Via laterita cum cane rabioso; fabula ab Ussiri Thammachot

Duo homines imperium vitae suae amittunt. Corneum, qui cum uxore minore aliquid fieri non potest, in foveam incidit. Alter est bibitor qui pecuniam per filium suum pro potu accipere vult et per vitam defluentem vadit sicut canis rabidus. 

Aestus solis exurit angustam viam quae ducit ad villam. frutices in via demissa aestu; folia eorum adeo gravia sunt pulvere rubeo ut in vento non moveantur. Sol altus in caelo sereno scandit. Radii ardentes eius lateritam viam verberant ubi nullus homo vel bestia hac aestate post meridiem videri potest.

Ante, qua via declivia parvo colle aliquid movet. Si inspicias, hoc animal quattuor cruribus versus villam ambulat. Est canis fuscus fuscus, horreum ossiculum, et pulvere rubro vel sicco obtectum. Vis invisibilis animal terret, quia aequabili velocitate ambulat et non fatigari videtur. Oculi aperti et inanes sunt; conspiciunt sicut oculi incerto ac misero homini.

In casula in via argilla, tam simplex et imperfectum casa, quam vicani habent, senex macilentus ferociter spectat uxorem suam. Capilli in capite eius magis cinereo quam nigro spiceo. Contingit stare rectus, apprehenso solis lumine qui per fuperius in bamboo muros fluit. Corpus eius miserabile vix maius est quam sarong quod circum domum gestare solet.

Habet alia guy? Suspicio eius crescit sicut puellam suam spectat in lecto sedentem. Cum duos ei liberos peperit, invidiae suae temperare non potest. Ceterum nullus homo urbanus corpus suum, si offerretur, recusaret. Forsitan ipsa fecit? Nuper numquam sensit eum amare.

'Quid rei est? Haedi non sunt domi. quaerit celare iram in voce dicit. 'Im' feci cum eo. Donec id suscipit te.' et fenis aperire incipit. Quid ergo exspectas? iam non sum adulescens. Clausa relinquas et clausas!' inquit minax.

'Agite ergo ut senex! obiicit. Cur interdiu vis ? Fucking calidum est! "Salve," clamat ad eam. 'Hoc modo non semper fuit! Qui rapacior eras ut de me nunc satis es? te necabo, si te prehendero!'

Contra frontem digitum pungit, et in iras Insilit iras. 'Vos Insanis! Sexus te insanas adegit!' clamat, stringit se, dum eam aggreditur. Durus in adversos pectus osseus scopulos egit. Sed tunc manus dorsum os sapit. Ictus tam durus est ut illa in lectum recidit. Labra cruenta sentit dum stat minax.

Phanung, etiam panung, thai vestis, sarong.

Hoc facere potes, non potes? Sed?' eum irridet. Eius plena ubera extet in phanung quas gestat. Cum spectat corpus eius informes et ossileum, de illo die iam pridem cogitat, cum ad eum pergit, et reliquit domum patris sui ad habitandum cum eo in domuncula sua in via laterali. Erat formosus et fortis sicut elephas. Cubiculum eius validum, sed molle; tam mollia quam aurae blandimenta, et tam dura quam rupes.

Sed opus lectum eius non multo magis…

Elitr corrumpit praesent in quo. Sexus eius vita longior quam eius - multo longior est. Nunc stratum confectum ac confectum est; non habet potestatem posse. alius homo factus est; morbida plena avaritia et zelotypia. Haec conditio ei cruciat et intolerabilis. "Mentem tuam amisisti," inquit acerbe. 'Scilicet'; insanis! canis infidelis!' ululat, manus ad guttura porrigit.

In eum tanta vis inopinata se iactat ut eum in murum bamboo eligat. Exsecrantem et strepentem audit e foribus fugientem. Puella currit ad viam lateralem; una manu tenet nodum phanung supra pectus, et alia manu super genua trahit. Circumspicit et post eam ambulans videt eum. Ea iusta est via ad oryzae campum transeundum ex altera parte, cum eum in terrore clamantem audit.

'canis insanus! desine, desine! Noli transire viam! Canis ille rabiem habet! Crura sistit et sentit sicut plumbum gravescunt. Surrexit sedere in pulvere rubeo secus viam. Tenuis canis letifer, rubro velatus pulvere, ante eam transit. Aspicit hanc oculis cavis animal, fremit, et ipsa Intem per inane tenet eadem velocitate iter. Cauda rigide pendet inter posteriores pedes.

In pavimento sedet quasi acervus miseriae et singultus cum timore et ira. "Canis ille rabiem habet!" post eam stat. "Feliciter non te mordet." Adhuc anhelans nudum umerum tangit et dicit lente ' Si momordit te , morieris sicuti Phan fecit superiore anno . Recordamini quomodo vapulaverit et ululaverit sicut canis antequam moreretur? Age, eamus domum, non sum iratus amplius.'

In lectulo, sub obscura luce quatiunt domum, super corpus uxoris senior laborat. virilitatem iuventutis iterum atque iterum recuperare conatur. Incipit sentire sicut arduum montem ascendere ei cum cruribus traiecto ultra ire non vis. Puella solum sine inopinato aliquid movere sinit. Vanum esse scit si miraculum non fiat. In illa luce parva, quae penetrat domum, sudorem videt in vultu rugoso. Eorum respiratio, eius et eius, foris flatus est quam ventus.

