'Magis inter coelum et terram' brevis narratio a Makut Onrüdi 

Phuyaibaan communistarum timet. Sed adhuc hodie usus est populum Thai terrere.

Kampan villa discesserat. Multi existimabant Kampan mercenarium se locavisse et alicubi pugnare. Nullum Kampan vestigium ab eius interitu visum est. Ne uxor quidem et liberi duo et quattuor senes ad unam quaestionem respondere potuerunt.

'Si vere operatur in superbia miles, pecuniam mittere posset. Dicunt Americani bene reddere, dixit officialem phuyabaan. "Fortasse aliam uxorem habet", Domina Pien clamavit. Aut iam mortuus est. si adhuc viveret, uxoris ac liberorum obliviscitur, num ille? addidit vetus Plin.   

Sicut ante matrimonium, Kampan uxor vivere habuit cum Pien, matre sua. Nunquam uno verbo foedum virum de viro fecerat. Totam suam liberorum educationi operam dedit ac matrem opere adiuvit. Familia nullum habebat agrum. Poterant bene vivere per annum ex messis oryzae, cum tamen locatori dare debebant. sed nihil reliqui vendere.

Iam annus erat ex quo Kampan castellum discesserat. Domum reliquit statim ut primum vertices arborum solis radiis percusserunt. Kampan hostiarius in schola villa erat. Postquam solum bovem ad pastum posuerat, ad scholam duorum chiliometrorum revolvitur. Sed eo die Kampan mane solito ac pede profectus est. Eius uxor recordata est eo die exacte. In reditu, capsulam diripio tecum; abeunt' post se vocavit.

Praeceptor magister Kampan domum semel ad eum quaerendum abiit, sed nemo plura dicere potuit quam Kampan solum e domo sua evanuisse. "Est satis mirabilis," dixit magister ad phuyabaan. Euge, minim necne, abiit. Nemo ab eo audivit, nec suam uxorem. At uxorem Rieng dolentem non video. Illa ne exclamavit quidem, magister exceptiones suas expressit.

Et subito Kampan ibi iterum

Placidus rediit. Uxor tantum hac die lacrimas destruxit, cum unam ante lacrimam non fuderat. Illa verisimiliter cum gaudio superata est. Erant ibi etiam duo pueri, cruribus Patris adhaerentes. Socrus aspiciens eum tamquam larvam vidit.

Kampan fessus humi consedit. "Phuyabaan transi huc", iussit uxorem suam. "Et adhuc noli ei dicere." Domina Rieng festinavit et post breve tempus anhelans rediit, officialem secutus.

'Bone Dominus!' expressum vidit Kampan. "Salve, comes!" Kampan eum salutavit. "Dic, spurius, cum patre tuo ex aequo fui, sed nunquam tecum," dixit phuyabaan indignanter. "Primum sede, phuyabaan" dixit Kampan. 

'Ubi per duos annos fuisti', officialem rogat ut sedeat contra Kampan. "Unus annus est" Kampan correxit. "Immo OK, quis prorsus meminit? Sed dic mihi, ubi fuisti hoc omne tempus? ' Foris.'

Quid, foris? Quod non est, facit?' phuyabaan exclamaverunt. Dic illis te fuisse in carcere, mallem id credere. Homo, solus dives et inlustris, peregre veniat, sed non similis tibi. An nautam significasti? "Vere peregre eram, commilito." 'Perge ergo, dic mihi. Ego te ad meridiem hoc furiose ducam.'

'Et auribus tuis audi! Nunc gravis sum! Non sum sodalis cognati!' Kampan virum animo intuens. Duo filii, Kampan uxor et socrus, silentio audiverunt, obstupuerunt, quia Kampan non amplius idem homo erat. Numquam tam arroganter ad maiores. 'Bene. Audio' dixit officialis cum gravitatem Kampan vidit.

'in Hanoi fui'. Iter ad eam per Laos et Cambodiam cucurrit. Multos comites vidi qui castellum nostrum abhinc quattuor ad quinque annos reliquerunt. Ibi multi sunt Thai. Kampan dixit evidenter. Quid illi faciunt? Habentne societatem vel aliquid? interrogavit phuyabaan mirum. Nesciebat ubi Hanoi esset.

Audite! Arma tractare in Laos didici. Inde quattuor menses in Hanoi inquisitionis disciplinam habui, deinde in Cambodia exercebam, et deinde in Hanoi classes in psychologia et ratione belli clandestinae. In summa, ad scholam missi sumus, et libros ad legendum dedi.' 'quid adhuc discendum est in aetate tua? Nonne satis est professionis janitor?' interrupit officialem Kampan.

'Dude, audi. Motus liberationis populi dogmata didici. Mihi dederunt magistratus liberationis Exercitus Populi. Praecipuum munus meum cooptatione et propaganda est quia iam ante huius operis cognitionem habui. Post omnes, hic in schola vidi quomodo ad expeditionem cooptationes discendi docendae sint commoda in libro. 

Armis non multum. Sed procul duorum metrorum characterem vere ferio. Stipendium quoque accepi, ut princeps militiae in Thailandia. Dicam tibi, phuyabaan, quare pecuniam non misi uxori et liberis meis. 

