E laange krullende Floss huet de Wee duerch e schéint Stéck Bësch mat Beem fonnt. Iwwerall Inselen mat üppig Vegetatioun. Zwee Krokodille hunn do gelieft, eng Mamm an hire Jong. "Ech sinn hongereg, wierklech hongereg," sot Mamm Krokodil. "Hutt en Appetit fir Häerz, fir Aaffen Häerz." 'Jo, Afenhäerz. Ech wëll dat elo och wierklech.' 'E schéint Iessen mat frëschen Afenhäerzer. Dat wier flott! Mee ech gesinn keng Afen Mamm Krokodil gesot erëm.
Boink! Eng Kokosnoss ass aus engem nooste Bam gefall. En Af ass op dee Bam geklommen! 'Mamm' huet de Jong geflüstert, 'Ech gesinn en Af an deem Bam. "E flotte Af an deem Bam do mat engem schéinen Häerz." "Awer wéi solle mir et fänken?" "Ech hunn eng Iddi."
'Mister Monkey! Här Af!' huet de Krokodiljong vum Floss geruff. 'Moien Här Krokodil. Wat mëss du hei?' huet den Af gefrot, dee méi héich op de Bam geklommen ass. 'Ech schwammen just ronderëm. Mir Krokodille schwammen gären. Gëschter sinn ech matten an der Baach op déi Insel komm an, du weess, et ginn déi gréisst, reifst a séiss Bananen am Land. Schéin grouss giel Bananen. Mir Krokodillen iessen keng Bananen. Hutt Dir Afe gär Bananen?'
'Oh, ech hunn Bananen gär. Ech léiwer deen. Awer wéi kommen ech op déi Insel? Ech kann net schwammen.' 'Dat ass kee Problem. Kommt sëtzt op mengem Réck an ech huelen dech dohinner. Ech hunn haut näischt ze dinn, ech schwammen just ronderëm. Loosst eis op déi Bananneninsel goen.'
'Dat ass ganz léif vun Iech. Ech gi gär dohinner.' Den Af ass erofgeklomm a sprang op de Réck vum Krokodil. "Halt fest", sot de Krokodil. Hie schwëmmt lues a Richtung déi Insel. "Dat gefällt mir," sot den Af.
De Krokodil kritt e gudden Appetit...
Awer de Krokodil ass op eemol ënner Waasser gedaucht. Den Af huet sech gutt gehalen, konnt awer net méi ootmen a konnt net schwammen. Dunn ass de Krokodil erëm op d'Uewerfläch mat engem Husten a Gasen Af um Réck.
'Här Krokodil, firwat sidd Dir verstoppt? Ech kann net schwammen, oder?' 'Well, Här Af, ech iessen däi leckert Häerz. Monkey Häerzer sinn eis Liiblings Iessen. Si si lecker!' 'Wëlls du mäin Häerz iessen? Wann ech et nëmmen gesot hätt. Mäin Häerz ass nach ëmmer am Kokosnoss.'
"Hass du dann däin Häerz net bei Iech?" 'Nee, well ech wëll net datt et naass gëtt. Mäin Häerz ass sécher do. Wann Dir wëllt mäin Häerz huelt mech zréck op Ufer an ech kréien et fir Iech.' Also ass de Krokodil zréck an d'Ufer schwammen. Den Af sprang vun him an ass op de Bam geklommen. "Aha, jo, mäin Häerz ass hei. Genau wou ech et verlooss hunn. Komm op, Här Krokodil, mäi leckeren Afenhäerz ass hei fir Iech. Erop klammen.'
"Här Monkey, Dir wësst datt Krokodille net klammen, oder?" 'Oh jo, vergiess! Mee ech wäert dee Problem léisen. Ech bannen e Seel ëm Är viischt Been a mir hiewen dech zesummen op.' 'Géi! Jo, dat ass gutt.'
Den Af sprang erof an huet e Seel ëm d'Frontbeen vum Krokodil gebonnen. "Sidd Dir prett, Här Krokodil?" 'Jo. A lass. Ech sinn hongereg fir en Afenhäerz.' Zesumme mat all sengen Afefrënn hunn si um Seel gezunn a gezunn, bis de Krokodil hallef an de Bam gehang huet. 'Viru, Affen, nach méi wäit. Ech kann d'Häerz net esou erreechen. Pull mech erop!'
