Na eindeloze 11 maanden thuis, ben ik vanmorgen in Bangkok uit het vliegtuig gestapt. Ruim 11 uur vliegen is toch vermoeiend. Ik voel me geradbraakt, mijn knieën doen pijn, daar is dat niet weggaande pijnlijke gevoel in mijn rug. Ik lijk wel een wrak.

En in deze toestand laat ik mij neer op mijn o zo geliefd plekje op het strand van Hua Hin. Mijn besteld biertje staat bereid, dus kan de vakantie beginnen, perfect, wat wil een mens nog meer?

Zo verheug ik me dus nu op mijn eerste relaxdag op het strand. De handelaren op het strand hebben mij natuurlijk allang in de gaten, een nieuwe Farang is aangekomen! Ze wachten geduldig tot ik het me aangenaam gemaakt heb in mijn luie strandstoel. De iets oudere dame met een dokterschort om bied me vriendelijk een pedicure en massage aan. “neen dankjewel, misschien later”. Pal achter haar aan volg een handelares in neus- en orenhaarscheermachientje. “dankjewel, nu even niet”.

Ik neem een slokje van mijn biertje. In een groep allemaal achter elkaar lopen een handelaar in Boeddha-figuren, eentje met zonnebrillen, stranddoeken, nep horloges en kokosschnitserijen aan mij voorbij om me een aanbieding te doen. “Neen, dankjewel, misschien later” wenk ik ze van mij af.

Eigenlijk had ik graag verse “Sapperlot” ananas en heerlijk gele mango’s. Maar er is in heinde en verre geen vruchtenverkoper te zien. Door mijn zoekende blik door de strandstoelrijen viel het een Lucky-bird, een lotenverkoper en een tigerbalsamhandelaar op dat ik iets zoek, maar dat hadden ook een groep T-shirt en shorts verkopers in de gaten! “Neen, dankjewel, geen lotjes, geen vogeltjes, ik ben gezond, dank je en kleren heb ik ook al”, ook deze golf overleefd!

Ik neem mijn kruiswoordpuzzel blad uit mijn tas en zoek naar een balpen. Dat wordt door voorbijkomende schilderij verkopers-, mutsen- en seafood verkopers opgemerkt en als koopsignaal geduid. Nu staan ze glimlachend voor mijn strandstoel en kijken mij gespannen aan, vol verwachting of ik nu zometeen geld tevoorschijn tover.

Teleurgesteld, want het was enkel de balpen die tevoorschijn kwam, dropen ze pas af nadat ik “mee aauw, krap” zei. Eindelijk mijn kruiswoordpuzzel ter hand nemend, verzamelen zich ondertussen een dame met “Wackel-Dackel” op een groot tableau, een man met suikerspinnen in cellofaan gewikkeld en met nootjes, een “lolex”-verkoper, alsmede een bedelaarster met een kleinkind op haar arm, voor mijn luie stoel.

“Neen dankjewel, werkelijk, dank je dank je, vandaag niet”, wenk ik af. Ik vul de makkelijke antwoorden in mijn puzzle om het later iets makkelijker te krijgen bij de moeilijke vragen. Ik schijn blijkbaar een indruk op de Thai te maken alsof ik het heel druk heb, loopt toch net op dit moment de dame voorbij met de vruchten, zonder dat ik haar een blik heb gewaardigd. Waarom ben je nou hier, als je toch niets koopt?

Als ik ze dan toch in de gaten krijg, is ze al zo ver weg dat er niets anders opzit dan op de volgende te wachten. Maar mijn plotselinge opveren bleef niet ongezien, een groep van schelp-, Jus de Orange- Henna Tatoeages en parelverkopers die zich op mij storten, was het resultaat. “Neen dank je, werkelijk hartelijk bedankt, vandaag effe niet, werkelijk!!” Het begint toch een beetje op mijn zenuwen te werken.

