Politica & Buddhismus: Unificatio Siam a Rege Chulalongkorn

Rex Chulalongkorn (DMstudio House / Shutterstock.com)

Siam exeunte saeculo XIX erat, politice loquendo, centonem semi-autonomarum civitatum et civitatum urbanarum, quae aliter atque aliter in Bangkok centrali auctoritati inserviebat. Hic status dependentiae applicatus etiam ad Sangha, Buddhist communitas. Quo longius monasteria a Bangkok erant, eo maior sui iuris est. Lucidae mentes tales ut reges Mongkut et Chulalongkorn seu princeps Damrong Rajanubhab (1862-1943) intellexerunt patriam solum posse habere viabilem futuram, si omnes in vestigiis Bangkok pulchre ambularent, sed erant radicales ibi reformationes - inclusis a Sangha -. necesse est.

Adversus defectus suos administrativos et ambitiones coloniarum occidentalium potestatum, rex Mongkut et filius eius Chulalongkorn intellexerunt Siam, si sui iuris manere vellet, validam et fortem animos in theatro internationali facere debere. Agnoverunt forsitan viam quae Siam intactam in vigesimum annum duceret ac superesset Siamesiae nationis occidentalem fuisse. Chulalongkorn in specie omnia profectus est ad reformationes quae non solum ad auctoritatem publicam centralem pertinent et ad dignitatem monarchiae conservandam, sed imprimis ad patriam modernizent. Nova modernisatio, quae coram electae administrativo magna parte, vitalis fuit si Siam in regionibus occidentalibus graviter aestimaretur. Eaedem nationes occidentales, Britannia et Gallia viam ducentes, celeriter ambitiones coloniarum in Asia Meridiana perceperunt. Evolutio suspicionis et tumultus a Bangkok secuta est. Defectus moderni et efficientis administrativi in ​​fine undevicensimi saeculi Gallis iam gratus erat, eumque usu armorum tormentorum ad cognoscendum territoriale suum in Indochina vindicatum occupaverunt. Hic accessus infestus sumptus Siam tutelares eius areas in Laos et Cambodia habuit.

Chulalongkorn intellexit solum acrem et radicalem modernizationem solatium afferre posse. Apparatus administrativus omnino evasit quia adhuc late fundatum est in via rerum ante ducentos annos disposita, in Ayutthaya florem. Exempli gratia, regimen nationale ex tribus tantum constabat.Super ministeria": the Mahathaiest, Kalahom en Phraklang qui in usu propemodum omnia disposuit, ut copias armatas augeret et armaret ad rationes legatorum tuendas et vectigalia colligenda. De tributis, in optima societate narum regiminis formant, sed haec enuntiatio illis diebus Siam verum non tenuit. Praecipua institutio responsalis ad vectigalia solvenda in regione nulla fuit. Auctoritas Bangkok a ducibus — sine exceptione repraesentata est royals sive nobiles, qui saepe ex patre in filium, simul publicani. Vectigalia permagno fundamento coacta imprimisque ut se ac suum locum obtineant. Usu notum in Siam tributum dabant. Una ex primis consiliis Chulalongkorn facta est die 3 Septembris 1885 constituti Royal Survey Department quae non minus quam XVI annos ad constituendum censum nationis et patrimonii constituendum esset. Inde administratio non solum dominium fundi publice mandare, sed etiam dominis ex aequo tribuere.

Praeterea iudiciaria erat regius et Nationes occidentales quae pacta commercia cum Bangkok conclusa erant etiam statuerunt suos incolas sub iurisdictione Siamesensi non cadere… Et tunc sum modestus de educatione quae est materia exclusiva nobilitatis ac complures familias privilegiatas lavant. In gradu gubernationis, nemo eruditionis oneratus est et erat prorsus defectus systematis educationis adhibita per plures ministros occidentales ad exhibendum Siam tamquam regionem retrogradam et barbaricam.

Chulalongkorn deduxit 1897 Locus Administration Act quae integraliter intendebant ad administrationem administrationis centralem pertinere. Lex haec late ob Chulalongkorni fratri principi Damrong fuit. Hoc intellectuale non solum systema educationis nationalis per hoc tempus induxit, sed etiam occidentales usus est ut iurisconsulti Belgici Gustave Rolin Jaequemyns et eius gener Robert Fitzpatrick ut systema iuris reformandi vel consiliarii ad regimen ageret. Anno 1892 Damrong minister Plenipotentiarius Septentrionis factus est, qui positus est in Thailandia Septentrionalis auctoritatem centralem restituere. Biennio post interior minister factus est et in Isan et in provinciis australibus idem fecit. Ad hoc assequendum systema implevit monthon in. Hae erant novae descriptiones administrativae quae pars integralis erat thesaphiban, loci regimen modernised. Haec innovatio administrativi administrativae in divisione regionum in provincias quae hodie in usu est evenit (changeat), districtus (amphoe) et municipia (tambon). Haec reformatio administrativa absoluta necessitas fuit restituendi et confirmandi auctoritatem gubernationis centralis, lege Bangkok, in angulis civitatis Siamesensis et irrevocabiliter ad coactam assimilationem harum regionum. Damrong etiam finem dedit nepotismo et favorismo, habendo praefectos per Bangkok immediate constitutos, et dando illas speciales potestates in quavis oppositione harum reformationum resilire.

