Ecclesia Sanctae Annae Nong Saeng in Nakhon Phanom
Annis 1940 ad 1944, catholica communitas in Thailandia persecuta est ut "quinta columna" videretur in conflictu cum Indochina Gallico.
Perdita Terrae Siam / Thailand
Anno 1893, navis longa Gallica Chao Phraya flumen navigavit et tormenta sua in Palatio Regio Siamesino petivit. Negotiones ibi factae sunt de Galliae lite imperandi areas quas Siam censebat suam, provinciam occidentalem Mekong proxime in plano Luang Prabang, et plures provinciae in Cambodia septentrionali. Partialiter consilio consiliariorum exterorum, rex Chulalongkorn mutatur assedationum. Hic eventus diuturnam trauma in Thai experientia historiae reliquit, sed eodem tempore rex Chulalongkorn laudatus est de pace servando et ulterius deducendo Siam prohibendo.
Bellum 1940-1941 ad fines amissos recuperandos
Trauma territoriarum amissarum in conscientia Thai turbata et in maiorem modum emersit in premiura Campi Marescalli Plaek Phibunsongkhraam (Phibun Songkhraam, 1938-1944). fascist Italiam et Iaponiam miratus est.
In MCMXL, Gallia magnam cladem a Germania passus est. Hoc usus est Iaponica, postulans et impetrans basim militarem Gallice Indochina. Demonstrationes nationalisticae et anti-Gallicae in Bangkok factae sunt, cum regimen rhetoricae etiam auxit.
Ex mense Octobri 1940 Thailandia excursiones aereas in Laos et Cambodia pertulerunt. Vientiane, Phnom Penh, Sisophon et Battambang bombedae sunt. Galli etiam scuta Thai in Nakhorn Phanom et Khorat oppugnaverunt. In Laos, ubi Galli celeriter expulerunt, et in Cambodia, ubi plus resistebant, Thais exercitus oppugnare coepit. Post duas septimanas Thai classis ignominiosam cladem in proelio navali prope Koh Chang passus est.
Parte mediante Iapones indutiae signatae sunt in longa nave Iaponica die 31 mensis Ianuarii anno 1941, dum mense Maio illius anni Vichy Gallia in foedere Thailandia areas controversias cessit, sed tantum pars eorum quae Thailand vicisset. Inde ad magnam celebrationem in Thailandia, in qua Iapones et Germani participes sunt, causa fuit aedificationis Monumenti Victoriae.
In 1947, Thailandia hos fines victos in Galliam reducere debuit pressuris internationalibus et ut pars communitatis internationalis fieret.
Episcopus Iosephus Prathan Sridarunsil in ritu inaugurationis die X mensis Novembris anno MMXVIII in Hua Hin
Catholicae communitatis persecutio
Praesidens Nakhorn Phanom litteras scripsit Ministerio Interior die 31 Iulii 1942:
'Provinciam cum multitudine adcatholici) docere ac instituere quomodo cives amantes poenitere ac pergere in bonis, eleemosynis Buddhistarum. Pergimus ad consilium catholicismum ex Thailandia tollendi. Qui Buddhismum redeunt, consuetudines catholicas non amplius sequuntur. Secundum leges applicabiles stricte vivere volunt.'
Influentia communitatis christianae in Siam/Thailand fere semper fuit cum quadam diffidentia auctoritatum. Christiani saepe recusaverunt officia laboris ac vectigalia praestare ac servitutem debitam abruperunt, fulti consulatus exteris (praesertim Angliae et Franciae) quae iura extraterritorialia habebant. Aliquando hoc ad vim induxit, ut executio duorum conversorum anno 1869 iussu Regis Lannae (Chiang Mai). Anno 1885 coetus catholicorum Wat Kaeng Mueang in Nakorn Phanom expugnavit ac Buddha imagines et reliquias delevit. Post validam reactionem ab auctoritatibus Siamensibus, consultationes inter partes solutionem consecutae sunt.
