Kai, khai et paene oblitus bplaa
Aliquando ut sis felix infaustus. Sane cum pervulgata nostra oraculo eu nationalis prudentia coepi coepi, sed mea propria, modo inventa variantia huic fabulae melius convenit.
In Isaan, sed adhuc in Nan. Quamvis non videri posse uno die ad aream circum Loei accedere, totum diem in autocineto sedentem significabat ac per vias molestissimas inter Thai concreta aedificia typica impellens. In joco, igitur primo die Uttaradit depellere voluimus et postridie continuare iter. Quod occasionem nobis daret ad speculandum speciale exesum phaenomenon Sao Din.
Dominica Sao Din tamen evenit non utilem. Dimidium Nan complevit et quasi pulchrum videbatur. Nos mutuo aspeximus ac pergere decrevimus. Nos paulo post paenituimus, quod etiam Thai "aequum" photographaret, operae pretium esse potuisse. Conversus autem non bene.
"Piscator vicus" dixit in signo, postquam aliquandiu expulimus. Notabile, quod mare nullibi in agris vel viis conspicitur. "Modamus illic et videamus si piscem ustulo" putavimus. Ad extremum fere horam sumpsit priusquam ingentem alveum vidimus. Paucis anfractibus explicatum est una ex partibus pulcherrimas Thailandiae quas umquam vidimus.
Vicus Ban Pak Nai appellatur (vide supra photo), et pleraeque domorum ratibus in lacu natantibus aedificatae sunt. Una eateries constat ratibus inter se colligatis. Possis etiam simplex tugurium scindere et pernoctare in aqua. Nunc tam superbi sumus de nostra Thai minima cognitione ut keauw cum kai et khai praecipimus et omnino obliti sumus nos venisse pro bplaa. Cum animadvertimus, cenam iam esse in mensa. Relinquens Pak Nai sine edendo pisces, secundum Mieke, tamen id fieri non potest, ut paulo post adveniat cocus cum rete portum piscaturque laminam, quae paucis post minutis in mensa nostra posita est, laute condietur et. frixum (vide photo infra). Quam recens vis ...
Post adventum nostrum in villa primum ambulavimus et vidimus, inter alia, quomodo ratis cum autocineto et paucis hominibus in ea canoam motorisatam remulco. Scilicet illam scenam ceperimus. Cum post prandii delectamentum discesserimus, Linda, domina nostra navigationis, retulit nos vectores post 400 metra conscendere. Ratem remulco LINTER evasit servitii publici vada trans fretum.
Non nos illo die fecimus Uttaradit. Mora in Ban Pak Nai, exspectatio et transitus in ratis, et plus quam 50 chiliometrorum viae montanae flexuosae postea plus quam opinione ceperunt, sed bene valentes sunt. 90 chiliometrorum ante Uttaradit domum iucundam invenimus ubi proximo die urbem perfecte relinquere decrevimus et ad Nam Nao National Park expellere. Sic tandem completi sunt in Isaan.
- Reposted relatum -
Delicata inventio! Modo non intellego tumultum de frixo pisce. Si ad Groningam ire non dicis: et loci portio talea SO bene frigere potuit!
Crunchy sedet, saporem adhuc piscium. Omnia ex condimentum oriuntur, sive Thai est, sive mayonnaise/ketchup.
Imprimis dicere velim me vere gaudere tot articulis et scriptis in Thailandblog ... pro quo sincere tibi gratias ago et eas cotidie exspecto. Sed parva est cavillatio; Saepe videmus homines de "DE Isaan" ... non scribimus de DE Amstelodami, DE Antverp.
Gratias tibi ago, Ian. Numquam vere de eo singulariter cogitabam et usum « eius » sine dubio adoptavi, quia ubique eum vides. Obiter usus "Dei" etiam in Belgio et Flandria occurrit. Veluwe, Betuwe, Voer regione, Ucraina. Suspicor regulas nullas esse, et usum articulum regionis vel regionis nomen maxime habitum esse. Mirans si quis hoc declarare possit.
Vivo in Randstad, in Veluwe, Ommelanden in Groningen, in australi ......etc.
Verbum อีสาน Isaan a Sanscritica venit et proprie significat Orientem Septentrionalem. Non nomen revera sed directionis indicium est.
Amstelodami-Antverpiae loca esse puto, sed tu etiam loqui de provincia Zelandiae et septentriones POLDER sic quid mali DE Isaan ???
Immo Antverpiae et aliis locis nomina
non "in" utimur sed "regione" vel area quae normali est. Exempli gratia ex Haarlemmermeer venio. Et in bulbo tellus laboravi. Deambulatum in kennemer dunes.
Excitatio de frixo pisce? Ubi legistis? Egone scripsissem: "paulo post in mensa erat piscis insipidus qui adhuc saporem habens de saucibus"? Nice readable historia fit. Praeterea piscis lepidus erat. Potens acetabula olere cum herbis et condimentis, bonum est quod discernit coquus a malo. Nihil excitando. Obiter, si loci in Groninga talea bene agit, bene mecum est.
Agree, am amans sum frixorum (alt frixorum) piscium. Id solum messum est, si vetus vel malum oleum utatur, vel si nimium diu frixum vel nimis magnum temperies. Nihil mali cum baso marino coctus hoc modo in pomfret.
Francois Tham Chiang Dao. Personaliter, ut puto, articulus lepidus est legere et sperare plura vasa a te in Thailandia diaria videre.
Tantum personaliter illud magnum pietatis esse puto quod lectores ac praesertim commentarii semper aliquid habent quod reprehendant et conentur ut te ad scribendos partes per Thailandblog inducat.
Bene, responsio perfecta est et interdum de his argumentorum generibus disputatio partem habet, sed hoc puto saepe nimis longe petitum esse, etsi minus est piscis, quod in ipsa historia nihil refert. vide te mox.
Bplaa scriptura est quam nunc non offendit (post 25 annos).
Apud Thai's 'pla' et 'hoc' quemadmodum Thai' pronuntiet, 'regularis' p et non 'ph aspiratum'. Item in 'idiomate Thai', liber a Davide Smyth (translatione Ronald Schutte), p de pla scribitur ut ordinarius p. Idem in WD Klaver glossarium sinum. Piscis pla.
Pronuntiatio localiter in hac magna regione differre potest et homines ad septentriones versus — ubi ego habito — pronuntiant 'p crassiorem' quam alibi, sed viam quam scribis nondum offendit.
Hoc nobis exponere potuisti?
Viam, quamvis pronunties, dum sapit…..!
Repositum est fragmentum ab abhinc annis II. Interea factus sum Vestor et vellem iam scribere concinne pla. Bpla utere si gustus frustretur (bahpla :_))