'Magistri nostri Sermonis' brevis narratio a Maitri Limpichat
Colaphum in latrina, ad concierge, inter duo ligna. Anno 1958 magister eam secutus est. Cum paleis Hispanicis….
Anno 1958 ad scholam veni ubi magister Sermon praecipuus erat. Magister Sermonis erat vir medius et singularis. Ut wisi erat, tempus sit amet turpis. Ibi bene ante classes incepit et etiam postremus e schola exeundi fuit. Schola erat secundae domus.
Regulae omnium in schola fuerunt. Exempli gratia: omnes alumni scholas uniformes praescriptas deferant. Missus es in domum tuam et in diem suspensus es.
Etiam finibus imperdiet erat. Capilli non potuerunt esse longiores quam 4 centimetrales. Qui huic non adhaesit, praeclarissimus tonsor datus est ab excellentissimo rario, praeceptore ipso Sermone. Peritus huius campi fuit et eum 5 minuta ad summum cepit. Pro secunda mensa vos paucos alapas in tibus….
Qui cremore capillorum usi sunt ad habendum in figura comam doctoris Sermonis extrahendi acceperunt: creta contrita in cymbalum eius ut lucere incepit. Ille discipulus non licuit toto die capillos lavare et capite punitus est ostendens comam omnibus aliis discipulis.
Sed non solum species cuiusque studiosorum ordinata est; schola etiam alia ludicra praescripsit. Qui sero ad classem accesserunt, ad navis navis in schola stare debebant et solemne nationalem cantare. Si discrepent, vel nimis molliter cantasses, toties repetendum erat, donec Dominus Magister satisfecerit.
Nemo in scholam tricliniari licuit per breves inter classes intermissum. Aquam paratam in schola modo bibere licebat, sed eleganter ad aciem instruebas. Interdictum fuit scholas relinquere durante prandio intermisso. Alumni, qui prope habitant, permissum est ut cum speciali licentia e schola domum abiret, parentes autem eorum confirmabant se domum venisse….
Qui impudica lingua usi erant, verbo per iniuriam satang 25 solvebant, et dialectum in genere loqui vetabatur. Studiosus, si alicubi Magister Sermonis offenderis, attendere debebas.
Sed fumigans….
Vehementer vetitum est fumigare in schola. Dominus Preek magni momenti putavit hanc prohibitionem secuta esse. Si deprehensus fuerit aliquem fumantem vel audisse quod aliquis fumabat et probare posset, discipulus verberaretur et postea domum remitteret. In omni conventu scholae rector iteravit: "Alumni adhuc pecuniam mereri non possunt et ideo fumigare non licet." Hoc secutus est longum textum de natura fumantis nocivis. Sermon magister facile dicere potuit quod non-smoker erat.
Sensi oppressum in hac schola. Scholas mutare vellem, sed pater surdis auribus cecidit. Sensit hoc aequum esse puerum me similem. 'At ego discipulus sum et captus non sum ideoque tantis poenis non opus est schola' patri meo respondi.
'Adservatus es ut bonus postea fias,' mi pater dixit. "At non placet", respondi iracunde. 'Non tibi succenseas quod quisque magister novit te discipulorum educationi non placere. Sed certe magistram bonam causam habet.' In genere nihil mali est apud patrem meum, sed tamen errat: semper cum magistro concionatur.
Potuimus vivere cum regulis scholae, sed bannum fumigantium sequi noluimus. Condiscipulis meis et eram ad aetatem, cum opus esset nostro cotidiano checkup. Nam qui semel fumaverunt, cigarette attractionem magicam habent. Stimulum fumo iterum atque iterum.
Per brevem intermissum, longum intermissum et post prandium frequentes foricas ad fumum latenter. Paulo ante proximam lectionem eam firmiter in pulmonem tuum aliquoties aliquoties suxisti ut primum desiderium cigarette non habeas. Foricas nostris iocos aedificatas videbantur: separatae erant ab aedificatione scholae et porticus magistri procul erant. Frons erant frutices. Quam ob rem specimen nobis fuit locus in pace relaxandus.