Initio proeliis mense Novembri 1940 reclamare "terras amissas" ab potestate coloniae Gallicae, imperium militaris iuris declaravit et omnes homines Galliae patriam relinquere debebant. Ceterum consilium Phibun novum consilium instituit. Catholicismus aliena ideologia vocata est quae minabatur ut traditionales Thai bona deleret et socius imperii Francorum erat. Ad tollendum sic erat. Praefecti provinciarum finitimae Galliae Laos et Cambodia habebant ad ecclesias et scholas et officia intercludere. Hoc magno pretio factum est in Sakon Nakhorn, Nong Khai et Nakhon Phanom.
Ministerium Interior omnes sacerdotes e regione expulit. Confusio orta est quia multi etiam sacerdotes Italici erant cum Italia socius Thailandiae erat.
Pluribus in locis incolarum ecclesias expugnavit et interiora destruxit. In Sakon Nakhorn monachi etiam participes fuerunt. Gravior fuit occisio septem catholicorum a vigilibus in Nakhorn Phanom quod praedicare noluerunt prohibere et alios suaserunt ne fidem suam traderent. Accusati sunt postea casus. Hos septem martyres Pontifex postea declaravit.
Motus tenebrosus appellatus "Thai Sanguis" propagationem contra catholicos disseminat. Buddhismum essentialem Thai identitatis appellavit. Catholici numquam reales Thais, saepe peregrini, Thaidem mancipare voluerunt, et quintam columnam formaverunt.
Sancti Iosephi ecclesia catholica in ripa Chao Phraya fluminis prope Ayutthaya
Multis in locis in Isaan, sed etiam in provincia Chachoengsao, auctoritates constituebant conventus ubi catholici iussi sunt suam fidem catholicam cedere et ad unam veram religionem Thai, sub poena amissionis laboris et aliorum minis. Pars capitis dixit, "Qui Buddhistae iterum fieri volunt, in cathedra manere possunt, qui catholici manere volunt, solo sedere debent." In solo consederunt omnes praeter paucos.
Etiam post indutias exeunte mense Ianuario 1941 persecutio et minae perduraverunt. Hoc solum anno 1944 finitum est, cum Iaponia bellum amitteret et Primus minister Phibun se abdicaverunt (die 1 Augusti 1944) ad socios placandos.
Post bellum
Anglia censetur Thailandia gens hostilis et pecuniam et bona (rice) in recompensationem postulavit. America aliquantum lenior in censu fuit et ad motum liberum Thai qui Iaponicae repugnaverat rettulit. Gallia absolute voluit ad 'terram amissam' reverti.
Thailandia studuit communitati internationali post bellum coniungere. Influential Pridi Phanomyong suasit relationes bonas cum America et potestatibus Europaeis, in iis Francia, quamquam colonialismum repudiavit et relationes motus liberationis cum Viet Minh composuerunt.
Mense Octobri 1946 acriter disceptationes in Thai parlamento de Gallis postulaverunt ut fines amissos redderet, quae aliis subsidiis sustentata est. Electio erat inter deditionem vel pugnam. Dolens, tandem parlamentum restitutionis et pacis optavit. Amarulenti animi de hoc adhuc hodie palpabiles sunt, quales in molestiis templi Preah Vihear circumiacentis, quod ab Thailandia et Cambodia petitur et ubi anno 2011 pugnando reliquerunt justos hominum mortui sunt.
Ipse erat Phibun, qui "perditas fines" in 1941 vicerat, qui res mense Novembri MCMXLVII processit et postea publice "terras perditas" in Galliam rediit.
Multi Thais 'Monumenta Victoriae', 'Monumentum' Humiliationis et Pudor.
Praecipuum principium:
Shane Strate, The Lost Territoria, Thailand's History of National Humiliation, 2015 ISBN 978-0-8248-3891-1
Si locis ceditis, "pacem" servare potes, et Chulalongkorn laudabitur!
Thailandia igitur coloniam numquam expertus est!
Quod si fallas, non est genus.