Longus fluvius flexuosus per pulchram silvam cum arboribus viam invenit. Ubique ovile cum opimis virentibus. Ibi duo crocodili habitabant, mater et filius. "Esurio, vere esurio," Mater Crocodilus dixit. Appetitum cor, ad cor simium. Simia, cor. Hoc nunc quoque vere volo.' 'Nice pulcra cena nova corda simia'. Illud futurum esse bonum! At mater Crocodilus iterum simiarum non video.
Boink! Cocoes de arbore proxima cecidit. Simia arborem illam ascendit! Mater insusurravit filium, Simiam in illa arbore video. "Simia delicatus in illa arbore ibi cum corde amoeno." "Sed quomodo capiemus?" "I habere ideam."
'Magister Simius! Dominus Simius!' inquit crocodilus filius fluminis. Salve, domine Crocodile. Quid tu hic agis?' quaesivit simium quis ascendisset altius arborem. 'Modo natantes circum. Crocodili natare similes sumus. Heri ad insulam illam in medio rivi veni et, nostis, in villa sunt aliquet maxima, dulcissima et dulcissima. Nice magna aliquet flavo. Nos crocodili aliquet non comedunt. Simiae ut aliquet agis?
Obsecro, aliquet ut. Malo unum. Sed quomodo ad illam insulam pervenio? Natare non possum.' 'Non dubium est. Age sede super dorsum meum, et ego te ibi ducam. Nihil habeo quod hodie agam, iustus sum circum natantes. Eamus ad insulam illam Musam.
'Id ipsum autem et vos. Ibi mihi placet ire.' Simia descendit et in terga crocodili desiluit. "Contenta," dixit crocodilus. Ille ad insulam illam lente tranavit. "Hoc placet", dixit Simia.
Crocodilus accipit a nice appetitus ...
At crocodilus repente sub aqua deiectus est. Simia bene tenuit sed non respirare amplius nec natare potuit. Tum crocodilus resurrexerit cum simia tussi et anhela in dorso suo.
'Mr Crocodile, cur in latebras ivisti? Natare non possum, possum?' 'Quia, D. Simia, cor tuum delectamentum edam'. Simia corda nostra cibus est ventus. delectamentum sunt!' Vis edere cor meum? Vtinam hoc dixissem. Cor meum adhuc in ligno Cocoes est.
"Nonne tunc habes cor tuum tecum?" Non, quia madere nolo. Cor ibi tutum est. Si vis cor meum ad littus me reduc et pro te habebo.' Itaque crocodilus ad litus adnatavit. Simia eum desiluit et arborem conscendit. “Aha, ita, adest cor meum. Prorsus ubi discessi. Ascende, domine Crocodile, cor meum simia deliciosa tibi adest. Ascendit.'
"Dominus Simius, scis crocodillos ascendere non potest, vox?" Obsecro, oblitus es! Sed ego istam quaestionem solvam. Funem ego ligabo circa pedes tuos anteriores, et te simul levabimus.' 'Bene! Bene est.'
Simia desiluit et funem ligavit circa anteriora crura crocodili. "Estisne paratus, domine Crocodile?" ' Etiam. Abeamus. Simia corde esurio. Cum omnibus suis simia amicis, in funem trahebant et trahunt donec crocodilus media arbore suspendit. Porro simiae, etiam porro. Non possum sic ad cor pervenire. Erige me!'
At simiae nihil fecerunt, et in ramo ridentes crocodilum sedebant. 'Minime, domine Crocodile, non amplius te trahimus'. Modo ibi pendet.' Crocodilus aspiciens vidit cacumen arboris. Et cum despexit, vidit terram et simias deridentes.
Volo descendere! nunc fac me!' "Nos tantum te dimittam, si amplius corda a nobis non edere polliceris." "At ego simiam corda edere amant!" 'Bene. Non forsit. Tu modo hic in illo fune innatans consiste. Hebdomadae, menses, non curamus.
Non, non, expecta paulisper, quaeso. Bene ergo promitto nunquam iterum corda simia comedere. "Descende cum illo!" Simiae autem subito funem dimiserunt. Crocodilus ad imum obstreperetur. Columba in aquam natat quantum potuit ad matrem suam. Ubi sunt corda? petivit. “Mater, non amo simia corda. Modo fac mus caudas vel crura rana....'
Source: Lao Folktales (1995). Translatione et edendis Erici Kuijpers.
Placet hoc fabellas Ericus. Valde similes sunt Europaeis fabulis etiam cum nuntio morali.
Quid Tina dicit. Ego quoque de Thai fabulis lego. Verbi gratia, "leo et mure" vel "lignator et silva mediocris". Translatio :
-
Silva mediocris et lignator
;
Olim erat lignator qui in silvam ibat ad vendendum ligna caedendum. Et cum se inclinasset, ut caderet lignum ad oram profundi fluminis, securis de manu eius elapsa est in aquam. Qui in aquam iniecit, et securim quaesivit diu. Sed quaerens proba, securim non invenit. Ibi sub arbore turpiter consedit, "Nescio quid faciendum".
Silva mediocris, princeps silvarum, apparuit et senem interrogavit, "Quae causa est quod tam tristis es in aqua sedens?" Dicit ei senex, “ Securim meam tantum in aquam demisi. Utcumque quaero, non invenio. Et sine securi non possum ligna caedere ad vendendum et sic vivendo providere. Dixit ei nympha mediocris, "noli vereare, securim invenio tibi." Tum illa in aquam columba aurea securi emersit, "Estne haec tua securis?" petivit.
lignator vidit non esse securim et dixit "non". Tum silva mediocris in aquam denuo proiecit et securim argenteam sustulit: "Hoc est, non est?". Et dixit lignator: “ Non ”. Tunc mediocris silva ferro prodiit secure. Agnovit lignator securim et ait: "Mea securis est!" Silva mediocris vidit hominem verum narrantem et ideo dixit: "Probi et integritatis es, hoc est, quod ego tibi dabo securim auream et argenteam". Et his dictis mediocris silva in silvam disparuit.
-
Source: Thai and English text op http://www.sealang.net/lab/justread -> mediocris et lignator