Aspicit in oculis. Vana conspiciunt, sed plena dolore vacua, sicut oculi furiosi canis. Cogitat de cane qui eam in via lateri praetervehebat.

bibitor

Canis tenuis, pulvere opertus, per viam ad villam ambulat. Sol iam supra montes est et calor aliquantum requievit. Canis praeter gramina et frutices ambulat, quorum rami per densitatem pulveris rubri latericii pendent. Retardat nunc, transeuntes vias domos et horrea quae videntur in gravi fervore meridianae aestivae paralysi. Canis ululat in dolore; spiritus est audibilis. Viscum mucus rigidis faucibus distillat.

Pupulus patrem suum timide cautes quaerit ac deinde: "Quid quaeris?" Pater statim se vertit. 'Quaeris mom pecuniam? Puer ibi non sunt. 'Et quid scis quod? Omnia accepit?' patrem quaerit qui vivos quaerere pergit. Puer ridet et gaudet.

“Non, alicubi posuit. Aliter dicit, fasciam auferas ad booze emendum. 'Ita, sic scis!' Pater ad filium flectit et ei dulciter ridet. "Age, dic ubi posuit." Puer patrem suum aspicit, cuius spiritus alcohole olet, caputque oranti oculos movet.

'Age, mater cum venit domum, me certe dabit. dic ubi est. 'Minime!' "Contumax es, sicut mater tua." Pater timide vertit, nesciens quo prospiceret. Tum oculus eius in photo veteri contra parietem cadit. In photo vetusta tabula lutea est et nihil ei diu significavit. Sed nunc propius inspiciat imaginem photographicam.

Iaculatus est eius et uxor stabant ante studiorum recessum: mare serenum cum navi et montibus caeruleis in curriculo. Pinxit palmas cocos plenas. Aspicit et in se ridet: coniuges noviter et eorum somnium! Murus cardboard cum mari, navis et arboribus Cocoes. Somnia eorum videndi album litus et mare ferox, vel aerem infinito spirante flumine, vel aliis ridentibus et ludentibus gaudentibus...

Parumper maestitiam suam ridet. Quam insanus tunc eramus! Nunc scimus quod mare numquam videbimus, ne in decem quidem vitas venire…. Subito nauseat. Ad illam imaginem ambulat sed puer observatus velocior est. Prosilit et albo involucrum trahit a tergo artubus.

"Heus, videamus quantum inest" contumax pater. "Id nemo vestrum negotium est?" "Mater me eam vigilare facit!" 'Non omnia sumo, modo potum'. Ilicet recipias.' 'Minime!' et puer secedit ad ianuam. "Punieris si mihi non dederis" strepit et bracchio obstruere conatur ianuam. De gustu bibendi iam cogitat. At puer cum patre in calcibus iaculatur.

Vicus iam prope est in latere viae. Puer iaculatur viam ante canem invalidi in pulvere rubro velato et ad villam ambulans. Filius ad rugitum canis non attendit et in itinere suo pergit. Nec truci patris auditas voces audit. Heus, desine! Canis ille insanus est!' Puer ne respiciat quidem.

Pater suspirium subsidio spirat cum filius canem illum tuto transmittit. Phantasiae proximi sui mortem acerrimam meminit, quem observabat a cane rabioso icti mori. Goosebumps a metu et horrore accipit. Canes rabidi! Bestiae foedae, perniciosae sunt, ut quisque vitet. Sequitur canis ille; durus spirat et queritur. Duro pinguis ab ore fluit limus.

Rursus aegra sentit, fauces post undam delapsa est. Liquidi bibendi cupiditas est, quae cetera ex animo excludit. Puer oryzam agros iam transierat. Post eum currit maledictus ira. Sed hic cursus aspero, ambustoque itinere cum alcohol accessione ac desiderio illius guttae albae fauces obrigescit.

Ut filium pro pecunia sectatur, mucus ab ore stillat et lingua tumens eios. Exspiratio eius in maius et in maius accipit et incipit emittere graves, sonos animales; sicut bestia quae nunc e conspectu evanuit. 

Sol depressior et inferior nunc est, et post montes iam non cernitur. Ultimi radii aenei ad occidentem implent caelum. Via laterita per villam obscura contra meridiem solis occasum apparet.

Hac hora, canis macer brunneis velatus in sicco pulvere rubro pulvere lateritius in villa ambulat. Et cadit. Mortuus. Pulvis ruber ab ore muci haeret, cadaver rigescit, oculi patent, lingua tumens inter fauces est.

Sol post montes. Color aeris in caelo evanescit. Omnia visibilia in crepusculo fiunt tenebrae. Canes, populus et via laterita - tandem in noctem dissolvunt.

-O-

Source: South East Asia Scribere Anthologiae Thai Brevis Historiae et Poemata. Anthologiae laudum compendium historiarum et poematum. Serica Libri, Thailand.

Titulus Anglicanus huius fabulae est 'In itinere canis rabidi'. Translated and edited by Ericus Kuijpers. De auctore vide explicationem a Tino Kuis in hoc diario: https://www.thailandblog.nl/cultuur/schemering-op-waterweg/  

Hoc blog etiam comprehendit: "Duellum mortiferum pro capite" et "Phi Hae" et "litteras amor".