Ik wil gewoon in alle rust mijn kruiswoordpuzzel oplossen en een beetje relaxen. Maar de Thai hebben geen enkel medelijden. In rap tempo achter elkaar verschijnen op het eerste oog terughoudende, glimlachende frietjes-, ijsco-, calamares- en shrimps-verkopers en proberen hun geluk. Tevens proberend hun omzet te verhogen verschijnen nog de giraffen lampen-, riem- en lederwaren-, bijouterie en hoedenhandelaren voor mijn stoel.

Maar zonder geluk. Nu, nou het extra spannend in mijn puzzle wordt, staat er een mooie Thaise voor me, vol gehangen met haarspelden en zo en zegt,”long time not see you.” “Ja, zie je dan niet, dat ik geen haar meer heb? Hè? Ik-“kale kop” zeg ik gekoeioneerd. Zonder iets te zeggen maar met een tevreden gezichtsuitdrukking, slentert ze van me weg, ze heeft het in ieder geval geprobeerd, schaadt het niet baadt het niet.

Ik wil verder puzzelen, als er een handelaar met zwemringen tussen de stoelen door in mijn richting komt. “Ja precies, die wil natuurlijk zijn rommel aan mij slijten” gaat het door mijn hoofd. Hij zal toch wel zien dat ik hier alleen en zonder kinderen zit. Maar het zou geen echte Thai zijn als hij het tenminste niet proberen zou om zijn rommel aan mij te slijten. “Neen, die kinderen daar zijn niet van mij!!” antwoord ik op zijn duiden in richting strand, ondertussen maakt zich een flinke brok breed in mijn onderbuik. Ik ken dit gevoel van thuis als ik trubbels had of als ik een blauwe brief geopend had nadat die op de deurmat gevallen is. Het zelfde gevoel overviel me nu ook.

Een laatste keer probeerde ik me op mijn puzzle te concentreren, als er opnieuw een jonge Thai voor me staat en van die uitschuifbare stangen om selfies te maken, probeerde te verkopen. Achter haar aan volgde nog de sigaretten-, Birma-bijouterie-, papaya salade-, zwembroek-, maiskolven-, viagra en krantenverkoper. De al voorbij gegane verkopers zijn inmiddels ook weer omgekeerd om hun geluk te beproeven! Die zullen dat stelligst een tweede en derde keer proberen.

Ik geef het op, ik stop geërgerd mijn kruiswoordpuzzel in mijn tas. Ik zal die dan maar in alle rust op mijn kamer invullen straks. Het noodlot verder tergen heeft immers geen enkele zin, maar dat heeft inmiddels wel toegeslagen, mijn heerlijk biertje heeft inmiddels de alomheersende buitentemperatuur bereikt!

Helemaal op van de zenuwen, betaal ik mijn biertje en pak al mijn biezen bij elkaar. “Tot morgen”, “Tot morgen” roepen de handelaren zittend op het strandmuurtje, en zwaaien terug. De enige die ik vandaag nog niet gezien heb is de tandenstokerverkoper.

Ingezonden door Antoine

23 reacties op “Lezersinzending: Relaxen op het strand van Hua Hin, vergeet het maar!”

  1. Martien zegt op

    Antoine,
    Laat door een Thai een bordje maken met daarop deze tekst: vandaag niets nodig!
    Hoop voor jou dat het helpt!
    Veel vakantie – en puzzelplezier verder!

    • Marc Thirifays zegt op

      been there, done that … het help geen moer, had zelfs een t-shirt laten drukken met “mee aow” in het thai … heb nu een banner met : “pom pen farang kinioaw, mee aow” in het thai … help nog steeds niet !!!

      • Leo Th. zegt op

        1e. Die verkoper gaat natuurlijk niet eerst kijken of er op een t-shirt of op wat anders een tekst staat die voor hem/haar bestemd is.
        2e. Veel van die verkopers hebben bijna geen scholing genoten of komen uit Birma of Cambodja en kunnen dus niet of geen Thais lezen.
        3e. Hoe vaak heb jij eigenlijk een t-sirt aan op het strand?
        De kunst in het leven is om je zo min mogelijk aan zaken die je toch niet kan veranderen te ergeren, des te meer kan je genieten van andere ‘geneugten’. Succes!

