Bijen in BanLai
In een klein dorp in de provincie PaJao wonen Thaise vrienden van mij. Regelmatig ga ik daar op bezoek. Vanuit de voordeur kijk je uit op de bergen.
Heel ver weg is een wit gebouwtje te onderscheiden. Volgens Thia is het een chedi. Die wil ik graag van dichtbij zien. Dus vraag ik Thia of hij niet van iemand een auto kan lenen. Hij zegt dat hij zal proberen de auto van de tempel te lenen. Tenslotte moeten de monniken hier het op prijs stellen dat we belangstelling hebben voor een andere tempel. Thia komt terug met de mededeling dat we niet alleen de auto kunnen lenen, maar dat de hoofdmonnik meegaat. Dit is de monnik, die ik ook meerdere malen in Pattaya heb ontmoet.
We wandelen naar de tempel en ik vrees het ergste voor het zitgemak. De auto heeft twee zitplaatsen en een overdekte laadbak. Er gaat nog een monnik mee. Thia zal chaufferen. De hoofdmonnik biedt mij vriendelijk aan voorin te gaan zitten. Dit doet mij zo goed dat ik probleemloos stel dat hij voorin moet zitten. Beide monniken gaan naast Thia zitten.
De bedoelde tempel blijkt veel verder dan ik geschat had. Na een kilometer of dertig, verlaten we de hoofdweg en gaan via een kleipad bergopwaarts. Geriefelijk is het niet. We komen eerst bij een tempel, halverwege de berg. Deze is geheeld ingericht als eerbetoon aan een zeer heilige, maar desalniettemin overleden monnik. Er is een grote graftombe en allerlei vitrines tonen de schaarse bezittingen van de heiligman. Op de muren zijn wandschilderingen aangebracht, die qua stijl sterk aan zondagsschilders doet denken. Natuurtaferelen. Allerlei dieren lopen door het bos. Daartussen staat de monnik. Aan een van de takken van een boom hangt een bijennest met daaromheen een zwerm bijen. Ze doen de monnik geen kwaad.
We gaan verder naar de chedi op de top van de berg. Tot mijn verbazing neemt de hoofdmonnik het stuur over. Het waarom wordt al snel duidelijk. De weg is in een zodanige staat, dat gewone stervelingen deze risico’s niet kunnen lopen. Geulen van een halve meter diep lijken onmogelijk. Afbrokkelende stenen aan de kant van een vervaarlijke diepte lijken dodelijk. Ik heb het gevoel alsof Boeddha zelf aan het stuur zit. Dus bereiken we ons doel. Een prachtige stoepa. Goed in de verf, hoewel we hier geen mens meer zien.
We lopen erom heen. Ik blijf wat achter en dan gebeurt er iets onverwachts. Ik voel een klap tegen mijn arm en een steek. Een felle pijn schiet door me heen en ik geef een schreeuw. Ik sla een grote bij van me af en tegelijk word ik door tientallen bijen aangevallen. Ik voel overal steken en ren, om me heen slaande, weg. Ik schreeuw om hulp. Aan de andere kant van de chedi sta ik stil. Ik tril van de intense pijn. Het zweet druipt van mijn gezicht.
Thia en de monniken komen voorzichtig naderbij. De bijen zijn verdwenen. Thia vraagt of ik medicijnen bij me heb. Dat heb ik altijd, maar niet tegen bijensteken. Wel aspirine. Ik zeg dat ik die niet in wil nemen, omdat ik wil weten of de pijn aanhoudt. Dan wil ik naar een dokter. Thia stelt me gerust. Na twee dagen gaat het vanzelf over. Ik denk dat ik dat niet uithoud, maar houd me tegelijk voor dat de pijn minder wordt. We lopen naar een andere tempel. Ik voel me niet gelukkig, maar als we bij de tempel aankomen, zeg ik dat de pijn over is. Ik krijg weer praats en moet zelf lachen om mijn schreeuwen. Ik trek mijn overhemd uit en Thia telt elf zwellingen. Ik voel geen pijn meer. Zelfs geen jeuk. Ik denk bij mezelf, hoe gemakkelijk het is om verhaaltjes te schrijven. Je hoeft ze niet te verzinnen. Er gebeurt altijd wel wat. Overigens heeft ook deze tempel mooie muurschilderingen. Ik ontdek weer een tak met een bijennest eraan.