Sensi hanc pecuniam ad opus motus melius immolari. Mercedem igitur meam ad exercitum reddidi, ut in alios usus sumi posset. Quid nunc in saltu degere vis? Erat autem saturitas magna ad manducandum, et vespere ad dormiendum. Etiam nunc adhuc praefectus sum exercitus liberationis Populi. Meum officium est homines in villa nostra hic conscribere, eos ad arma educandos et educandos mittere. 

Iuvenes fortes indigent, iis praesertim pueris qui adhuc propter tabulas militaris fiant. Cum ad clandestinos exercitus eunt, evadunt foras sicut me. Ipse tres novas regiones cognovi. Illae nationes diversae sunt a nostris et melius est ibi quam hic….."

"Estne tam pulchra quam Bangkok, dude?" Domina Rieng virum suum fortiter petivit. Kampan uxorem suam iuvenculam aspexit et risit. 'Numquam vidi Bangkok'. Quomodo id sciam? Certe melius ibi quam in nostro pago vivere potes. 

Euge, phuyabaan, quid cogitas? Pueris persuadere incipiam e villa nostra illuc ire. Et post breve dum omnes huc redeunt.'

Ita tu es communistarum…

"Si recte intelligo, communistica es," festine senex dixit. "Iustus de. Sed nos appellamus Exercitus Populi Liberationis. 'Nullus. veto patriam tuam non proditurus es. Malum est quod te vendidisti. Nunc ego vado ut sclopellum meum capiam te ut communistarum. The track steterunt phuya.

'Heus, ne sis iracundus? Cur gun impetro vestri? Ego te ad scalas mittere possum. Non nosti me sclopetum habere mecum? Kampan manum sub tunica movet sed nihil ostendit. "Vitam meam immolo. Non patiar vos prodere patriam.

'Phuyabaan', 'inquit Kampan,' est de amore patriae tuae. Patria civibus indiget sacrificia facere volentibus. Chaos in patria nostra hodie est, quia tot contentiones cives habemus. Populus amo te, enim, qui nullius rei. In dorsum tuum tota die iaces et tempus messis exspecta, ut partem messis ab agricolis colligas. Laboris aliorum dispendio vivis. Id abusus est.'

"Tu mihi insultas, commilitones", Phuyabaan irata clamavit, sed nihil contra Kampan audebat facere. Quia Kampan telum cum eo habebat et eum sine sagittis necare potuit. Totum suum negotium est, sclopellum capiat et in capite eum feriat. Officialis non erat timidus, sed cum audaciam neve sciens. Obsecro, quid tandem obiurgatio? Modo verum dixit. An me mendacem putatis? Labore civium tuorum undique abusus es. Velut scammer, tu divellere homines. Dicta corrupti id. Visne hoc negare, non fas dicere?' 

Phuyaibaan nutu capitis emisit. Nihil dixit quod Kampan exprobratio nimis familiariter ei videretur, cum nemo unquam aliquid dixerit. "Ignosco, si vitam mutaveris." 'Quid mihi vis?' phuyaibaan timide ac fastidio quaerit. Terror vitae suae tantus fuit quantus cupiditas pecuniae parvae emendae extulit. Debebat idoneus esse ut taxi inserviret, nam si autocinetum habes, alii vectigalia sponte propius accedent.

Vos aliter operari incipitis et agricolae qui a vobis locandi sunt et qui a vobis pecuniam mutuati sunt et fraudatis et avulsistis. Omnes recte tractare debes, inter homines similes mei!' 'Si vis....' dixit phuyaibaan, et voluit surgere, sed Kampan eum proiecit. Tu, Rieng, ad domum eius accede et calamum et chartam posside. Promissum habet in charta. Nemini alium dixeris, mortem oppetitis. Nullam non lorem mi.

Uxor cito cum stylo et charta rediit. Nemo eius aliquam sollicitudinem. Kampan narrationem phuyaibaan in forma pacti inscripsit. Legit ille senex et subscribit. Phuyaibaan obedivit tremulis manibus. Tunc Kampan et uxor eius et socrus eius testes subscripsi.

later

"Ad Bangkok veni", Kampan familiam suam indicavit. Plus in Bangkok mereri posse putavi et nolo in aeternum janitorem vivere. Pecuniam ibi bonam mereri volui ut agrum nostrum mutuum a phuyaibaan redimeret. Laboravi de die in diem. At ego multam pecuniam facere non potui. Non habeo assem mei.

Quod dixi ad phuyaibaan, pura est fabrica. Hanc ex libris tuli, quos in Bangkok emere potes. Et Hanoi? Ne id quidem scio. Sed non est malum, estne aliquam justitiam hominibus afferre? Laetitia eorum vultus primum anno quo Kampan discessit rediit. 

Source: Kurzgeschichten aus Thailande (1982). Translatione et edendis Erici Kuijpers. Fabula abbreviata est.

Auctor Makut Onrüdi (1950), in Thai .  Educator et scriptor circa problemata socio-culturae laborantium vicani in Thailandia australi.