  2. LOUISE zegt op

    Hallo Antoinne,

    Je ziet de mensen uit je ooghoek aankomen, dus sluit ze en wacht tot men doorgelopen is.
    Ja, ze willen ook wat verdienen en ik kan me voorstellen dst je soms wel eens moordneigingen krijgt.
    Sluit je ogen en geniet van de temperatuur.

    LOUISE

  3. marc de greve zegt op

    Zoals ik lees is het in hua hin al precies hetzelfde als in phuket patong beach over 3 jaar in cha am geweest
    manman wat een verschil,nu weet ik het niet maar effen rustig relaxen op het strand vergeet het maar hoor

  4. Bert Vos zegt op

    Jij bent dus meteen trapje af bij de paarden het cluster stoelen links ingedoken. Helaas zijn inderdaad alle andere strandtenten de andere kant op, waar het veel beter vertoeven was, verwijderd. Daar werd je nauwelijks lastig gevallen. Ik zelf negeer ze totaal. Druipen ze vanzelf af. Tip: koop een strandmatje, groot 150 bath en klein 100 bath, wandel links af tot bij de tweede koelbox die bemand wordt door Bonsai (in noem hem Bonsaitree) en settel je daar in de buurt, zoals zovelen dat doen. Veel relaxter en geen gedoe van verkopers. En doe Bonsai de groeten van mij.

  5. bob zegt op

    En eveneens in Pattaya en Jomtien waar ook een tandenstoker verkoper actief is. Mocht u daar behoefte aan hebben dan maar van de nieuwe busservice gebruik maken,

  6. Frits zegt op

    Dat is ook de reden dat ik al jaren niet meer op het strand bij Hua hin kom.smorgens stap ik op mijn motortje en rij naar t zuiden Kao tao alhoewel het daar ook al is doorgedrongen,alleen in mindere mate.En dan zijn er ook nog de stranden iets ten noorden van Hua Hin waar het veel rustiger is.Je moet wel even zoeken.

  7. Evert zegt op

    Wat volgens mij het meest werkt is doen alsof je ze niet ziet. Straal negeren noemen we dat ook wel.

  8. Tom zegt op

    Hahahaha, fantastisch geschreven stukje.
    Zo gaat het echt, geweldig!
    Ik probeerde het wel eens uit te leggen
    aan familie of vrienden, maar nu hoef ik ze
    alleen dit te laten lezen!

  9. De Kind Marcel zegt op

    Haha prachtig verwoord . Ik zie ze allemaal terug voorbij komen !

  10. Willem van der Vorst zegt op

    Zo herkenbaar!!!Toch wel leuk vind ik.

    Zou willen dat wij daar waren! Puzzel lekker thuis laten misschien?

  11. Fransamsterdam zegt op

    Het is natuurlijk helemaal fout om elke afwijzing te beëindigen met ‘nu even niet’, ‘vandaag niet’, ‘misschien later’, en dergelijke. Dat wordt, volkomen correct, geïnterpreteerd als ‘zometeen wel’, ‘morgen wel’, en ‘wellicht straks’.
    Zeven jaar geleden kocht ik in Phuket een T-shirt met voorop een tekst in het Thai, en achterop de vertaling in het Engels. Dat was een doorslaand succes. Helaas heb ik zo’n T-shirt elders in Thailand nooit meer gezien.
    .
    http://fransamsterdam.com/2015/09/09/no-tuk-tuk-t-shirt/
    .