Awer d'Afen hunn näischt gemaach a souzen op enger Branche fir de Krokodil ze laachen. 'Nee, Här Krokodil, mir zéien dech net méi op. Hänk einfach dran.' De Krokodil huet opgekuckt an huet d'Spëtzt vum Bam gesinn. A wéi hien erofgekuckt huet, huet hien de Buedem gesinn an d'Afen no him laachen.
'Ech wëll erof goen! Loosst mech elo erof!' "Mir loossen dech nëmmen erof, wann Dir versprécht keng Häerzer méi vun eis ze iessen." "Awer ech hunn d'Affenhäerzer gär iessen!" 'OK. Kee Problem. Dir bleiwt einfach hei op deem Seel schwiewen. Wochen, Méint ass mir egal.'
'Nee, nee, waart emol, wann ech glift. Ma, dann verspriechen ech ni méi Afenhäerzer ze iessen.' "Déi erof!" An d'Afen hunn op eemol d'Seel lassgelooss. De Krokodil ass mat engem Daum op de Buedem gefall. Hien ass an d'Waasser geduscht an ass sou séier wéi hie konnt bei seng Mamm schwammen. "Wou sinn d'Häerzer?" si gefrot. "Mamm, ech hunn d'Affenhäerzer net gär. Maacht einfach Mausschwänz oder Fräschbeen...'
Source: Lao Folktales (1995). Iwwersetzung an Redaktioun Erik Kuijpers.
Ech hu gär Geschichten wéi dës, Erik. Si si ganz ähnlech wéi europäesch Fabelen mat engem moralesche Message och.
Wat Tina seet. Ech hat och un déi thailännesch Geschichten ze denken déi ech gelies hunn. Zum Beispill "de Léiw an d'Maus" oder "den Holzschneider an d'Bëschfee". Eng Iwwersetzung:
- Déi
D'Bëschfee an den Holzschneider
(wuertwiertlech: เทพารักษ์, Thee-phaa-rák, e Schutzgeescht)
Et war emol en Holzschneider, deen an de Bësch gaangen ass, fir Holz ze verkafen. Wéi hien sech gebéit huet fir e Bam um Rand vun engem déiwe Stroum ofzeschneiden, ass d'Axt aus senger Hand gerutscht an ass an d'Waasser gefall. Also ass hien an d'Waasser gedaucht a laang no der Axt gesicht. Awer probéiert wéi hie gesicht huet, hie konnt seng Axt net fannen. Do souz hien traureg ënner engem Bam, "Ech weess net wat ech duerno maache soll"
D'Bëschfee, den Herrscher vum Bësch, ass opgetaucht an huet den ale Mann gefrot: "Wat ass de Grond, datt Dir sou traureg beim Waasser sëtzt?" Den ale Mann sot: „Ech hunn meng eenzeg Axt an d'Waasser gefall. Egal wéi ech sichen, ech fannen et net. An ouni Axt kann ech net Holz schneiden fir ze verkafen an esou fir mäin eegene Liewen ze suergen. D'Bëschfee sot zu him: "Maacht keng Suerg, ech fannen déi Axt fir Iech." Si ass dunn an d'Waasser geduscht an ass mat enger gëllener Axt erauskomm, "ass dat Är Axt?" si gefrot.
Den Holzschneider huet gesinn datt et net seng Axt war a sot "nee". Dunn ass d'Bëschfee erëm an d'Waasser gedaucht an huet eng Sëlwer Axt opgeholl: "Dat ass et, oder?". Den Holzschneider sot: "Nee." D'Bëschfee ass dunn mat der Eisen Axt entstanen. Den Holzschneider huet seng Axt erkannt a gesot: "Dat ass meng Axt!" D'Bëschfee huet gesinn, datt de Mann d'Wourecht seet an huet dofir gesot: "Dir sidd éierlech an éierlech, dofir ginn ech dir och d'Golden an d'Sëlwer Axt". A mat deene Wierder ass d'Bëschfee erëm an de Bësch verschwonnen.
-
Source: Thai an Englesch Text op http://www.sealang.net/lab/justread –> D'Fee an den Holzschneider