Het is inmiddels over elven. We moeten terug. Thia had de monniken uitgenodigd om bij ons te komen eten, maar dat halen we niet. Dus gaan we naar een restaurant in ChiengKam. Thia bestelt eten en de hoofdmonnik vraagt of ik honger heb. Gelukkig antwoord ik dat dat maar een heel klein beetje is, want Thia legt me uit dat wij nog niet kunnen eten. Eerst de monniken, dan wij. Hoewel ik het natuurlijk wel wat onzin vindt, ben ik me bewust van het cultuurverschil. Thia en ik mogen wel drinken. Dus bestel ik een pils, omdat monniken niet mogen drinken.
Herhaaldelijk krijg ik een demonstratie van mijn panisch gedrag boven op de berg. Ik herinner me een televisiefilm, Rescue 991 geheten, waarin iemand door een zwerm wespen werd aangevallen. Het eerste advies voor dergelijke gelegenheden was om vooral niet wild te gaan bewegen. Aan zo’n advies heb je dus niets, want na een steek vergeet je alles. Je slaat van je af en rent weg. Mijn bijen zagen er overigens uit als een groot soort wespen, zeker drie centimeter lang. Ze heten in het Thais ‘tèn’. Na de maaltijd bied ik de hoofdmonnik een sigaar aan. Die aanvaart hij graag. We gaan terug naar hun tempel en daar wordt mijn verhaal in geuren en kleuren aan de andere monniken verteld. We drinken thee en gaan daarna terug naar huis.
Iedere keer, wanneer ik in de tempel terugkom, ontstaat hilariteit, wanneer mijn angstschreeuw na wordt gebootst. Ik gun anderen graag hun pleziertje.
Gedeelde smart is halve smart. Ik zal bekennen dat deze “stoere’hollandse man hetzelfde heeft meegemaakt. Ik vond dat het tijd was om mijn bomen eens te gaan inspecteren. We kweken bomen voor de papierindustrie en hebben ook fruitbomen.Bij de eukaliptisbomen was het nodig om klimplanten weg te kappen en onkruid weg te halen. Daar was ik een halfuurtje mee bezig toen ik het ons nu bekende geluid van gelukkig slechts een bij hoorde en gelijk werd gestoken.Van schrik viel mijn kapmes uit mijn handen en ik verliet de bomen om naar huis te lopen om azijn te halen.Daar werd ik lachend ontvangen en er werd thaise zalf op mijn bult gedaan.Ik dacht ik moet mijn kapmes terug hebben dus loop ik terug want ik ben niet bang van een bij .Daar aangekomen zag ik mijn kapmes en terwijl ik het van de grond pakte werd ik weer gestoken.Terug lopen en.weer veel plezier, en toen ik zei : jullie lachen maar loop dan even mee, werd er gezegd geen probleem wij zijn thaien.Ik draaide mij om en ging terug met een stoere thai achter me aan met………een brandende kokosnootschil om de bijen weg te jagen.
Ja Dick, dat doet zeer! Ik woon hier in het uiterste noorden van Thailand, in de buurt van Chiang Kham, provincie Phayao. Mijn familie heeft hier ook een plantage van 50 hectaren.
Graag ga ik daar altijd een beetje werken, onkruid maaien, irritgatie systeem leggen ed.
Ik wilde rond een boom maaien, toen ik aangevallen werd door héle kleine bijtjes.
Huns steek deed enorm pijn. Het enige wat je kunt doen is rennen! Zo bleef het bij een steek of 5, waar ik enkele dagen last van had. Goed, een ezel stoot zich in’t gemeen niet twee keer aan dezelfde steen, maar de volgende keer dat ik daar was, was ik stom genoeg te vergeten bij welke boom ik aangevallen was. Nou, dat heb ik dan vanzelf gemerkt toen ze me weer aanvielen! Het heeft altijd met een bepaalde afstand van het nest te maken die je niet mag overschrijden. Nu, na twee keer weet ik het.