Quamvis opinio nos ibi capi non possemus, magister Sermone nos illic usquam cepit. Vidit cigarette fumum e foricas surgentem et ignem esse putabat. Sic nos cepit. Omnes iam eramus permissi cum hispanis paleas cognoscere et quae in nobis non fumigantes in latrina evenerunt.
Habuimus igitur alium locum fumantis invenire. Tandem eam in custodia domus invenimus. Sita erat in remota parte scholasticorum. Sed in concierge inflante res pretiosa erat quod debuisti reddere silentium suum cum Montibus. Libenter has additionales impensas in stimulo nostro comprehendimus ut adhuc cigarette nostra fumigare possint. Hic locus perditionis nos a manu magistri aliquandiu tutatus est. 'Quae adulta tam sapit quam nos pueri' Superbe cogitavi.
Usque ad diem illum....
Ut solet, ad fumum ad conciergium ivimus et cum campana sonante ambulavimus ad genus saturo affectu. Sed antequam lectio inciperet, ad horrorem nostrum accessit magister Sermo in schola. Consternati eramus, quia hac hora alium magistrum habuimus. Mr Sermonem circumspiciens ait: "Omnes manus vestras in mensa ponite".
Fecimus sicut dixit et intuebantur invicem, non intelligentes. Magister e versu ibat ad remigandum, cujusque discipulorum manus olfaciebat. Effectus huius investigationis erat ut nos smokers detegerent quia infeliciter odor cigarette in manibus tuis diu morabatur.
Dum cum paleis Hispanicis nos percussum cepimus, ille remisso dixit 'Non vis esse bonus populus, visne? Non vis videre quod bene sit tibi? Me paenitet te tam acriter punire. Vere spero me talia non habiturum in futuro.
Magistro sermone oblectare visum est ut nos aliquid hoc modo doceret, nam saepius postea in genus venit pro odore illius experimento. Tum una, altera classis. Oculum singularem habuit pro maioribus alumnis. Multi ex nostris tam timidi facti sunt ut fumigans quietus esset. Attamen globus, qui fumus faciebat, relative magnus erat.
Paucis post diebus, magister Sermone in nostra classe suum odorem experimentum ostendit. Cum sciremus venturum illo die, non timuimus quia remedium invenissemus. Sigarellas nostras fumavimus inter duo ligna ligna, ne odor digitis haereret. Manus nostras optime sapone lavimus antequam scholae ingrediamur. Quid nunc nobis nasus bonus haurire potuit ..... .
Magister Sermone de sella ad aliam abiit ut manus nostras odoraret. Cum medium iam praeterisset, satiari videbatur quod nondum aliquid senserat. Ridens dixit, cum odore probationis continuans, 'Gaudeo pro te quod fumigans tandem ejecisti!' Nos eum intus deridendum habuimus.
Nunc venit ad mensam Manum, eximius smoker noster. Accepit manum et diligenter eam nimis attraxit. Cum tetigit nasum suum digitum, caput retro eiicit et traxit Manum ante classis. Stramen Hispanicum arripuit et puerum pauperem furibundus verberavit. Stabat ibi mannm maxilla detenta, simulans nihil se sentire. D. Sermonem ei recalcitravit donec exspiravit ipse. Manum deinde ex schola persecutus est.
Mirati sumus quomodo Manum modo capi posset quod usquam verteret. Sed nihil nunc ab eo petere potuimus. Cum magister Concio omnes represserat, cubiculum discessit et Manum ingressus est, verecunde subridens. Eum at habemus. "Quomodo fieri potest ut digiti tui adhuc de Montibus olent?"
"Non erat fumus cigarette". "Quare ergo tantum verberatus es?" 'Quid aliud Mr Sermo facere potuit? Canem puppim digito meo oblinivi!'
fons: Kurzgeschichten aus Thailand. Translatione et edendis Erici Kuijpers. Auctor Maitri Limpichat (1942, ). Haec fabula ab anno 1975 abbreviata est.