Hugo Claus in Vlaams Cultureel Centrum op Hugo Claus avond 15 november 1986 (Foto: Wikipedia)
2009 ass en engleschsproochegt Manuskript fir en Emmanuelle-Film, deen nach ni gedréint gouf, op eemol an engem bekannten Antwerper Antiquairbicherbuttek opgedaucht. Dir wësst, déi sensationell mëll Porno-Serie, déi an den XNUMXer produzéiert gouf, déi hollännesch Schauspillerin Sylvia Kristel fir eng Zäit Weltbekannt gemaach huet.
De auteur van dit script was niemand minder dan Hugo Claus, de zelfbenoemde Paus der Dietsche schrijvelaars. Dat Hugo Claus de hand heeft gehad in het schrijven van een script voor Emmanuelle was op zich niet zo verwonderlijk. Zoals uit zijn onmetelijke oeuvre overduidelijk blijkt was de schrijver niet vies van het erotische genre. Bovendien hadden Claus en Kristel in het begin van de jaren zeventig een relatie waaraan zij niet alleen een flat in Parijs maar ook een zoon Arthur overhield. Hij had de 24 jaar jongere actrice en fotomodel in het voorjaar van 1973 ontmoet op de filmset van Niet voor de Poes. Een film van Fons Rademakers, waarvoor Claus het scenario had geschreven.
In de late herfst van 1973 verkasten Kristel én Claus naar Bangkok voor de opnames van de eerste Emmanuellefilm. Onder de vakkundige leiding van regisseur Just Jaeckin, pseudoniem van een Franse kunstenaar/schrijver met een Nederlandse vader en Britse moeder werd de film op een paar weken tijd ingeblikt. Verpakt als art-house erotica werd de film, waarin Kristel de haar seksuele grenzen verkennende vrouw van een lid van de Franse ambassadestaf in Bangkok speelde, mede door een aanvankelijk vertoningsverbod in Frankrijk, wereldwijd een gigantisch succes.
Later zou ze in Den Parool verklaren dat ze in de film een middel hadden gezien om Thailand en Bangkok te leren kennen. “Hugo zei: ‘Doe het maar, zo’n film haalt de bioscoop toch nooit, je moeder krijgt hem heus niet te zien…” Het was zeker niet de enige keer dat de schrijvelaar zich vergiste: Het hitsige expatmilieu in Bangkok intrigeerde miljoenen cinefielen en andere filmliefhebbers. Naar schatting zouden 350 miljoen mensen de film hebben gezien. In zekere zin werd de beroemde filmposter met een topless Kristel op een rieten pauwentroon één van de iconen van de seksuele bevrijding in de jaren zeventig. Kristel zou nog in vier Emmanuelle-films spelen maar haar definitieve filmografie telde 59 speelfilms.
Sylvia Kristel tijdens het Filmfestival van Cannes, 1990 (Foto: Wikipedia)
Sylvia Kristel zou overigens ook naar de pen grijpen. Ze schreef haar autobiografie ‘Naakt’ die in 2007 werd uitgegeven door De Bezige Bij, de Nederlandse uitgeverij waar ook Claus decennialang kind aan huis was. Ze heeft overigens ook boeken van Claus, Roland Topor en Willem Frederik Hermans geïllustreerd.
Literaire potten heeft Claus in Bangkok niet gebroken. Hij hield er zich, zoals hij mij ooit in een onbewaakt ogenblik toevertrouwde, bezig met ‘…zuipen en neuken, al dan niet in die volgorde…’ Voor zover ik weet is er in heel zijn oeuvre niet één pagina terug te vinden die aan zijn verblijf in Krung Thep of Thailand gewijd is.
Leuk artikel, dank wederom.
Ik herinner mij de film destijds, met rode oortjes gezien!
Wel bijzonder dat Claus verder nooit een woord over Thailand heeft geschreven, jammer eigenlijk.
Ik heriner me een uitspraak van Hugo Claus.:Je wordt geboren, je neukt wat rond en dan ga je dood. Dat lijkt me een pakkende samenvatting van het bestaan.
Beste Bram, zo’n originele en inventieve gedachtegang is dat nu ook weer niet van Claus.
Allesbehalve.
Iedere bioloog op iedere straathoek ter wereld, zal je dat ook verklappen.
En in de lessen biologie, middelbaar onderwijs, heeft de leraar biologie je dat zeker ook verteld, dat ieder levend wezen er alleen is om zich voort te planten en niets meer.
Maar op die leeftijd als puber ben je doof voor die boodschap en ben je nog wanhopig naar ‘HET IDEE van de LIEFDE’ op zoek, ingegeven door fake zweverige westerse maatschappelijke aannames.
Er is een verschil tussen dromen en waanideeën.
Dat laatste noemt men dan: zot van liefde.
Met plezier gelezen, Lung Jan.
Ik haal er voor mij twee merkwaardige zaken uit.
Een: je hebt Hugo Claus blijkbaar gekend en/of ontmoet. Maar dat is niet zo van harte gegaan…
Twee: ik stel een zeker misprijzen voor ‘de antipaus van de christen-Belgische literatuur in die tijdsperiode’ mbt je woordkeuze vast…
Zeker en vast heb je nog meer leuks van Claus voor ons in petto, niet?
Léif Lung Jan,
prachtig om Hugo Claus onder de aandacht te brengen.
Bijna ongelofelijk wat die man in zijn leven bij elkaar geschreven heeft, romans, gedichten, filmscenario’s…….
Ik heb hem vaak gelezen. Schreef trouwens niet enkel onder de naam Hugo Claus maar ook onder verschillende pseudoniemen.