aan: ‘deze?’ Ja. ‘En deze?’ Neen. En zo wordt een karweitje van vier minuten een job van tien minuten, er hebben zich al meerdere liefhebbers verzameld voor een stilaan zenuwachtig wordende Inquisiteur.

Zo gaat het maar verder, klanten komen en gaan, het is warm en zonnig, de ijsjes zijn duidelijk een succes.
Komt Sak toevallig voorbij, onderweg naar zijn land. Hij ziet de tafel met al dat lekkers en tast hoopvol in zijn zakken. Zoals gewoonlijk geen geld, zelfs niet die povere tien baht. Het lief had duidelijke instructies gegeven: ijsjes zijn contant te betalen, niet op de pof. Komt omdat er vaak kinderen waren die zonder dat hun ouders of grootouders het wisten af en toe wel eens snoep kochten met de melding dat <mei> het wel zal komen betalen. Het lief wil geen discussies met die mensen want vaak weten die van niets.
Sak is echter een volwassene, een grapjas ook die graag De Inquisiteur plaagt. <Juum> (lenen) zegt hij hoopvol, doch De Inquisiteur kan nu eens weerwraak nemen op zijn continu gegrap. OK Sak, maar een baht extra dan – intrest. Sak trekt grote ogen doch denkt toch na. Elf baht voor dat ijsje dan? Ja, en morgen te betalen.
Sak krijgt een grote glimlach en besteld er dan maar twee … .

Is er een slimmerd die aardbeismaak vraagt. <Stloubellie>. De Inquisiteur in verwarring, zijn die rode stukjes fruit in de bokaal nu aardbei of niet? Een andere wil geen sausjes maar enkel gecondenseerde melk en De Inquisiteur geeft te weinig naar diens smaak. Bij de volgende klant valt de schaal gemalen ijs uit De Inquisiteur zijn hand en stilaan wordt de farang wanhopig. Waar zit het lief verdomme? Wel, die staat bij het raam aan de achterzijde van de shop toe te kijken en zichzelf te pletter te lachen … .

Tegen de vooravond moet De Inquisiteur terug aan de slag, het lief wil wat lekkers koken en heeft een uurtje nodig meldt ze. Zodra ze weg is sluit De Inquisiteur de gordijnen van het raam aan de tuinzijde, geen pottekijkerij meer! En hij heeft geluk, het zijn de mannen die nu van het werk op de velden die afkomen, daar kan hij beter mee overweg. Samak stopt zijn tractor vlak voor de shop en brult zijn order, blijft op zijn tuig zitten in de verwachting dat het gevraagde gebracht wordt. Pech dat Poa Deing en Luu aankomen en ook ijsjes willen. Dus het gevulde bekertje van Samak blijft staan, die heeft er zelf ook geen erg in en is druk aan het praten over de job van vandaag. Het moment dat hij zich realiseert dat zijn ijsje lang wegblijft komt hij dan toch van zijn tractor om te merken dat in de hitte zijn ijs compleet verwaterd is. Een veelkleurige warme brij geworden. Hoopvol kijkt hij De Inquisiteur aan die zich van den domme houdt, <som na naa>. En Samak lachend het hele goedje dan maar binnen slurpt … .

Het lief blijft maar weg, de aanloop van klanten verdwijnt. Tijd om een wederpoets te bakken denkt De Inquisiteur. En hij stuurt een berichtje naar het lief: moet jij geen ijsje <tie rak>? En ja hoor, natuurlijk, ze zal er binnen vijf minuten zijn. Vervolgens maakt De Inquisiteur het volgens de regels van de kunst, alleen, hij kapt er als laatste een flink pak azijn overheen. De eerste schep twijfelt ze nog, maar de tweede schep die ze neemt levert een fantastisch zicht op.
Pech dat er geen tijd was om een foto te nemen, maar De Inquisiteur moest gaan vluchten … .

Zo’n shop, leuk toch? Ondanks het feit dat het gevoel voor esthetiek van de farang weg is.

5 reacties op “Een Isaans dorpsleven (6)”

  1. Kees zegt op

    Ik lees ze zo graag. Nooit mee stoppen a.u.b.

  2. Eddy uit Oostende zegt op

    Prachtig geschreven-stof voor een film of TV senario.

  3. piet d v zegt op

    mooi verhaal jammer dat er geen kosten baten bijstaan.

    En is best goed aan te verdienen
    mijn vrouw ,haar dochter verkoopt ook met mobile shop
    Ga ze vlak bij een school staan als die uitkomt.
    en haalt zo rond de 500 baht per dag met de verkoop.

    Bij de school rekenend ze ook 10 baht
    als bij de markt staat 20 baht
    fruit uit eigen tuin, dus weinig kosten inkoop

    Wel zolang het duurt , als iets goed loopt ,
    heb je zo concurrentie .

    succes met de verkoop

  4. Erwin Fleur zegt op

    Beste Inquisiteur,

    Het ijsje van de traktor man, had ik ook als laatste toe gedeeld als luiwammes.
    Wat leuk is van zo’n shop, dat het veel werk is.
    Wel een leuke bezigheid.

    Leuk verhaal weer. En! genadeloose groeten aan je vrouw.
    Met vriendelijke groet,

    Erwin

  5. GERARD Weemaes zegt op

    maakt mijn morgen compleet goed


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website