Een bezoekje aan het ziekenhuis in Pattaya
Een eerste indruk die men krijgt bij het bezoeken van het ziekenhuis is het geringe aantal bezoekers dat voor een onderzoek komt. Een van de oorzaken kan zijn dat het aantal mensen teruggelopen is door minder toeristen en daardoor ook minder werkenden in Pattaya.
Nadat de klachten genoteerd zijn wordt gevraagd naar een paspoort en verzekeringsbewijs. Is men outpatiënt dan dient dat cash betaald te worden, maar men weet van tevoren hoeveel er betaald moet worden en moet daarvoor tekenen. Wordt men opgenomen als inpatient dan wordt men verzocht een borg te storten omdat sommige zorgverzekeringsmaatschappijen traag van betaling zijn. Na de betaling door de verzekeringsmaatschappij wordt de borg teruggestort.
Bij de opening van het Jomtien Hospital is even de naam van Marion voorbijgekomen. Zij werkt hoofdzakelijk in het Bangkok Hospital Pattaya ziekenhuis. Een open en toegankelijke persoonlijkheid, die de belangen van Nederlandssprekenden goed van informatie voorziet. Desgewenst wil zij met de bezoeker meegaan in verband met vertalingen bij gesprekken met artsen.
Wie lid is van de NVTPattaya krijgt 10 procent korting op medicijnen op vertoon van de lidmaatschapskaart. Echter soms zijn soortgelijke medicijnen, die buiten het ziekenhuis verkrijgbaar zijn goedkoper.
Ik krijg de indruk dat voordat men aan welke behandeling dan ook begint het financiële plaatje bij de patiënt een grote rol speelt. Wijs geworden vanuit het verleden, en nu het relatief lage aantal patiënten, telt ook voor dit particuliere commerciële ziekenhuis elke baht.
De naam is Marjon.
Dat het niet druk heeft heeft niets te maken met Thais die huiswaarts keerden maar dat er geen nieuwe farang bijkomen en men het dus steeds met dezelfde patiënten moet doen
Ook hiervan overlijden er dus wordt de spoeling nog dunner.. wat resulteert in nog duurdere behandelingen.
Ik was laatst in het nieuwe jomtien hospitaal maar werd doorgezonden naar naklua moest ook 3 x betalen voor de aanvansgstkosten.
Ik ga meestal niet altijd, naar een staatsziekenhuis zowel in Lamphun als Chiangmai.
Maar bij opname en of onderzoek werdt erbij mij nooit om een geld garantie oid gevraagt.
Uiteraard wel paspoort of Thais rijbewijs.
Na afloop van een catarac operatie enkele jaren geleden wist ik pas voor het verlaten van het ziekenhuis in Lamphun wat de totale kosten waren.
Ik ga ook altijd zelfstandig naar de cashier zonder dat er mij iemand begeleid ivm ontsnappen van betalingsplicht.
En in het Sundok medische faculteit hospitaal in CM waar ik begin dit jaar 12 dagen moest verblijven , moest ik zeuren hoe ver de stand financieel was.
Kwam er pas achter de laatste dag, en viel mij zelfs 100 procent mee.
Maar ja er zijn hospitaals vaak de private en de duurdere die waarbij je zonder creditcard of verzekering niet verder komt dan de portier.
Jan Beute.
Onze zoon is vorig jaar in Chiang mai opgenomen in het ziekenhuis, het chiang mai ram hospital. Als 19 jarige backpacker moesten wij in Nederland allerlei papieren tekenen alvorens hij onder de scan mocht en geopereerd werd aan een buikvliesontsteking. Uiteindelijk zijn wij daags na de operatie naar Chiang mai gevlogen. Maar niets dan lof over dit ziekenhuis. Operatie en verblijf was prijzig, maar een arts die elke dag meerdere malen kwam kijken en lieve zusters maakten veel goed.