Ik heb hetzelfde meegemaakt .Wij gingen namelijk naar een huis gaan kijken om eventueel te kopen in pitchin isaan Toen wij rondom het huis liepen passeerde ik een afdak en voelde plots een hevige pijn op mijn hoofd,ik had bijna geen tijd om te reageren of ik voelde een batterij van steken zowel op mijn hoofd als op mijn rug en armen.
Ik rende weg als een bezetene en dook in een grote kuip water.
Ondertussen voelde ik de helse pijn die gevolgd werd door hevige hartkloppingen en een enorme stijging van mijn bloeddruk. Het is namelijk zo dat er een vorm van zuur in uw lichaam geïnjecteerd word en dat dit bij grote dosis schadelijk is en zelfs tot de dood kan leiden, dit moet zo vlug mogelijk geneutraliseerd worden en de beste remedie is daarbij alcohol, het kan raar klinken maar alcohol neutraliseert in zulk geval het beste en gezien de snelheid waarin het moet gebeuren en in Thailand overal verkrijgbaar. Het is zeker af te raden aspirine of een derivaat daarvan te nemen gezien dit acetylsalicylzuur is en de zuurtegraad van het gif nog opdrijft
Nadien ging de pijn over maar konden wij ongeveer een 30 tal steken vaststellen , dagen nadien haalde mijn vrouw nog angels uit mijn hoofd.
Wat mij echter het meest tegen de borst stootte is de manier waarop de Thaise familie en vrienden reageerden, hilariteit alom ,terwijl zij voor het minste kwaaltje naar het hospitaal rennen en dan nog liefst op de farang zijn kosten.
Ben bang van bijensteken, want ik ben allergies! Dus zal dan niet graag bij bomen komen daar! Op het strand zullen er wel geen stekende bijen zijn toch………maar thailand heeft een vochtig en warm klimaat ! Dus zullen er wel veel insecten zijn. Ik werd ook weleens hier gestoken ! Niks aan de hand azijn erop en klaar! Maar vorig jaar zat ik even later onder de uitslag en zwollen mijn ogen op , en kreeg ik koorts! Snel naar de dokter! Ja hoor allergie! 2 spuiten! En zorgen nooit meer gestoken te worden .
Als gewezen imker zag ik de foto van het eerste artikel van enige tijd geleden en ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de diertjes die op die foto verschenen wespen waren en geen bijen.De agressieve bijen zijn inderdaad de oceaan overgestoken. Maar de grote vraag is : bleef de angel zitten na de steek… dan was het een bij en indein de angel niet bleef zitten dan was het een wesp. Trouwens een bijensteek is een beetje pijnlijk maar niet zo erg. Ik heb er soms meer dan 500 op 1 dag gehad en toch leef ik nog, maar van een wespensteek ben ik wel benauwd. Een hommeltje is gelijk aan een bij en zelfs nog goedaardig ook. Ik moet U wel zeggen als bijen zwaar verstoord worden dan kunnen ze echt uit de hoek komen. Zoals na het uithalen van de honing heb ik gezien hoe ze massaal uitvlogen om een schuldige te vinden en jammer een aantal reisduiven zijn daar het slachtoffer van geworden. Verder hangen de bijennesten niet zo erg aan de takken maar zitten verborgen in holtes van bomen terwijl een papier mache nest van een wesp wel aan takken kan hangen( wat zij ook liever niet doen maar het gebeurt wel. Dus beschuldig die lieve insecten niet te snel zij zijn immers een noodzaak voor onze voedselproductie, terwijl wespen misschien een andere rol in het eco-systeem spelen maar zeker niet in het bevruchten van planten.
Brrr, ik ben ook eens in thailand gestoken door één wesp of bij. Één uur lang helse pijn en daarna was mijn arm gevoelloos… Na 2 uur kwam het gevoel weer terug. Helaas ben ik ook zo allergisch maar heb nu voortaan pillen mee dat scheelt één hoop 🙂
Ik ben het eens met Rene. Ook imker geweest. Dit waren absoluut geen bijen, maar wespen.
Ik woon ook in de buurt van Phayao en help daar af en toe de lokake imkers.
