Kai, khai an déi bal vergiess bplaa

Heiansdo musst Dir Ongléck sinn fir Gléck ze hunn. Natierlech hätt ech mat der vill zitéierter Wäisheet vun eisem nationale Fussball-Orakel kënnen ufänken, mee meng eegen, just erfonnt Variant passt dës Geschicht besser.

Mir wollten e bësse méi wäit an den Isaan goen, awer mir waren nach ëmmer zu Nan. Och wann et net onméiglech schéngt an engem Dag an d'Géigend ronderëm d'Loei ze kommen, géif et heeschen, de ganzen Dag an engem Auto ze sëtzen an duerch lästeg Stroossen tëscht den typesch thailännesche Betongebaier ze fueren. Als Alternativ hu mir dofir gewielt den éischten Dag op Uttaradit ze fueren an den nächsten Dag weider ze fueren. Dat géif eis d'Méiglechkeet ginn de spezielle Erosiounsphenomen vu Sao Din ze gesinn.

De Sonndeg op Sao Din huet sech awer keng gutt Iddi gewisen. Hallef Nan war fäerdeg an et huet no enger Foire ausgesinn. Mir hunn eis géigesäiteg ugekuckt an hunn decidéiert weiderzemaachen. Dat hu mir e bësse méi spéit bedauert, well och eng thailännesch "Foire" ze fotograféieren hätt ganz derwäert gewiescht. Ëmdréinen war awer och keng Optioun.

"Fëscherduerf", stoung et op engem Schëld, nodeems mir eng Zäitche gefuer waren. Bemierkenswäert, well d'Mier war néierens op Felder oder Stroossen ze gesinn. "Loosst eis do Paus maachen a kucken ob mir e Fësch kënne schéissen," hu mir geduecht. Um Enn huet et bal eng Stonn gedauert ier mer dee grousse Reservoir gesinn hunn. An e puer Béie weider entfalen ee vun de schéinsten Deeler vun Thailand mir jeemools gesinn hunn.

D'Duerf gëtt Ban Pak Nai genannt (kuckt Foto uewen), an déi meescht vun den Haiser sinn op Flotten gebaut, déi am Séi schwiewen. Ee vun de Restauranten besteet aus enger Serie vu Flotten, déi matenee gebonnen sinn. Dir kënnt och eng einfach Hütt lounen an d'Nuecht um Waasser verbréngen. Mir sinn elo esou houfreg op eise minimale Kenntnisser vum Thai, datt mir Keauw mat Kai a Khai bestellen a komplett vergiess hunn datt mir fir de bplaa komm sinn. Wa mer dat mierken, ass d'Iessen schonn um Dësch. De Pak Nai verloossen ouni Fësch giess ze hunn, laut Mieke, ass dat awer net méiglech, also e bësse méi spéit kënnt de Kach mat engem Landungsnetz a fëscht en Teller op, deen e puer Minutten drop op eisen Dësch geluecht gëtt, lecker gewürzt a frittéiert (kuckt Foto hei ënnen). Wéi frësch wëllt Dir et ...

No der Arrivée an d'Duerf si mir fir d'éischt ronderëm gaang an hunn ënner anerem gesinn wéi eng Flott mat engem Auto an e puer Leit drop vun engem motoriséierte Kanu ofgeschleeft ginn ass. Natierlech hu mir déi Szen erfaasst. Wéi mer nom leckere Mëttegiessen fortgaange sinn, huet d'Linda, eis Navigatiounsdame, gemellt, datt mer no 400 Meter op d'Fähr missten klammen. D'Flott, déi vum Kanu geschleeft gouf, huet sech als offiziell Fährdéngscht op déi aner Säit vum Séi erausgestallt.

Mir hunn et deen Dag net op Uttaradit gepackt. D'Verspéidung vum Ban Pak Nai, d'Waarden an d'Kräizung op der Flott, an déi méi wéi 50 Kilometer wandern Biergstrooss duerno, hunn méi laang gedauert wéi erwaart, awer waren et derwäert. 90 Kilometer viru Uttaradit hu mir e flott Gasthaus fonnt, wou mir décidéiert hunn den nächsten Dag komplett aus der Stad ze verloossen an an den Nam Nao National Park ze fueren. Also si mer endlech am Isaan ukomm.

- Repostéiert Message -