Septentrionalis igitur singularem et indivisam attentionem Chulalongkorn ab initio numere potuit. Intellexit operam suam ad unitatem regionis tantum prosperam esse, si auctoritas publica in septentrione primum restituta et consolidata esset. Prologum ut quidam ambitiosi thesaphibanreformationem iam anno 1874 specialem Celsum Commissarium cum plena potestate ad aulam regni Lanna misit instructum. Ab 1892 ad 1894 non alius fuit quam princeps Damrong ipse qui huic missione concreditus est. Sub adventum eius Lanna prope Siam adiungitur ac praeficitur monthon Phayap. Ultimus rex Lanna, Chao Keo Naovarat, solus titularis erat et plus potentiae non habebat. Concubuit cum Bangkok et Siamese praefecto, qui etiam Lanna prorex fuit. Agitur enim de relationibus realibus immediate manifestandis. Damnum suam missionem feliciter consummavit. Sed in lauro adhuc non poterat. Sequentibus annis, cum minister Interior esset, curare debebat ut mutationes administrativae in Septentrionali actu effectae essent. Hoc non tam evidens fuit quam uisum, quod prorsus imperitia et educatio erat causa cur non omnes vacationes implerentur. Ergo ad longum tempus processum fuit. Ad hunc processum in rectum dirigendum, Damrong plerique administratores locales cum suis consciis Siamese substituerunt. Hoc factum non esse luxuriam quia anno 1901 regimen Siamesium cum Shan rebellione in Phrae tractandum habuit. Nihilominus, hoc non obstitit reformationibus, ne constanter permanerent, culmen in aperitione ferriviae directae nexus inter Chiang Mai et Bangkok anno 1921, quod repente caput proximum septentrioni attulit.

Inter notissimos conatus Chulalongkorn auctoritatem centralem consolidandi et ad unitatem patriae suam cum Sangha implicandum est. Hoc non accidit quod Monarcha plus quam conscius rei publicae Buddhismi erat. Sicut pater eius, qui Buddhismum in creatione monastici Dhammayut - Ordo destinare studuerat, Chulalongkorn momentum et usum Buddhismi intellexit unum e tribus columnis nationis Siamese. Sicuti voluit, patriam unire et identitatem Siamesam creare, thea introducens Sangha Act 1902 intendebat ut Buddhismus Theravada adunationem religionis nationalis. Hoc in rerum contextu non est obliviscendum quod usque ad saeculum undevicensimum vix ullam mentionem Theravada Buddhismi in notione pertractavit. Cum communitates monasticae de se loquerentur, definiebant se secundum unum e multis propensionibus vel scholis quibus adhaerebant. Exempli gratia, ramus erat Sihala-vamsa seu Ceylonesus, Lanka-vamsa seu Lanka ramus et Ramanna vamsa seu Mon ramus. In septentrione, in fine XVIII saeculi, monachi Nagaravasi sectae seu urbis monachi una cum monachis ad scholas Wat Suan Dok et Wat Pa Daeng spectantes erant. Hae tres scholae ipsae cum Yuan denominatione necessitudines habuerunt.

Theravada Buddhismus

Chulalongkorn Buddhismum videbat extra meditullium Siam exerceri ut minas potentiales suis consiliis ambitiosis ad patriam redigendis. Merito obiter affirmavit monasteria localia saepe in cursu sui iuris fuisse saeculis, ideoque fortasse difficultatem habere auctoritatem centralem accipiendi, sicut in Sangha "novo stilo incorporabatur". Monarcha autem quod causas suspectas habebat, in septentrione et septentrione Siam affatim claruit.