Adri
Leuk zo een stukje maar vandaag is dus wel iemand echt omgekomen na aangevallen en natuurlijk meerdere malen gestoken te zijn door een zwerm bijen in het noorden van Thailand…
In Nederland overlijden er ook elk jaar een paar mensen na steken van bijen of wespen. Als je een beetje thuis bent in de natuur weet je dat bijen super noodzakelijk. Lees maar even op internet. Grote problemen voor bloemen, de fruitteelt en meer indien er geen of minder bijen zijn. En er overlijden wereldwijd miljoenen mensen door dengue, malaria en meer. Door het geprik van kleine insecten.
Een paar maanden geleden stond ik naast mijn vijver een filter te verwisselen, toen ik gezoem hoorde en meteen daarop een pijnlijke steek. Ik liet alles vallen en rende het huis binnen. Op vier plekken was ik gestoken. Met aloë vera kon ik de pijn verzachten.
Echter ik moest terug om die filter weer in elkaar te zetten.
Da kon ik ongestoord doen, boog langs een boompje voorover om de stekker in het stopcontact te steken en vroeg mij af waar die beestjes waren.
Toen keek ik vanaf een halve meter langer naar datzelfde boompje en binnen een paar seconden werd ik weer aangevallen door deze mini bijtjes.
Uiteindelijk heeft mijn vrouw, nadat ik zeker twee weken wachtte, de bijen met vuur verdreven. Het boompje ziet er nu niet meer zo fraai uit.
In dezelfde tijd zag ik dat aan de andere kant van het huis wespen een nest bouwden.
Ik heb vanaf een afstand met water het nest vernietigd en hoopte rust te hebben.
De volgende dag waren ze er alweer.
Uiteindelijk kocht mijn vrouw gift dat je in water oploste en bespoot ik het nest daarmee. Dat hielp.
Korte tijd later weer elders een nest. Dat bespoot ik ook, de wespen verdwenen, maar bouwden een dag later ergens onder het dak een nest.
Dit duurde zeker twee weken zo. Mijn vrouw werd intussen ook eens gestoken.
Nu Inspecteer ik iedere dag alle plekjes rond het huis. Ook hoekjes in de tuinmuur. Heb zeker twintig nesten vernietigd.
Nu hebben we al een paar dagen rust. De fles met gift staat paraat.
Of ik deze oorlog gewonnen heb, weet ik nog niet. Straks ga ik weer eens kijken!
Ik kom uit Suriname en van het platteland.
Wij hadde een heel groot terrein met vruchtbomen, visvijvers (met de daarbij horende kaaimannen en grote wurgslangen boa’s etc), koffie en cacaobomen en ga zo maar door en de daarbij behorende wespennesten, wilde honingbijen, mierennesten, slangen etc.
Ik werd gemiddeld 1 keer in de 2 weken op diverse plaatsen gestoken en kwam heel vaak met een of twee gezwollen ogen op school. Wij verbrandden elk wespennest . Hiervoor gebruikten wij een stok lang (bamboe) of kort met een bol van oude lappen aan de punt vastgebonden en doordrenkt met petroleum. Dit staken wij aan en eenmaal brandend hielden wij het onder het nest bij de opening van het nest. Bij wespen die open nesten bouwden (parasolwespen) moest je heel snel zijn. Als het nest te hoog zat schoten wij afhankelijk van de grootte van het nest een of meerdere malen met een cal 12 jachtgeweer met patronen geladen met duivenhagels het nest aan flarden. Op een enkeling na waren alle wespen dood. Zaak is dat je altijd je ogen moet beschermen. Er zijn bepaalde wespen die het op de ogen gemunt hebben. Dit kan je een oog kosten. Ik klom vaak in hoge kokosnootbomen en bij de tros aangekomen keek je soms in de ogen van een tarantula of een kleine meestal niet giftige slang of je kwan een wespennest tegen. Zaak was dan niet in paniek te raken want als je je langs de stam naar beneden liet glijden lag je helemaal open en voorzichtig naar beneden te klimmen. In mijn jeugd kenden wij het begrip allergie voor bijen en wespen steken of insectenbeten niet. We (op het platteland} stonden bijna dagelijks in een of ander mierennest. Geweldige jeugd.