  12. martin stalenhoef zegt op

    Kom leker relaxen op Koh Lanta geen hotels hoger als een palm en alle strandverkoop verboden lekker rustig Maar in mijn restaurant mag ik ook geen tafels,stoelen of zonnestoelen en parasols neerzetten op het strand dat is minder leuk

  13. Leo Th. zegt op

    Beste Antoine, natuurlijk besef ik dat je verhaal flink aangezet is en zoals te verwachten ontvang je flink wat bijval. Toch wil ik een tegengeluid laten horen. In de eerste plaats bepaal je vanzelfsprekend zelf welk gedeelte jij van het strand met een bezoek vereert. En wanneer je besluit om ergens te gaan zitten waar veel strandverkopers actief zijn kan je ook verwachten dat zij hun koopwaar onder jouw aandacht trachten te brengen. Zelf erger ik mij daar nooit aan, zou ook niets aan de situatie veranderen. Wanneer ik niet geïnterresseerd ben reageer ik slechts met het neeknikken van mijn hoofd onder het gemompel van “Mae Auo Krap” (ik wil niet). Verder ga ik logischerwijze geen gesprek aan dat ik misschien later of eventueel morgen wel interresse zou hebben, of dat ik een kale kop heb, of zonder kinderen vakantie vier. Daarmee is de kous af en wordt ik ook nagenoeg niet meer benaderd. Overigens hebben al die verkopers ook hun charme, ondanks de irritatie bij sommigen verlevendigen ze wel het strandgebeuren. Eigenlijk ben jij ook tegenstrijdig, strandverkopers wil je namelijk niet verbannen, je zit immers uit te kijken naar een verkoper van “sapparot” (ananas) en mango, maar het ergert je dat er ook geleurd wordt met andere producten zoals sigaretten, papaya salade, maiskolven, bijjouterie, etc. Jij wilt die niet maar andere strandbezoekers wel, anders zou die verkoper daar beslist niet elke dag terugkeren. Veel sterkte verder op je vacantie!

  14. online zegt op

    ik denk dat dit een goede oplossing is.
    Laat door een Thai een bordje maken met daarop deze tekst: vandaag niets nodig
    goed idee.

  15. Liesbeth zegt op

    Het is vreselijk met die verkopers! Maar wat je je niet realiseert: je ligt nog op een stoel! Op Patong en Karon Beach zijn er helemaal geen stoelen meer! Daarmag je als gepensioneerde op een matrasje gaan liggen. En dan moet je maar zien hoe je met je artrose knieën en je beroerde rug weer overeind komt zonder hulp! Je mag je gelukkig prijzen met je ligstoel! Toch veel plezier in die heerlijke zon!

  16. Foodlover zegt op

    Hier op het strand in HMR Rayong zijn we blij als er een verkoper met : fruit, nootjes, garnalen langskomt.Meestal alleen in het weekend, je moet ze roepen want ze slaan de Farangs meestal over.
    Zelden spullen die geen food zijn zoals tasjes en manden.

  17. Rick walraven zegt op

    Vorig jaar drie weekjes hua hij geweest totaal geen last gehad bij hotelstrand lag een groot touw en daar achter kwamen ze niet prima strandvakantie gehad. Nu op krabi ook geen last van verkopers. En ja de mens moet toch zijn boterham bij mekaar verdienen in wij Nederland maar ook hier.

  18. marcel zegt op

    Helemaal met Leo eens, gewoon rustig en beleefd zeggen “Mae Auo Krap” (ik wil niet) – verder gewoon negeren en zeker geen gesprek aangaan. Lopen ze snel door.

  19. Jack G. zegt op

    Ik heb het vermoeden dat ik niet goed opgelet heb op het strandje nabij het Hilton. Ik ken de zonnebrillenman, de mevrouw die mijn teennagels te lang vindt, de ijsjeman, een man met rare jurkjes, een dame met tafellakens? en een hele kudde schijtende zeeknollen maar voor de rest heb ik ze gemist. Helaas ook de man met die leuke petjes van de foto. Met zoiets op je hoofd wordt je gelijk een happy toerist!! Ik mis wel altijd een hulpje bij het insmeren met anti zonnebrandcreme. In andere landen wordt die service wel aangeboden op het strand.

  20. bal bal zegt op

    Allemaal zo herkenbaar en prachtig verwoord en ook fantastische geschreven of mis ik nog iets.

  21. John zegt op

    Simpelweg gewoon een zonnebril kopen van de eerste verkoper van zonnebrillen, deze opzetten en doen alsof je slaapt, en ze laten je gerust.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website