Ad aquilonem, regnum Lanna et Nana principatum obtinebant. Publice erant civitates septentrionales vassalus imperii Siamesii ab Ayutthaya periodo, sed usque ad medium saeculum undevicensimum auctoritas Bangkok tam parva erat ut re vera paene independentia essent. Haec independentia etiam in communitate locali Buddhist. Pleraque monasteria in septentrione Yuan varietatem Theravada Buddhismi exercuerunt, qui multum a Buddhismo in usu Siam in plerisque differunt. Yuan Buddhismus non solum in lingua Lao actis et scripturis pro sacris textibus discrepabat, sed etiam in structura et hierarchia monasteriorum et rituum ab his monasteriis exercitatis. Variatio haec geographica non ad septentrionem Siam limitata fuit, sed etiam in Burmese Shan Kengtung statu reperiri potuit, in partibus septentrionalibus Laos et Sinis meridionalibus. Quamvis haec divulgatio geographica, anthropologi ponunt mediam aream Yuan variantium in septentrione Siam esse positam et in saeculo sexto decimo et septimo decimo spatio magnam felicitatem experti sunt. Plurimae communitates monasticae in septentrione parvam vel nullam structuram mutuam habuerunt unitatem, quae etiam ad relationes hierarchicas applicatur. Novitiorum ac monachorum auctoritas solum cum abbatibus localibus laicis accipiendi et ordinandi sunt. Velut successio abbatum, qui ipsi constituerunt qui monasterium ducerent post mortem suam. Alia differentia notabilis cum reliquis Siam sic dicta khrubamagistri grati, monachi, qui propter devotionem, sed etiam saepe propter magicas potestates eis attributas, maxime venerabantur et frequentes habebantur sectatores.

Yuan variantes Buddhismus minime sola religio in Thailandia septentrionali fuit. Migrantes e Burma, qui maxime operam dabant in industria, sua Burmese, Mon vel Shanrites cum illis attulerunt et sua templa et monasteria in Lampang et Chiang Mai (Burmese/Mon) seu Mae Hong Song, Fang et Phrae condiderunt (Burmese/Mon) Shan). Maxima autem multitudo non-Buddhistarum formavit populos montanos sic dictos Collis Tribus. Circulus hic maxime inter Karen, Luam, T'in et Khamu constitit. Populus Mon, Mien (Yao) et Tibeto-Burmese tales sunt quales Lahu, Akha et Lisu in septentrionali Siam eo tempore vix adsunt. Exceptis Mon Buddhist, plerique animi inhaerebant. Christiani ministri hoc unum conati sunt Collis Tribuscum variis successuum successibus, animos conciliandi missionarius Americanus Dr. Daniel McGilvary domum missionem Presbysteranam constituit in Chiang Mai anno MDCCCLXVII.

quod Sangha Act 1902, Chulalongkorn tria simul proposita assequi voluit: omnes monachos in unam structuram nationalem incorporare, principium hierarchicae auctoritatis in Sangha constituere cum principiis iuris consociatis et systema nationalem educationis religiosae constituere. Eodem tempore omnibus declarare voluit dynastia Sangha non solum custodem et patronum, sed etiam fontem administrativae continuitatis ac stabilitatis in lente formando natione. Et illa gens magis magisque definita est in vocabulis ethnicis ut Siamese-Thais et inextricabili nexu cum illis Sangha Act ordinavit versionem civitatis Buddhismi.

(Steve Cymro / Shutterstock.com)

Nihilominus, inquietudo politica et locus oppositionis ad consilium adunationis significandum est Sangha Act annis dilatione septentrionalis introducta, nonnisi 1910 . Frater Chulalongkorn, Princeps Vajirananavarorasa, qui fuit Summus Patriarcha Siam ab anno 1910 ad 1921, diserte monstravit monachis praeter vinayaSangha quoque proprium codicem agendi et ordinationes gentis leges observare debuit. Id inter ius civile et religiosum inauditum tempus et seditiosum fuit. In 1912 et 1913, Princeps Vajirananavarorasa ipse septentrionem iter fecit ut personaliter eam curaret Sangha Act recte effectum est. Inter has visitationes laborantes, Vajirananavarorasa nonnullos ex praestantissimis novitiis et iuvenibus monachis delegit eosque ad Bangkok ad ulteriorem disciplinam misit. Cum in pristina monasteria vel templa redirent, optimi advocati Buddhismi evaserunt ut Siamesei-styli et Yuan consuetudines antiquas et antiquas dimiserunt... Non coincidenter, Summus Patriarcha etiam Yuan variantium relinquere conatus est quantum possibilia confundantur in novum statum religionis sicut in theatro statutorum Sangha Act 1902. Sed haec coacta assimilatio non ubique aequaliter processit. Multum loci resistentia indita fuit a monacho gravissimo et dissidente excogitatore Khruba Srvivichai (1878-1939) qui, multum moerore principis Borworadej, supremi Siamesensis auctoritatis in septentrione, Bangkok annis obsistere perseuerat.

Solum post mortem eius pax tardius sed certe ad septentrionalia monasteria templaque rediit et partim ob systematicam dehortationem scripturarum non Thai scripturarum ac deliberationum oppositionis et traditionum localium simul boycott pronuntiavit, loqui licet ortum. in Yuan traditionem in "novo" statu religio….